ตอนที่ 1094: ผู้อาวุโสเงา
ทันใดนั้นเอง หอกที่แหลมมากก็ปรากฏขึ้นมาด้านหลังเจี้ยนเฉิน มันแทงไปที่ท้ายทอยของเจี้ยนเฉินด้วยความเร็วสูงและเงียบเฉียบมาก มันต้องการที่จะกำจัดวิญญาณของเขาไปในการโจมตีครั้งเดียว
หอกปรากฏขึ้นมาอย่างกระทันหันโดยไม่มีสัญญาณใดใด แม้แต่ตอนที่มันพุ่งออกมา มันก็ไม่มีเสียงเลย มันไม่เปล่งรัศมีพลังใดใดออกมา มันเร็วมากเกือบเท่ากับความเร็วของกระบี่ของเจี้ยนเฉิน
สายตาของเจี้ยนเฉินหรี่เล็กลงทันที แม้ว่าเขาจะไม่ทันเห็นการโจมตีสังหารจากด้านหลังของเขา แต่เขาก็สามารถสัมผัสทุกอย่างได้เพราะเขาขยายพลังแห่งการรับรู้ของเขาออกไป เขาใช้ทักษะมายาพริบตาและหายไปเป็นภาพติดตาจากตรงที่เขาอยู่ก่อนหน้านี้และขยับออกไป 3 เมตร ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิในมือของเขาตัดผ่านมิติในขณะที่มันแทงไปที่หอก
หอกดำพุ่งผ่านภาพติดตาของเจี้ยนเฉินไปก่อนที่จะวกกลับมาด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ มันปะทะเข้ากับยุทธภัณฑ์จักรพรรดิ
เสียงระเบิดดังขึ้น ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิชนเข้ากับปลายหอก พลังงานที่น่ากลัวพุ่งพวยขึ้นและทำลายล้างไปรอบ ๆ ทำให้ทั่วทั้งบริเวณสั่นไหวอย่างรุนแรง
เจี้ยนเฉินถอยไปหลายก้าวจากแรงปะทะ ร่างที่ใส่เสื้อสีเงินที่เห็นได้ลาง ๆ ถอยไปอย่างรวดเร็ว ร่างนั้นดูเหมือนจะหลอมรวมกับรอบ ๆ และจางมากจนเกือบจะมองไม่เห็น ในตอนต่อมา จู่ ๆ ร่างนั้นก็หายไปอย่างสิ้นเชิง
เจี้ยนเฉินเคร่งเครียดมาก เขารู้ว่าเขาได้มาเจอกับจอมยุทธตัวจริงแล้วในตอนนี้ การที่ปะทะกับยุทธภัณฑ์จักรพรรดิของเขาได้นั้น ไม่เพียงแต่คู่ต่อสู้ของเขาจะเป็นเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 7 เท่านั้น แต่คู่ต่อสู้ของเขายังมีทักษะอำพรางกายที่ลึกซึ้งมากอีกด้วย เขาสามารถหลอมรวมกับรอบ ๆ ได้ และแม้แต่พลังแห่งการรับรู้ของเจี้ยนเฉินก็ไม่เพียงพอที่จะสัมผัสถึงเขาได้
“ช่างเป็นทักษะอำพรางกายที่สุดยอดอะไรเช่นนี้ ! ” เจี้ยนเฉินอดไม่ได้ที่จะชื่นชมออกมา หลายคนรู้วิชาที่สามารถซ่อนตัวเองจากคนอื่นได้ แต่นั่นมันก็แค่เคล็ดลับเล็กน้อยเท่านั้น แต่เคล็ดลับเล็กน้อยนี้ไม่สามารถหนีไปจากพลังแห่งการรับรู้ของเจี้ยนเฉินได้ อย่างไรก็ตาม ทักษะอำพรางกายของนักฆ่าผู้นี้นั้นสามารถซ่อนตัวจากพลังแห่งการรับรู้ของเจี้ยนเฉินได้จนกระทั่งเจี้ยนเฉินไม่สามารถหาเขาพบได้
