ตอนที่ 1080 เจตนาร้ายลึกๆ + ตอนที่ 1081 ควักลูกตา โดย Ink Stone_Romance
ตอนที่ 1080 เจตนาร้ายลึกๆ
โอหยางสยงพอใจกับการรู้จักเอาตัวรอดของหานป๋อหย่วนมาก หัวเราะอย่างลำพองใจพูดว่า “วางใจเถอะ พวกเราเป็นพี่น้องที่ดีต่อกัน คนสองรับรองว่าต้องให้หานป๋อหย่วนกินอยู่แล้ว”
“ขอบคุณคุณชายสยง!”
หานป๋อหย่วนหัวเราะอย่างซาบซึ้งในน้ำใจ แต่สุดท้ายก็รู้สึกเสียดาย ผู้หญิงไม่ใช่เหล้าเก่าที่ยิ่งนานก็ยิ่งหอม ของอร่อยที่สุดแน่นอนว่าต้องเป็นคนแรก แต่เขาไหนเลยจะกล้าสู้กับโอหยางสยง?
ตระกูลโอหยางตอนนี้เต็มไปด้วยอำนาจอันยิ่งใหญ่ในเมืองหลวง ไม่ใช่ครอบครัวตกอับเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว โอหยางสยงเป็นลูกพี่ลูกน้องของโอหยางปิน สองพี่น้องตอนนี้เป็นลูกน้องคนสำคัญของเฮ่อเหลียนเช่อ เมืองหลวงในตอนนี้ใครก็ไม่กล้ายั่วยุตระกูลโอหยางกันทั้งนั้นแหละ!
เพื่ออนาคตในวันหน้าของเขา วันนี้ก็ทำได้แค่เพียงกล้ำกลืนฝืนทนหน่อย!
เขาเชื่อว่าด้วยความสามารถของเขา ขอเพียงแค่มีคนแนะนำเขาให้เฮ่อเหลียนเช่อรู้จัก เขาจะต้องทำได้ดีกว่าพวกโอหยางสยงแน่นอน แล้วเขาก็จะต้องได้รับความโปรดปรานจากเฮ่อเหลียนเช่อมากขึ้นแน่นอน!
ขอเพียงแค่เขามีอำนาจและตำแหน่ง อยากได้ผู้หญิงแบบไหนมีหรือจะไม่ได้?
ระหว่างการสนทนาของสองคนนี้ พูดเหมือนเหมยเหมยเป็นสิ่งของก็ไม่ปาน แสดงความคิดเห็นตามอำเภอใจ คำพูดคำจาก็เหมือนหยอกเด็ก เหมยเหมยอดกลั้นต่อความโกรธอย่างรุนแรงเอาไว้ไม่ไหว เธอรู้ว่าไอ้สารเลวสองคนนี้จงใจที่จะยั่วให้ตัวเองโมโห เธอต้องไม่หลงกลสิ
ฤทธิ์ยาในร่างของเจียงซินเหมยออกฤทธิ์อีกครั้ง ร่างกายอ่อนยวบเซล้มไปที่ร่างของเหมยเหมย
เธอสูงกว่าเหมยเหมยครึ่งหัว ทับลงมาแบบนี้น้ำหนักก็ถือว่าไม่เบา พิงอยู่เพียงแค่ชั่วครู่ เหมยเหมยก็รับน้ำหนักไม่ไหวแล้ว ก้าวถอยหลังไปสองสามก้าวโดยอัตโนมัติ
“เหมยเหมย……เธอรีบหนี……ไปคนเดียว……ไม่ต้องสนใจฉัน……”
เจียงซินเหมยกัดลิ้นอีกครั้ง พยายามที่จะยืนให้มั่นคง พูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เหมยเหมยเปลืองพลังงานอยู่มาก กว่าจะได้ยินอย่างชัดเจน
เวลานี้เธอถึงเข้าใจว่าเลือดตรงมุมปากของเจียงซินเหมยเกิดขึ้นได้ยังไง แล้วก็ไม่รู้ว่าคนสารเลวสมควรตายพวกนี้เอายาอะไรให้กับเจียงซินเหมย!
