เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1577
ชิ้นส่วนกระจายไปทั่ว ประกายน้ำสะดุดตาค่อยๆ หายไปต่อหน้าลู่ฝาน สุดท้ายกลายเป็นหมอกควันสีขาว
ลู่ฝานกำหมัด สีหน้าเย็นชาเล็กน้อย มองสุ่ยโม่หรานแล้วพูดว่า “ประลองยาทำแบบนี้ได้ด้วยเหรอ”
สุ่ยโม่หรานมองลู่ฝานอย่างประหลาดใจเล็กน้อย “อย่าบอกนะว่านายไม่เคยประลองยากับคนอื่น น่าเสียดายจัง เสียยาเซียนร้อยเทพไปตั้งหนึ่งหม้อ ลู่ฝาน ฉันจะชดใช้สมุนไพรให้นาย นายแพ้แล้ว!”
ลู่ฝานหันมองรอบๆ ผู้อาวุโสห้าตระกูลใหญ่ ผู้อาวุโสด้านยาทั้งสามคนไม่พูดอะไรสักคน
เห็นได้ชัดว่ายอมรับว่าการกระทำของสุ่ยโม่หรานไม่ละเมิดกฎไปโดยปริยาย!
ผู้อาวุโสสามใบหน้าเหยเก เขาเสียใจที่ไม่ได้เตือนลู่ฝานตั้งแต่แรก
จะชนะแล้วแท้ๆ กลับโดนสุ่ยโม่หรานทำลายในช่วงสุดท้าย
ผู้อาวุโสสองสามคนก็มีสีหน้าเสียดาย มองลู่ฝานด้วยสายตาเสียใจ แต่ในใจพวกเขาค่อนข้างดีใจ เพราะสุ่ยโม่หรานได้ที่หนึ่งในการประลองยา ดูดีกว่าลู่ฝานชนะตั้งเยอะ
เพราะเป็นการประลองของห้าตระกูลใหญ่ แม้ลู่ฝานอยู่ในนามตระกูลหั่วแต่ไม่ได้แซ่หั่ว
ถ้าคนแซ่อื่นได้ที่หนึ่งในการต่อสู้ห้าปีของห้าตระกูลใหญ่ เป็นการทำให้ศักดิ์ศรีของห้าตระกูลใหญ่เสื่อมเสีย
หั่วหลงชิ่ง หั่วหลงจู้ หั่วตันซู ทั้งสามคนถอนหายใจออกมาเช่นกัน
แม้ผลน่าเสียดาย แต่ใช่ว่าจะรับไม่ได้
ลู่ฝานทำได้ถึงขั้นนี้ เหนือกว่าที่พวกเขาจินตนาการเอาไว้แล้ว
ในประเทศตันเซิ่ง ผู้ฝึกชี่นับไม่ถ้วนกำลังพูดคุยกันเสียงเบา
“น่าแค้นใจจริงๆ ที่ลู่ฝานแพ้!”
“ใครจะไปรู้ล่ะว่าการประลองของห้าตระกูลใหญ่จะเหมือนการประลองยาตามท้องถนน ยังทำลายหม้อยาของคนอื่นด้วย!”
“ไม่ได้ละเมิดกฎ แต่ชัยชนะของสุ่ยโม่หรานดูเอาเปรียบไปหน่อย”
“น่าเสียดาย ไม่ได้เห็นยาเซียนร้อยเทพของลู่ฝานออกจากหม้อ ในเมื่อเขาสามารถผสมฤทธิ์ยาเหล่านั้นได้ คงกลั่นสำเร็จแน่ๆ”
……
ภายในตระกูลหั่ว ผู้อาวุโสห้าและคนอื่นส่ายหน้าพูด “แพ้เพราะไม่รู้กฎ เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้!”
ผู้อาวุโสใหญ่ยิ้มแล้วพูดว่า “แพ้ก็แพ้เถอะ แต่พรสวรรค์ด้านการกลั่นยาของเด็กคนนี้น่าตกใจจริงๆ ถ้าเป็นไปได้พยายามใช้งานเขา ไอ้เฒ่าห้า นายเข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม”
ผู้อาวุโสห้าพยักหน้าพูด “เข้าใจแล้วผู้อาวุโสใหญ่”
ในเจดีย์ยาเมฆขาว สุ่ยโม่หรานถือยาเดินมาตรงหน้าผู้อาวุโสด้านยาทั้งสามคน แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เชิญผู้อาวุโสตรวจสอบยา น่าจะประกาศว่าฉันชนะได้เลย!”
