ตอนที่ 1066 คนที่โดนฆ่าจะต้องเป็นคนชั่ว + ตอนที่ 1067 ดูรูปภาพ โดย Ink Stone_Romance
ตอนที่ 1066 คนที่โดนฆ่าจะต้องเป็นคนชั่ว
คุณตาเหยียนและคุณยายหยางต่างก็นิ่งตะลึงงันไป ตอนนี้พวกเขาถึงได้นึกถึงนิสัยของหลานชายคนโตขึ้นมาได้
พูดให้น่าฟังหน่อยก็เป็นคนมีความคิดเป็นของตัวเอง พูดให้ไม่น่าฟังก็ยโสโอหัง เรื่องที่ตัดสินใจแล้วต่อให้เอาวัวสิบตัวมาฉุดก็ไม่อยู่ อีกทั้งเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ แต่ไหนแต่ไรมาชอบทำก่อนแล้วค่อยมาบอกทีหลัง สอบเข้ามหาวิทยาลัยปีนั้นก็ไม่ใช่ว่าเป็นแบบนี้หรอกเหรอ
คุณยายหยางทำหน้าปลื้มใจ หันไปยกนิ้วโป้งให้กับเหยียนหมิงซุ่น “ดี หลานชายของฉันมีความสามารถ ไม่ว่าหลานจะทำอะไร ยายจะสนับสนุนหลานเอง!”
แน่นอนว่าความคิดในใจของคุณตาเหยียนก็เหมือนกับคุณยายหยาง พวกเขาเหมือนกันในเรื่องความรักหลานชาย เพียงแค่เขาอายที่จะพูดเรื่องพวกนี้เอง อีกทั้งเหยียนหมิงซุ่นพูดแบบนั้น ในใจของเขาก็รู้สึกไม่สบายใจอยู่เสมอ
รู้สึกว่าศักดิ์ศรีของเขาในฐานะหัวหน้าครอบครัวถูกท้าทาย ดังนั้น ——
“เขาไปฆ่าคนคุณก็สนับสนุน?”
คุณตาพูดประโยคนี้ด้วยความโกรธ เพียงเพื่ออยากจะระบายความโมโหออกมา หลังจากจบพูดเขาก็เสียใจเล็กน้อย คุณยายหยางตอบด้วยความโกรธว่า “แน่นอนว่าฉันสนับสนุน คนที่หลานชายของฉันฆ่าจะต้องเป็นคนเลว มันต้องสมควรตาย!”
คุณตาเหยียนแค่นเสียงฮึที่แสนดุดันออกมา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ตอนนี้หลานชายปีกกล้าขาแข็งแล้ว คิดว่าความคิดความอ่านของตัวเองถูกต้อง เขาคิดอยากจะเข้าไปยุ่งก็ยุ่งไม่ได้!
คุณตากลับลืมไป หลานชายคนโตของเขาเป็นคนคิดว่าความคิดของตัวเองถูกต้องมาตั้งแต่เขายังเด็ก มีครั้งไหนบ้างที่เขาจะเข้าไปยุ่งได้?
สำหรับการสนับสนุนอย่างไม่มีหลักการใด ๆ สักนิดของคุณยายหยาง ในใจของเหยียนหมิงซุ่นพลันรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาเล็กน้อย สามปีก่อนเขาจับผิดเรื่องของแม่แท้ๆของเขาได้ มีช่วงเวลาสั้นๆที่เขาห่างเหินกับสองตายาย บวกกับเขาอยู่ข้างนอกมาเป็นเวลานาน จึงค่อยๆห่างกับสองตายายมากยิ่งขึ้น
เป็นเหมยเหมยที่พูดโน้มน้าวใจของเขา พูดว่าถึงแม้สองตายายจะทำผิดต่อแม่ของเขา แต่ก็รักเขาด้วยความจริงใจจริงๆ บุญคุณที่ได้เลี้ยงดูมายังต้องตอบแทน
อีกทั้งในใจของเขาก็มีสองตายายอยู่ ถ้าหากตอนนี้ตีตัวออกห่างจากสองตายายไป หากรอถึงวันที่คิดอยากจะตอบแทนบุญคุณแต่สองผู้เฒ่ากลับล่วงลับไปแล้ว ตอนนั้นเหยียนหมิงซุ่นคงต้องเสียใจภายหลังแน่นอน ดังนั้นเพื่อจะได้ไม่เสียใจภายหลัง เหมยเหมยก็พูดโน้มน้าวใจให้คืนดีกับสองตายาย
แน่นอนว่าคนสารเลวอย่างเหยียนโฮ่วเต๋อและถานซูฟางด้วย ตีให้ตายก็ไม่สามารถให้อภัยได้!
