ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1011 เกิดเรื่องที่คาดไม่ถึง
แสงดาวอยู่ในวิดีโอ โกรธจนหน้าบูดบึ้ง เธอวิ่งออกมาจากคฤหาสน์เล็กๆ ด้วยท่าทางอาฆาต เหมือนว่าเธอไม่ได้ไปทำเรื่องดี
สีหน้าเส้นหมี่ซีดขาว
“พี่รู้จากไหน？ตอนนี้ฉันยังไม่ได้รับแจ้งเตือนเกี่ยวกับงานแถลงข่าวของเขาเลย”
“ไร้สาระ！เขาอัป VCR ตัวเองลงในเว็บไซต์ทางการของหิรัญชากรุ๊ป ไม่มีงานแถลงข่าวที่เป็นทางการอะไร ห่าเอ๊ย ตอนนี้ในเน็ตพูดถึงกันอย่างมาก！”
ผู้หญิงที่กำลังขึ้นรถ ก็ด่าพร้อมกับถือโทรศัพท์ไปด้วย
มือและเท้าของเส้นหมี่เย็นหมด
เธอรีบเปิดหน้าเว็บ แล้วเข้าไปในเว็บไซต์ทางการของหิรัญชากรุ๊ป
จริงๆ ด้วย พอเปิดไปแล้ว ในตำแหน่งที่โดดเด่นที่สุด VCR ก็ปรากฏตรงนั้น ……
“ทุกท่านครับ และพันธมิตรของหิรัญชากรุ๊ป วันนี้ผมอัด VCR เพราะอยากบอกทุกคนเรื่องหนึ่ง หนึ่งปีมานี้ ด้วยความเอาใจใส่ของทุกคน ผมที่ได้รับมอบหมายให้ดูแลหิรัญชากรุ๊ป ก็ทำหน้าที่ที่ตระกูลมอบให้ผมไปอย่างราบรื่น ผมมีความสุขมาก และได้รับอะไรมากมาย ผมจะไม่มีวันลืมประสบการณ์นี้”
“แต่ว่า การเติบโตของหิรัญชากรุ๊ป ยังไงแล้วก็แยกกับเจ้าของของมันไม่ออก มีเพียงแค่เขา ที่จะพามันไปสู่อนาคตอันสดใสได้ ดังนั้น วันนี้ผมจะมอบให้แสนรักเจ้าของของมันอีกครั้ง เพราะว่าร่างกายเขาไม่เหมาะสม แต่พักผ่อนมาถึงหนึ่งปี ในที่สุดตอนนี้ก็กลับมาแล้ว ผมหวังว่าหิรัญชากรุ๊ปต่อไปนี้ จะมีเขาเป็นผู้นำ และนำไปสู่ความเจริญรุ่งเรืองมากขึ้น！”
ชายหนุ่มสวมแว่นตาขอบทอง อยู่หน้ากล้อง แต่ยังคงดูอ่อนโยน
เขาสวมสูทสีดำ และติดเนกไท ใบหน้าหล่อเหลา ยังคงดูอ่อนโยน แต่ว่า ตั้งแต่วินาทีที่เขาพูด เขาก็ไม่ใช่ทนายความคนนั้นอีกต่อไป
เขาเป็นผู้นำคนหนึ่ง！
เส้นหมี่โกรธจนตัวสั่น ไม่ใช่เพราะอะไร แต่เพราะคนๆ นี้หลอกตัวเองได้ไง？
“ซ่อมเรือยนต์เสร็จยัง？ซ่อมเสร็จแล้วไปส่งฉันกลับก่อนได้ไหม？ส่วนทางสามีฉัน ฉันจะให้คนมารับเอง”เธอรีบถามทั้งสองคนนี้
ตอนนี้ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้ คณาธิปต่างหากที่สำคัญ
เชื่อว่าหลังจากแสนรักฟื้นมาแล้ว เขาก็ต้องคิดแบบนี้แน่
แต่จู่ๆ สองคนนี้กลับยืนอยู่ตรงนั้นและมองโทรศัพท์ของตัวเองพร้อมสีหน้าเปลี่ยนไป
ประธานหิรัญชากรุ๊ปลาออก？
งั้น……คนที่ถูกทิ้งอยู่ในเกาะลัมมาล่ะ？
“ฮือ——”
เมื่อพวกเขาเห็นการเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันบนเรือยนต์ลำนี้ แววตาก็ยิ่งตื่นตระหนก ทันใดนั้น ก็มีเรือยนต์อีกลำขับเข้ามาจากเกาะลัมมา
