บทที่ 601 ชิงไหวชิงพริบ โดย Ink Stone_Fantasy
ฉินสือโอวรับไอแพดมาดู ในรูปเป็นกุ้งหลากสีสันตัวหนึ่ง ล็อบสเตอร์!
ล็อบสเตอร์ตัวนี้เป็นสีเขียวทั้งตัวแต่ที่เปลือกหลังมีจุดและก้อนหลากสีดูแล้วสวยงามมาก สีสันที่หลากหลายพวกนี้ผสมปะปนกันอยู่ทำให้ล็อบสเตอร์ดูสว่างไสวราวกับท้องฟ้าที่มีดาว
เขาปัดหน้าจอ ภาพด้านหลังในอัลบั้มนั้นล้วนเป็นภาพที่ถ่ายล็อบสเตอร์ ล็อบสเตอร์พวกนี้มีจำนวนประมาณไม่กี่สิบตัวซ่อนตัวและกำลังอยู่ตามซอกหินโสโครก มองดูก็รู้ว่านี่เป็นฝูงเล็กๆ ฝูงหนึ่ง
ฉินสือโอวคุ้นเคยกับล็อบสเตอร์ชนิดนี้มากนี่คือล็อบสเตอร์กลุ่มแรกที่ถูกพลังแห่งโพไซดอนช่วยชีวิตหลังจากติดเชื้อแบคทีเรียแกรมบวกชนิดหนึ่ง ตอนแรกเขาพบว่าสีที่เปลือกของล็อบสเตอร์พวกนี้มีความเปลี่ยนแปลง ตอนนี้การเปลี่ยนแปลงก็ชัดขึ้นตามการเติบโต
พวกบาลซักมองฉินสือโอวอย่างตื่นเต้นแล้วถามไม่หยุด “เป็นไงบ้าง? เป็นไง? เป็นสัตว์ชนิดใหม่ใช่ไหม? ก่อนหน้านี้พวกมันไม่เคยถูกพบมาก่อนใช่ไหม? คุณดูสิแม้จำนวนจะไม่เยอะแต่ก็ชัดเจนพอจะกลายเป็นฝูงเล็กๆ ได้เลย แปลกจังเลย!”
เรือวิจัยล่องไปทั่วโลกเพื่ออะไร? ค้นหาสัตว์ทะเลที่ลึกลับ! สำหรับพวกเขาแล้วเกียรติยศที่สำคัญที่สุดก็คือการค้นพบสัตว์ชนิดใหม่
สัตว์ชนิดใหม่จะใช้ชื่อของผู้ค้นพบเป็นชื่อท้าย บนเรือวิจัยมีผู้เชี่ยวชาญพบแมวน้ำชนิดใหม่ที่ขั้วโลกใต้ แต่ทางบาลซักยังไม่เคยสร้างความดีความชอบในเรื่องนี้เลย
ลองคิดดูหากบนโลกนี้มีล็อบสเตอร์ชนิดหนึ่งชื่อว่าล็อบสเตอร์บาลซักและยังสวยงามขนาดนี้ ภาพนั้นงดงามจนบาลซักมัวเมาแล้ว
ฉินสือโอวไม่ได้คิดเรื่องมีชื่อต่อท้ายสัตว์ แต่เห็นพวกผู้เชี่ยวชาญที่ตื่นเต้นแล้วเขาก็หัวเราะ “พวกคุณอยากทำวิจัยมันเหรอ? โอเค ถ้าพวกคุณยอมให้เป๋าฮื้อพันธุ์ Haliotis kamtschatkana กับผม พวกคุณก็สามารถทำวิจัยได้ตามสบาย”
ดีที่เขายังขาดโอกาสที่จะทำให้ล็อบสเตอร์ที่เปลือกหลังเหมือนฟ้าที่มีดาวชนิดนี้ปรากฏตัว ถ้าพวกผู้เชี่ยวชาญให้คำอธิบายไม่ว่าจะมีเหตุผลหรือไม่ก็ล้วนดีมาก
ได้ยินฉินสือโอวพูดแบบนี้พวกผู้เชี่ยวชาญก็ไม่ชอบใจ พวกเขาวนอยู่ที่ทะเลบริเวณอเมริกาเหนือตั้งนานขนาดนี้ถึงจะเก็บเป๋าฮื้อพันธุ์ Haliotis kamtschatkana พวกนี้มาได้ จะยอมเอาให้ฉินสือโอวได้อย่างไร?
