ตอนที่ 1070 เหยียนหมิงซุ่นที่ทำตัวเหมือนเจ้าของบ้าน + ตอนที่ 1071 เปิดโปงโฉมหน้าที่แท้จริง โดย Ink Stone_Romance
ตอนที่ 1070 เหยียนหมิงซุ่นที่ทำตัวเหมือนเจ้าของบ้าน
หานป๋อหย่วนถือถุงตาข่ายผลไม้ และยังมีติ่มซำของกวานเซิงหยวนอีกสองกล่อง เสื้อเชิ้ตสีฟ้าและกางเกงขายาวสีเทาอ่อน แว่นตาขอบทอง แต่งตัวดูดี มีทุนในการดึงดูดผู้หญิงเสียจริง
เมื่อเห็นเขาเหมยเหมยเหลือบลงไปมองตรงนั้นโดยไม่รู้ตัว ก็แค่อันเท่าไส้กรอก เจ้าหมอนี่ไปเอาความมั่นใจในตัวเองมาจากไหน?
ถึงแม้ว่าจะไม่เต็มใจก็ตาม แต่เธอไม่สามารถขังพ่อของตัวเองอยู่ด้านนอกประตูได้ เห็นทีคืนนี้ต้องทำการสั่งสอนจ้าวอิงหัวเสียใหม่ วันหลังอย่าได้พาแมวหรือหมากลับมาบ้านอีก
“พ่อคะ พ่อกลับมายังจะกดกริ่งทำไม? พ่อไม่ใช่ว่ามีกุญแจหรอกหรอ?”
เหมยเหมยเปิดประตู แล้วก็ไม่ได้มองหานป๋อหย่วน เพียงแค่จ้องเขม็งใส่จ้าวอิงหัวอย่างหัวเสีย
จ้าวอิงหัวยิ้มรับแล้วอธิบายว่า “เมื่อเช้ารีบออกจากบ้านน่ะ ก็เลยลืมหยิบไปด้วย!”
หานป๋อหย่วนมองผู้นำของเมืองจินที่ทำตัวนอบน้อมสารภาพต่อหน้าจ้าวเหมยอย่างแปลกใจ ไหนเลยจะยังมีท่าทางเกรงขามเหมือนเมื่อครู่ที่อยู่ต่อหน้าเขาอยู่อีก ดูแล้วจ้าวเหมยคงเป็นแก้วตาดวงใจของจ้าวอิงหัวจริงๆ!
เหมยเหมยตั้งใจโมโหใส่จ้าวอิงหัว “ครั้งหน้าถ้ายังลืมอีกก็จะปิดประตูล็อกพ่ออยู่ข้างนอกนั้นแหละ เชอะ!”
จ้าวอิงหัวเห็นท่าทางของเหมยเหมย ก็รู้ว่าลูกสาวโมโหจริงๆ อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่า แค่ไม่พกกุญแจแค่นี้เหมยเหมยถึงกับโมโหเลยหรอ!
จะต้องมีเหตุผลอื่นแน่นอน จ้าวอิงหัวถือว่าเข้าใจลูกสาวของตัวอยู่พอสมควร พอเห็นตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้เหมยเหมยไม่มองไปทางหานป๋อหย่วนเลยสักนิด ก็นึกออกในทันทีเหตุผลที่ลูกสาวโมโหเขาก็คือเขาพาเจ้าหมอนี่กลับมาด้วย!
จ้าวอิงหัวรีบเข้าหาเหมยเหมยและกระซิบเสียงเบาว่า “ลูกสาวพ่อไม่ต้องโมโหนะ วันหลังพ่อจะไม่พาเขากลับมาอีกแน่นอน วันนี้เด็กคนนี้ขวางทางพ่อไว้ มันคงไม่ดี พ่อก็ไม่กล้าปฏิเสธคนอื่นต่อหน้าเลขาโจว!”
เหมยเหมยกัดฟันกรอดพูดว่า “อีกครู่หนูจะไปบอกแม่ว่าให้แม่ลงโทษพ่อคุกเข่าบนกระดานซักผ้าตอนกลางคืน!”
