มู่เฉียนซีหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะกล่าวว่า “อู๋ตี้ หากข้าผลีผลามลงมือช่วยสตรีงามเข้า เกิดเสี่ยวเหลิ่งเอ๋อร์หึงหวงขึ้นจะทำยังไงล่ะ!”
เหลิ่งหนิงจือที่อยู่ที่หอหมอปีศาจในตอนนี้จู่ ๆ ก็หนาวสั่นขนลุกซู่ขึ้นมาครั้งหนึ่ง
มุมปากของอู๋ตี้กระตุกอย่างบ้าคลั่ง “นายท่าน…นี่นายท่านคงจะไม่…”
“ไม่ได้เด็ดขาด! นายท่านจะชอบผู้หญิงไม่ได้นะขอรับ มิเช่นนั้นท่านจิ่วเยี่ยต้องฆ่าข้าเป็นแน่” เสี่ยวหงคร่ำครวญขึ้น
โฮ่ก! ลิงหิมะคำรามขึ้นด้วยความโกรธเกรี้ยว ดวงตาเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ พลังของมันที่พุ่งทะยานขึ้นนั้นทำให้เหลิ่งหนิงจือสีหน้าพลันเปลี่ยนไปมาก
แย่แล้ว ไม่นึกเลยว่าเจ้าสัตว์ร้ายนั่นจะมาเลื่อนขั้นพลังเอาตอนนี้
อวี้ปิงชิงรีบโคจรพลังวิญญาณเพื่อหลบหนี แต่นั่นเป็นสัตว์ที่มีความเร็วเร็วกว่าสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ระดับหก ไม่นานนักนางก็ถูกลิงหิมะไล่ตามทัน
ตอนนี้พลังของลิงหิมะเหนือกว่าอวี้ปิงชิงอย่างสิ้นเชิง
ถึงแม้ว่าบาดแผลบนร่างของมันจะดูโหดร้าย แต่มันกลับยังเล่นหยอกล้อกับอวี้ปิงชิงอย่างสบายอารมณ์
ในระหว่างที่ต่อสู้นั้นมันก็ได้สัมผัสลูบไล้ร่างกายของอวี้ปิงชิงไปหลายครั้ง ทำให้อวี้ปิงชิงรู้สึกอับอายและโมโหจนอยากจะฆ่ามันให้ตายเสียให้รู้แล้วรู้รอด
แคว่ก! ลิงหิมะยิ่งกระทำเกินไปมากขึ้นเรื่อย ๆ มันเริ่มฉีกกระชากเสื้อผ้าของอวี้ปิงชิงจนเผยให้เห็นผิวขาวนวลของนาง
ผ้าคลุมใบหน้าของนางก็ถูกกระชากออกแล้ว ใบหน้ารูปไข่ที่งดงามนี้ยิ่งทำให้จิตใจของมันเตลิดเปิดเปิงมากขึ้น
อวี้ปิงชิงโกรธจนถึงขีดสุดแล้ว “วันนี้ข้ากับเจ้าจะต้องตายกันไปข้างหนึ่ง!”
นางพยายามต่อสู้กับลิงหิมะอย่างสุดกำลังความสามารถ
ตูม! เสียงระเบิดอันน่าสะพรึงกลัวดังสนั่นขึ้น
อวี้ปิงชิงเอาวิชาทักษะความสามารถทั้งหมดออกมาใช้ต่อสู้กับเจ้าลิงหิมะให้พ่ายแพ้กันไปข้างหนึ่ง
ต่อสู้กันไปมาครู่หนึ่ง ในที่สุดการต่อสู้ก็ได้หยุดลง อวี้ปิงชิงล้มลงไปกับพื้น และไม่สามารถขยับตัวได้
ลิงหิมะก้มมองนางและกล่าวว่า “คนงามก็มีเก่งอยู่เหมือนกันนะ แต่ตอนนี้ก็เป็นได้แค่เหยื่อในกำมือของข้าเท่านั้น เจ้าทำข้าเจ็บแสบถึงเพียงนี้ ก็ต้องเล่นเป็นเพื่อนข้าสักหน่อยถึงจะถูก”
กล่าวจบ มันก็พุ่งไปจับนางทันที
ทันทีที่ข้อมือของอวี้ปิงชิงขยับ ลำแสงสีขาวก็ปรากฏขึ้นและห่อหุ้มร่างของนางไว้
นางกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ข้าเป็นถึงธิดาศักดิ์สิทธิ์แห่งตำหนักเป่ยหาน เจ้าคิดจะสบประมาทหยาบคายกับข้า ฝันไปเถอะ! รอท่านปู่ข้ามาถึง เจ้าจะต้องตายเป็นแน่”
