ก็เหมือนกับที่เซวหยวนจี๋พูดเอาไว้นั้น เดิมทีเขาอยากได้ที่ดินผืนนั้นของเขตชานเมืองทิศใต้ ถ้าฉินซีอยู่ในมือเขาจริง เขาแค่ใช้ฉินซีมาแลกเปลี่ยนกับหยางเฉิน ที่ดินผืนนั้นก็ไม่ตกอยู่ในมือเขาแล้วเหรอ?
“ภรรยาฉัน ไม่ได้อยู่ในมือแกจริงเหรอ?”
ทันใดนั้นหยางเฉินตึงเครียดขึ้นมาอยู่บ้างแล้ว
เขาคิดมาโดยตลอดว่า ฉินซีโดนคนของเซวหยวนจี๋พาตัวไป โดยเฉพาะเซวหยวนป้ายังเปิดเผยข่าวเรื่องนี้แก่เขา
แต่ว่าตอนนี้ เซวหยวนจี๋กลับบอกว่าคนไม่ได้อยู่ในมือเขา
ถ้าเป็นแบบนี้จริง งั้นฉินซีโดนใครพาตัวไปกัน?
“ถ้าแกยอมยกที่ดินผืนนั้นของเขตชานเมืองทิศใต้ให้ฉัน บางทีฉันอาจจะสามารถช่วยแกหาภรรยาของแกได้”
ทันใดนั้น เซวหยวนจี๋หัวเราะอีกครั้งและพูดขึ้น
“แกหลอกฉัน?”
หยางเฉินระเบิดอารมณ์โกรธในชั่วขณะนั้น
ความรู้สึกแบบนี้ ทำให้เขาไม่สบายใจเอามากๆ ทุกอย่างถูกเซวหยวนจี๋ควบคุมไว้แล้ว
ถึงแม้เซวหยวนจี๋จะพูดว่า เขาอาจจะสามารถตามหาฉินซีได้ งั้นก็อธิบายได้ว่า ฉินซีต้องอยู่ในมือเขาแน่
“พูดว่าฉันหลอกแกได้ยังไงกัน? เมียแกไม่อยู่ในมือฉันจริงๆ! กุ่นเจี้ยนโฉวยังไม่ได้เอาตัวคนเข้ามา ฉันบอกว่าหล่อนไม่อยู่ในมือฉัน ก็ไม่ผิดนี่!”
เซวหยวนจี๋หัวเราะแล้ว ในเสียงหัวเราะเต็มไปด้วยการหยอกล้อ
หยางเฉินสูดหายใจเข้าลึกๆ ทีหนึ่ง พยายามทำให้ตนเองสงบนิ่ง นานมากแล้วที่ไม่มีช่วงเวลายากจะควบคุมความโกรธไว้แบบในตอนนี้
“เซวหยวนจี๋ แกรู้ไหมว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่? นี่คือแกกำลังเล่นกับไฟระวังจะถูกไฟลวกเอานะ!”
หยางเฉินพูดด้วยเสียงทุ้ม “แกไม่ใช่อยากได้ที่ดินผืนนั้นของเขตชานเมืองทิศใต้เหรอ? ได้ ฉันให้แก!”
“ขอเพียงแกปล่อยภรรยาฉันไป ภายในสามวัน ฉันรับรองว่าที่ดินผืนนั้นของเขตชานเมืองทิศใต้จะกลับไปอยู่ในสภาพเดิม”
เพื่อฉินซีแล้ว เขายินยอมทำทุกเรื่อง ตอนนี้จึงสูญเสียการยับยั้งชั่งใจแล้ว
“ฮาๆ……”
เซวหยวนจี๋หัวเราะแล้ว ในเสียงหัวเราะเต็มไปด้วยความดีใจของผู้ชนะ
หลังจากหัวเราะพอแล้ว เขาถึงพูดว่า “หยางเฉิน ก่อนหน้านี้ฉันอยากได้ที่ดินผืนนั้นของเขตชานเมืองทิศใต้ แต่ตอนนี้ ฉันเปลี่ยนความคิดกะทันหันแล้วล่ะ”
“แกอยากเอาอะไร?”
หยางเฉินถามด้วยเสียงเย็นยะเยือก
“ฉันอยากให้แกรับใช้ฉัน!”