อันที่จริงเหยียนหมิงซุ่นคิดอยากจะพูดมาก เขาเคยฆ่าคนมาก่อนตั้งนานแล้ว แน่นอนว่าทั้งหมดต่างก็เป็นคนไม่ดี จุดนี้คุณยายของเขาพูดไม่มีผิด
คุณยายหยางจัดการคุณตาได้อยู่หมัดก็ลำพองใจมาก ถามเหยียนหมิงซุ่นอีกว่า “เมื่อไหร่หลานจะพาเหมยเหมยมาที่บ้าน อั่งเปาของยายเตรียมรอไว้นานแล้วนะ”
“ไม่รีบร้อน รอเหมยเหมยเรียนจบก่อนค่อยว่ากัน!”
เหยียนหมิงซุ่นพูดจบก็มองไปทางน้องชายที่ยังกินผลเบอร์รี่ป่าอยู่ แล้วหันหลังกลับเข้าห้อง มือซุกลงไปในกระเป๋า
คุณยายหยางพอได้รับคำตอบก็สบายใจ คิดว่าจะกินผลเบอร์รี่ป่าที่ว่าที่หลานสะใภ้ในอนาคตเก็บมาให้ แต่ว่า……
บนโต๊ะกลับไม่เหลือเบอร์รี่สีแดงไว้เลยแม้แต่ลูกเดียว เหลือไว้แค่เพียงดอกเก๊กฮวยป่า
ผลเบอร์รี่สุดท้ายที่เหลือนิดหน่อยอยู่ในมือของเหยียนหมิงต๋า กำลังจะเอาเข้าปากพอดี มุมปากแดงไปหมด
“ฉันจะตีเจ้าคนน่ารังเกียจไร้คุณธรรมไร้จิตสำนึกอย่างแกให้ตาย ไม่เห็บไว้ให้ฉนกินแม่แต่ลูกเดียว คืนนี้ห้ามกินเนื้อเลยนะ!”
ความโมโหของคุณยายหยางพุ่งสูงปรี๊ดในทันที คว้าไม้เรียวที่อยู่บนโต๊ะลงมา ทั้งวันรู้จักแต่จะกิน กินจนตัวโตเป็นกระทิงแล้ว แต่สมองกลับโง่ลงทุกวัน!
เหยียนหมิงต๋าก็ไม่เบี่ยงหลบ ถึงอย่างไรแต่ไหนแต่ไรมาคุณยายก็เป็นพวกปากร้ายใจดี ตีไปก็ไม่เจ็บเลยสักนิด นุ่มนวลกว่าคุณตาเยอะ
“คุณยายไม่ต้องตีแล้ว ผมมีเรื่องจะพูด”
เหยียนหมิงซุ่นหยิบรูปภาพออกมาจากกระเป๋า นั่นก็คือรูปถ่ายลามกของอู่เยวี่ยและหานป๋อหย่วน
คุณยายหยางรับรูปภาพมาอย่างงงงวย หรี่ตามองอยู่นาน จึงพูดกระซิบว่า “เป็นรูปภาพทิวทัศน์ที่วันนี้พวกเธอไปถ่ายมาหรอ? หมิงต๋าไปเอาแว่นสายตายาวมาให้ยายหน่อย มันพร่าเบลอไปหมด”
เหยียนหมิงต๋ายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะมีพายุรุนแรงรอเขาอยู่ วิ่งเข้าบ้านไปหยิบแว่นสายตายาวสองอันอย่างมีความสุขสมองของเขาเต็มไปด้วยความสุขอย่างสุดใจ
…………………………………………..