เหมยเหมยเห็นว่ามีเบียร์ครึ่งขวดอยู่บนโต๊ะหน้าประตู
ตอนนี้อากาศร้อน เบียร์ในร้านคาราโอเกะแน่นอนว่าจะต้องเย็น
เธอคว้าขวดเบียร์ขึ้นมา เทใส่เจียงซินเหมย หวังว่าเบียร์เย็นๆจะสามารถทำให้เจียงซินเหมยได้สติขึ้นมาอีกหน่อย
ผลของเบียร์เย็น ๆ ถือว่าไม่เลว อย่างน้อยก็ดีกว่าการกัดลิ้น เจียงซินเหมยสดชื่นขึ้นในทันที เรี่ยวแรงก็กลับมาบ้างแล้วด้วย
ผู้ชายคนอื่น ๆ ต่างก็มองหน้ากัน โอหยางสยงไม่ได้พูดอะไร พวกเขาไม่รู้ว่าควรจะไปไหม แต่พวกเขาก็ยิ่งไม่กล้าอยู่ต่อ ทั้งสองฝ่ายไม่ใช่ว่าจะสามารถหาเรื่องได้ง่ายๆ เทพเจ้าแห่งการต่อสู้ พวกเขาที่เป็นผีตัวเล็กๆก็ควรที่อยู่ห่างๆหน่อยดีกว่า!
หนึ่งในพวกผู้ชายส่งสายตาเป็นนัยๆ คนอื่นก็เข้าใจโดยพลัน เพียงแต่ ——
พวกเขาเพิ่งจะยกเท้าขึ้นมา โอหยางสยงก็ส่งเสียงฮึอย่างเย็นชา ส่งสายตาอำมหิตมาทางพวกเขา ทำเอาพวกเขาขนลุกซู่ไปทั้งตัว เท้าหยุดชะงักอยู่กลางอากาศเช่นนั้น
“วันนี้ใครกล้าออกไป อย่าโทษว่าฉันไม่ไว้หน้าก็แล้วกัน สิ่งที่เฮ่อเหลียนเช่อไม่ชอบที่สุดก็คือลูกน้องไม่ซื่อสัตย์ วิธีการของคุณชายเช่อนั้น……ฮึๆ……”
พวกผู้ลากมากดีทั้งหลายเสียวสันหลังวาบ วิธีการของเฮ่อเหลียนเช่อต่อให้พวกเขาอยู่ไกลถึงเมืองจินก็ยังได้ยินชื่อเสียงมายาวนาน!
แต่ปัญหาก็คือตอนไหนกันที่พวกเขากลายเป็นลูกน้องของเฮ่อเหลียนเช่อ?
การคุกคามของโอหยางสยงก็ทำเอาหลายคนตกใจจนขาอ่อน ยืนก็ยืนไม่อยู่ ไหนเลยยังจะกล้าหนีไปได้!
“วางใจเถอะ ขอเพียงแค่พวกนายมีจิตใจที่ซื่อสัตย์ แต่ไหนแต่ไรมาคุณชายเช่อนั้นใจกว้างกับคนที่ซื่อสัตย์อยู่มาก!” โอหยางสยงเปลี่ยนเป็นหน้ายิ้มๆ แต่กลับทำให้รู้สึกใจเหน็บหนาวยิ่งกว่าหน้าเย็นชาเมื่อครู่เสียอีก
พวกเขาไม่ได้อยากจะติดตามเฮ่อเหลียนเช่อสักหน่อย!
พวกเขาเพียงแค่อยากจะได้สาวบริสุทธิ์ก็เท่านั้น เรื่องของการเมืองระดับสูงแบบนี้ เป็นเรื่องที่พวกผู้ลากมากดีอย่างพวกเขาทำกันหรือยังไง?
“อีกครู่พอฉันตะโกนหนึ่งสองสาม ซินเหมยเธอก็วิ่งออกไปข้างนอกเลยนะ!” เหมยเหมยพูดกระซิบ
เจียงซินเหมย เหมยเหมยผลักเธอไปทางด้านนอก ตะโกนเสียงดัง “รีบวิ่ง!”
