บทที่ 2223 ย้อนระลึก
พอเด็กสาวได้ฟังก็เหลือบมองซือเซี่ยที่อยู่ไม่ไกลแวบหนึ่ง “คุณตา คุณตาไม่ต้องมาหาหนูหรอกค่ะ คุณตาไปหาคนคนนั้นที่นั่งอยู่ข้างๆ คุณตาดีกว่า ของดีอะไรก็ยกให้เขาไปหมด เขาเป็นหลานแท้ๆ ของคุณตารึไงคะ”
“พี่สาว พี่พูดแบบนี้ไม่ถูกนะ” ซือเซี่ยมองเยี่ยหวันหวั่น “ผมเป็นมือขวาของคุณตา อีกอย่างก็ไม่ต่างจากตาหลานแท้ๆ เลยด้วย”
“ฮึ่ม นายมันตัวหน้าไม่อาย เรื่องที่ฉันก่อตั้งพันธมิตรอู๋เว่ยครั้งนั้น เป็นนายสินะที่เอาไปรายงานคุณตา” เยี่ยหวันหวั่นถลึงตาใส่ซือเซี่ยอย่างดุดันแวบหนึ่ง
“ระหว่างพวกเราพี่น้องความรู้สึกก็ส่วนความรู้สึก แต่งานก็คืองาน งานราษฎร์งานหลวงต้องแบ่งแยกให้ชัดเจน คุณตาให้ผมสืบ ผมจะทำอะไรได้ล่ะ ถ้าพี่จะโทษก็อย่าโทษผม ไปโทษคุณตาเถอะ” ซือเซี่ยเอ่ยอย่างเรียบเฉย
พอได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าของเด็กสาวก็พลันแปรเปลี่ยนไป และชี้ไปที่ซือเซี่ย “ไอ้ตัวดี ตอนนี้นายปีกกล้าขาแข็งแล้วนี่…ได้เลย นายรอฉันก่อน ถ้าฉันไม่ถลกหนังนายออกมา ฉันก็คือน้องสาวนาย ให้นายเป็นพี่ฉันเลย!”
ซือเซี่ยยอมรับผิดทันที “ผมผิดไปแล้ว”
“เงียบกันให้หมด” ชายชรากวาดสายตามองเด็กสาวและซือเซี่ยแวบหนึ่ง
เมื่อเห็นชายชราออกปาก ทั้งสองจึงเงียบลงทันที และไม่กล้าพูดมากอีกต่อไป
“อาชูร่าจองหองพองขน ต่อต้านกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์อย่างเปิดเผย ตาต้องการให้พันธมิตรอู๋เว่ยเป็นทัพหน้า เรียกระดมกลุ่มอำนาจเพิ่ม” ชายชรามองเยี่ยหวันหวั่นแล้วเอ่ยออกมา
“อาชูร่างั้นเหรอ” เยี่ยหวันหวั่นผงะไปแวบหนึ่ง “ดูเหมือนจะเป็นหนึ่งในแกนนำหลักของคุกคนบาปสินะ”
“อื้อ ใช่ครับ จากที่ผมสืบข่าวมา ก็เป็นแบบนี้จริงๆ” ซือเซี่ยพยักหน้า
“คุณตาคะ…ไอ้หนูซือเซี่ยฝีมือดี ไม่งั้น หนูจะคัดมือดีของพันธมิตรอู๋เว่ยมาให้ ให้เขานำทีมไป ถึงยังไงหน่วยข่าวกรองของซือเซี่ยก็เผยตัวต่อหน้าผู้คนน้อยมาก ทั่วทั้งรัฐอิสระมีไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้จักเขา” เยี่ยหวันหวั่นเสนอ
“ไม่ได้” ซือเซี่ยส่ายหน้า พลางกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ไม่ได้งั้นเหรอ ทำไม ตอนนี้หัดต่อต้านแล้วงั้นเหรอ พี่ให้นายไปจัดการเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ก็ไม่ได้ แล้วจะใช้อะไรนายได้” เยี่ยหวันหวั่นชี้หน้าซือเซี่ยแล้วบ่นใส่
“พี่สาว ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น” ซือเซี่ยเอ่ยอย่างจนปัญญาอยู่บ้าง “อันที่จริง…ผู้นำของอาชูร่า คืออาเก้าของผม…ถึงพวกเราจะเคยเจอกันแค่ไม่กี่ครั้ง ไม่มีความผูกพันอะไร แต่ถึงยังไงก็เป็นอาของผม ศึกระหว่างกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์กับอาชูร่า ผมเข้าร่วมไม่ได้”
“อาของนายงั้นเหรอ”
เด็กสาวมีสีหน้ามึนงง “เวรเอ้ย เร้าใจเกินไปแล้ว…”
