บทที่ 2249 ไพ่ใบสุดท้ายที่แสนอหังการ
เวลานี้ ประมุขสายหลักก็แค่นเสียงเย็นออกมา “พูดเหลวไหลไม่จบไม่สิ้น แค่พวกแกไม่กี่คน แล้วยังไงล่ะ คิดจะเป็นอริกับรัฐอิสระทั้งรัฐงั้นเหรอ?!”
ระหว่างที่พูด เจียงอิงและพวกสายรองก็ส่งสายตาให้กัน ทำท่าจะเข้าไปโจมตี
ทว่า ผู้เฒ่าเซวียที่อยู่ข้างกายซือเซี่ยกลับหน้าเปลี่ยนสีไปเล็กน้อย “อย่าวู่วามนะ มีดินปืน!”
พอสิ้นเสียงของผู้เฒ่าเซวีย ทุกคนในที่นั้นก็พลันแปลกใจ
“คนของสหพันธ์วิทยายุทธ์…ฝังดินปืนตามจุดต่างๆ ไว้ล่วงหน้าแล้ว แล้วพวกเขายังมีอาวุธหนักด้วย!” เฒ่าเซวียรีบอธิบาย
“แกพูดจริงงั้นเหรอ” สมาชิกระดับสูงคนหนึ่งจากสายรองเอ่ยถามผู้เฒ่าเซวีย
“เหลวไหล ฉันจะเอาเรื่องแบบนี้มาล้อเล่นรึไง!” ใบหน้าของผู้เฒ่าเซวียเต็มไปด้วยความร้อนใจ “พวกเขาเตรียมการและดำเนินงานมานานแล้ว!”
ไม่รอให้พวกสายรองได้พูดต่อ ซือเซี่ยก็ผิวปากทีหนึ่ง
วินาทีต่อมา ยอดฝีมือจากกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์หลายสิบคน ซึ่งในมือถืออาวุธอยู่ก็พลันปรากฏตัวขึ้นรอบด้าน
“แกมันบ้าไปแล้ว!” เจียงอิงตะโกนเสียงกร้าว
“ตอนแรกฉันก็เป็นคนบ้าอยู่แล้ว…ว่าไงล่ะ ถ้าไม่ยอมแพ้ ฉันจะฝังกลบพวกแก” ซือเซี่ยเอ่ย
“แก…แกไม่เกรงกลัวบทลงโทษของสภาตุลาการรึไง!” สมาชิกระดับสูงจากสายรองคนหนึ่งมองไปที่ซือเซี่ย
“สภาตุลาการงั้นเหรอ” ใบหน้าของซือเซี่ยเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม “ไม่ต้องรีบหรอก รอให้ฉันได้ครองรัฐอิสระแล้ว จากนั้นก็จะขยายตัวออกไปสู่สิบเอ็ดเขตที่เหลือ สุดท้าย ฉันจะทำลายล้างสภาตุลาการ แล้วเข้าแทนที่ซะ”
“แก…แกมันเสียสติไปแล้ว แกมันเพ้อเจ้อ!” เจียงอิงตะโกนด่า
“เพ้อเจ้อมั้ยไม่จำเป็นต้องให้นายมาพล่ามที่นี่หรอก แน่นอน ถ้าทุกคนไม่เห็นด้วยละก็ ฉันจะระเบิดพวกนายทิ้งเดี๋ยวนี้เลย” ซือเซี่ยยิ้มนิดๆ
เยี่ยหวันหวั่นจ้องมองซือเซี่ย พลางใช้ความคิด นี่เขา…จะทำความปรารถนาในตอนที่คุณตายังมีชีวิตอยู่ให้เสร็จสิ้นสินะ…
ในที่สุดเธอก็เข้าใจแล้ว ก่อนหน้านี้ซือเซี่ยจับตัวขาใหญ่ของรัฐอิสระพวกนั้นไปไว้บนเกาะ เพราะเขาคงกลัวว่าคนพวกนั้นจะโดนระเบิดตาย ถ้าเป็นแบบนี้ ผู้บัญชาการตัวเปล่าอย่างเขา ยังจะก่อมรสุมอะไรได้อีก…
“ที่สำนักงานใหญ่ของกลุ่มอำนาจของพวกแกทุกแห่ง ฉันฝังระเบิดเอาไว้หมดแล้ว ถ้าไม่อย่างนั้น ให้ทุกคนได้ฟังความเคลื่อนไหวก่อนเอาไหม” ซือเซี่ยเอ่ยพร้อมรอยยิ้มเยียบเย็น
“อย่านะ! ลูกเมียฉันอยู่ที่สำนักงานใหญ่!” ผู้นำกลุ่มอำนาจกลุ่มหนึ่งใบหน้าซีดขาว
สมาชิกของกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์เหล่านี้ แต่ละคนถืออาวุธสงครามไว้ ถ้าบอกว่าฝังระเบิดแล้ว นั่นยืนยันได้แปดสิบเก้าสิบเปอร์เซ็นต์เลยว่าไม่ได้พูดโกหก!