“เจ้าต้องเป็นยามะคนก่อนของหอยามะแน่” เจี้ยนเฉินพูดออกมาอย่างมีอารมณ์ เขาขยายพลังแห่งการรับรู้ของเขาออกไปและสนใจทุกสิ่งรอบ ๆ เขาระวังตัวจากการโจมตีที่เป็นอันตรายถึงชีวิตจากนักฆ่าที่ซ่อนอยู่ซึ่งสามารถใช้ออกมาได้ทุกเมื่อ
“ข้าเป็นผู้อาวุโสเงาของหอยามะ ไม่ใช่ยามะคนก่อน หัวหน้าเจี้ยนเฉิน ในเมื่อเจ้าต้องการที่จะทำลายล้างหอยามะ ข้าก็ทำได้แต่ต้องสู้กับเจ้าเท่านั้น” เสียงชราดังออกมาจากพื้นที่ที่ว่างเปล่า ทำให้เป็นไปไม่ได้เลยที่จะหาว่าคนพูดนั้นอยู่ที่ไหน
เจี้ยนเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย พลังแห่งการรับรู้ของเขานั้นครอบคลุมทั้งเขตแดนมังกร แต่เขาก็หาไม่เจอว่าคนผู้นี้ซ่อนอยู่ที่ไหน
“เจี้ยนเฉิน ทักษะอำพรางกายของคนผู้นี้นั้นถึงขั้นเชี่ยวชาญสุดยอดแล้ว ในขณะที่ความเชี่ยวชาญของข้าในเขตแดนมังกรนั้นยังไม่ถึงขั้นสมบูรณ์ มันไม่สามารถจำกัดการเคลื่อนไหวของเขาได้ และข้าไม่สามารถหาได้ว่าเขาซ่อนอยู่ที่ไหน” รุยจินพูดกับเจี้ยนเฉินผ่านทักษะสื่อสาร
เจี้ยนเฉินกหัวเราะคิกคักไปบนฟ้า “ในที่สุดก็มีศัตรูที่ทัดเทียมเท่าข้า ผู้อาวุโสเงา ถ้าทักษะอำพรางกายของเจ้าอยู่ในขั้นเชี่ยวชาญสุดยอดแล้วไง ? เจ้าก็ยังไม่สามารถลอบโจมตีข้าได้อยู่ดี ผู้อาวุโสรุยจิน ผู้อาวุโสเฮยยู่ ผู้อาวุโสหงเหลียน ปล่อยคนผู้นี้ให้ข้าจัดการเอง”
“หืม เจ้ามั่นใจเกินไปแล้ว เจี้ยนเฉิน เจ้าจะต้องตายแน่ในวันนี้ เว้นเสียแต่ว่าข้าจะไปเจอเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 9 ไม่เช่นนั้นก็ไม่มีใครรอดจากทักษะการลอบสังหารของข้า” เสียงของผู้อาวุโสเงาดังออกมาอีกครั้ง แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะบอกว่าเขาอยู่ที่ไหน
ทันใดนั้นเอง หอกสีดำก็ปรากฏขึ้นมาด้านหลังเจี้ยนเฉิน มันพุ่งไปหาเจี้ยนเฉินอย่างเงียบ ๆ และทิศทางของหอกนั้น ก็เห็นร่างของเขาได้รางรางมากเท่านั้น มันเหมือนกลุ่มควัน
สายตาของเจี้ยนเฉินเป็นประกายแหลมคม เขาต้องการที่จะแทงยุทธภัณฑ์จักรพรรดิกลับไปและเข้าไปสู้กับผู้อาวุโสเงา แต่ผู้อาวุโสเงาก็ไม่สนที่จะปะทะกับเขามากนัก เขาซ่อนอยู่ในมิติว่างเปล่าที่เจี้ยนเฉินหาเขาไม่เจออีกครั้ง
