อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 1205 ถ่ายทอดพลัง
ผู้เฒ่าหนิงหัวเราะ ไม่ได้พูดตอบคำถามของกู้ชูหน่วน
เขายังใจดีและสนิทสนมเหมือนเคย พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าคนนี้กล้าหาญเทียมฟ้า นอกจากเจ้า ยังจะมีใครกล้าบุกเข้ามาในวังใต้ดิน แค่กๆ….”
“ตาแก่….”
“ข้า…ข้าคงไม่ไหวแล้ว นังหนูหน่วน เห็นแก่ที่เรารู้จักกัน เจ้ารับปากข้าเรื่องหนึ่งได้ไหม?”
“เจ้าว่ามา”
“โย่วเอ๋อร์หายสาบสูญไป หลายปีมานี้วัยรุ่นมากมายในทวีปปิงหลิง พวกเขาล้วนหายตัวไป ตายไปก็ไม่เห็นกระดูก ข้าเคยสืบดูแล้ว พวกเขาล้วนถูกราชินีตัวปลอมทำร้าย….แค่กๆ….”
“เพื่อดูดเอาพลังของพวกเขา”
ผู้เฒ่าหนิงผงกหัวพร้อมพูดขึ้นว่า “พลังวิชาของนางนั้นชั่วร้าย เจ้าต้องระวังตัวให้ดี นางสามารถไปถึงระดับเจ็ดได้ ล้วนอาศัยการดูดเอาวิทยายุทธของคนอื่น”
“ข้า….ข้าสงสัยว่า โย่วเอ๋อร์หายตัวไปนั้นเกี่ยวข้องกับนาง ดังนั้นจึงทำทุกอย่างเพื่อบุกเข้ามาในพระราชวัง มาถึงในห้องลับวังใต้ดิน”
“โย่วเอ๋อร์เป็นสายเลือดเพียงคนเดียวของตระกูลหนิง หากเขาเป็นอะไรไป ตระกูลหนิงก็สิ้นสุดแล้ว ข้าตายไปก็ไม่มีหน้าไปหาบรรพบุรุษของตระกูลหนิง แค่กๆ….”
พูดถึงหนิงเทียนโย่ว ใบหน้าขาวซีดของผู้เฒ่าหนิงเต็มไปด้วยความเป็นกังวล
เขาถูกควักลูกตาไปแล้วหนึ่งดวง ตอนนี้ยังมีเลือดไหลไม่หยุด ใบหน้าครึ่งหนึ่งเปื้อนไปด้วยเลือดสีแดงสด ดูแล้วก็น่าหวาดกลัวอย่างมาก
แต่กู้ชูหน่วน ไม่รู้สึกหวาดกลัวเขาเลยสักนิด แต่สงสารผู้เฒ่าหนิงจับใจ
“ข้าเข้าใจความหมายของเจ้า ข้าจะพยายามตามหาหนิงเทียนโย่วอย่างที่สุด และปกป้องให้เขาปลอดภัย”
“ขอบคุณ ขอบคุณเจ้า….ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นเด็กดี ขอเพียงเป็นเรื่องที่เจ้ารับปาก ก็จะสามารถทำได้อย่างแน่นอน”
ผู้เฒ่าหนิงกระอักเลือดออกมา
กู้ชูหน่วนตาแดง
“ตาแก่ เจ้าไม่ต้องพูดแล้ว รักษาแรงไว้ ข้าจะพาเจ้าออกไป”
“ไม่…ไม่มีประโยชน์แล้ว ข้าดีใจอย่างมาก พลังทั้งหมดของข้าไม่ได้ถูกผู้หญิงบ้าคนนั้นดูดไป ไม่อย่างนั้น…. พลังของนางเพิ่มมากขึ้น ไม่รู้ว่าจะไปทำร้ายคนตายอีกมากเท่าไหร่”
พูดถึงวิทยายุทธ ผู้เฒ่าหนิงเหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้
เขากระฉับกระเฉงขึ้นมานิดหน่อย หันไปมองกู้ชูหน่วน
“นังหนูหน่วน เจ้าจับมือของข้าไว้”
กู้ชูหน่วนจับมือที่เหี่ยวย่นของเขา คิดเพียงว่าเขารักและเอ็นดูนาง อยากจับมือของนางไว้ก่อนตาย
คิดไม่ถึงว่าหลังจากคว้าจับมือผู้เฒ่าหนิงแล้ว พลังอันทรงพลังถูกส่งจากฝ่ามือไปยังร่างกาย ไปจนถึงแขนขาของนาง ทำให้ร่างกายของนางสบายและอิ่มเอิบขึ้นกว่าเดิม
กู้ชูหน่วนตกตะลึง อยากชักมือตนเองกลับ แต่ยังไงก็ชักกลับมาไม่ได้
“ตาแก่ เจ้าทำอะไร รีบหยุดเดี๋ยวนี้”
“พลังทั้งหมดของข้า แทนที่จะตายไปพร้อมกับข้า ถ่ายทอดให้เจ้าดีกว่า บางทีอาจมีประโยชน์ต่อเจ้าบ้าง แค่กๆ…..”
พลังของกู้ชูหน่วนแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ กำลังจะฟันฝ่าอีกครั้ง
ส่วนผู้เฒ่าหนิงกลับอ่อนแรงลงเรื่อยๆ ใบหน้าที่เหี่ยวย่นและแห้งกร้านอยู่แล้ว เพราะสูญเสียพลังไปมาก จนแทบกลายเป็นหนังหุ้มกระดูก
เส้นผมของเขาก็กลายเป็นสีขาวหิมะอย่างรวดเร็ว เส้นสีดำสักเส้นก็ไม่มีแล้ว
กู้ชูหน่วนรู้สึกได้ถึงลมหายใจแห่งชีวิตของเขาที่หายไปอย่างรวดเร็ว
นางพูดขึ้นอย่างร้อนใจว่า “ตาแก่ ข้าไม่ต้องการพลังของเจ้า ก็สามารถไปถึงระดับเจ็ดได้ เจ้าหยุดเดี๋ยวนี้”
“ตระกูลหนิงมีทักษะความสามารถพิเศษมากมาย นี่เป็นเพียงหนึ่งในเคล็ดวิชาเท่านั้น ต่อให้กระดูกทั้งหมดของข้าถูกหัก ก็ยังคงสามารถถ่ายทอดวิชาให้เจ้าได้ นังหนูหน่วน เจ้าอย่าพูดอะไร ตั้งใจดูดวิชา”
กู้ชูหน่วนจะสงบจิตใจได้อย่างไร
เดิมผู้เฒ่าหนิงก็ยากที่จะมีชีวิตรอด เมื่อเป็นแบบนี้ เขาต้องตายแน่นอน
ร่างกายของนางเป็นเหมือนอย่างบอลลูน ถูกเป่ากระหน่ำอย่างต่อเนื่อง
เป่าจนนางแทบจะระเบิดแล้ว
“ตูม….”
ร่างกายรับจนถึงขีดสุด กู้ชูหน่วนฟันฝ่าถึงขั้นสูงระดับสี่ แล้วก็ไปถึงขั้นห้า….