“อู๋โยว ตาสอนหลานว่ายังไง หลานดูเอาเถอะตัวหลานในตอนนี้สมกับเป็นเด็กผู้หญิงซะที่ไหน อ้าปากก็สบถ หุบปากก็สบถ มารยาทไปไหนหมดแล้ว” ชายชรามองเด็กสาว ด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์
“แบบนั้นแล้วไงคะ ตอนเด็กๆ คุณตาก็ไม่ได้เลี้ยงหนูแบบเด็กผู้หญิงนี่” เด็กสาวเอ่ยเถียง
“เธอ…” ชายชราคล้ายอยากจะพูดอะไร แต่สุดท้ายก็ได้แต่กลืนกลับลงไป
“เอาเถอะค่ะคุณตา อย่าโกรธไปเลย…หนูนำทีมก็พอใช่ไหม ก็แค่อาชูร่าเท่านั้น หนูจะช่วยคุณตากำราบเขาให้เอง!” เด็กสาวยกมุมปากขึ้นนิดๆ ก่อตัวเป็นรอยยิ้มเยียบเย็นเข้าไปถึงในกระดูก
“ไม่ได้ พลังของอาชูร่า ไม่อาจดูถูกได้ เพื่อความปลอดภัยของหลาน หลานจะนำทีมไม่ได้ ให้ใครสักคนที่แข็งแกร่งหน่อยนำทีมไปเถอะ” ชายชราเอ่ย
“คุณตา แบบนี้จะได้ยังไงคะ ในพันธมิตรอู๋เว่ย ทุกคนเป็นพวกพ้องของหนู จะหนุ่มจะสาวจะเฒ่าจะเด็ก จะโง่เง่าหรือหัวใส…หนูก็ปฏิบัติด้วยความเท่าเทียม คุณตาเป็นห่วงความปลอดภัยของหนู แต่ชีวิตของพี่น้องหนู ก็คือชีวิตเหมือนกันนะคะ” เด็กสาวไม่เห็นด้วย
“พี่น้องไม่พี่น้องอะไรกัน ชีวิตคนอื่น ตาไม่สนหรอกนะ ความเป็นความตายของพวกเขา ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับตา แต่หลานน่ะ สงบเสงี่ยมให้ตาบ้างเถอะ ชีวิตของหลานสิที่สำคัญที่สุด อีกอย่างนะ หลานเป็นเด็กผู้หญิง ไปเรียกคนพวกนั้นพี่น้อง มารยาทของหลานไปไหนแล้ว วันหน้าจะแต่งงานได้ยังไง!” ชายชราตำหนิ
—————————————————————————————
บทที่ 2224 หนูใช่หลานสาวแท้ๆ ของคุณตารึเปล่า
พอพูดถึงเรื่องแต่งออก เด็กสาวก็พลันร้อนใจขึ้นมา “คุณตา ชั่วชีวิตนี้ หนูไม่มีทางแต่งงานเด็ดขาด!”
“หลานพูดอะไรน่ะ!” ชายชราลุกจากที่นั่งทันที
เมื่อเห็นชายชราเดือดดาล เด็กสาวก็ตื่นตระหนกขึ้นมาทันที มองดูคุณตา ด้วยใบหน้าเกลื่อนยิ้ม “คุณตาคะ…หนูจะไม่แต่งออกไปค่ะ…หนูแต่งคนเข้าบ้านไม่ได้เหรอคะ หนูจะแต่งผู้ชายที่ทั้งหล่อทั้งกตัญญูเข้าบ้านมาให้คุณตาสักคน รับประกันได้เลยว่าคุณตาต้องพอใจแน่นอน”
“พี่สาว…ถ้าพี่เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ผมว่าพี่คงหาไม่ได้แล้วจริงๆ” ซือเซี่ยส่ายหน้า
“มานี่ พูดให้ฉันฟังอีกรอบสิ” เด็กสาวคว้าไหล่ของซือเซี่ย ด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้มเยียบเย็น
“พี่สาว เอาจริงๆ ผมพูดจากใจจริงเลยนะ หน้าตาสะสวยระดับพี่ ในรัฐอิสระจะมีสักกี่คนที่คู่ควรกับพี่ มีปัญหาตรงไหนล่ะ ก็หาไม่ได้จริงๆ นี่” ซือเซี่ยเอ่ยด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
“ไอ้หนู ถือว่านายรู้ความ ไม่งั้นนายถูกฉันซ้อมจนตายแน่” เด็กสาวร้องฮึเสียงเย็น
เมื่อเห็นชายชราคล้ายจะอ้าปากพูดอะไรอีก เด็กสาวจึงเอ่ยขึ้นมาว่า “คุณตาคะ คุณตาอย่าร้อนใจไปเลย หนูมีคนที่ชอบแล้วค่ะ คุณตาเองก็ใช่ว่าจะไม่รู้นี่คะ…ชีวิตนี้ของหนู ถ้าไม่ใช่เขาก็ไม่แต่ง!”
