หูเสี่ยวรับกล่องหยกมาเปิดฝาเพื่อตรวจสอบสิ่งที่อยู่ภายใน ครู่ต่อมาก็ตั้งคำถามพร้อมกับขมวดคิ้ว “ทำไมมันถึงเล็กนัก?”
ด้วยปริมาณจิตวิญญาณหลอกหลอนรอบๆลำธารในหุบเขาที่มีอยู่มากมาย น้ำทิพย์ปฐพีเข้มข้นก็น่าจะมีขนาดใหญ่ไม่เบา คิดไม่ถึงเลยว่าจะเล็กเท่าเมล็ดถั่ว!
“พลังงานในนั้นคงรั่วไหลออกมาตอนที่ผมพยายามทำลายปราการที่อยู่รอบๆ ครั้งแรกที่ผมเห็นมันน่ะ มันก็มีขนาดเท่านี้” อ้าวเฟิงตอบ ไม่ได้เปิดเผยเรื่องของจางเซวียน
“รั่วไหลออกมา?” หูเสี่ยวขมวดคิ้ว เขาเก็บน้ำทิพย์ปฐพีเข้มข้นไว้ในแหวนเก็บสมบัติก่อนจะจ้องหน้าอ้าวเฟิง “ถ้าเป็นอย่างนั้น ผมก็จะนำทรัพย์สินบางส่วนของคุณไปเป็นการชดเชย!”
หูเสี่ยวกระดิกนิ้ว แล้วแหวนเก็บสมบัติของอ้าวเฟิงก็ลอยเข้าสู่มือของเขา
เขาเคาะมันเบาๆเพื่อกำจัดรอยประทับของจิตวิญญาณก่อนจะสำรวจข้าวของที่อยู่ภายใน จากนั้นก็แสยะยิ้มอย่างลิงโลดขณะตั้งข้อสังเกต “ไม่เลวนี่ คราวนี้คุณทำได้ดีนะ ดูเหมือนคงเหน็ดเหนื่อยไม่เบาหลังจากที่ได้เข้าสู่ทะเลสาบท่วมท้น ผมจะเอาไปทั้งหมดนี่ก็แล้วกัน!”
ในเมื่อเขาตั้งใจมาที่นี่เพื่อปล้นอ้าวเฟิง ก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องเหลือข้าวของใดๆไว้ให้อีกฝ่าย
แม้ของล้ำค่าในแหวนเก็บสมบัติของอ้าวเฟิงจะเทียบไม่ได้กับน้ำทิพย์ปฐพีเข้มข้น แต่ก็มีประโยชน์มากกับนักรบระดับราชันย์เทพเจ้าผู้ทรงเกียรติ
“คุณ…”
เห็นทรัพย์สมบัติทั้งหมดของเขาถูกปล้นซึ่งๆหน้า อ้าวเฟิงกัดฟันกรอดอย่างโกรธเกรี้ยว แต่ก็พูดอะไรไม่ได้
การไหลบ่าของพลังจิตวิญญาณก็เป็นแบบนี้ หากไม่ทันระวังตัวเพียงครู่เดียว นักปล้นสะดมก็จะปรากฏตัวทันที
ถ้าเขาสู้กับหูเสี่ยวเพราะเรื่องนี้ ก็มีโอกาสสูงที่จะถูกอีกฝ่ายปลิดชีวิต เขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องกล้ำกลืนฝืนทน
ขอแค่ยังมีชีวิตอยู่ ก็คงหาทรัพยากรเพื่อการฝึกฝนวรยุทธเหล่านั้นกลับคืนมาได้!