ผู้อาวุโสเคราขาวส่ายหน้าเบาๆ “ยัยหนูตระกูลสุ่ย แม้เธอชนะ แต่ยังไงก็ดูเอาเปรียบ จำไว้ว่าเส้นทางเรื่องยาก็เหมือนเส้นทางการฝึกฝน การเอาเปรียบเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง”
พูดเช่นนี้ ผู้อาวุโสหยิบยาผนึกรุ้งระดับสองของสุ่ยโม่หรานขึ้นมาดู “เป็นยาที่ไม่เลว ฉันขอประกาศว่าผู้ที่ได้รับชัยชนะในการประลองยาของห้าตระกูลใหญ่คือสุ่ยโม่……”
ยังไม่ทันพูดจบ จู่ๆ เสียงลู่ฝานดังขึ้น
“เดี๋ยว!”
ทุกคนหันไปมองลู่ฝานด้วยสายตาสงสัยทันที
สุ่ยโม่หรานหันมาพูดอย่างแปลกใจ “ลู่ฝาน นายจะพูดอะไร อย่าบอกนะว่านายแพ้ไม่ได้”
ลู่ฝานพูดช้าๆ “ฉันจะบอกว่ายังไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงเลย!”
ผู้อาวุโสเคราขาวคืนยาในมือให้สุ่ยโม่หราน แล้วพูดเสียงกังวาน “ยังไม่ถึง ลู่ฝาน อย่าบอกนะว่านายจะกลั่นใหม่อีกหม้อ ไม่น่าเป็นไปได้นะ!”
คำพูดของผู้อาวุโสเคราขาวทำให้พวกผู้อาวุโสห้าตระกูลใหญ่ที่อยู่รอบๆ หัวเราะเบาๆ
เวลาหนึ่งชั่วโมงกลั่นยาหนึ่งหม้อ ก็ยังเป็นเวลาที่กระชั้นชิด ตอนนี้เหลือเวลาเพียงนิดเดียว จะกลั่นยาใหม่อีกหม้อได้ยังไง
ผู้อาวุโสเคราขาวชะงักไป จากนั้นชี้ชิ้นส่วนเต็มพื้นแล้วพูดว่า “อีกทั้งหม้อยาของนายก็แตกหมดแล้ว ลู่ฝาน บางทีต้องรู้จักยอมรับความพ่ายแพ้บ้างนะ!”
จู่ๆ ลู่ฝานหัวเราะ ค่อยๆ แบมือขวา น้ำยาไม่เป็นรูปทรงส่องแสงระยิบระยับลอยอยู่บนฝ่ามือเขา
“ฉันไม่ได้จะกลั่นยาใหม่ ฉันแค่จะกลั่นยาต่อเท่านั้น!”
“อะไรนะ”
สุ่ยโม่หรานพูดตกใจเสียงแหลม
ผู้ฝึกชี่รอบๆ เบิกตาโต
คิดไม่ถึงว่าน้ำยาของลู่ฝานไม่โดนทำลาย!
คนในประเทศตันเซิ่งนับไม่ถ้วนกำลังจะจ่ายเงิน ไม่ดูห้าธาตุสรวงสวรรค์อีกแล้ว ตอนนี้พวกเขาชะงักฝีเท้าลงทันที
ทุกคนจ้องมวลแสงในมือลู่ฝานจนลูกตาจะหลุดออกมาแล้ว
“เขาทำได้ยังไง”
“หม้อยาโดนทำลาย แต่ยังรักษาน้ำยาเอาไว้ได้”
“ทักษะที่น่าทึ่ง พูดได้แค่ว่าเป็นทักษะที่น่าทึ่ง!”
ในเจดีย์ยาเมฆขาว ผู้อาวุโสเคราขาวก็ตกใจมาก
ผู้อาวุโสมองน้ำยาในมือลู่ฝานแล้วพยักหน้า “นายกลั่นยาต่อได้ ครั้งนี้ไม่มีใครรบกวนนายได้อีกแล้ว”
เมื่อพูดเช่นนี้ ผู้อาวุโสมองสุ่ยโม่หรานแวบหนึ่ง
เรื่องทำลายหม้อยาคนอื่น แค่ครั้งเดียวก็ทำให้มาตรฐานของการประลองยาครั้งนี้ลดลงแล้ว เขาไม่มีทางให้สุ่ยโม่หรานทำลายการกระทำของลู่ฝานอีก เพราะเขามีลางสังหรณ์ว่าลู่ฝานจะทำเรื่องที่เขาไม่สามารถลืมได้ชั่วชีวิต!
สุ่ยโม่หรานตกใจจนเหม่อ ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม มองแสงในมือลู่ฝานอย่างอึ้งๆ
ลู่ฝานยิ้มบางๆ เมื่อสะบัดมือพลังฟ้าดินนับไม่ถ้วนกลายเป็นสายลมรวมตัวรอบตัวเขา
วินาทีต่อมาเริ่มมีมังกรตัวเล็กเคลื่อนไหวรอบตัวลู่ฝาน