คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1832
องครักษ์หลายสิบคนมาตามคำสั่งของเขาในทันทีและผลักแด๊กซ์และคนอื่น ๆ ออกจากห้องขังไป
ในขณะนั้นเอง ดวงตาของพวกเขาแดงก่ำและตื่นตระหนกอย่างมาก พวกเขารู้ว่าหัวของพวกเขาจะตกถึงพื้นภายในเที่ยงนี้หากพวกเขาออกจากห้องขังไป
“โอ้!”
แด๊กซ์หายใจเข้าลึก ๆ สีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธและโศกเศร้า “บ้าเอ๊ย ฉันคือ แด๊กซ์ แซนเดอร์ส ผู้ไม่ย่อท้อต่อสิ่งใด ใครจะไปคาดคิดว่าฉันจะตายอย่างน่าสมเพชแบบนี้กัน”
“ฮืออ…”
ซาร่า คาร์เตอร์ ที่อยู่ใกล้ ๆ เริ่มสะอื้นเมื่อได้ยินเช่นนั้นพร้อมกับน้ำตาของเธอยังคงไหลไม่หยุด “ฉันไม่อยากตาย ฉันยังตายไม่ได้…” เธอไม่ได้กลัวความตาย เพียงแต่แค่ยังไม่เต็มใจที่จะตาย
พ่อของเธอเสียชีวิตอย่างอนาถในขณะที่แม่ของเธอก็ถูกลักพาตัวไปยังเวสต์ริงตัน เธอยังต้องหาทางแก้แค้นพวกเขา ดังนั้นเธอจึงไม่อาจตายเช่นนี้ได้
จีเวลที่อยู่ข้าง ๆ รีบปลอบเธอเบา ๆ “คุณซาร่า อย่าร้องไห้เลย เราจะต้องไม่เป็นอะไร นายท่านจะต้องมาช่วยพวกเรา”
แต่ทว่าการปลอบประโลมของจีเวลไม่ได้ช่วยอะไรมากมายนัก เนื่องจากซาร่าร้องไห้สะอึกสะอื้นหนักขึ้น
คนอื่น ๆ ก็รู้สึกสิ้นหวังอย่างมากเช่นกัน
“จับมันไว้!”
ในขณะนั้นเอง เสียงตะโกนอย่างเย็นชาก็ได้ดังมาจากข้างนอก ก่อนที่ร่างร่างหนึ่งจะเข้ามาอย่างรวดเร็ว
ร่างในชุดดำนั้นมีส่วนสูงที่สูงมากและสวมหน้ากากกระดูกสีขาวเปล่งพลังแห่งความชั่วร้ายออกมา
“ท่านปรมาจารย์ปีศาจเงา?”
หัวหน้าองครักษ์ต่างก็ตกตะลึงแต่ยังคงรักษาน้ำเสียงที่เคารพเอาไว้
ปีศาจเงาเป็นผู้คุ้มกันของฟลอเรียน เขามีชื่อเสียงจากการสวมหน้ากากกระดูกสีขาว กลยุทธ์ของเขาโหดร้ายและชั่วช้ามาก เขาทำสิ่งที่ชั่วร้ายมามากมายให้กับฟลอเรียนในตลอดหลายปีที่ผ่านมา ในเมืองหลวงแห่งโลกใหม่เขาก็มีชื่อเสียงที่ฉาวโฉ่เช่นกัน เพราะเขาเป็นหนึ่งในผู้บังคับบัญชาทหาร ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นกองทัพหลวงหรือองครักษ์รักษาเมือง พวกเขาก็จะหลีกเลี่ยงปีศาจเงาทุกครั้งที่เห็น
แล้วตอนนี้คนแบบนั้นก็ได้มาอยู่ตรงหน้าหัวหน้าองครักษ์แล้ว หัวหน้าองครักษ์ย่อมไม่กล้าที่จะทำตัวหย่อนยาน
แต่ปีศาจเงานี้เป็นตัวปลอม สโลนได้ปลอมตัวเป็นเขา
สโลนลองเสี่ยงและไปหาฟลอเรียนในคืนก่อน เขาไม่เพียงแค่ฉลาดแกมโกงและเจ้าเล่ห์เท่านั้นแต่ยังไร้มนุษยธรรมอีกด้วย เธอรู้ว่าเขาจะไม่ช่วยเธอดังนั้นสโลนจึงต้องหาทางออกด้วยตัวเอง
“ท่านปรมาจารย์ปีศาจเงา?” หัวหน้าองครักษ์เดินเข้ามาหาสโลนอย่างรวดเร็วและมองเธอ “ทำไมจู่ ๆ ท่านถึงได้มาอยู่ที่นี่?”