อีกอย่างยังมีหัวหน้ากลุ่มอำนาจน้อยใหญ่อีกมากมายที่วางตัวนิ่งเฉย ไม่ได้เข้าร่วมศึกใหญ่ระหว่างสายหลักและสายรอง ถ้าปล่อยให้เขาจุดชนวนระเบิด…ผลลัพธ์ที่ตามมาคงไม่น่าดูชม!
“ซือเซี่ย ในสำนักงานมีคนมีมากมาย ถ้านายระเบิดสำนักงาน…” เยี่ยหวันหวั่นจ้องซือเซี่ย พลางขมวดคิ้วแน่น
ไม่รอให้เยี่ยหวันหวั่นได้พูดจนจบ ซือเซี่ยกลับส่ายหน้าให้ “นี่ไม่เกี่ยวกับฉัน ก่อนหน้านี้ฉันขังคนไว้บนเกาะแล้ว แต่เธอกลับต้องการช่วยออกมาเอง ต่อให้มีคนตายไปเพราะเหตุนี้บ้าง ก็เป็นเพราะเธอต่างหาก จะโทษฉันไม่ได้”
“เวรเอ้ย เคยเห็นคนหน้าไม่อาย แต่ไม่เคยเห็นคนหน้าไม่อายแบบแกเลย โยนความผิดกันแบบนี้เลยเหรอ” เป่ยโต่วชี้หน้าด่าทอซือเซี่ย
เนี่ยอู๋หมิงที่อยู่ด้านข้างมองเยี่ยหวันหวั่นแวบหนึ่ง “เธอใช้แหวนเรียกระดมคนของเดธโรสแล้วใช่ไหม”
เยี่ยหวันหวั่นได้ฟังก็ส่ายหน้า แล้วเอ่ยเสียงเบา “เปล่า…สภาตุลาการผูกพยาบาทเดธโรส ถ้าฉันเรียกระดมผลคนของเดธโรสตอนนี้ จะไม่เป็นการวิ่งเข้าหากระบอกปืนหรอกเหรอ…ถ้าสภาตุลาการรู้เข้า คาดว่าคงตอแยกันอย่างไม่ตายไม่เลิกราอีก”
—————————————————————————————
บทที่ 2250 คุณยังไม่ตาย
ก่อนที่สงครามใหญ่จะเริ่ม เยี่ยหวันหวั่นก็เคยคิดจะอาศัยอำนาจของเดธโรส แต่เธอแตกต่างจากผู้นำคนก่อนๆ ของเดธโรส รากเหง้าของเธออยู่ในรัฐอิสระ ถ้าสภาตุลาการรู้เข้า กลัวว่าคงจะทำให้ผู้คนมากมายต้องลำบาก ประกอบกับคำเตือนของซือเยี่ยหาน ดังนั้น ถึงได้สลายความคิดนี้ของเธอไปอย่างสิ้นเชิง
พอคิดดูแล้ว สุดท้ายเยี่ยหวันหวั่นก็ไม่ได้ใช้แหวนวงนั้น และไม่ได้สั่งให้แม่เป่ยโต่วติดต่อไปยังกองกำลังต่างๆ ของเดธโรสด้วย
“ไม่ได้เรียกกองกำลังของเดธโรสงั้นเหรอ…”
เนี่ยอู๋หมิงมีท่าทางครุ่นคิด
ชัดเจนมากว่าซือเซี่ยในเวลานี้ บ้าคลั่งอย่างสมบูรณ์แล้ว ไม่เห็นสภาตุลาการอยู่ในสายตาเลย
ในรัฐอิสระ การใช้อาวุธความร้อนเป็นความผิดมหันต์ที่ไม่อาจผ่อนผันได้ แต่ซือเซี่ยกลับไม่ใส่ใจเลยสักนิด…
“เขามีอาวุธในการรบ เดธโรสไม่ใช่กลุ่มอำนาจในรัฐอิสระ จึงสามารถพกพาอาวุธสงครามได้ ยังพอสู้กันได้ ไม่อย่างนั้นแล้ว ต่อให้สภาตุลาการมา ก็ทำอะไรเขาไม่ได้” เนี่ยอู๋หมิงเอ่ยช้าๆ
คนสำคัญที่สุดอย่างเนี่ยอู๋หมิงและอี้สุ่ยหาน ต่างก็ไม่สามารถลงมือกับซือเซี่ยได้ อี้สุ่ยหานรักษาคำพูด คำไหนคำนั้น ส่วนเนี่ยอู๋หมิงถูกบีบบังคับ ถึงยังไงหลิงเหมี่ยวก็อยู่ในกำมือเขา
“ตอนนี้ยุ่งยากแล้ว…” เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้วแน่น
“คุณเก้า ทำยังไงดี” เยี่ยหวันหวั่นมองซือเยี่ยหานที่อยู่ข้างๆ พลางเอ่ยถาม
“ไม่ต้องกังวล” ซือเยี่ยหานพูดเสียงเบา
เยี่ยหวันหวั่นหมดคำพูดอยู่บ้าง นี่มันเวลาไหนกันแล้ว จะไม่กังวลได้เหรอ
“เรื่องเขาแอบทำโดยพลการ ฉันรู้ทุกอย่าง” ซือเยี่ยหานบอก
“แล้วไงต่อ” เยี่ยหวันหวั่นไม่เข้าใจเลย
“ฉันแจ้งสภาตุลาการไปนานแล้ว ถ้าเรื่องมาถึงขั้นนี้ ทางนั้นจะเข้ามาจัดการเอง” ซือเยี่ยหานกล่าว
พอได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าของเยี่ยหวันหวั่นก็พลันเลื่อนลอย ซือเยี่ยหานแจ้งสภาตุลาการแล้ว จะให้สภาตุลาการมาจัดการงั้นเหรอ
เขาแจ้งสภาตุลาการตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาขอให้สภาตุลาการมา สภาตุลาการก็จะส่งคนมางั้นเหรอ
….
