มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 1027
ไม่ต้องให้หลัวซิวลงมือเอง ตราประทับสีน้ำเงินขนาดใหญ่ที่พังลงมา ถูกหงเทียนควบคุม กลายเป็นขนาดประมาณเท่าฝ่ามือ และตกลงไปอยู่ในฝ่ามือของหลัวซิว
“เจ้า……………”
เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินตกใจกลัวจนหน้าถอดสี เดิมทีคิดว่าตนสามารถอาศัยเวทมนต์ของสมบัติวิเศษสองชิ้นนี้ แม้ว่าหลัวซิวจะมีไฟเทว แต่ก็อาจจะไม่สามารถต้านทานมันได้
ไม่ว่าอย่างไรเขาก็คิดไม่ถึงเลยว่า หลัวซิวไม่ได้ขยับเลยแม้แต่น้อย แต่กลับแย่งสมบัติวิเศษสองชิ้นนี้ที่เขาเอาออกมาใช้ไป
ซึ่งมันทำให้เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินทั้งกลัวและโกรธมาก ในขณะเดียวกันก็ตกใจเล็กน้อย และรู้สึกมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้นในใจของเขา
“เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมิน ทำไมท่านไม่ลงมือแล้วล่ะ? ข้ายังรอให้ท่านมอบสมบัติวิเศษแก้ข้าอยู่เลยนะ” หลัวซิวพูดยิ้มๆ
เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินโกรธจนตัวสั่น โกรธจัดจนควบคุมไม่ได้ เห็นเพียงแค่เขาโคจรพลังแห่งกฎ เจ็ดแสงวนปรากฏขึ้นที่ด้านหลังศีรษะ แต่ละแสงวนรวมตัวกันเป็นธาตุแท้
“ตราวนเจ็ด!”
เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินไม่กล้าใช้สมบัติวิเศษต่อ แม้ว่าสมบัติวิเศษของแดนศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินจะมีอยู่ไม่น้อย แต่ถ้าถูกหลัวซิวเอาไปหมดละก็ สิ่งที่สูญเสียไปมันจะไม่คุ้มค่า
ดังนั้นเขาจึงไม่ใช้สมบัติวิเศษในการรับมือกับหลัวซิว แต่หันไปแสดงยิ่งเลิศคลุมโลกาของแดนศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมิน ตราวนเจ็ด!
แสดงผลการฝึกตนระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์ขั้นปลายออกมา พลังโจมตีของแสงวนแต่ละเส้นเปรียบได้กับพลังของสมบัติวิเศษ เพียงแต่แสงวนเหล่านี้ไม่ใช่สมบัติวิเศษที่แท้จริง แต่วิชายิ่งเลิศสร้างขึ้นมา หลัวซิวไม่สามารถเอาไปได้
“คืนให้ท่าน”
หลัวซิวยิ้มเบาๆ ยกมือขึ้นแล้วโยนตราประทับสีน้ำเงินขนาดใหญ่ออกมา ตราประทับลอยขึ้นตามลม และกลายเป็นขนาดเท่าภูเขา และบดบังเจ็ดแสงวนเอาไว้
ต่อมาหลัวซิวก็โยนเชือกเส้นนั้นออกมาอีกครั้ง เชือกกลายเป็นมังกรทอง เดินทางผ่านความว่างเปล่า จู่ก็ไปปรากฎตัวใต้ฝ่าเท้าของเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมิน
เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินตกตะลึงและสีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก เชือกเส้นนี้เป็นสมบัติหายากที่กลั่นขึ้นมาโดยปราชญ์ท่านหนึ่งในแดนศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมิน มหาจักรพรรดิยุทธ์ทั่วไปถูกมัดไว้ ผลการฝึกตนกับเทพจิตจะถูกระงับและปิดกั้น สูญเสียแรงต้านทาน
แม้ว่าเขาจะเป็นผู้แข็งแกร่งระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์ขั้นปลาย ถ้าถูกมัดไว้ละก็ พลังส่วนใหญ่ก็จะถูกระงับด้วยเช่นเดียวกัน
“ห้ามถูกเชือกเส้นนี้มัดไว้เด็ดขาด”
เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินมีสีหน้าเคร่งขรึม รีบเก็บแสงวนกลับทันที แสงวนเติบโตใหญ่ขึ้นและแผ่ซ่านไปข้างหลัง ทำให้เชือกเส้นนี้ไม่สามารถมัดเขาไว้ได้
“ไม่เสียแรงที่เป็นเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมิน ตราวนเจ็ดของแดนศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินเป็นวิชายิ่งเลิศที่ไม่อ่อนแอเลยจริง ๆ”
หลัวซิวเห็นเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินปิดกั้นการโจมตีของสมบัติวิเศษทั้งสองชิ้นได้ เขายิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า : “ไม่ทราบว่าเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินจะกล้ารับหอกของข้าไหม ?”
ถึงแม้หลัวซิวกำลังเอ่ยถามอยู่ แต่การเคลื่อนไหวในมือของเขาไม่หยุดเลย
เห็นเขายื่นมือออกไป หอกยุทธ์มังกรดำอยู่ในมือ หอกรูปมังกรพุ่งออกไป กระทบความว่างเปล่า
แสงหอกนี้ไม่ได้มาจากสองระดับความเป็นตายที่เกิดพลังเทพดั้งเดิม หลัวซิวเพียงแค่ใช้พลังแห่งกฎความตายดั้งเดิม
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ พลังการต่อสู้ของเขาเปรียบได้กับระดับมหาจักรพรรดิยุทธ์ขั้นปลาย
แสงหอกมังกรที่หลัวซิ่วโจมตีนั้นทรงพลังมาก เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินไม่กล้าชะล่าใจ ก็เลยยกมือและหยิบกระบี่ยุทธ์แดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ออกมาต่อสู้ทันที
แต่ทว่ากระบี่ของเขาเพิ่งถูกดึงออกมา เสียงคำรามของมังกรก็ดังขึ้น ทันใดนั้นดาบก็หลุดมือและลอยไปทางหลัวซิว
“เจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมินใจกว้างมาจริงๆ หลัวซิวไม่เกรงใจแล้ว”
หลัวซิวหัวเราะฮ่าๆเสียงดัง แล้วเก็บกระบี่ยุทธ์แดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ไว้ในแหวนเก็บของทันที
เมื่อเห็นว่าแสงหอกมังกรกำลังจะตกลงบนร่างของเจ้าแดนศักดิ์สิทธิ์เสวียนเหมิน เจ้าแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไม่สงบอีกต่อไป เขาตะโกนเสียงดังว่า : “ศิษย์พี่จงเยว่ ช่วยข้าด้วย!”
“หึ่ง ๆ !”
ดวงดาวส่องแสงประกายแวววาวทั่วทั้งฟ้าดิน ชายชราจงเยว่โบกมือและกางม้วนแผนที่ดาว แผนที่ดาวแผ่ออก ก่อตัวเป็นพื้นที่ว่างเปล่า ปกคลุมหลัวซิวไว้