“หมี่ มานี่——”
“อ๋า？”
เส้นหมี่ตกใจเสียงตะโกนที่ดังขึ้น จึงมองไปยังต้นเสียงอย่างไม่รู้ตัว รูม่านตาก็หดตัวลงอย่างรวดเร็ว โดยไม่คาดคิด——
“พี่？！！”
เธอตกใจสุดๆ！
สองคนนั้นเห็น ทันใดนั้น หลังจากเห็นสีหน้าพวกเขาซีดขาว ก็จะสตาร์ทเรือยนต์
แต่ตอนนี้เอง สายเกินไปแล้ว แสนรักที่อยู่บนเรือยนต์นั้น เขามาถึงเส้นหมี่ กระโดดตัว แล้วกระโดดลงมาจากเรือยนต์ของเขา
“พี่——”เส้นหมี่มองเห็นฉากนี้ ก็ตกใจจนร้องออกมาทันที
ยังดีที่ แสนรักในตอนนี้ ไม่ใช่เขาเมื่อก่อนหน้านี้แล้ว หลังจากถูกไชยันต์ส่งไปฝึกเหมือนวิชาปีศาจเป็นเวลาสามเดือน เขาในตอนนี้ เรียกได้ว่าเป็นทหารหน่วยรบพิเศษที่มีคุณสมบัติเหมาะสมเลย
แสนรักกระโดดไปที่เรือยนต์ลำนี้
ดวงตาคู่นั้นของเขาน่ากลัวมากจนดูเหมือนปีศาจที่เพิ่งโผล่ออกมาจากนรก เมื่อเห็นว่าทั้งสองกำลังจะออกเรือยนต์ เขาก็ยืนขึ้นจากปลาคาร์พตรงพื้น！
วินาทีถัดมา ขาทั้งสองข้างก็ลอยเข้าไปโดยตรง
“โอ๊ย——”
มีเสียงกรีดร้อง คนที่กำลังก้มหน้าตรงกุญแจเรือยนต์ ถูกเขาถีบออกไป
ส่วนอีกคนเห็น ก็ตกใจจนขาอ่อน
เขาโยนกระบองเหล็กในมือ ถอนไปด้วยความกลัว：“อย่า……ประธานแสนรัก นี่ไม่เกี่ยวกับพวกเรา เรื่องนี้ท่านนายสิงห์ให้พวกเราทำ ประธานแสนรัก……”
“ฉึบ！”
แสนรักหยิบกระบองเหล็กในมือตัวเองแล้วฟาดไปที่หัวของเขาแรงๆ
เส้นหมี่พูดไม่ออกโดยสิ้นเชิง
จนกระทั่ง คนที่โดนฟาดหัวนี้ ก็ถูกชายตรงหน้าถีบลงไปในแม่น้ำ เธอได้กลิ่นคาวเลือดฉุนคละคลุ้งกับความชื้นในอากาศและแม่น้ำ
เข่าทั้งสองข้างจึงอ่อน……
“ภรรยา——！”
แสนรักเห็นแบบนี้ ก็โยนกระบองทิ้งแล้วรีบเข้าไปประคองเธอ
มันเป็นใบหน้าเล็กๆ ที่ตกใจกลัวจนซีดขาว และในดวงตาอัลมอนด์ของเธอ ก็มีแต่ความกลัว ถูกเขากอดอยู่ในอ้อมแขน เป็นเวลาหลายวินาที จุดโฟกัสของเธอไม่อาจโฟกัสได้
“ขอโทษนะภรรยา คุณตกใจหมดเลย ผมผิดเอง ผมผิด……”
แสนรักกอดเธอไว้แน่น
เวลานี้ หัวใจของเขาเหมือนโดนมีดกรีด และเพราะความรู้สึกผิดกับโทษตัวเอง เขาอยากจะตบหน้าตัวเองสองครั้ง เขาทำอะไรลงไป？
โชคดีที่ อาจเป็นไปเพราะอยู่กับเขามาตลอดชีวิต ผ่านมรสุมมามากมาย หลังจากที่เขากอดและปลอบเธอสักพัก หญิงสาวก็ค่อยๆ กลับมารู้สึกตัว
“พี่……พี่จะทำอะไรกันแน่？”
เธอสงบลง
อยู่ในอ้อมแขนของเขา ยังคงสั่นเทา ถามด้วยความกลัว
แสนรักได้ยิน ก็ไม่กล้าปิดบังอีกต่อไป：“ผมสืบได้ว่าสิงหดลแห่งกรมศุลกากร หลายปีมานี้ ได้ลงนามในเอกสารปล่อยผ่านโลหะหายาก ดังนั้น ที่จริงวันนี้ผมอยากมาตรวจสอบสิ่งที่เขาพูดกัน”