หลังจากฉกฉวยทรัพย์สมบัติทั้งหมดของอ้าวเฟิงแล้ว หูเสี่ยวกวาดสายตามองราชันย์เทพเจ้าคนอื่นๆในกลุ่ม “พวกคุณก็เหมือนกัน ส่งทรัพย์สมบัติที่มีมาให้หมด! ผมอาจจะยั้งมือกับอ้าวเฟิงเพราะเขาอยู่ในสังกัดของน่านฟ้ามังกรเมฆ แต่กับพวกคุณที่เหลือน่ะไม่เป็นแบบนั้นหรอกนะ ถ้าไม่อยากตาย ก็รีบส่งทรัพย์สมบัติทั้งหมดมา!”
น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยการข่มขู่
น่านฟ้ามังกรเมฆขึ้นชื่อเรื่องการปกป้องคนของตัวเอง และอ้าวเฟิงก็เป็นถึงราชันย์เทพเจ้าผู้ทรงเกียรติ ขอแค่อ้าวเฟิงยินยอมพร้อมใจมอบทรัพย์สมบัติที่มีให้เขา ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่หูเสี่ยวจะต้องเสี่ยงสังหารอ้าวเฟิงเพียงเพื่อให้จอมราชันย์มังกรเมฆตามมาล้างแค้น!
แต่กับราชันย์เทพเจ้าคนอื่นๆ พวกนั้นไม่ได้มีผู้สนับสนุนที่แข็งแกร่งอย่างอ้าวเฟิง
ต่อให้เขาสังหารราชันย์เทพเจ้าไปสักสองสามคนก็ไม่ถือเป็นความผิด!
ราชันย์เทพเจ้าที่ได้รับบาดเจ็บและต้องเผชิญกับแรงกดดันจากหูเสี่ยวต่างจ้องหน้าเขาอย่างโกรธแค้น แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
หากพวกเขาไม่ได้รับบาดเจ็บ ก็เป็นไปได้ที่จะพยายามหลบหนี แต่ในสภาวะแบบนี้ ไม่มีทางหนีพ้นจากราชันย์เทพเจ้าผู้ทรงเกียรติได้เลย
หากไม่ยอมมอบทรัพย์สมบัติให้อีกฝ่าย ก็มีความเป็นไปได้สูงที่จะถูกฆ่าตายกันหมด!
นักรบระดับราชันย์เทพเจ้าอาจได้รับความเคารพยกย่องอย่างสูงในสรวงสวรรค์ แต่สำหรับทะเลท่วมท้น พวกเขาไร้ความสำคัญอย่างสิ้นเชิง
“นี่…”
“ผมหามาได้เท่านี้แหละ…”
ไม่ช้า ราชันย์เทพเจ้าทุกคนก็มอบแหวนเก็บสมบัติของพวกเขาให้หูเสี่ยว
หูเสี่ยวมองข้าวของที่ปล้นมาได้อย่างพอใจ ขณะที่เขากำลังจะอ้าปากพูดต่อ ราชันย์เทพเจ้าคนหนึ่งก็กัดฟันแล้วก้าวออกไปประจันหน้า “ราชันย์เทพเจ้าผู้ทรงเกียรติหูเสี่ยว ผมพร้อมจะรับใช้คุณหากคุณคืนทรัพย์สมบัตินั้นให้ผม ผมบอกคุณได้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่ลำธารในหุบเขา ซึ่งเป็นเหตุให้น้ำทิพย์ปฐพีเข้มข้นหายไป…”
“คุณอยากเป็นบริวารของผม? เรื่องนั้นน่ะไม่มีปัญหา แต่ก็ขึ้นอยู่กับว่าข้อมูลของคุณมีค่ามากพอจะแลกกับชีวิตและทรัพย์สมบัติของคุณหรือเปล่า” หูเสี่ยวตอบอย่างไม่แยแส
“คุณจะต้องพอใจแน่กับสิ่งที่ผมบอก…” ราชันย์เทพเจ้าผู้นั้นตอบด้วยนัยน์ตาเป็นประกายก่อนจะชี้มาที่จางเซวียน “เป็นเพราะหมอนั่น เขาคือคนที่เข้าถึงน้ำทิพย์ปฐพีเข้มข้นก่อนใคร ตอนนั้นมันยังมีขนาดเท่ากำปั้น แต่หลังจากที่เขาเข้าถึงมันได้ไม่นาน น้ำทิพย์ปฐพีเข้มข้นก็ค่อยๆหดเล็กลงจนมีขนาดเท่าที่เห็น ผมเชื่อว่าเขาคือตัวการที่อยู่เบื้องหลังการหายไปของน้ำทิพย์ปฐพีเข้มข้นอย่างแน่นอน!”