เจี้ยนเฉินมีสีหน้าเย็นชา และแทงไปที่มิติที่ว่างเปล่าตรงหน้าเขาอย่างต่อเนื่อง เขาสร้างภาพติดตาของดาบหนาแน่นที่ครอบคลุมพื้นที่ด้านหน้าของเขาเอาไว้ ในขณะที่เขาพยายามกดดันให้ผู้อาวุโสเงาเลิกซ่อนตัว
อย่างไรก็ตาม หอกดำก็ปรากฏขึ้นมาอีกครั้งในตอนที่เจี้ยนเฉินฉากออกไปข้าง ๆ หอกกลมกลืนกับรอบ ๆ และมาใกล้เจี้ยนเฉินในทันที มันแทงทะลุเข้าไปในร่างของเจี้ยนเฉินทางไหล่ซ้ายของเขาอย่างง่ายดาย มันแทงไปถึงกระดูกไหล่ซ้ายของเขา
เจี้ยนเฉินคำราม ในขณะที่พลังบรรพกาลก็พุ่งพวยอยู่ในตัวเขา มันรวมอยู่ที่ไหล่ซ้ายของเขาและกดความเจ็บปวดเอาไว้ เขาใช้กระดูกในการหยุดหอกไม่ให้เคลื่อนเข้าไปต่อ ในขณะที่เขาโจมตีผู้อาวุโสเงาด้วยยุทธภัณฑ์จักรพรรดิอย่างรวดเร็ว ซึ่งการโจมตีนั้นเต็มไปด้วยพลังแห่งการทำลายล้าง
ผู้อาวุโสเงาแค่นเสียงออกมาอย่างเย็นชา ในขณะที่พลังเซียนก็พุ่งออกมาจากหอก และทำให้กระดูกที่ไหล่ซ้ายของเจี้ยนเฉินแตก เขาดึงหอกออกมาและถอยกลับไปอย่างรวดเร็วเพื่อต้องการที่จะซ่อนอยู่ในมิติว่างเปล่าอีกครั้ง
โชคไม่ดีที่เจี้ยนเฉินไม่ให้โอกาสเขาในการทำแบบนั้น ในทันทีที่ผู้อาวุโสเงาซ่อนอยู่ในมิติว่างเปล่าอีกครั้ง ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิก็ลอดผ่านใต้แขนของเขาไป ทำให้เขาบาดเจ็บ สายพลังบรรพกาลจากยุทธภัณฑ์จักรพรรดิเข้าไปในแผลของเขาและทำลายเลือดและเนื้อของผู้อาวุโสเงาอย่างรวดเร็ว
แม้ว่าเขาจะทรงพลังมาก แต่ร่างกายของเขาก็ไม่แข็งแรงเท่ากับเจี้ยนเฉิน เขาไม่สามารถทนพลังบรรพกาลได้ ในขณะที่ความเจ็บปวดรุนแรงจากพลังบรรพกาลทำให้เขาร้องครางออกมาอย่างไม่รู้ตัว หลังจากนั้น ร่างของเขาก็หายไปในมิติว่างเปล่าอย่างสมบูรณ์โดยไม่เหลือเลือดทิ้งไว้ซักหยด
เจี้ยนเฉินขำ เขามีความสัมพันธ์มหัศจรรย์กับพลังบรรพกาล แม้ว่าผู้อาวุโสเงาจะซ่อนอยู่ในมิติที่ว่างเปล่า เจี้ยนเฉินก็สามารถหาว่าเขาอยู่ไหนได้จากสายของพลังบรรพกาลที่อยู่ในร่างของเขา
“ผู้อาวุโสเงา ข้าอยากจะรู้ว่าเจ้าจะหนีไปไหนได้ทีนี้ ! ” เจี้ยนเฉินก้าวออกไปก้าวเดียวและเคลื่อนที่ไปหลายพันเมตร ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิของเขาแทงไปยังอากาศที่ว่างเปล่า
ชิ้ง !