“หือ” เมื่อได้ยินคำพูดของเด็กสาว ชายชราก็สนใจขึ้นมาทันที ดูเหมือนเรื่องความรักของหลานสาว จะใหญ่กว่าเรื่องรบกับอาชูร่าเสียอีก
“พูดมาหน่อยสิ เป็นลูกหลานตระกูลไหน” ชายชรายิ้มพลางเอ่ยถามหลานสาว
เด็กสาวยังไม่ทันอ้าปาก ซือเซี่ยที่อยู่ด้านข้างก็พูดขึ้นมาแล้ว “เป็นจี้หวงครับคุณตา”
“ต้องให้นายพล่ามด้วยเหรอ ตัวฉันไม่มีปาก พูดไม่เป็นรึไง” เด็กสาวถลึงตาใส่ซือเซี่ยอย่างดุดันแวบหนึ่ง
“โทษที ติดนิสัยจากการทำงานน่ะ” ซือเซี่ยตอบ
“จี้ซิวหร่านงั้นเหรอ” ชายชราใช้ความคิดแล้ว
“คุณตา เป็นจี้ซิวหร่านจริงๆ ค่ะ ทั่วทั้งรัฐอิสระ นอกจากจี้ซิวหร่านแล้ว ยังจะมีใครที่จะเข้าตาหนูได้อีกล่ะคะ” เด็กสาวเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
“งั้น…จี้ซิวหร่านเขา…ถูกใจหลานด้วยไหมล่ะ” ชายชรามีสีหน้าสงสัยอยู่บ้าง
เด็กสาวหุบยิ้มทันที…
ซือเซี่ยก็ปิดปากเงียบแล้ว
“คุณตา หนูน่ะ ขอคำยืนยันหน่อยได้ไหม” เยี่ยหวันหวั่นมองชายชรา
“ยืนยันอะไร” ชายชรามีสีหน้างุนงง
“หนูใช่หลานสาวแท้ๆ ของคุณตารึเปล่าคะ คุณตาไม่ได้เก็บหนูมาจากถังขยะใช่ไหมคะ” เด็กสาวมีสีหน้าบึ้งตึง “ที่บอกว่าจี้ซิวหรานถูกใจหนูไหมคืออะไรกัน…จะไม่ถูกใจหนูได้ยังไงล่ะคะ หนูคือคุณหนูตระกูลเนี่ย หลานสาวแท้ๆ ของผู้นำกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์เชียวนะคะ แถมยังเป็นผู้นำของพันธมิตรอู๋เว่ยด้วย ฐานะระดับหนู จี้ซิวหร่านยังด้อยกว่าด้วยซ้ำ!”
“คุณตา พี่สาวคงจะไม่อยากแต่งงานจริงๆ คุณตาอย่ากลุ้มใจไปเลยครับ เป็นความต่างของช่วงวัยน่ะ” ซือเซี่ยเอ่ย
ผ่านไปครึ่งปี ความขัดแย้งระหว่างกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์และอาชูร่าก็ปะทุขึ้นอย่างสมบูรณ์ พันธมิตรอู๋เว่ยรับหน้าที่ทัพหน้า เข้าโจมตีอาชูร่าอย่างรุนแรง
เมื่อพันธมิตรอู๋เว่ยเข้าร่วมศึก ก็มีกลุ่มอำนาจน้อยใหญ่พากันเข้าร่วมมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะคิดจะขอแบ่งผลประโยชน์บ้าง
ความทรงจำหลังจากนี้ไป เยี่ยหวันหวั่นก็คุ้นเคยดี
….
ฉากหมุนสลับไปอีกครั้ง
ภายในห้องบัญชาการ เด็กสาวมองชายชรา พร้อมกับกำสองมือไว้แน่น “คุณตา…คุณตาทำแบบนี้ได้ยังไง ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาดเลยนะคะ!”
ชายชรามองเด็กสาวแวบหนึ่ง “เรื่องนี้ หลานไม่จำเป็นต้องเข้ามาสอด”
“คุณตา…ตอนนี้พวกเราก็มีความสุขดีไม่ใช่เหรอคะ ทำไมคุณตายังคิดจะก่อสงครามอีกล่ะ” เด็กสาวมองชายชรา อย่างไม่เข้าใจเลยสักนิด
“ฮึ่ม บอกหลานไปแล้วไง หลานอย่าถามอีกเลย!” ชายชราตวาด
“แต่ว่า…คุณตาคะ ตระกูลเนี่ย พ่อแม่ของหนู แล้วก็พี่ชายหนูด้วย…” เด็กสาวส่ายหัว
“ทางด้านพี่ชายหลาน ตาวางแผนเอาไว้แล้ว เขาเป็นพี่ชายของหลาน เป็นหลานชายแท้ๆ ของตา หลานคิดว่าตาจะทำร้ายเขาลงงั้นเหรอ” ชายชราเอ่ยด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
“ต่อให้คุณตาไม่ทำร้ายพี่ แต่ว่า…พ่อแม่ของหนูล่ะคะ” เด็กสาวเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง
—————————————————————————————