บาลซักพูดเกลี้ยกล่อม “ดูสิ นี่คือโอกาสดีที่จะทำให้ฟาร์มปลาของคุณมีชื่อเสียงเลยนะ ถ้าค้นพบล็อบสเตอร์ชนิดใหม่ที่ฟาร์มปลาของคุณ คุณก็จะมีชื่อเสียงและได้ประโยชน์ ล็อบสเตอร์แบบใหม่ชนิดนี้สวยมาก คุณสามารถขายได้ในราคาสูงเลยนะ”
ฉินสือโอวพูด “ถ้าพวกคุณอยากจะจับล็อบสเตอร์ของผม งั้นก็ต้องจ่ายค่าตอบแทน สิ่งที่ผมต้องการคือหอยเป๋าฮื้อ นี่เป็นข้อตกลงที่ยุติธรรมมากไม่ใช่เหรอ?”
ทั้งสองฝ่ายต่างไม่ยอมกัน การเจรจานั้นจึงไม่เป็นที่พอใจ
ฉินสือโอวคิดว่าคนในคณะผู้เชี่ยวชาญต้องเสียดายมากที่ไม่ได้ฉวยโอกาสจับล็อบสเตอร์พวกนี้ขึ้นมาก่อนที่เขาจะกลับ ไม่อย่างนั้นจะมีเรื่องพวกนี้เหรอ?
เขาคาดว่าคนพวกนี้ก็อาจจะคิดอะไรไม่ดี เห็นท่าทางแปลกๆบนหน้าของพวกผู้เชี่ยวชาญแล้วเขาจะเดาไม่ออกเหรอว่าคนพวกนี้คิดคำนวณทุกอย่างให้ตัวเองได้ประโยชน์?
แต่ฉินสือโอวไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงแต่สั่งหู่จือและเป้าจือให้พวกมันหลบอยู่แถวๆชายหาดแล้วเฝ้าดูเจ้าของฟาร์มปลาพวกนี้
ตอนพลบค่ำในที่สุดพวกผู้เชี่ยวชาญก็จับเต่ามะเฟืองได้ แต่พอเอาขึ้นมาดูแล้วก็พบว่าเต่าตัวนี้ไม่มีสัญลักษณ์ของพวกเขา ดังนั้นจึงได้แต่วางเต่าตัวนี้ลงน้ำไปอย่างไม่พอใจ
เต่ามะเฟืองประหลาดใจ นี่เอาตัวมันขึ้นมาลูบคลำๆแล้วโยนทิ้งทำไม? มันจ้องมองพวกผู้เชี่ยวชาญอย่างดูถูกครั้งหนึ่งแล้วเอาหัวมุดลงไปในทะเลลึก
ข่าวภาคค่ำของนครเซนต์จอห์นถ่ายทอดกิจกรรมการเดินขบวนของเจ้าของฟาร์มปลาวันนี้ ช่วงบ่ายกิจกรรมรุนแรงขึ้น มีเจ้าของฟาร์มปลาจากรัฐโนวาสโกเชียและเขตควิเบกมาสนับสนุนพวกเขาในครั้งนี้ด้วยจึงทำให้รัฐบาลตกใจและรับปากจะปรึกษากับกรมประมงแล้วจะแถลงต่อพวกเขา
สองทุ่มพระอาทิตย์ล่วงลับทะเลไปแล้ว บนเรือวิจัยเอาเรือคายักลำหนึ่งลงมา บาลซักมองไปทางบ้านอย่างลับๆล่อๆ พอไม่มีใครพบเห็นก็พาผู้ช่วยสองคนขึ้นเรือไป
“ว้าว เจ้าเด็กนั่นยังไงซะก็ยังอ่อน เขาคิดว่าพวกเราหัวดื้อเหรอ? ใช่ พวกเรารับปากจะไม่แตะต้องของในฟาร์มปลาของเขา แต่นั่นคือข้อเสนอก่อนหน้านี้ ข้อเสนอก่อนหน้านี้ฟาร์มปลาของเขายังไม่มีผลกระทบกับการวิจัยของเรา” ผู้ช่วยคนหนึ่งพูดอย่างได้ใจ
บาลซักพูดเสียงต่ำด้วยความรู้สึกผิด “ช่างเถอะ ยังไงซะพวกเราก็กำลังทำเรื่องที่ไม่ถูกต้อง นอบน้อมหน่อยเถอะ”
ผู้ช่วยวัยรุ่นอีกคนชี้แจง “ไม่ครับอาจารย์ พวกเรากำลังทำวิจัยวิทยาศาสตร์ มีแต่จะอุทิศให้ประเทศชาติไม่มีการลักขโมย พวกเราไม่ได้ทำเรื่องอะไรที่น่าอับอาย”
บาลซักยอมรับความคิดของทั้งสองคนโดยปริยายพร้อมพูด “สิ่งที่ผมกังวลใจตอนนี้คือล็อบสเตอร์ฝูงนี้มีการกลายพันธุ์เพียงเล็กน้อย ถ้าเป็นอย่างนั้นสิ่งที่พวกเราทุ่มเทไปก็ไม่คุ้มค่า”