หมอนั่นแข็งแกร่งพอจะรับมือกับจิตวิญญาณหลอกหลอน แต่กลับนิ่งเฉยขณะที่พวกเขาต้องได้รับบาดเจ็บ แถมยังวิ่งเข้าหาปราการแสงเพื่อฉกฉวยน้ำทิพย์ปฐพีเข้มข้นไปเสียอีก
พูดกันตามตรง ตัวเขาทั้งหงุดหงิดและไม่พอใจอย่างมากกับการกระทำของชายหนุ่ม
ด้วยสิ่งนี้ ไม่เพียงแต่เขาจะได้สั่งสอนบทเรียนให้หมอนั่น ยังมีโอกาสได้ทรัพย์สมบัติกลับคืนมาด้วย เท่ากับยิงกระสุนนัดเดียวได้นกสองตัว!
“คุณเป็นคนขโมยน้ำทิพย์ปฐพีเข้มข้นไปหรือ?”
เมื่อได้รู้ว่าก่อนหน้านี้น้ำทิพย์ปฐพีเข้มข้นมีขนาดเท่ากำปั้น หูเสี่ยวหรี่ตามองจางเซวียน
ถ้าเขาชิงน้ำทิพย์ปฐพีเข้มข้นจากหมอนี่และนำไปมอบให้จอมราชันย์ฟู่เหมิงได้ จะต้องได้รับความดีความชอบอย่างงามจากจอมราชันย์แน่!
“ผมมาที่นี่กับราชันย์เทพเจ้าผู้ทรงเกียรติอ้าวเฟิงเพื่อเสาะหาน้ำทิพย์ปฐพีเข้มข้น ไม่มีเจตนาจะนำมันไปเป็นของตัวเอง เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นอุบัติเหตุ”
อ้าวเฟิงที่นอนแบ็บอยู่กับพื้นก็มองมาที่เขา จางเซวียนจึงได้แต่อธิบายอย่างกระอักกระอ่วน
เขาครุ่นคิดเรื่องนี้มาสักพักแล้ว แต่ก็อดรู้สึกอับอายไม่ได้ที่ต้องพูดถึงมัน
ถึงอย่างไร ความผิดก็อยู่ที่เขา
เห็นชายหนุ่มยอมรับ หูเสี่ยวหัวเราะลั่น “ดูเหมือนคราวนี้ผมจะเจอทองแล้ว!”
หูเสี่ยวออกคำสั่งด้วยแววตาเย็นเยียบและทรงอำนาจ “ส่งน้ำทิพย์ปฐพีเข้มข้นมาเดี๋ยวนี้ แล้วผมอาจไว้ชีวิตคุณ!”
“ผมทำไม่ได้” จางเซวียนตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
เขาซึมซับมันเข้าสู่ร่างกายจนหมดแล้ว จะมอบให้อีกฝ่ายได้อย่างไร? หากทำได้ คงคืนให้อ้าวเฟิงไปแล้ว!