ผู้อาวุโสเงาป้องกันการโจมตีจากยุทธภัณฑ์จักรพรรดิของเจี้ยนเฉินด้วยอาวุธเซียนที่อยู่ในมือของเขา เขาไม่อยู่ในมิติซ่อนตัวอีกต่อไป และออกมาอยู่ต่อหน้าเจี้ยนเฉินในที่สุด
เขาเป็นชายชราตัวเล็กผอมหัวล้าน เขาใส่ชุดสีเงินที่ทำมาจากวัตถุดิบใดก็ไม่ทราบซึ่งห่อตัวของเขาเอาไว้แน่น
พื้นที่ด้านล่างของแขนของเขาเป็นสีแดงจากเลือด พลังบรรพกาลที่หลืออยู่ถูกพลังเซียนที่แข็งแกร่งของชายชราข่มเอาไว้อยู่เพื่อไม่ให้มันขยายตัวออกไป
“เป็นไปได้อย่างไรกัน ? เจ้าหาเจอได้ยังไงว่าข้าอยู่ที่ไหน ? ” ผู้อาวุโสเงาจ้องมองเจี้ยนเฉินด้วยความประหลาดใจ
“ทักษะอำพรางกายของเจ้านั้นไร้ประโยชน์ต่อหน้าข้าแล้ว พวกเรามาสู้กันด้วยกำลังตรงตรงดีกว่า” เจี้ยนเฉินเหยียดออกมา เขาโจมตีไปที่ผู้อาวุโสเงาอีกครั้งด้วยยุทธภัณฑ์จักรพรรดิ
ผู้อาวุโสเงาไม่สนใจ เขาหายไปในมิติว่างเปล่าในพริบตาอีกครั้ง แต่เขาก็ถูกเจี้ยนเฉินหาเจอและบีบให้เขาออกมาจาการซ่อนตัว
“หืม ทักษะเคลื่อนที่ในช่องว่างอาจจะไม่ได้ผลกับเจ้า แต่ข้าก็ยังสามารถฆ่าเจ้าได้” ผู้อาวุโสเงาไม่ซ่อนอยู่ในมิติว่างเปล่าอีกแล้ว พลังงานมหาศาลไหลออกมาจากหอกดำในมือของเขาเป็นแสงสีดำ เขาเริ่มเข้าไปต่อสู้กับเจี้ยนเฉิน
นักฆ่าทุกคนของหอยามะไม่ค่อยต่อสู้กันซึ่งหน้า พวกเขาใช้การลอบสังหารบ่อย ๆ โดยการใช้วิธีการที่ง่ายที่สุดในตอนที่ศัตรูไม่ทันระวังตัวและโจมตีให้ถึงตาย ในตอนนี้ ทักษะลอบสังหารของผู้อาวุโสเงานั้นไม่มีประโยชน์ต่อหน้าเจี้ยนเฉินแล้ว เขาได้แต่สู้กันซึ่งหน้าเท่านั้น
ผู้อาวุโสเงาเป็นนักฆ่า แต่เขาก็ยังเป็นเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 7 อยู่ดี เขาผ่านการต่อสู้เป็นตายมานับไม่ถ้วน ดังนั้นเขาจึงแข็งแกร่งมากถึงแม้เขาจะไม่ใช้ทักษะลอบสังหาร เขามีประสบการณ์มากในการต่อสู้
เสียงระเบิดดังรอบ ๆ หลายครั้ง ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิในมือของเจี้ยนเฉินกลายเป็นมังกรสีดำที่ดุร้ายและเคลื่อนที่ไปอย่างไวจนมิติแตกกระจาย ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิของเขาแทงออกไปอย่างต่อเนื่องจนเป็นภาพติดตาและเคลื่อนไปอย่างรวดเร็วมาก แต่ละการโจมตีนั้นแหลมคม รวดเร็วและเต็มไปด้วยความดุร้าย เพื่อจุดมุ่งหมายเดียวคือทำร้ายผู้อาวุโสเงา