“ดูเหมือนว่าทุกคนคงต้องได้รับบทลงโทษเล็กๆ น้อยๆ กันสักหน่อยแล้วจริงๆ” เวลานี้ ซือเซี่ยหัวเราะเสียงเย็น จากนั้นก็ยกวิทยุสื่อสารขึ้นมาจ่อข้างปาก
“เสี่ยวเซี่ย”
ซือเซี่ยยังไม่ทันอ้าปากพูด น้ำเสียงของชายชราคนหนึ่งก็แว่วดังมาจากที่ไกลๆ
ผู้ที่มาสวมหมวกงอบ ในมือถือถือคันเบ็ด ด้านหลังสะพายข้องใส่ปลา ท่าทางเหมือนเพิ่งกลับจากการตกปลา
ด้านหลังชายชรา มีชายหนุ่มชุดดำเงียบขรึมคนหนึ่งตามมาด้วย
“เวรเอ้ย เจ้าคนตาย!” เมื่อนักพรตใจบริสุทธิ์เห็นหนุ่มภูเขาน้ำแข็งที่เดินตามชายชรามา สีหน้าก็พลันแปรเปลี่ยน
หลังจากเนี่ยอู๋หมิง ‘ตาย’ เจ้าคนตายก็หายตัวไป ใครๆ ก็คาดไม่ถึงว่า จะได้เจอเขาในสถานที่แห่งนี้
พอเห็นหนุ่มน้ำแข็งปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง เนี่ยอู๋หมิงกลับไม่มีท่าทางประหลาดใจมากนัก
มองเห็นชายชราค่อยๆ เดินเข้ามา ซือเซี่ยก็เอ่ยเสียงเย็น “แกเป็นใคร”
ชายชราไม่ได้ตอบ เพียงถอดหมวกงอบออกมาจากหัว
หลังจากมองเห็นใบหน้าของชายชราแล้ว สีหน้าของซือเซี่ยก็พลันแปรเปลี่ยน “คุณ…คุณตา…คุณยังไม่ตาย?!”
“ตาเฒ่าคนนี้ยังพออยู่ได้อีกสองสามปีน่า” ชายชราเอ่ยยิ้มๆ
“คุณตา?!”
หลังจากมองเห็นหน้าตาของชายชราชัดเจนแล้ว เยี่ยหวันหวั่นก็ค่อนข้างไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน
“พ่อคะ!”
ใบหน้าของนายหญิงเนี่ยเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
พอชายชราได้ยินจึงเหลือบมองนายหญิงเนี่ยก่อนแวบหนึ่ง จากนั้นก็มองไปที่เยี่ยหวันหวั่น “อู๋โยว ตั้งแต่หลานกลับมาที่รัฐอิสระ ตาก็ติดตามข่าวของหลานอยู่ตลอดเลย”
“คุณตา คุณตา…ขอโทษนะคะ…”
เยี่ยหวันหวั่นมองชายชรา มีถ้อยคำเป็นหมื่นเป็นพันที่อยากพูด แต่กลับไม่รู้จะพูดออกมายังไง
ตอนนี้ เรื่องราวทุกอย่าง ต่างก็ก้าวข้ามความคาดหมายของเยี่ยหวันหวั่นไปไกลลิบแล้ว
พี่ชายยังไม่ตาย คุณตาเองก็ด้วย…ตอนนี้ มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่
—————————————————————————————