ตอนที่ 1067 ดูรูปภาพ
คุณยายหยางใส่แว่นสายตายาว ยิ้มและเตรียมเพลิดเพลินกับภาพถ่ายทิวทัศน์ แต่แล้วหน้าก็ถอดสี มือที่ถือรูปถ่ายสั่นไม่หยุด อดกลั้นดูรูปถ่ายพวกนี้อย่างรังเกียจจนหมด
ทักษะการถ่ายภาพของเหยียนหมิงซุ่นก็ได้รับการฝึกฝนมาอย่างมืออาชีพ รูปภาพเหล่านี้ไม่ว่าจะเป็นฉากหรือว่ามุมกล้องต่างก็ยอดเยี่ยมทั้งนั้น รวมถึงท่าทางที่น่าอับอายของอู่เยวี่ยก็ถูกถ่ายชัดเจนทุกกระเบียดนิ้ว
“รีบเข้าไปในห้อง!”
คุณยายหยางดึงคุณตาเหยียนเดินเข้าไปในห้อง ดูท่าทางโมโหมาก หันไปตลวาดใส่เหยียนหมิงต๋าที่ยืนตะลึงอยู่ด้านหลัง “แกก็เข้ามาด้วย!”
เหยียนหมิงต๋าตกใจ เกาหลังศีรษะอย่างงงงวย ไม่เข้าใจว่าคุณยายของตัวเองเป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีก แปลกพึลึก
คุณตาเหยียนก็รู้สึกแปลกๆ พูดอย่างไม่พอใจว่า “ยายแก่คุณทำอะไร พิลึกกึกกือ”
“คุณดูพวกนี้สิ โอโห ฉันไม่มีหน้าจะดูแล้ว!”
คุณยายหยางเอารูปพวกนี้ยัดส่งให้คุณตาเหยียน สบถด่าออกมาอยู่หลายคำ คุณตารับรูปภาพไปอย่างสงสัย ดูแค่เพียงรูปเดียวก็หน้าถอดสี ดูรูปภาพทั้งหมดอย่างรวดเร็ว อายจนรีบถอดแว่นออก
“มีอย่างที่ไหนกัน มีอย่างที่ไหนกัน นี่มันไร้สาระจริงๆ……หมิงซุ่นหลานถ่ายที่ไหนน่ะ?”
แม้กระทั่งคุณตาเหยียนยังด่าไปหลายประโยค พลันนึกขึ้นมาได้ว่าภาพถ่ายที่อู่เยวี่ยไปสมสู่กับผู้ชายคนอื่นเหยียนหมิงซุ่นไปถ่ายมาได้ยังไง
“วันนี้ผมกับเหมยเหมยไปภูเขาเฟิ่งหวงซานใช่ไหมล่ะครับ บังเอิญเจอสองคนนี้ แล้วก็บังเอิญเห็นเรื่องที่ไม่ควรเห็น ผมรู้สึกว่าจำเป็นต้องถ่ายเอากลับมาให้หมิงต๋าดูจะได้เลิกโง่งมอยู่อย่างนี้สักที”
เหยียนหมิงซุ่นไม่ได้บอกว่าเป็นความคิดของเหมยเหมย คุณตามักจะพูดอยู่เสมอว่าเหมยเหมยเหลี่ยมเยอะ ไม่พูดจะดีกว่า
คุณยายหยางพงกหัวงึกๆ “ไม่ผิด ต้องถ่ายรูปไว้ ให้เจ้าโง่น่ารังเกียจนี่ดูให้เต็มตา มันเอาแต่ใส่ใจอย่างกับพระเจ้าอยู่ทุกวี่วัน เป็นคนยังไงเนี่ย!”
