ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1001 คนขี้หึง
เส้นหมี่ตื่นมาแล้ว ก็ทำอาหารเช้าที่ครัวชั้นล่างกับพี่ภา
“คุณนายน้อย พวกคุณจะไม่กลับไปทานข้าวที่คฤหาสน์หลังเก่าจริงๆ เหรอคะ？”
“พี่ว่าพวกเราควรจะกลับไปไหมคะ？”
เส้นหมี่ที่กำลังห่อเกี๊ยวอยู่ ฟังคำพูดแฝงของคนใช้คนนี้ออก ดังนั้นจึงถามย้อน
พี่ภายิ้ม：“ไม่ใช่เรื่องควรหรือไม่ควรเลยค่ะ พวกคุณกลับมานานขนาดนี้แล้ว ถ้าทางคุณธิปไม่เห็นพวกคุณไปคฤหาสน์หลังเก่ามานานมากแล้ว กลัวว่าจะคิดน่ะสิคะ”
“เหรอคะ？”
“แน่สิคะ พี่ว่า บริษัทนี้ตอนนั้นคุณชายให้เขาไว้ หนึ่งปีมานี้ หลายๆ คนเอาแต่วิจารณ์เขา แม้แต่ภายในบริษัทเอง ก็มีคนจำนวนมากที่ไม่ยอมรับเขา พอพวกคุณมาแล้ว ก็ยังไม่ยอมไปเจอเขา คุณว่าทุกคนจะคิดอย่างไรล่ะคะ？”
คิดไม่ถึงว่า พี่ภานี้ แม้แต่เรื่องของบริษัทก็ยังรู้
เส้นหมี่ตะลึงงัน
หนึ่งปีมานี้ คณาธิปเจอเรื่องแบบนี้ที่นี่ด้วยเหรอ？
เธอรู้สึกเสียใจเล็กน้อย เธอไม่ควรให้เกียรติแสนรัก ไม่แม้แต่จะไปดู อย่างน้อยที่สุด เธอควรจะพูดคุยกับผู้ชายคนนี้ แล้วไปที่คฤหาสน์หลังเก่า
ดูเหมือนเส้นหมี่จะเข้าใจ ทำไมจู่ๆ คณาธิปก็จะกลับเจแปน
“พี่？พี่ทำอะไรอยู่เหรอ？”
เธอไม่ห่อเกี๊ยวต่อไปอีก หลังจากค่อยๆ ขึ้นมาจากชั้นบนเบาๆ แล้ว เธอก็มายังห้องนอนของพวกเขาชั้นสาม แล้วก็เห็นชายหนุ่มด้านในกำลังแปรงฟันอยู่ในห้องน้ำ
ดังนั้นเธอจึงเข้ามากอดเขาจากด้านหลัง
คนบางคนที่กำลังแปรงฟันอยู่นั้น：“……”
เปลี่ยนนิสัยแล้ว？
จู่ๆ รุกเขาแบบนี้ กระตือรือร้นขนาดนี้เชียว
ชายหนุ่มรู้สึกถึงความใกล้ชิดช่วงเอวที่ถูกโอบด้วยมือเล็กๆ คู่นี้ ในใจของเขาก็สั่นไหว
“อยากโดนอีกครั้งเหรอ？”
“？”
“！！！！”
ปล่อยมือของตัวเองออกทันทีเหมือนไฟช็อต เส้นหมี่จ้องชายคนนี้ด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ ดวงตาอัลมอนด์สวยงามคู่นั้นกลมทันที！
“พี่……พี่กำลังคิดอะไรอยู่น่ะ？ฉันแค่อยากคุยกับพี่บางอย่าง”
“อ้อ……”
ท่าทางของชายหนุ่มดูผิดหวังทันที
เขาบ้วนฟองในปากออกมา แล้วล้างด้วยน้ำอย่างลวกๆ หันหน้ามา ใบหน้าหล่อเหลาจนทำให้เหล่าเทพถึงกับต้องโกรธนั้น จ้องเส้นหมี่อย่างมีสมาธิแน่วแน่
“ว่ามาเถอะ มีอะไร？”
“คือว่า……เอ่อเรื่องเกี่ยวกับคณาธิปไม่ใส่ใจหิรัญชากรุ๊ป พี่คะ พี่ว่า เขาทำแบบนี้ เพราะว่าพวกเราไม่กลับคฤหาสน์หลังเก่าไปดูเขาหรือเปล่า？”
“คุณพูดอะไร？”
อย่างที่คิดไว้เลย ชื่อนี้พูดไม่ได้ พอพูดถึงผู้ชายคนนี้ก็หน้าบึ้งทันที
