อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่1235 ถ้ำสมบัติ
นางไม่อยากให้ขนมดอกไม้นั้นหรอก แต่ถ้าไม่ให้ เด็กคนนั้นก็จะอดข้าวจนตายไป กู้ชูหน่วนไม่อยากให้เป็นแบบนั้น
พวกชาวบ้านที่เห็นแล้วก็รีบล้อมวงเข้ามา คุกเข่าขอร้องให้กู้ชูหน่วนแบ่งอาหารให้พวกเขาด้วย
ขนมดอกไม้ของนางมีไม่มาก ไม่พอแบ่ง ถ้าแบ่งออกไป ก็จะมีชาวบ้านมากมายล้อมเข้ามา และจะทำให้วุ่นวายได้
กู้ชูหน่วนรีบวิ่งหนีไป
ยังดีที่นางไหวพริบเร็ว ไม่งั้นคงโดนพวกชาวบ้านล้อมจนหนีออกมาไม่ได้แล้ว
เดินผ่านหลายเมือง สถานการณ์ก็ไม่แตกต่างกันเลย กู้ชูหน่วนโหดร้ายแค่ไหนก็ทนดูไม่ได้หรอก
“เสี่ยวจิ๋วเอ๋อร์ เจ้าคิดหาวิธีเอาอะไรให้พวกเขากินหน่อยสิ”
เสี่ยวจิ๋วเอ๋อร์บ่น “ท่านยังทำไม่ได้เลย ข้าจะทำได้อย่างไร”
“เจ้าเป็นสัตว์เลี้ยงของข้า ถ้าข้าทำได้ทุกอย่าง จะเอาเจ้าไว้ทำไมอีก”
“นายหญิง ถึงข้าจะไล่จับหมูป่าทุกวัน ก็ไม่พอแบ่งให้พวกเขากินหรอก”
เห็นกู้ชูหน่วนมองมันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ เสี่ยวจิ๋วเอ๋อร์ก็ตกใจจนเกือบตกลงมา
“นายหญิง เพื่อนงูของข้ามีความสามารถจำกัด พวกมันก็หาอาหารมากมายขนาดนั้นมาไม่ได้เหมือนกัน”
“ตื่นเต้นอะไร ข้าไม่ได้คิดจะให้พวกเขาช่วยสักหน่อย”
“แล้วทำไมต้องมองข้าด้วยสายตาแบบนั้นด้วยล่ะ”
“ไปเรียกเจ้าเสือน้อยกลับมา”
“เรื่องที่ข้าทำไม่ได้ เสือโลภมากนั่นจะทำได้เหรอ?”
เสี่ยวจิ๋วเอ๋อร์มองดูรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของกู้ชูหน่วน ก็รู้ได้ทันที
“นายหญิง ท่านคงไม่ได้จะ……”
“รู้แล้วก็ดี ยังไม่รีบไปอีก”
“เจ้าเสือน้อยไม่ตกลงแน่นอน มันใช้เวลานานมาก กว่าจะสะสมเงินทองพวกนั้นได้ จะยอมยกให้ได้อย่างไร อีกอย่าง ใครไม่รู้บ้างว่าเจ้าเสือน้อยขี้งก ไม่มีทางยอมให้แน่นอน”
“เจ้าแค่ไปเรียกมันมา ทางอื่นข้าจัดการเอง”
“เอ่อ……”
ถึงแม้เสี่ยวจิ๋วเอ๋อร์จะไม่อยาก แต่ก็ยอมไปจัดการอยู่ดี
หลังจากได้อยู่กับเจ้าเสือน้อย มันก็เริ่มรู้จักนิสัยของเจ้าเสือน้อยแล้ว
มันไม่เคยเห็นใครที่โลภมากเท่าเจ้าเสือน้อยมาก่อน
ตอนที่เสี่ยวจิ๋วเอ๋อร์ไปหาเจ้าเสือน้อย มันกำลังย้ายทรัพย์สินตระกูลไป๋หลี่อย่างเต็มที่
มันโลภมากถึงขนาดถ้วยชามก็ไม่เว้น ยกไปหมดทุกอย่าง
กว่าจะปลอบมันมาได้ เสี่ยวจิ๋วเอ๋อร์ก็ถึงพาเจ้าเสือน้อยมาหากู้ชูหน่วนได้อย่างยากลำบาก
เสี่ยวจิ๋วเอ๋อร์คิดว่า กู้ชูหน่วนทำแค่ไหนก็ไม่มีทางที่เจ้าเสือน้อยจะเอาเงินออกมาได้หรอก
ไม่คิดว่าพวกเขาแค่คุยกันสักพัก เจ้าเสือน้อยก็เอาเงินทั้งหมดยกให้กู้ชูหน่วนอย่างเต็มใจ แล้วหันไปหาสมบัติที่ตระกูลไป๋หลี่ต่อ
เสี่ยวจิ๋วเอ๋อร์แลบลิ้น มองกู้ชูหน่วนแล้วพูดออดอ้อนว่า “นายหญิงทำได้อย่างไรกัน”
กู้ชูหน่วนเคาะหัวของมันเบาๆ แล้วแสยะยิ้ม พาเสี่ยวจิ๋วเอ๋อร์ไปเอาสมบัติ “ข้าย่อมมีวิธีอยู่แล้ว”
เจ้าเสือน้อยรักสมบัติยิ่งชีพ แต่มันเชื่อนาง
ขอแค่พูดกับมันว่า พกสมบัติมากมายจะโดนคนจับตาได้ง่าย ถ้ามีคนเห็นเข้า เดี๋ยวได้ขโมยไปทั้งหมดหรอก แล้วเขาก็จะไม่เหลืออะไรเลย
นางมีแหวนมิติ ช่วยมันเก็บรักษาได้ เจ้าเสือน้อยก็ถึงยอมเอาสมบัติออกมาแต่โดยดี
มาถึงถ้ำสมบัติของเจ้าเสือน้อย กู้ชูหน่วนหมดคำจะพูดจริงๆ
เสี่ยวจิ๋วเอ๋อร์ก็หมดคำจะพูดเหมือนกัน
มันขโมยเงินทอง แหวนเพชรจินดา ภาพวาดลายลักษณ์อักษรพวกมีราคาก็ช่างเถอะ
แม้แต่ก้อนอิฐก็ยังขโมยเหรอ?
ยังมีถุงเท้าเหม็นนี่อีก?
พอหันไป พวกเขาก็เห็นพวกชุดชั้นใน
ยังมีกลิ่นด้วย……
ให้ตายสิ……
มันขโมยทุกอย่างจริงๆสินะ
แต่ที่ต้องยอมรับเลยก็คือ ทั้งถ้ำนั้นเต็มไปด้วยเงินทองอร่าม และแสงเงินทองไข่มุกสาดส่องเปล่งประกายไปทั่ว
นี่เป็นถ้ำสมบัติขนาดใหญ่