คุณตาก็เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง สายตาทั้งสามคู่มองไปที่เหยียนหมิงต๋าที่ไม่เข้าใจอะไรเลย เขามีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้นในใจ ภายในใจหวาดกลัวไปหมด
สัญชาตญาณบอกเขาว่า ภาพถ่ายเหล่านั้นต้องเกี่ยวข้องกับอู่เยวี่ยแน่นอนและก็ไม่ใช่เรื่องดี เขาไม่ต้องการจะดูรูปภาพพวกนี้ เขากลัวที่จะเห็นอะไรบางอย่างที่ทำให้ตัวเขาเองเจ็บปวดใจ!
แต่ตอนนี้เขากลับหนีหลบซ่อนมันไม่ได้แล้ว!
คุณยายหยางบิดหูของเหยียนหมิงต๋า วางรูปถ่ายไว้ตรงหน้าของเขา ดุด่าออกมาด้วยความโกรธ “เบิกตาให้กว้างๆ ดูให้ดีๆ แกกตัญญูกับมันมากกว่าคุณยายอย่างฉันเสียอีก แต่มันตอบแทนแกยังไง? นอนกับผู้ชายอื่นตั้งนานแล้ว!”
เหยียนหมิงต๋าไม่อยากดู แต่หูโดนดึงจนเจ็บ ทำให้เขาเลี่ยงที่จะดูไม่ได้ และสายตาของเขานั้นดีอย่างน่าแปลกใจ เพียงแค่มองแวบเดียวก็มองเห็นได้อย่างชัดเจนทุกรายละเอียด เข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง
ร่างขาวนวลด้านบนสองคนนั้นทับกันเป็นก้อน และสองคนนั้นก็กำลังทำเรื่องที่ไม่สามารถพรรณนาออกมาได้ ถึงแม้เขาจะไม่รู้จักผู้ชาย แต่ผู้หญิงเขากลับคุ้นเคยอย่างที่สุด
เลือดฝาดบนใบหน้าของเหยียนหมิงต๋าหายวับไปในทันที เจ็บปวดหัวใจจนไม่สามารถหายใจได้ ส่ายหัวโดยอัตโนมัติ “ไม่จริง เป็นไปไม่ได้……เยวี่ยเยวี่ยไม่ใช่คนแบบนี้……ผมไม่เชื่อ……ไม่เชื่อ!”
คุณยายหยางโมโหจนถึงขีดสุด ฟาดแรงอยู่หลายที ครั้งนี้เธอตีด้วยความโมโหอารมณ์ร้อน ตบเข้าไปที่หน้าของเหยียนหมิงต๋าอย่างจัง บนใบหน้าปรากฏรอยนิ้วมือออกมาให้เห็น
“พี่ใหญ่ของแกเห็นเองกับตาจะไม่จริงได้ยังไง? แกยังจะดื้อดึงไม่ยอมรับไปถึงเมื่อไหร่? หมิงต๋าแกทำยายผิดหวังมากเกินไปแล้ว!”
คุณยายหยางเคียดแค้นชิงชังที่สุด สีหน้าดูไม่ได้เป็นอย่างมาก เหยียนหมิงซุ่นรีบไปที่ลิ้นชักหยิบยาลดความดันออกมา ให้คุณยายกินลงไป
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป แกห้ามไปมาหาสู่กับอู่เยวี่ยอีก พวกเราตระกูลเหยียนเป็นตระกูลที่ขาวสะอาดบริสุทธิ์ จะไม่ให้ผู้หญิงประเภทที่ไม่สะอาดบริสุทธิ์แบบนี้เข้าประตูมาหรอกนะ แกตัดใจเสียเถอะ!” คุณตาเหยียนตวาดอย่างเกรี้ยวกราด
เหยียนหมิงต๋ากระตุกมุมปาก ปรากฎรอยยิ้มเยาะเย้ยออกมาเบาๆ แล้วก็หายวับไป
………………………………………….