ทั้งสามคนถกกันอย่างจดจ่อจนมองไม่เห็นเงาของร่างเล็กๆที่จากไปอย่างเงียบๆ
ตัวที่ไปคือหู่จือ มันหมอบลงบนพื้นแล้วแอบคลานไปอย่างระมัดระวัง พอออกห่างจากชายทะเลแล้วถึงได้ลุกขึ้นแล้ววิ่งไปที่บ้านอย่างรวดเร็ว
เห็นหู่จือรีบร้อนมาหาตัวเอง ฉินสือโอวก็เข้าใจว่าพวกบาลซักลงมือแล้ว การเผชิญหน้ากับสิ่งล่อใจอย่างสัตว์ชนิดใหม่ คนที่ปลาบปลื้มกับการวิจัยพวกนี้จึงทนไม่ไหวในที่สุด
ฉินสือโอวตามหู่จือไปพบกับเป้าจือที่มองเรือคายักอยู่ตลอด เป้าจือกำลังนอนอยู่ที่ชายหาด บนพื้นผิวน้ำทะเลที่อยู่ไม่ไกลมีเรือคายักลำหนึ่งกระเพื่อมตามคลื่นน้ำและมีเงาคนสามคนกำลังวุ่นวายกันอยู่
ฉินสือโอวพยักหน้าเบาๆ ให้เป้าจือสองครั้ง ทันใดนั้นเสียงเห่าดังกังวานสองครั้งก็ทำลายความเงียบงันของค่ำคืนที่มืดมิด “โฮ่งโฮ่งโฮ่งโฮ่ง!”
เมื่อได้ยินเสียงหมาเห่า ทั้งสามคนบนเรือที่กำลังจับตาข่ายดักกุ้งอย่างเงียบๆ ก็สะดุ้งพร้อมกันทันใด ต่อมาแสงสว่างจากโคมไฟก็ส่องผ่านความมืดมาที่ร่างของพวกเขา บาลซักหันหน้าไปดูผล สุดท้ายก็ถูกแสงไฟจากหลอดไฟทังสเตนส่องจนลืมตาไม่ขึ้นและได้แต่ปิดหน้า
ฉินสือโอวเห็นบาลซักปิดหน้ายังคิดว่าผู้สูงวัยคนนี้คงไม่มีหน้ามาเผชิญหน้ากับเขาก็เลยไว้หน้าพวกเขาแล้วพูดอย่างผ่อนคลาย “เห้อ คุณศาสตราจารย์ พวกคุณมาที่ทะเลในเวลานี้เพราะต้องการมาชมจันทร์เหรอ?”
พอได้ฟังเสียงเย้าแหย่ของฉินสือโอว บาลซักก็หน้าแดงแล้วหัวเราะพลางพูดขึ้น “ใช่สิ เอ่อเอ่อ สีพระจันทร์……”
เขาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้ายามค่ำคืนมืดมิดไร้แสง อากาศไม่ดีจึงไร้ซึ่งพระจันทร์โดยสิ้นเชิง
หลังจากถูกจับได้ บาลซักก็รีบกลับไปที่เรือวิจัยหมายเลขสอง ฉินสือโอวมองตามหลังพวกเขาออกจากฟาร์มปลาไปที่เกสท์เฮ้าส์ในเมืองก็อดหัวเราะไม่ได้
แม้จะเป็นเช่นนี้แต่พวกผู้เชี่ยวชาญที่ดื้อรั้นก็ไม่ยอมให้หอยเป๋าฮื้อพวกนี้เป็นสิ่งแลกเปลี่ยนในการเจรจาเพื่อแลกเปลี่ยนกับฉินสือโอว
ทรัพย์สินส่วนบุคคลไม่สามารถบุกรุกได้ นี่เป็นกฎในรัฐธรรมนูญของแคนาดา ดังนั้นถ้าฉินสือโอวไม่อนุญาตให้จับปลาและกุ้งในฟาร์มปลาของตัวเอง พวกผู้เชี่ยวชาญก็ไม่มีทางทำได้
แต่พวกเขาก็มีวิธีโดยใช้การร้องขออำนาจในการจับสัตว์น้ำเพื่อวิจัยที่ฟาร์มปลาต้าฉินต่อกรมประมงในนามของการค้นพบสัตว์ชนิดใหม่เช่นกัน
พวกเขามีวิธีฉินสือโอวก็มีวิธี เขาใช้จิตสำนึกแห่งโพไซดอนควบคุมหอยเป๋าฮื้อพวกนี้ให้เข้าสู่สภาวะจำศีล
สภาวะจำศีลของหอยเป๋าฮื้อเกิดขึ้นในสถานการณ์ที่น้ำอุ่นหรือออกซิเจนในน้ำไม่พอ ซึ่งพบได้ไม่บ่อยในทะเล แต่พบได้ไม่น้อยในตู้ปลา
……………………………..