อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 1203 แย่งคน
ราชินีโยนผู้เฒ่าหนิงทิ้งเหมือนอย่างขยะ พร้อมหัวเราะเย้ยพูดขึ้นว่า “เจ้ากระดูกแข็งมากไม่ใช่หรือ? ถูกหักทีละชิ้นรู้สึกสยิวมากไหม”
ผู้เฒ่าหนิงอ้าปากกระอักเลือดออกมา
เขาอดกลั้นความเจ็บปวดไว้ แล้วพูดขึ้นว่า “กระทำเรื่องชั่วร้ายไว้มากมายยังไงก็จะต้องถูกเวรกรรมตามสนอง ต่อให้ข้าฆ่าเจ้าไม่ได้ ก็จะมีคนที่สามารถฆ่าเจ้าได้ เจ้าจะไม่ได้ตายดีแน่…..อ้าก…..”
ตามด้วยเสียงร้องเจ็บปวด ดวงตาข้างหนึ่งของผู้เฒ่าหนิงถูกควักออกมา ลูกตาที่เปื้อนไปด้วยเลือดกลิ้งอยู่บนพื้น
เจ็บปวดดวงตาอย่างมาก ผู้เฒ่าหนิงอยากเอามือไปกุมดวงตาที่ถูกควักทิ้ง แต่กระดูกทั่วทั้งร่างกายของเขาถูกหักจนหมดแล้ว จึงจำต้องทนทุกข์ทรมานอยู่อย่างเจ็บปวด
ชิงเฟิงเจี่ยงเสวียไม่กล้าหันไปมองสภาพอนาถของผู้เฒ่าหนิง
เซียวหยู่เซวียนก็หันหน้าไปอย่างทนดูไม่ไหว
อย่าว่าแต่เขาช่วยผู้เฒ่าหนิงไม่ได้ ต่อให้สามารถช่วยได้ ชั่วชีวิตนี้ของผู้เฒ่าหนิงถือว่าพิการแล้ว มีชีวิตอยู่เจ็บปวดทรมานยิ่งกว่าตาย สู้ตายไปเสียจะดีกว่า
“ข้าจะได้ตายดีหรือไม่ ข้าไม่รู้ ข้ารู้เพียงว่า เจ้าไม่ได้ตายดีอย่างแน่นอน ฮ่าๆ…..”
สายตาราชินีดุดัน ยื่นมือไปดูดพลังทั้งหมดของผู้เฒ่าหนิง
กู้ชูหน่วนเม้นริมฝีปากแน่น ใช้ผ้าปิดหน้าของตนเองไว้ โยนอาวุธลับพุ่งไปยังราชินีในขณะที่ราชินีกำลังยื่นมือออกไป
ต่อให้เป็นอาวุธลับที่ร้ายกาจแค่ไหน ก็ไม่สามารถทำอะไรพลังระดับเจ็ดได้
กู้ชูหน่วนพุ่งอาวุธลับไปอย่างต่อเนื่อง แต่ยังไม่ทันได้เข้าใกล้ราชินี ก็ถูกสะเทือนกระเด็นทิ้งไปหมดแล้ว
เซียวหยู่เซวียนวิงเวียนหัวอย่างมาก
ผู้หญิงคนนี้….
นางไม่รีบฉวยโอกาสนี้ไป ยังจะอยู่ต่ออีกทำไม
หัวใจของเขาแทบหลุดมาถึงลำคอ แทบไม่อยากจะเชื่อกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้
ราชินีไม่ไยดี รับอาวุธลับมาด้วยมือเปล่า แล้วก็บีบอาวุธลับทั้งหมดกลายเป็นผง
“ยังมีอาวุธลับอีกเท่าไหร่ แสดงออกมาให้หมด ข้ารออยู่”
กู้ชูหน่วนเคลื่อนย้ายตัว มือทั้งคู่โยนอาวุธลับแต่ละชิ้นพุ่งไปที่จุดสำคัญของราชินี
อาวุธลับที่นางภาคภูมิใจ ไร้เทียมทาน อาวุธลับที่แม้แต่ขั้นสูงสุดระดับหกก็ยังต้องหวาดกลัว กลับใช้ไม่ได้ผลกับราชินีเลย
ราชินีเล่นอยู่กับนางอย่างอารมณ์ดี
ทันใดนั้น อาวุธลับที่นางกำบดละเอียดพ่นผงก้อนหนึ่งออกมา
ก่อนหน้านี้อาวุธลับที่รับมา ล้วนอาบยาพิษไม่น้อย แต่ยาพิษพวกนั้นทำอะไรนางไม่ได้
แต่ว่า…..
ครั้งนี้ไม่ใช่พิษ แต่เป็นผงพริกป่น
เป็นชนิดที่เผ็ดที่สุด
ราชินีไม่ทันระวัง แสบตาจนลืมตาไม่ขึ้น จมูกก็สูดดมพริกเข้าไป นางสำลักจนไอไม่หยุด
ช่วงวินาทีนั้น กู้ชูหน่วนเคลื่อนไหวร่างกาย พาตัวผู้เฒ่าหนิงที่บาดเจ็บสาหัสวิ่งหนีไปในทางลับอย่างรวดเร็ว
กู้ชูหน่วนก็อยากช่วยเซียวหยู่เซวียนกับชิงเฟิงเจี่ยงเสวีย
แต่นางสามารถช่วยผู้เฒ่าหนิงออกมาได้ล้วนเป็นเพราะโชคช่วย แล้วจะช่วยพวกเซียวหยู่เซวียนได้อย่างไร
“ตูมๆ….”
บุกเข้ามาในวังใต้ดินสองครั้งแล้ว นางพอรู้อยู่บ้างว่าตรงไหนมีค่ายกล
ผ่านทุกๆทางแยก นางก็ปิดค่ายกลไว้หนึ่งชั้น
ค่ายกลพวกนี้ ล้วนเป็นเพราะนางใช้เลือดของตนเองปิดไว้
นอกเสียจากใช้เลือดของนางเท่านั้น ไม่อย่างนั้นใครก็เปิดไม่ได้
ราชินีโกรธโมโหจนเส้นเอ็นกระตุก
“แย่ชะมัด เจ้ากล้าวางแผนทำร้ายข้า”
ซิ้ว….
ราชินีเคลื่อนไหวร่างกาย ไล่ล่าตามออกไป
นางรวดเร็วมาก ค่ายกลพวกนั้น มีบางอันนางสามารถเปิดได้ มีบางอันไม่สามารถเปิดได้ นางใช้ฝ่ามือพังทลาย ส่งเสียงดังกระหึ่มรุนแรง
ชิงเฟิงพูดขึ้นอย่างร้อนใจว่า ““คุณชายเซียว ทำอย่างไรดี พระชายาเราจะเป็นอะไรไหม?”
“ไม่เป็นไร ไม่มีใครสามารถฆ่านางได้”
ถึงปากเซียวหยู่เซวียนจะพูดแบบนี้ แต่ในใจกลับไม่มั่นใจเลย
ระดับเจ็ด….
แข็งแกร่งเกินไป
เขาไม่มั่นใจว่ายัยขี้เหร่จะสามารถเอาตัวรอดได้ไหม
ฟังเสียงประตูหินไกลห่างออกไปพังทลายอย่างต่อเนื่อง เซียวหยู่เซวียนแทบไม่ต้องคิดเลยก็รู้ว่า ผู้หญิงบ้าคนนั้นบ้าคลั่งอีกแล้ว พังทลายประตูหินอย่างต่อเนื่อง
นางไม่กลัวว่าวังใต้ดินทั้งหมดจะพังทลายลงมา