จ้าวอิงหัว：……
เขาหันไปจ้องหานป๋อหย่วนเขม็ง พูดออกมาอย่างจริงใจในทันทีว่า “ถ้าอย่างนั้นพ่อจะรีบไปไล่เจ้าหมอนั่นไป”
เหมยเหมยกรอกตามองบนใส่ “พ่อ อย่างน้อยพ่อก็เป็นถึงผู้นำ ใช้สมองหน่อยได้ไหม เข้าประตูมาแล้วยังจะไล่ไปอีก คนแถวนี้จะเอาไปพูดยังไง พ่อต้องรักษาชื่อเสียงของแม่ไว้บ้างเถอะ!”
อย่าคิดว่าสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งของเมืองจินจะเป็นกันได้ง่ายๆ ทุกวันนี้ไม่รู้ว่ามีกี่ตาที่คอยจับจ้องอยู่!
เหยียนซินหย่าต้องระมัดระวังและรอบคอบในทุกการเคลื่อนไหว จะพูดจาพล่อย ๆ ออกไปไม่ได้ กิริยาต้องสำรวม มิฉะนั้นจะมีผู้ที่ปองร้ายเอาสิ่งเหล่านี้ไปซุบซิบให้เป็นเรื่องได้ เป็นอาชีพที่ไม่น่าพึงประสงค์จริงๆ
จ้าวอิงหัวยิ้มเอาใจ ไม่กล้าพูดอะไรที่จะทำให้ลูกสาวโมโหอีก ตัดสินใจแน่วแน่ว่าหลังจากมื้อเย็นจะไล่หานป๋อหย่วนไปทันที
หานป๋อหย่วนไม่ได้สนใจบทสนทนาของพ่อลูกจ้าวอิงหัว ความสนใจของเขาถูกดึงดูดโดยชายที่กำลังนั่งยองๆอยู่ใต้ต้นองุ่น รูม่านตาหดตัวในทันที
ทำไมเหยียนหมิงซุ่นก็อยู่ที่นี่?
อีกทั้งดูท่าทางแล้วเหมือนว่าจะคุ้นเคยสนิทสนมกับครอบครัวตระกูลจ้าวเป็นอย่างมากอีกด้วย
หรือว่าจ้าวอิงหัวจะยอมรับความสัมพันธ์ของเหยียนหมิงซุ่นและเหมยเหมยแล้ว?
หายป๋อหย่วนมีการคาดเดาที่ไม่ค่อยดี เขาหวังว่าการคาดเดาของตัวเองจะผิด แต่ภาพตรงหน้ากลับทำให้เขาจนปัญญาที่ปฏิเสธการคาดเดาของตัวเอง ผ่านจนเข้ามาถึงด่านนี้ได้แล้ว ต่อให้ยังไม่ยอมรับแต่ก็เกรงว่าคงอีกไม่นานหรอก
เหยียนซินหย่าเห็นหานป๋อหย่วนก็เกิดอาการตกตะลึง เธอลอบจ้องเขม็งไปที่จ้าวอิงหัว ดูเย็นยะเยือกดุดันกว่าเหมยเหมยเล็กน้อย คำพูดที่ดูสุภาพเกรงใจ แต่รอยยิ้มที่ประทับบนใบหน้าดูเสแสร้ง ซึ่งแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับการเผชิญหน้ากับเหยียนหมิงซุ่น รอยยิ้มเหมือนดอกไม้เบ่งบาน
หานป๋อหย่วนรับรู้ได้อย่างรวดเร็ว เพียงแค่แววเดียวก็สังเกตเห็นถึงความแตกต่างระหว่างตัวเองกับเหยียนหมิงซุ่น เขาเป็นแค่แขกที่มาเยือน แต่เหยียนหมิงซุ่นกลับทำตัวเหมือนเจ้าของบ้าน นี่ทำให้เขารู้สึกอึดอัดไม่สบายใจ
มื้อเย็นจบลงอย่างรวดเร็ว เหมยเหมยไม่พูดกับหานป๋อหย่วนแม้แต่คำเดียว มีการสนทนาแต่กับเหยียนหมิงซุ่นเท่านั้น
ในใจของหานป๋อหย่วนมีคลื่นของความหึงหวงทะลักเข้ามา มื้อเย็นกินอะไรบ้างก็ไม่รู้ ไร้รสชาติไปหมด
…………………………………………..
