ทันใดนั้น เขารับรู้ได้ถึงการกระเพื่อมของออร่าที่พุ่งพล่าน ราวกับพายุที่รุนแรงในท้องทะเลอย่างไรอย่างนั้น
“มีผู้แข็งแกร่ระดับเทพมารกำลังต่อสู้กันอยู่”
หลัวซิวสัมผัสได้ในใจ เหลือบตาขึ้นไปมองยังทิศทางที่ออร่าถูกส่งออกมา เขาสัมผัสได้ถึงสองออร่าที่แตกต่างกัน ออร่าหนึ่งคือปราณปีศาจอันน่าขนลุก อีกหนึ่งคือปราณมารที่ทะยานขึ้นฟ้า
เขาได้หลบซ่อนออร่าในทันที จากนั้นจึงเดินเข้าไป พบว่าที่ปะมือกันอยู่นั้นก็คือเทพมารอสูรและเทพปีศาจ
ณ สถานที่ใกล้เคียงกับสนามการต่อสู้กันของผู้แข็งแกร่งเทพมารทั้งสองท่าน มีเนินเขาที่พังทลาย มีหินขนาดเท่าศีรษะคน แพรวพราวเปล่งประกายนับไม่ถ้วน ราวกับลูกแก้วใส ปลดปล่อยคลื่นความผันผวนของพลังงานที่เข้มข้นออกมา
“แก้วเทว?”
หลัวซิวถ่ายทอดสิ่งที่เขาเห็นไปยังเทพมารอสูรเหยี่ยวทองที่หลบซ่อนอยู่ในตัวหยั่งรู้ เมื่อเทพมารอสูรผู้นี้สังเกตุเห็นหินคริสตัลที่พร่างพรายเหล่านั้นอุทานออกมาด้วยความตกใจทันที
“แก้วเทวคือสิ่งใดกัน?” หลัวซิวเอ่ยถาม
“เต็มไปด้วยพลังที่บริสุทธิ์ที่สุดของฟ้าดินดั้งเดิม สามารถทำให้ผู้แข็งแกร่งระดับแดนเทพมารขึ้นไปใช้เพื่อยกระดับการฟื้นฟูพลังเทพ”
เทพมารอสูรเหยี่ยวทองอธิบาย “สิ่งแวดล้อมฟ้าดินของพิภพต่ำนั้นไม่สามารถให้กำเนิดสมบัติวิเศษประเภทนี้ได้ ที่พิภพกลางที่ข้าอาศัยอยู่เมื่อวันเก่าสมบัติประเภทนี้ก็ยังเป็นสิ่งที่พบเจอได้ยาก”
ได้ยินเช่นนั้น หลัวซิวก็รี่ตาลง ในตอนนี้ผลการฝึกตนของเขาถูกขัดขวางอยู่ที่แดนเจ้ายุทธจักร เนื่องจากการฝึกตนสองระดับความเป็นตายของเขา ทำให้การยกระดับของผลการฝึกตนนั้นยากเข็ญเป็นอย่างยิ่ง หากสามารถได้รับแก้วเทวเหล่านั้นมา ก็จะสามารถทำให้ผลการฝึกตนของเขายกระดับก้าวไปสู่ระดับใหม่ทั้งหมดได้
“เทพมารช่วงต้นสองคน แย่งเลย!”
หลังจากพึมพำอยู่สักพัก หลัวซิวก็ลงมืออย่างไม่ลังเล ปลดปล่อยเทพมารอสูรเหยี่ยวทองที่ตัวหยั่งรู้ออกมา จากนั้นก็ออกคำสั่ง “เจ้าไปลอบโจมตีเทพปีศาจตนนั้น”
“วี้!”
เทพมารอสูรเหยี่ยวทองกรีกร้องเสียงแหลม ไม้กล้าขัดขืนคำสั่งของหลัวซิว จากนั้นจึงกลายเป็นลำแสงสีทองในทันที กรงเล็บแหลมคมจู่โจมเข้าไปที่ศีรษะของเทพปีศาจ
เทพปีศาจกำลังต่อสู้อย่างดุเดือดกับฝ่ายตรงข้าม ทันใดนั้นก็สัมผัสได้ถึงลมแรงที่พัดเข้ามา อุ้งเท้าสีทองข้างหนึ่งจู่โจมไปที่กะโหลกศีรษะ ทันใดนั้นก็รู้สึกได้ว่าเวียนหัวตาลาย ตัวหยั่งรู้สั่นสะเทือน
“ใครกันกล้าลอบโจมตีข้าเทพปีศาจ?”