เสียงหัวเราะของเซวหยวนจี๋หายไป “ฉันคนนี้มีความชอบพิเศษอย่างหนึ่ง นั่นคือเอาชนะคนที่ไม่ปฏิบัติตามฉันพวกนั้น”
“ขอแค่แกยินยอมสวามิภักดิ์ต่อฉัน ฉันจะให้แกเป็นคิงแห่งเยี่ยนตู เขตแดนของเมืองเยี่ยนตูในอนาคต ก็จะให้แกตัดสินใจ”
“โดยเฉพาะ ฉันรับรองกับแกได้ว่า ตระกูลเซวจะไม่ก้าวก่ายเรื่องของเมืองเยี่ยนตูทั้งสิ้น ทุกอย่างปล่อยให้แกชี้ขาด”
“ขอเพียงรอตอนที่ฉันต้องการแก แกทำธุระให้ฉันแบบเชื่อฟัง นั่นก็เพียงพอแล้ว”
เขาหัวเราะแล้ว และพูดว่า “หยางเฉิน ฉันดูออกนะ สำหรับแกนั้นเมียแกสำคัญมากๆ หล่อนเป็นจุดอ่อนใหญ่ที่สุดของแก เพื่อหล่อนแล้ว แกสามารถสละโลกทั้งใบลงได้ ที่ฉันพูดไม่ผิดหรอกมั้ง?”
“ตอนนี้ ฉันขอแค่แกรับใช้ฉัน แกจะได้รับทุกอย่างที่เกินกว่าจะครอบครองได้ในตอนนี้ไป แถมยังปกป้องชีวิตของเมียแกได้อีก ใครจะไม่อยากทำเล่า?”
“แกน่าจะรู้ดี สู้กับตระกูลเซว แกสู้ไม่ชนะอยู่แล้ว แทนที่จะทำแบบนั้น ไม่สู้ยอมรับใช้ฉันแต่แรกซะจะดีกว่า?”
“ฉันให้เวลาแกคิดคืนหนึ่ง ฉันรับประกันได้ว่าในคืนนี้ เมียแกจะไม่เกิดเรื่องใดๆ ขึ้น ถ้าแกให้ฉันรอจนถึงพรุ่งนี้ก่อนตะวันขึ้น แล้วยังไม่ให้คำตอบฉันล่ะก็ งั้นเมียของแก……”
เซวหยวนจี๋ไม่ได้พูดคำที่เหลือจนจบ แต่ว่าความหมายย่อมเป็นที่เข้าใจดีมาก
“อีกอย่าง อย่าคิดทำเรื่องอะไรเด็ดขาด ฉันเป็นคนขวัญอ่อนมาก ถ้าเกิดตกใจเข้าแล้ว ไม่ทันระวังทำให้ผู้หญิงของแกบาดเจ็บนิดหน่อยเอา งั้นดูท่าจะไม่ดีนะ”
พูดจบ เซวหยวนจี๋วางสายโทรศัพท์ลงโดยตรง
หยางเฉินได้ยินเสียงวางสายจากในลำโพงโทรศัพท์ สีหน้าอึมครึมถึงขีดสุด “เซวหยวนจี๋ แกต้องตาย!”
ตอนแรก เซวหยวนป้าบอกเขาว่า เซวหยวนจี๋ต่ำทรามและไร้ยางอายมากแค่ไหน เขายังไม่เห็นด้วย
แต่ว่าตอนนี้ เขาถึงรู้ว่า นี่คือคนสารเลวที่ไม่มีคุณธรรมมากแค่ไหนคนหนึ่ง
ในเวลานี้เอง มือถือของหยางเฉินดังขึ้นกะทันหัน
ตอนที่หยางเฉินมองเห็นหมายเลขโทรศัพท์ที่โทรมา ชั่วขณะหนึ่งดีใจยกใหญ่ “ทำไมฉันถึงลืมเฉียนเปียวล่ะ?”
เฉียนเปียวถูกเขาส่งไปแอบคุ้มครองฉินซีไว้มาตลอด ตอนนี้ฉินซีถูกพาตัวไป เฉียนเปียวจะไม่รู้สถานการณ์ได้อย่างไร?
เขารีบรับสายโทรศัพท์ ได้ยินเสียงของเฉียนเปียวลอยมา “พี่เฉิน ผมกำลังสะกดรอยตามพี่สะใภ้มาตลอด เลยไม่ว่างตอบพี่กลับ ตอนนี้ถึงเพิ่งหาโอกาสได้ครับ”
“ตอนนี้เธอถูกพาตัวไปที่ไหนแล้ว?” หยางเฉินถามขึ้น
“ผมจะส่งที่อยู่ให้พี่ครับ”
เฉียนเปียววางสายโทรศัพท์ไปไม่ถึงสิบวินาที หยางเฉินก็ได้รับที่อยู่แล้ว
ตำแหน่งอันนี้ ไม่เหมือนตำแหน่งของเซวหยวนจี๋ที่เซวหยวนป้าส่งให้ตนเอง
ตอนนี้ได้เพียงอธิบายว่า หากไม่ใช่ตำแหน่งที่เซวหยวนป้าส่งให้ตนเองผิดพลาด ก็เป็นเซวหยวนจี๋แค่ส่งคนนำฉินซีไปซ่อนไว้ก่อนแล้ว
ไม่ว่าอย่างไร หยางเฉินจำเป็นต้องช่วยฉินซีไว้ให้เร็วที่สุดถึงจะสามารถวางใจได้
ขับรถแล่นฉิวตลอดทาง ยี่สิบนาทีต่อมา จึงมาจอดอยู่หน้าโกดังที่เต็มไปด้วยตู้คอนเทนเนอร์แห่งหนึ่ง
ตรงนี้ก็ถึง เขตชานเมืองทิศเหนือแล้ว อยู่ใกล้กับสุสานเป่ยเจียวมากๆ รอบด้านรกร้างว่างเปล่า
มองออกไปทางไหน รอบด้านล้วนเป็นตู้คอนเทนเนอร์ สถานที่แบบนี้ ยังเป็นสถานที่ซ่อนคนได้ดีเสียจริง
“มิน่าถึงให้เวลาฉันแค่คืนเดียว ตู้คอนเทนเนอร์ของที่นี่มีสองสามแสนได้มั้ง? จะไปหาทีละตู้ เกรงว่าคงต้องหาถึงสว่าง”
หยางเฉินมองตู้คอนเทนเนอร์ที่เวิ้งว้างสุดลูกหูลูกตา ในสายตามีความหนาวเหน็บ
“พี่เฉิน!”