ตอนที่ 1071 เปิดโปงโฉมหน้าที่แท้จริง
แม้ว่าจะรู้สึกได้ถึงความเฉยเมยของครอบครัวตระกูลจ้าว แต่เขากลับไม่ได้ลุกออกไปหลังจากกินข้าวเสร็จ แต่ยังคงนั่งอยู่บนโซฟาอย่างหน้าด้านๆ ดูท่าทางแล้วเหมือนว่าจะตั้งใจพูดคุยอีกสักหน่อย
หานป๋อหย่วนนั่งอยู่ทางด้านขวาของเหมยเหมย เขายังไม่ทันได้เปิดปากพูด เหมยเหมยก็ลุกไปอยู่ทางด้านซ้ายของเหยียนหมิงซุ่น คนอย่างหานป๋อหย่วนแค่อยู่ร่วมห้องเดียวกันยังรู้สึกเอียนไปหมดแล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการนั่งด้วยกันเลย
มื้อเย็นก่อนหน้านี้เธอก็ไม่ได้กินอะไรเท่าไร ความอยากอาหารมันไม่มี
ดวงตาของหานป๋อหย่วนปรากฏความเคร่งขรึมออกมา กำหมัดแน่น ราวกับเป็นคนเก็บกดเสียอย่างนั้น
จ้าวเหมยเธอก็ช่างมองว่าตัวเองสูงส่งเกินไปแล้ว!
ใจที่อยากได้เหมยเหมยของหานป๋อหย่วนก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้น ต่อให้ต้องส่งให้เฮ่อเหลียนเช่อ เขาจะต้องได้ลิ้มลองความสดใหม่ก่อนให้ได้ ถึงอย่างไรจ้าวเหมยกับเหยียนหมิงซุ่นก็ทำอะไรต่อมิอะไรกันไปแล้ว คงจะบานนานแล้วล่ะ เขาจะร่วมหลับนอนด้วยหรือไม่ก็ไม่มีผลกระทบอะไร
เขาไม่เชื่อว่าเหยียนหมิงซุ่นจะยังไม่ทำอะไรเหมยเหมยแล้วรอจนถึงตอนนี้แน่นอน ผู้หญิงที่งดงามผิวพรรณขาวนวลขนาดนี้ ใกล้ชิดสนิทสนมกันขนาดนั้น ตราบใดที่เขายังเป็นผู้ชายเขาทนได้อย่างไร ยกเว้นแต่เขาจะไม่ใช่ผู้ชาย
หานป๋อหย่วนจ้องมองไปทางเหมยเหมยที่ซุบซิบพูดคุยอยู่กับเหยียนหมิงซุ่น คนสวยยามที่อยู่ใต้แสงไฟ ช่างมีความรู้สึกที่ไม่เหมือนใครจริง ๆ ในใจของหานป๋อหย่วนรู้สึกคันยุบยิบไปหมด ปรารถนาที่จะเอามาไว้ในเงื้อมมือในตอนนี้เลย!
สองสามีภรรยาจ้าวอิงหัวและเหมยเหมยต่างก็ไม่ได้สนใจอะไรหานป๋อหย่วน เขานั่งไปก็ไม่มีความหมายอะไร จึงใจขอตัวกลับ
“เหมยเหมย วันหยุดนี้พี่จัดงานวันเกิด ถึงตอนนั้นให้เกียรติมาร่วมงานด้วยนะ!”
หานป๋อหย่วนเอ่ยชักชวนอีกครั้งด้วยรอยยิ้มนุ่มนวลอ่อนโยน
เหมยเหมยขมวดคิ้ว พูดอย่างไม่พอใจว่า “ฉันไม่มีเวลาไป อวยพรวันเกิดพี่ล่วงหน้าก็แล้วกัน”
รอยยิ้มบนใบหน้าของหานป๋อหย่วนไม่เปลี่ยน แต่กำหมัดแน่นขึ้นอีก เขายักไหล่และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “น่าเสียดาย ถ้าหากถึงเวลานั้นเหมยเหมยมีเวลาต้องมาร่วมงานนะ!”