เขาทั้งโกรธทั้งตกใจ หมุนตัวกลับมาในทันที มีดทองเล่มหนึ่งพุ่งมาตรงหน้า เกิดเสียงดังพัฟ บนร่างกายของเขาเกิดรูกลวงที่มีเลือดไหลออกมา
“เทพมารอสูรเหยี่ยวทอง?”
เทพปีศาจคำรามด้วยความโกรธ คาดไม่ถึงว่าจะมีเทพมารอสูรโผล่ออกมาอีกคน หากต้องต่อสู้แบบหนึ่งต่อสอง แน่นอนว่าเขาย่อมไม่ใช่คู่ต่อสู้
ก่อนนี้เทพมารอสูรเหยี่ยวทองได้แนะนำสถานของเทพมารให้หลัวซิวฟังแล้ว แบ่งเป็นเทพปีศาจนู่เจียงจากเผ่าปีศาจและเทพมารอสูรวานรฟ้าจากเผ่าพันธุ์มาร
“ฮ่า ๆ ท่านพี่เหยี่ยวทองมาได้จังหวะพอดี พวกเราร่วมมือกัน ฆ่ามันทิ้งเสีย!” เทพมารอสูรวานรฟ้าเห็นว่ามีเทพมารอสูรเผ่าพันธุ์เดียวกันเข้ามาช่วย ก็พลันเงยหน้าขึ้นหัวเราะด้วยความได้ใจ
ภายใต้การร่วมมือจู่โจมของเทพมารอสูรทั้งสอง ทันใดนั้นก็ทำให้ เทพปีศาจนู่เจียงถูกโจมตีจนก้าวถอยหลังไปเรื่อย ๆ สิ่งนี้ทำให้เทพปีศาจโกรธจนแทบเสียสติ โบกมืออัญเชิญธงดวงวิญญาณปีศาจออกมา รับการโจมตีของเทพมารอสูร
“อย่าคิดว่ามีแค่พวกเจ้าเผ่าพันธุ์มารที่มีตัวช่วย รอให้คนจากเผ่าปีศาจมาก่อน ไอ้สัตว์เดรัจฉานอย่างพวกแกสองตัวไม่ตายดีแน่!” เทพปีศาจนู่เจียงคำรามเสียงก้อง
“ดูเหมือนเจ้าจะไม่มีโอกาสนั้นเสียแล้ว”
ในนาทีนี้เอง หลัวซิวก็ได้ปรากฏตัวขึ้นมากะทันหัน ไฟเทวสว่างยิงลำแสงเทวออกมา โจมตีเข้าไปยังบริเวณอกของเทพปีศาจนู่เจียง
เทพปีศาจนู่เจียงกระอักเลือดสดออกมา สีหน้าทั้งโกรธทั้งตกใจ คาดไม่ถึงว่าอีกผ่ายจะยังมีตัวช่วยที่สองโผล่ออกมาอีก
เขาจ้องเขม็งออกไป เมื่อสังเกตเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ใช่เทพมารอสูร แต่เป็นไอ้หนุ่มคนนั้นจากเผ่าพันธุ์มนุษย์ สีหน้าก็เคร่งขรึมขึ้นมาทันที “เผ่าพันธุ์มนุษย์ ร่วมมือกับเผ่าพันธุ์มารแล้วงั้นรึ?”
สามเผ่าพันธุ์รักษาสมดุลมาเป็นเวลาหลายหมื่นปี แม้จะร่วมมือกันบ้างเป็นบางครั้ง แต่ก็ไม่มีการเป็นพันธมิตรระยะยาว สำหรับเผ่าปีศาจแล้ว หากเผ่าพันธุ์มนุษย์กับเผ่าพันธุ์มารร่วมมือกันขึ้นมา สถานการณ์จะเลวร้ายลงอย่างมาก