ในเวลานี้ เฉียนเปียวปรากฏตัวแล้ว พูดด้วยหน้าตารู้สึกผิด “พี่เฉิน ขอโทษครับ เป็นผมคุ้มครองพี่สะใภ้ไม่ได้”
หยางเฉินถามว่า “ตอนนี้เธออยู่ไหน?”
เฉียนเปียวส่ายหน้า ทำหน้าเคร่งขรึมตอบว่า “คนที่พาตัวพี่สะใภ้ไปชื่อว่ากุ่นเจี้ยนโฉว ความสามารถแกร่งมาก ผมไม่ใช่คู่ต่อสู้”
“ตอนที่ผมสำนึกได้ว่าตนเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ เลยเลือกสะกดรอยตามเอาแทน กลัวโดนจับได้ จึงไม่กล้าตามใกล้เกินไป รู้เพียงว่าพี่สะใภ้ถูกพามาที่นี่ครับ”
หยางเฉินขมวดคิ้วแล้ว แม้แต่เฉียนเปียวยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ งั้นก็อธิบายได้ว่า อีกฝ่ายมีความสามารถเยี่ยมยอดมาก
ฉินซีอยู่ในมือของคนแบบนี้ เดิมทีไม่มีโอกาสหนีรอด
เมื่อสักครู่ตอนที่เซวหยวนจี๋คุยโทรศัพท์กับหยางเฉิน ยังเคยบอกว่า จะให้หยางเฉินคิดไตร่ตรองเพียงคืนหนึ่ง และเตือนหยางเฉินว่า อย่าคิดทำอะไรอื่น
แม้แต่เคลื่อนกำลังคนค้นหาฉินซี ก็ไม่ได้เช่นกัน
“พี่เฉิน ตอนนี้ควรทำอย่างไรดีครับ? พวกเราจะเอาแต่นั่งงอมืองอเท้ารอไม่ได้มั้ง?”
เฉียนเปียวกัดฟันแน่นบอกว่า “ถ้าไม่อย่างนั้นผมจะส่งคนเข้ามาหา?”
“ไม่ได้!”
หยางเฉินรีบโต้กลับ พูดเสียงทุ้ม “ถ้าเคลื่อนไหวมากเกินไป เสี่ยวซีจะเป็นอันตราย แค่พวกเราสองคน แบ่งกันตามหา”
“พวกเราสองคนตามหา?”
เฉียนเปียวทำหน้าตกใจ “พี่เฉิน ตู้คอนเทนเนอร์ของที่นี่ อย่างน้อยมีหนึ่งแสนได้มั้ง? ถ้าคำนวณว่าพวกเราหาตู้หนึ่งห้าวินาที สองคนในห้าวินาทีหาได้สองตู้ หนึ่งแสนตู้ก็ต้องสิบสามสิบสี่ชั่วโมงเลยมั้ง?”
หยางเฉินหรี่ดวงตาขึ้นมาเล็กน้อย “วันนี้คำพูดไร้สาระของนาย เหมือนจะมากไปหน่อยนะ”
หลังจากได้ยิน เฉียนเปียวสั่นไปทั้งตัว รีบตอบทันที “พี่เฉินใจเย็นครับ เพราะผมรู้สึกผิด อยากตามหาพี่สะใภ้ให้เจอไวๆ หน่อย ถ้าพี่ว่าทำแบบนี้ ผมก็ทำแบบนี้ครับ”
“ฉันซ้ายนายขวา ค้นหาแต่ละตู้!”
หยางเฉินพูดจบ จึงหมุนตัวออกไป
เฉียนเปียวอยากพูดอะไร สุดท้ายยังหุบปากลงแล้ว ไปในทิศทางตรงกันข้ามกับหยางเฉิน