เส้นหมี่เห็นแบบนี้ จึงรีบอธิบาย：“พี่ภาบอกว่า หนึ่งปีมานี้ คนในบริษัทไม่มีใครยอมรับเขาเลย คนที่หิรัญชากรุ๊ปก็ด้วย งั้นพวกเรากลับมาแล้ว ก็ยังไม่ไปเจอเขาอีก แล้วแบบนี้เขาจะคิดยังไง？เขายังจะมีเหตุผลอยู่หิรัญชากรุ๊ปต่อไปเหรอ？”
“……”
“เขามีแต่จะรู้สึกว่าถึงเวลาที่เขาควรจะคืนพี่แล้ว ใช่ไหม？”
เส้นหมี่สังเกตการเปลี่ยนแปลงท่าทางของชายคนนี้อย่างระมัดระวัง ในขณะเดียวกันก็วิเคราะห์ข้อมูลที่ตัวเองเพิ่งได้มาอย่างละเอียดให้เขาฟังไปด้วย
ยังดีที่ พอเธอพูดจบแล้ว ใบหน้าหล่อเหลาที่บูดบึ้งนี้ ก็ค่อยๆ ผ่อนคลายลง
“นั่นเพราะเขาไร้ความสามารถ ผ่านมาหนึ่งปีแล้ว กำจัดคนแก่หัวรั้นยังไม่แม้แต่จะทำได้！”
“ใช่ๆๆ แต่ตอนนี้พวกเราต้องช่วยเขาแก้ไขไม่ใช่เหรอ？ไม่อย่างนั้น พี่จะไปหิรัญชากรุ๊ปอีกจริงๆ เหรอ？พี่น่าจะไม่ไปอีกแล้วใช่ไหมล่ะ？ทางเรื่องตระกูลเทวเทพ ก็น่าจะให้พี่ดูแลใช่ไหมล่ะ？”
เส้นหมี่ผู้เฉลียวฉลาด สุดท้ายก็ถามชายคนนี้แบบนี้อย่างระมัดระวัง
พูดจบ ท่าทางของชายหนุ่ม ก็แทบจะสงบลง
แน่นอนว่าดูแลตระกูลเทวเทพอยู่ สองวันมานี้ ที่เขาดูแลก็คือโรงงานหลอมของตระกูลเทวเทพ จากนั้นเขาพบว่า อุตสาหกรรมนี้ ถ้าจะทำต่อไปจริงๆ แม้แต่รายการลงทุนที่แกร่งที่สุดของหิรัญชากรุ๊ปก็เกรงว่าจะสู้มันไม่ได้
เพราะอุตสาหกรรมนี้ มีแค่คนภายในเท่านั้นถึงทำได้
และการหลอม เป็นอุตสาหกรรมที่ทำกำไรมหาศาล โดยเฉพาะโลหะหายาก
แค่เสียดายว่า ไชกุก่อนหน้านี้ ไร้ความสามารถเกินไป เห็นได้ชัดว่าเป็นส่วนที่ดี แต่เพราะเขาไม่รู้วิธีดำเนินการ หลายๆ คนจึงแบ่งมันตรงหน้าเขา
และในฐานะหัวหน้าตระกูลเทวเทพโดยชอบธรรมแล้วนั้น สุดท้ายแล้วได้มาเพียงนิดเดียว
“คุณคิดจะทำอะไร？”
“เอ่อ……ไม่งั้น？พวกเรากลับไปกินข้าวที่คฤหาสน์หลังเก่า？”
ในที่สุดเส้นหมี่ก็พูดเป้าหมายสุดท้ายของตัวเองออกมา
พูดจบ ผู้ชายคนนี้ก็กอดหน้าอกเลิกคิ้วอยู่ตรงหน้าเธอ：“กลับคฤหาสน์หลังเก่าอะไรล่ะ？ก็ให้คนไปจัดโต๊ะที่ซีจี เรียกคนทั้งตระกูลหิรัญชา รวมทั้งเขาด้วยก็จบแล้วไม่ใช่เหรอ？”
เส้นหมี่：“……”
ยังจะไปกินข้าวที่โรงแรมอีก？
และคนทั้งตระกูล รวมทั้งคณาธิป？！！
เส้นหมี่ตกใจ เธอมองคนๆ นี้ด้วยความดีใจ และพุ่งเข้ามาทันที：“พี่ พี่ดีจัง ฉันรู้อยู่แล้วว่าพี่จะตอบตกลง”
“เหอะเหอะ……”
ที่ตอบเธอนั้น มีเพียงเสียงหัวเราะอันเยือกเย็นและร้ายกาจของชายคนนี้
แต่ว่า เมื่อร่างเล็กของเธอพุ่งเข้าหาเขาแล้ว เขาก็ยื่นมือไปโอบเธอไว้ จากนั้น จูบที่รอมานานแล้ว ก็ประกบลงไปอย่างเผด็จการ
เธอมาอ้อนวอนเพื่อชายคนนั้น แต่เช้าตรู่
อือ เขาไม่พอใจอย่างมาก！
ตอนนี้ ทั้งสองคนไม่ได้ลงไปชั้นล่างนานแล้ว