“คิดสิ เหตุผลที่ผมยังพูดกับคุณจนถึงตอนนี้ก็เพราะผมอารมณ์ดี แต่ถ้าคุณยังล้อเล่นกับโชคชะตาอยู่แบบนี้ล่ะก็ ผมก็แค่สังหารคุณ จากนั้นก็รีดน้ำทิพย์ปฐพีเข้มข้นออกมา เท่านั้นก็สิ้นเรื่อง”
แม้จะถูกหูเสี่ยวข่มขู่ แต่จางเซวียนก็ยังคงมีสีหน้าไม่แยแสแบบเดิม
สิ่งนี้ทำให้หูเสี่ยวโมโหเดือด เขาเงื้อฝ่ามือขึ้นและปล่อยพลังใส่จางเซวียน เกิดรอยประทับรูปฝ่ามือขนาดใหญ่กลางอากาศ
บึ้มมมม!
พลังงานระเบิดออกไปโดยรอบขณะที่รอยประทับรูปฝ่ามือนั้นพุ่งเข้าใส่จางเซวียนอย่างรวดเร็ว
เห็นหูเสี่ยวเริ่มสำแดงกระบวนท่า ราชันย์เทพเจ้าที่เพิ่งเสนอตัวรับใช้หูเสี่ยวเงยหน้ามองอย่างสะใจ
“คุณควรจะรู้บ้างว่าอะไรเป็นอะไร คิดว่าตัวเองอยู่ในสรวงสวรรค์ที่ทุกคนเล่นตามกฎงั้นหรือ?”
พวกเขาอยู่ในทะเลท่วมท้น สถานที่ที่เรียกได้ว่าเป็นหลุมศพของทั้งราชันย์เทพเจ้าและราชันย์เทพเจ้าผู้ทรงเกียรติมากมาย แต่ชายหนุ่มก็ยังกล้าแสดงพฤติกรรมเย่อหยิ่งอวดดี…ทำแบบนั้นไม่ต่างอะไรกับรนหาที่ตาย!
เมื่อเจอกับการโจมตีของหูเสี่ยว จางเซวียนส่ายหน้าอย่างจนปัญญาและพึมพำ “จำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้เชียวหรือ?”
ราชันย์เทพเจ้าพวกนี้เป็นแค่คนแปลกหน้าที่เขาเพิ่งเจอ เขาจึงไม่รู้สึกว่าเป็นหน้าที่ที่ต้องปกป้องพวกนั้น
ผมยังพอเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ตอนที่คุณปล้นพวกเขาแต่คุณไม่รู้สึกว่ามันเกินไปหน่อยหรือที่หันมาปล้นและเล่นงานผมด้วย?
จางเซวียนยกมือขึ้นและกระดิกนิ้ว
ฟึ่บ!
รอยประทับรูปฝ่ามือขนาดใหญ่ที่อยู่กลางอากาศแตกสลายไปเหมือนแก้ว และยังไม่ทันที่หูเสี่ยวจะได้ตอบโต้ ก็ถูกเล่นงานอย่างจังเข้าที่หว่างคิ้ว เขากระเด็นถอยหลังไปหลายสิบเมตรก่อนจะตกลงมากระแทกพื้นอย่างแรง
เลือดกองใหญ่กระอักออกจากปาก
“การโจมตีของราชันย์เทพเจ้าผู้ทรงเกียรติหูเสี่ยวถูกเล่นงานด้วยการกระดิกนิ้วเพียงครั้งเดียว แถมเขายังถูกสอยกระเด็นด้วย?”
“ผมตาฝาดหรือเปล่า?”
บรรดาราชันย์เทพเจ้าที่อยู่ตรงนั้นพากันตัวสั่นด้วยความพรั่นพรึงในสิ่งที่เห็น
แม้นัยน์ตาที่ใหญ่โตราวกับระฆังของอ้าวเฟิงก็เบิกโพลงด้วยความตกตะลึง เขาตัวสั่นอย่างหนักจนเมื่อมองจากระยะไกล ก็ดูเหมือนงูเหลือมแทนที่จะเป็นมังกรตัวมหึมา
จากการที่ชายหนุ่มฝ่าดงจิตวิญญาณหลอกหลอนและเข้าไปทำลายปราการแสงได้ เขาก็รู้แล้วว่าอีกฝ่ายไม่ใช่นักรบธรรมดา…แต่คิดไม่ถึงว่าจะทรงพลังขนาดนี้!