เจียงซินเหมยกัดฟันพยายามออกแรงวิ่งโซซัดโซเซอย่างเต็มที่ไปด้านนอก วิ่งไปตะโกนไปว่า ‘ช่วยด้วย’ แต่ไม่มีใครอยู่ที่ทางเดินเลยแม้แต่คนเดียว ไม่มีใครออกมาไม่ว่าเธอจะตะโกนอย่างไรก็ตาม
…………………………………………..
ตอนที่ 1081 ควักลูกตา
พวกโอหยางสยงไม่ได้สนใจการจากไปของเจียงซินเหมย ถึงหน้าตาไม่ได้แย่ แต่ยังไงก็เทียบหนึ่งในสิบส่วนของจ้าวเหมยไม่ได้ มีคนสวยอย่างจ้าวเหมยอยู่พวกเขาจะถูกใจเจียงซินเหมยทำไมอีก?
จ้าวเหมยเธอ…”
โอหยางสยงเพิ่งพูดได้แค่ไม่กี่คำเหมยเหมยก็ขว้างขวดเบียร์ในมือออกไป แต่โอหยางสยงหลบได้ เงาสีขาวกับเขียวมรกตแวบเข้ามาพร้อมกันรวดเร็วปานสายฟ้า ไม่ว่าใครก็ไม่ทันเห็นว่าเป็นอะไร
โอ้ย…อะไรข่วนฉัน?”
โอหยางสยงร้องโหยหวนเอาสองมือปิดหน้า เลือดสีสดไหลซึมออกมาระหว่างนิ้ว
หานป๋อหย่วนที่อยู่ข้าง ๆ เองก็ไม่สู้ดีเท่าไรนัก ฉาฉากัดเข้าตรงลำคอของเขาและปล่อยพิษอ่อน ๆ เข้าไปทำให้หานป๋อหย่วนเหมือนเฮ่อเหลียนเช่อเมื่อสามปีก่อนที่แน่นิ่งเหมือนผักปลา ทั้งตัวเหลือเพียงแค่ดวงตาที่หมุนกลอกได้
ฉาฉาจู่โจมครั้งเดียวก็โดนเป้าหมายจึงหันเลื้อยกลับคืนตรงข้อมือของเหมยเหมย ทุกคนยังไม่ทันเห็นได้ชัดด้วยซ้ำว่ามันเป็นอะไร เลยคิดว่าเหมยเหมยแอบปล่อยอาวุธลับเลยนึกสะพรึงใจอย่างอดไม่ได้
ฉิวฉิว ควักลูกตามัน!”
เหมยเหมยตะโกนเสียงดังพลางหยิบของบนโต๊ะขว้างไปอีกทั้งที่เขี่ยบุหรี่ ขวดเบียร์ แก้วน้ำชา…เป็นต้น ทุกอย่างล้วนโถมเข้าหาตัวโอหยางสยง
อ๊าก…ตาของฉัน!”
โอหยางสยงร้องเสียงเจ็บปวดใช้สองมือปิดตาข้างซ้ายไว้โดยมีเลือดไหลลงมาเป็นสาย ดูแล้วน่าสยดสยองเสียจริง!
ฉิวฉิวร้องทีหนึ่งอย่างได้ใจแล้วสะบัดกรงเล็บก่อนที่จะโยนลูกกลม ๆ ที่อาบเลือดอย่างน่าสงสัยลงพื้น นั่นคือลูกตา ทุกคนกรีดร้องด้วยความตกใจแล้วรีบเอามือปิดตายืนตัวสั่นระริกพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
พระเจ้า!
เรื่องเลวทรามที่สุดเท่าที่พวกเขาเคยทำมาก็แค่กึ่งหลอกล่อและข่มขืนเด็กผู้หญิง เรื่องที่ถึงขั้นเลือดตกยางออกไม่เคยทำเด็ดขาด แต่ตอนนี้คุณหนูตระกูลจ้าวที่ดูตัวเล็กอ่อนแอทำไมถึงควักลูกตาคนอื่นได้ล่ะ!
