บทที่ 682
พนักงานแนะนำสินค้าคนนั้นก็พยักหน้า แล้วพูดว่า “ถ้าคุณต้องการล่ะก็ กลับมาใช้บริการใหม่ได้นะครับ”
หันหลังกลับออกมา พวกของนายหญิงใหญ่เซียวก็หายไปแล้ว
เซียวฉางควนก็ไปดูที่ร้านขายไม้พะยูงไหหลำอีกหลายร้าน แต่ดูไปๆ ก็ไม่มีสิ่งที่ตนเองชอบ
หม่าหลันก็ร้อนรน แล้วก็เสนอว่าให้ซื้อเฟอร์นิเจอร์ในห้องนอน ห้องอาหารและห้องอื่นๆ ก่อน ไม่เช่นนั้นวันนี้ก็จะเสียเวลาดูเปล่าๆ
เซียวฉางควนก็คิดว่าเลือกดูต่อไปเช่นนี้ไม่ใช่วิธีที่ดี ดังนั้น ทั้งบ้านก็เลยเปลี่ยนไปดูที่หมวดไลฟ์สไตล์
หม่าหลันเลือกเตียงนอนราคาหลายหมื่นให้ตนเอง เซียวชูหรันก็เลือกชุดเซตราคาหมื่นกว่าเช่นเดียวกัน พวกตู้เสื้อผ้า โต๊ะอาหาร ตู้เก็บของ ก็เลือกซื้อเสร็จสรรพในหมวดนี้
บวกกับกับเครื่องใช้ไฟฟ้า รวมทั้งพวกของตกแต่งยิบย่อยต่างๆ จ่ายไปทั้งหมด7แสนกว่า
หม่าหลันก็แอบคิดราคาให้กับเซียวฉางควน รู้ว่าตอนนี้เขายังมีเงินเหลือ1ล้าน2แสนกว่า ในใจก็มีแผนขึ้นมา ถ้าเซียวฉางควนเอาเงินจำนวนนี้ไปซื้อโซฟาไม้พะยูงล่ะก็ ก็จะไม่เหลือเงินเลย แต่ถ้าเลือกซื้อโซฟาสไตล์ยุโรปที่โอเคหน่อย อย่างน้อยก็ยังมีเงินเหลือ1ล้าน
ดังนั้น เธอก็เลยไปเป่าหูเซียวฉางควนว่า “ฉางควน ถ้าไม่เจอโซฟาไม้พะยูง ก็ซื้อแบบยุโรปอะไรก็ได้ ใช้ไปก่อน วันหลังมีเงิน พวกเราค่อยซื้อเซตไม้พะยูงไหหลำราคา3ล้านเลย ดีไหม?”
เซียวฉางควนรู้ว่าเธอมีแผนอะไร ก็เลยพูดไปนิ่งๆ ว่า “ผมจะซื้อโซฟาแบบไหน คุณไม่ต้องมากังวลหรอก ถึงอย่างไร พวกเฟอร์นิเจอร์ในห้องนอน ห้องอาหาร แล้วก็ห้องพักผ่อน ก็ได้ซื้อไว้หมดแล้ว พอให้คุณใช้แล้ว”
หม่าแน่ะลันก็รู้สึกขัดใจ แล้วพูดว่า “ทำคุณไม่ฟังที่ฉันเตือนเลยล่ะห้ะเฟอร์นิเจอร์คุณซื้อโซฟาที่มันมีอยู่แล้ว บ่ายนี้ก็ส่งถึงบ้านพอดี พรุ่งนี้พวกเราก็จะได้ย้ายเข้าไปอยู่บ้านใหม่อย่างสบายใจ แต่ว่า คุณมาเสียเวลากับไม้ไหหลำที่หาไม่ได้ ไม้พม่าก็ไม่ชอบ อันที่แพงก็ไม่มีอันที่ถูกก็ไม่ดี จะเสียเวลาไปถึงไหน?”
เซียวฉางควนก็ลังเลขึ้นมา
1ล้าน2แสนกว่า อันที่แพงก็ไม่มีอันที่ถูกก็ไม่ดี
ถ้าหากว่ายังลังเลต่อไป ก็จะมีผลกระทบต่อการใช้งานในบ้านใหม่
ถ้าเอาตามที่หม่าหลันพูด ตอนนี้ซื้อโซฟาแบบยุโรปไปก่อน เช่นนั้นบ่ายวันนี้ก็จะไปส่งของเลย วันพรุ่งนี้ก็ย้ายเข้าบ้านได้เลย
ในตอนที่เซียวฉางควนกำลังลังเลอยู่นั้น เย่เฉินก็พูดขึ้นว่า “พ่อครับ ผมคิดว่าเดี๋ยวนายหญิงใหญ่เซียวคงจะติดต่อพ่อมาครับ”
เซียวฉางควนก็ถามไปว่า “ทำไมล่ะ?”
เย่เฉินยิ้มพูดว่า “เพราะเงินไงครับ！เฟอร์นิเจอร์ชุดนั้น พวกเขาคงไม่มีทางขายได้ราคา1.2ล้าน เดี๋ยวพอวนขายไปดู ก็จะรู้ว่าราคาที่พ่อให้นั้นสูงที่สุด ดังนั้นต้องยอมขายให้พ่อแน่นอน”
หม่าหลันก็มองดูถูกว่า “แกพูดบ้าอะไร? เมื่อครู่ไม่ได้ยินนายหญิงใหญ่พูดรึไง? ว่าต่อให้เอาผ่าทำฟืนก็ไม่ยอมขายให้พวกเรา！”
“แล้วอย่างไรล่ะครับ?” เย่เฉินพูดนิ่งๆ ว่า “ตอนนี้พวกเขากำลังอับจนที่สุด พ่อยอมจ่ายไปมากกว่า1แสน เงินแสนหนึ่งสำหรับพวกเขาแล้ว จำนวนมันก็มากอยู่ นายหญิงใหญ่เป็นคนฉลาด คงจะไม่ยอมเสียเงินไป เพราะอารมณ์ของตนเองหรอก”
หม่าหลันเบะปาก “ก็แกเก่งงั้นสินะ? แกคิดว่าตัวเองดูฮวงจุ้ยไปหรอกคนได้ แล้วจะมองออกทั้งหมดงั้นรึ? ตามที่ฉันรู้จักนายหญิงใหญ่มา ถ้าเธอยอมกลั้นใจขายเฟอร์นิเจอร์ชุดนั้นให้พวกเราล่ะก็ ฉันจะยอมกินโซฟานั้นเองเลยมา！”
พอพูดจบ โทรศัพท์ของเซียวฉางควนก็ดังขึ้น เขาพูดอย่างตกใจว่า “พี่ใหญ่โทรมา”
พูดจบ เขาก็รีบรับโทรศัพท์
เซียวแน่ะเฉียนพูดเสียงเย็นในโทรศัพท์ว่า “เมื่อครู่เอ็งบอกจะซื้อเฟอร์นิเจอร์นั้นในราคา1.2ล้าน เป็นเรื่องจริงไหม?”
————