หอกที่มีพลังงานที่น่ากลัวล้อมอยู่ที่อยู่ในมือของผู้อาวุโสเงาก็แทงออกไปอย่างรวดเร็ว มันไม่ช้าไปกว่าการโจมตีของเจี้ยนเฉินเลย แต่สิ่งที่แตกต่างเพียงสิ่งเดียวคือ ทุก ๆ การโจมตีของเจี้ยนเฉินนั้นมีความลื่นไหลกว่ามาก การโจมตีนั้นต่อเนื่องเหมือนสายน้ำ มันดูเหมือนจะมีความลึกซึ้งอยู่ด้วยในเวลาเดียวกัน ในอีกมุมหนึ่ง การโจมตีของผู้อาวุโสเงานั้นเน้นไปที่พลังมากกว่า แต่ละการโจมตีมีความยิ่งใหญ่มากเพื่อที่ต้องการที่จะข่มเจี้ยนเฉินด้วยกำลังที่สุดยอด
มันเป็นการปะทะที่ตึงเครียดระหว่างพลัง การปะทะกันในความแข็งแกร่ง ที่สำคัญมากกว่านั้น มันเป็นการต่อสู้ที่ดุร้ายถึงตาย
เจี้ยนเฉินสูสีกับผู้อาวุโสเงาด้วยยุทธภัณฑ์จักรพรรดิของเขา พวกเขาต่อสู้จนถึงจุดที่กระทั่งรอบ ๆ ตกอยู่ในความปั่นป่วน แม้แต่เขตแดนมังกรของรุยจินยังสั่นไหวอย่างรุนแรง
ทั้งสองปะทะกันถึงหนึ่งพันครั้งในไม่ช้า พวเขาทั้งคู่ย้อมไปด้วยเลือดและบาดแผลเต็มร่าง ไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบ
“ทักษะลับโบราณ โลกแห่งการกลืนกิน ! ” จู่ ๆ ผู้อาวุโสเงาก็คำรามออกมา เขาหายใจออกมาหลังจากที่อ้าปาก ทันใดนั้นเอง หน้าของผีก็ปรากฏขึ้นมา มันอ้าปากสีดำสนิทไปทางเจี้ยนเฉินก่อนที่จะดูดเข้าไปอย่างรุนแรง
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับการดูดอย่างกะทันหันนี้ เจี้ยนเฉินก็ลอยไปทางปากของผี เจี้ยนเฉินเห็นดาวระยิบระยับที่อยู่ในปากสีดำสนิทนั่น – จักรวาลไร้ขอบเขต
นี่เป็นทักษะลับโบราณที่ทรงพลังมาก เจี้ยนเฉินรู้ว่าถ้าเขาถูกดูดเข้าไป เขาอาจจะถูกปล่อยไว้ที่อวกาศชั้นนอกโดยที่ไม่มีหวังที่จะกลับมาได้
เจี้ยนเฉินเข้าใกล้ปากขึ้นเรื่อย ๆ แรงดูดนั้นทรงพลังมากและได้พุ่งเป้าไปที่เขา เขาไม่สามารถที่จะหนีได้
เจี้ยนเฉินคำรามขึ้นไปบนท้องฟ้า ในขณะที่พลังบรรพกาลก็ไหลอยู่ในร่างของเขาอย่างรุนแรงเหมือนม้าป่า ยุทธภัณฑ์จักรพรรดิเปล่งแสงสีดำจ้าออกมา ในขณะที่พลังแห่งการมีอยู่ทำลายล้างก็เต็มไปทั่วเขตแดน จากนั้นเขาก็ตัดไปที่ปากของผีอย่างแรงที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ ทำให้มันสั่นไหวอย่างรุนแรง
เจี้ยนเฉินโจมตีออกไปมากกว่าสิบครั้งในเวลาอันสั้น แต่ละการโจมตีนั้นสุดกำลัง ทำให้หน้าผีนั้นสั่นไหวอย่างต่อเนื่อง ในท้ายที่สุด มันก็แยกออกเป็นเสี่ยง ๆ
พรวด ! เมื่อทักษะลับโบราณถูกทำลาย ผู้อาวุโสเงาก็ได้รับผลย้อนกลับ เขากระอักเลือดออกมาและหน้าซีด การบาดเจ็บในครั้งนี้นั้นรุนแรงมากกว่าบาดแผลที่เขาได้รับก่อนหน้านี้ทั้งหมดมากมาก