ฉิวฉิวเด็กดี!”
เหมยเหมยรับเจ้าก้อนสีขาวมา แล้วให้ฉิวฉิวฟุบตรงไหล่เธอ ดวงตาดำขลับเท่าเม็ดถั่วมองคนในห้องอย่างเย็นชา ทั้งที่ดูเป็นตัวก้อนขนที่แสนจะน่ารักแต่ทุกคนกลับรู้สึกขนลุกกราว รีบปกป้องลูกตาสุดรักสุดหวงของตัวเองไว้อย่างถึงที่สุด
ทุกคนต่างนึกถึงตัวละครตัวหนึ่งในนิยายกำลังภายในชั่วขณะ
ซึ่งก็คือแม่หญิงจงหลินในเรื่องแปดเทพอสูรมังกรฟ้า เป็นบุคคลที่สวยงามน่าหลงใหลแต่ก็เข่นฆ่าใครโดยไม่กะพริบตาเช่นกัน บนตัวมีอาวุธลับที่เคลือบด้วยยาพิษแถมข้างกายยังมีเสือดาวเผือกตัวน้อยที่กินงูเป็นอาหารอีกตัวหนึ่ง…
หรือว่าจ้าวเหมยคือวิญญาณของจงหลินกลับชาติมาเกิด?
โอหยางสยงใช้ตาขวาข้างสุดท้ายดูลูกตาบนพื้นนั่นด้วยความเจ็บปวดปนแค้น เขารีบถลาเข้าไปเก็บลูกตาบนพื้นหวังว่าจะใส่กลับคืนไปได้
เหมยเหมยกลอกลูกตาทีหนึ่งแล้ววิ่งไปอีกโต๊ะหยิบขวดเหล้าเปล่าขว้างลงพื้นให้แตกเกลื่อนเต็มพื้น กลบลูกตานั่นไว้อย่างมิดชิดทำให้โอหยางสยงคว้าได้เพียงเศษแก้ว
นางแพศยารนหาที่ตายซะแล้ว…พวกแกไปด้วยกันให้หมด ใครจับตัวจ้าวเหมยได้ฉันรับรองว่าจะเลื่อนตำแหน่งพ่อของคนนั้นขึ้นเป็นระดับสาม!” ใบหน้าของโอหยางสยงมีแต่เลือดสดทำหน้าบิดเบี้ยวขึงขังราวกับสัตว์ดุร้าย
มีหลายคนหวั่นไหวกับข้อเสนอนี้และดูท่าทางอยากลองดี แต่กลับมีอีกหลายคนที่ยังนิ่งไม่เคลื่อนไหว พวกเขาไม่ได้โง่ สัญญาปากเปล่าแบบนี้เด็กอายุสามขวบยังไม่เชื่อเลย
จับนางแพศยาจ้าวเหมยให้ฉัน เลื่อนตำแหน่งเป็นระดับสาม ฉันพูดได้ทำได้!” โอหยางสยงพูดขึ้นอีกรอบ เขาทนความเจ็บเอาไว้ก่อนจะพุ่งเข้าหาเหมยเหมย
เหมยเหมยจะยอมยืนนิ่งให้ถูกจับได้อย่างไร เธอหันหลังวิ่งออกไปด้านข้างขณะเดียวกันก็โยนถั่วเหลืองถอดไปด้านหลัง ถั่วเหลืองถอดเป็นอาหารที่เธอตั้งใจนำมาให้ฉิวฉิวลับฟันโดยเฉพาะ ไม่คิดว่าวันนี้จะได้ใช้ประโยชน์
ให้ตาย…”
โอหยางสยงมองไม่ถนัดจนเผลอเหยียบใส่เมล็ดถั่วเหลืองล้มก้นจ้ำเบ้ากับพื้น คนอื่นกลับหลบหลีกได้อย่างคล่องแคล่วแล้ววิ่งไล่ตามไม่ลดละ
…………………………