แม้ตัวเขาในสภาพที่แข็งแกร่งสูงสุดก็ยังเอาชนะหูเสี่ยวได้ยาก แต่นักรบที่ไร้เทียมทานขนาดนั้นกลับไม่ต่างอะไรจากจากมดตัวหนึ่งในสายตาของชายหนุ่ม
เขาไม่ได้เป็นแค่ราชันย์เทพเจ้าใช่ไหม?
หูเสี่ยวกระเสือกกระสนลุกขึ้นยืนขณะจ้องหน้าจางเซวียนด้วยนัยน์ตาแดงก่ำราวกับเลือด
ตัวเขาซึ่งเป็นถึงราชันย์เทพเจ้าผู้ทรงเกียรติจะบาดเจ็บสาหัสด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวของนักรบระดับราชันย์เทพเจ้าได้อย่างไร? ไม่เคยคิดมาก่อนว่าเรื่องแบบนี้จะเป็นไปได้?
แม้เขาจะไม่ได้ใช้พละกำลังเต็มพิกัดในการโจมตีเมื่อครู่ แต่การที่ชายหนุ่มเอาชนะพลังฝ่ามือของเขาได้อย่างง่ายดายก็บ่งบอกแล้วว่าอีกฝ่ายแข็งแกร่งกว่าราชันย์เทพเจ้าผู้ทรงเกียรติส่วนใหญ่ที่เขารู้จัก
“บ้าจริง!”
หูเสี่ยวสบถลั่น ฝ่ามือของเขาแปรสภาพเป็นกรงเล็บและตวัดเข้าใส่จางเซวียน สำแดงพละกำลังที่หนักหน่วงราวกับขุนเขาออกมา
เห็นหูเสี่ยวยังราวีไม่เลิก จางเซวียนส่ายหน้าก่อนจะเอาสองมือไพล่หลัง
ฟึ่บ!
ยังไม่ทันที่กรงเล็บจะตวัดลงมา พละกำลังนั้นก็สลายตัวไป ตามมาด้วยเสียงคำรามเย็นเยียบ “นี่เป็นครั้งสุดท้ายล่ะนะที่ผมจะปล่อยให้คุณบังอาจแตะต้องผม”
การกระเพื่อมของมิติชุดใหญ่ปรากฏขึ้นกลางอากาศอย่างรวดเร็ว และหูเสี่ยวที่เมื่อครู่นี้ยังโจมตีอย่างบ้าคลั่งก็บินหนีไป
ทันทีที่พลังของเขาถูกทำลาย หูเสี่ยวก็รู้แล้วว่าไม่อาจเทียบชั้นกับชายหนุ่มคนนี้ได้ จึงหันหลังกลับและเผ่นหนีโดยไม่ลังเล
ในการไหลบ่าของพลังจิตวิญญาณ ผู้ที่ได้ครอบครองทรัพย์สมบัติล้ำค่าและกลับออกไปโดยยังมีชีวิตถือเป็นผู้ชนะตัวจริง ส่วนชื่อเสียงหรืออะไรทำนองนั้นล้วนมีความสำคัญเป็นอันดับรอง
ถึงอย่างไร ด้วยชื่อเสียงและสถานภาพของหูเสี่ยวในสรวงสวรรค์ ใครกันจะกล้าซุบซิบนินทา?
แล้วใครกันจะเชื่อเรื่องแบบนี้?
“ปรมาจารย์จาง…” หลัวฉีฉีร้องเรียก
เธอรู้ดีว่าจางเซวียนสามารถขัดขวางหูเสี่ยวได้ จึงสงสัยว่าทำไมเขาไม่ทำ
“ไม่จำเป็นหรอก ถึงอย่างไรก็ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บอยู่แล้ว” จางเซวียนตอบพร้อมกับโบกมือ