ต้องบอกว่าการปลอมตัวของสโลนนั้นสมบูรณ์แบบจนไม่มีใครจำเธอได้
ฟึ่บบ!
สโลนไม่สนใจที่พูดอะไรออกมาอีกในขณะที่เธอหยิบป้ายสัญลักษณ์ออกมาจากตัวของเธอและพูดอย่างเย็นชาว่า “ท่านดาร์บี้บอกให้ฉันบอกคำสั่งของเขาแทนว่าสถานที่ประหารจะเปลี่ยนเป็นชานเมืองในนาทีสุดท้ายนี้ เตรียมคนของนายให้พร้อมที่จะพานักโทษพวกนี้ไปและตามฉันมา”
ป้ายสัญลักษณ์ในมือของสโลนทำจากทองคำทังสเตนที่มีเสืออันแสนดุร้ายสลักไว้อยู่อย่างประณีต
มันเป็นสัญลักษณ์ของผู้บังคับบัญชาการทหารที่ฟลอเรียนนำติดตัวไปด้วยในทุกที่ที่เขาไป ป้ายสัญลักษณ์ผู้บังคับบัญชาการทหาร
ใช่แล้ว ตอนที่สโลนตบฟลอเรียนในคืนก่อน ก่อนที่เธอจะเดินออกมา เธอแอบขโมยป้ายสัญลักษณ์จากเขา ฟลอเรียนกำลังดื่มและสนุกสนานอยู่ดังนั้นเขาจึงไม่ทันได้สังเกตว่าป้ายสัญลักษณ์ของเขาถูกสโลนขโมยไป
“ครับ ท่านปรมาจารย์”
หัวหน้าองครักษ์เชื่อเธอเมื่อเห็นป้ายสัญลักษณ์ เขารีบสั่งคนของเขาว่า “เร็วเข้า พาพวกนักโทษเหล่านี้ไปที่ชานเมืองหลวง”
ในอีกครึ่งชั่วโมงต่อมา หัวหน้าองครักษ์พาแด๊กซ์และคนอื่น ๆ มาด้วยกัน พร้อมกับกำลังเดินตามสโลนไปที่เนินเขานอกเมืองหลวง
“ท่านปรมาจารย์ปีศาจเงา”
ในขณะนั้นเอง หัวหน้าองครักษ์ถามสโลนอย่างสุภาพว่า “เราพาพวกนี้ออกมาเร็วเกินไปไหมครับ? แล้วอีกอย่าง พวกเราไม่ควรที่จะส่งคนมาคุ้มกันบริเวณรอบ ๆ อีกหน่อยเหรอครับ?”
จนถึงตอนนี้เขาก็ยังคงไม่รู้ว่าคนที่อยู่ข้างหน้าเขาคือนักรบเทวัญผู้โด่งดัง
ในขณะเดียวกันนั้นเอง แด๊กซ์และครอบครัวคาร์เตอร์ก็เริ่มตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ
เจ้าศักดินาเคนนี่มีคำสั่งให้ประหารพวกเขาต่อหน้าสาธารณชนเพื่อหลอกล่อให้แดร์ริลโผล่ออกมา แต่ทำไมจู่ ๆ เขาถึงได้เปลี่ยนสถานที่ประหารมายังสถานที่ที่ห่างไกลเช่นนี้กันล่ะ?