เหมยเหมยตอบรับไปส่ง ๆ ต่อให้วันนั้นเธอจะนอนหลับอยู่บ้านเฉยๆ ก็จะไม่มีทางร่วมงานวันเกิดของหานป๋อหย่วนแน่นอน
หานป๋อหย่วนกล่าวร่ำลาอย่างมีมารยาท ไม่มีการพูดถึงหานซู่ฉินเลยแม้แต่คำเดียว และประพฤติตัวอย่างสุภาพเสมอ เหยียนซินหย่าใจอ่อน อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าตัวเองทำเกินไปหน่อย
ส่งหานป๋อหย่วนกลับมา เหยียนซินหย่าก็พูดว่า อันที่จริงแม่รู้สึกว่าหานป๋อหย่วนคนนี้ก็ไม่เลว เพียงแต่เสียดายที่ป้าของเขาคือหานซู่ฉิน……เฮ้อ!”
เหมยเหมยได้ยินก็รู้ว่าแม่ของเธอรูปลักษณ์เปลือกนอกที่เป็นปัญญาชนของหานป๋อหย่วนหลอกเอาเสียแลัว อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “แม่คะ บางคนรู้หน้าไม่รู้ใจ แม่อย่าไปโดนหานป๋อหย่วนมันหลอกเอาได้สิคะ”
เหยียนหมิงซุ่นส่งสายตาให้เธอ บอกให้เธอสงบสติอารมณ์ เหมยเหมยหุบปากลงอย่างเชื่อฟัง
“คุณอาจ้าว ผมมีเรื่องจะพูดกับคุณอา ไปห้องสมุดกันเถอะครับ!”
เหยียนหมิงซุ่นและจ้าวอิงหัวไปห้องสมุดเพื่อคุยงานราชการ เหมยเหมยหยิบรูปภาพโป๊เปลือยออกมาจากในกระเป๋า ซึ่งมีเพียงสองรูปนี้ เธอเองที่แอบเก็บเอาไว้ล่วงหน้า เดิมทีตั้งใจไว้แล้วว่าจะเอากลับมาให้พ่อแม่ดู
“แม่ดูสิว่าหานป๋อหย่วนคนนี้แท้ที่จริงแล้วเป็นคนยังไง”
สายตาของเหยียนซินหย่าดีมาก เพียงแค่มองแวบเดียวก็เห็นทุกอย่างอย่างชัดเจน แต่ก็ยังมีท่าทีแน่นิ่ง จิตรกรก็เหมือนหมอ ในสายตาของพวกเขาสวมเสื้อผ้าหรือไม่ได้สวมเสื้อผ้า อันที่จริงไม่มีความแตกต่างอะไรมากมายนัก
“อู่เยวี่ยคือคนรักของหานป๋อหย่วน?” เหยียนซินหย่าด้วยอาการตื่นตะลึง
เหมยเหมยกรอกตามองบน “คนรักสามารถมีอะไรกันกลางวันแสกๆบนเนินเขาได้เหรอคะ? เห็นได้ชัดว่าหานป๋อหย่วนปฏิบัติต่ออู่เยวี่ยในฐานะผู้หญิงซื้อกิน ไม่ให้เกียรติเธอเลยสักนิด แม่หนูบอกแม่เลยนะ หานป๋อหย่วนเจ้าหมอนี้หลอกล่อเพื่อนร่วมชั้นผู้หญิงในโรงเรียนไปทำเรื่องอย่างว่าตั้งหลายคน ชีวิตส่วนตัวเหมือนผู้ชายเพลย์ยอล ไม่ใช่คนดีเด่อะไรเลย”
เหยียนซินหย่าสบถด่าออกมา ความประทับใจที่มีต่อหานป๋อหย่วนร่วงดิ่งลง
……………………………………..