ปัง! เนื่องจากมีลำแสงสีขาวนั้นห่อหุ้มร่างของนางอาไว้ ต่อให้ลิงหิมะจะโจมตีอวี้ปิงชิงเพียงใดก็ทำอะไรนางไม่ได้
“อาวุธวิญญาณป้องกัน!” ลิงหิมะรู้สึกหงุดหงิดใจเป็นอย่างมาก
สำหรับอาวุธวิญญาณป้องกันของตัวเองนั้นอวี้ปิงชิงมั่นใจมาก แต่นางที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสและสูญเสียพลังวิญญาณไปก็ไม่สามารถอดทนยืนหยัดได้อีกต่อไปแล้ว และแล้วนางก็เป็นลมหมดสติไป
ลิงหิมะเลื่อนขั้นอย่างกะทันหัน แม้ว่านางจะเอาไขกระดูกน้ำแข็งหมื่นปีมาไม่ได้ ท่านปู่ก็คงไม่ผิดหวัง
คนงามตรงหน้าเป็นลมหมดสติไปแล้ว มันจึงทำได้เพียงแค่มอง กินไม่ได้ และสิ่งนี้ยิ่งทำให้ลิงหิมะโกรธเกรี้ยวยิ่งขึ้น
ตอนนี้เป็นโอกาสดีที่จะลอบโจมตีเจ้าหมอนี่ กระบี่มังกรเพลิงถูกชักออกจากฝัก
บัวอัคคีสีแดงฉานปรากฏขึ้นกลางอากาศ
มันตกลงมาราวกับอุกกาบาต ลิงหิมะตั้งสติได้จึงรีบหลบหลีกอย่างรวดเร็ว
เสียง ตูม! ดังสนั่นขึ้น บัวอัคคีนั้นตกลงมาบนพื้นดินจนเกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่ขึ้น
ร่างในชุดม่วงเคลื่อนไหวไปอย่างรวดเร็ว มู่เฉียนซีโจมตีเจ้านั่นด้วยทักษะกระบี่อีกครั้ง
“มังกรเพลิงสังหาร!”
ลิงหิมะหลบหลีกการโจมตีของมู่เฉียนซีได้อย่างคล่องแคล่วว่องไว จากนั้นมันก็เห็นรูปร่างหน้าตาของคนที่โจมตีมันแล้ว
คนที่โจมตีมันเป็นชายหนุ่มชุดขาวผู้หนึ่ง สีหน้าของมันโหดร้ายขึ้นแล้ว
“มนุษย์อย่างพวกเจ้ามันช่างน่ารำคาญยิ่งนัก ไม่กลัวความตายเอาซะเลย ทำตัวเป็นบุรุษช่วยเหลือสาวงาม ไม่รู้จักประมาณตนเอาซะเลย เป็นแค่จักรพรรดิแห่งภูตระดับสี่ แต่กลับอยากเป็นสุภาพบุรุษช่วยคนอื่น”
มู่เฉียนซีกล่าว “เจ้าลิงลามก ข้าว่าเจ้าเข้าใจผิดแล้วล่ะ ข้าไม่ได้อยากเป็นสุภาพบุรุษช่วยสาวงามหรอกนะ แต่ข้าต้องการไขกระดูกน้ำแข็งหมื่นปีต่างหากล่ะ”
“คนอย่างเจ้า ต้องการไขกระดูกน้ำแข็งหมื่นปีด้วยรึ เจ้าหนุ่ม ทางที่ดีเจ้าควรฆ่าตัวตายซะ มิเช่นนั้น หึ ๆ ๆ…”
มันหัวเราะเย้ยหยันพลางมองหน้ามู่เฉียนซีอย่างพิจารณา “เจ้าดูดีกว่าเจ้าสวะไร้ประโยชน์เหล่านั้นนะ ในเมื่อข้าทำอะไรสาวงามนั่นไม่ได้ เช่นนั้น…”
“เพลิงเผาสวรรค์!” เสี่ยวหงลงมือด้วยความโกรธเกรี้ยวแล้ว มันจะควักลูกตาของเจ้าลิงลามกบ้านี่ออกมาให้จงได้
เปลวไฟสีแดงฉานพุ่งออกมา พลังที่เต็มไปด้วยจิตสังหารอันบ้าคลั่งนี้พุ่งไปที่ลิงหิมะ
ลิงหิมะประเมินความสามารถของเสี่ยวหงต่ำมาก “เจ้าหมูน้อยเป็นแค่สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ระดับห้า กล้ามากำเริบเสิบสานต่อหน้าผู้แข็งแกร่งอย่างข้า ช่างไม่รู้จักความตายเสียจริง”
เสี่ยวหงกล่าวด้วยความโกรธว่า “เจ้ากล้าเรียกตัวเองว่าผู้แข็งแกร่งอย่างนั้นเหรอ ข้าอาวุโสกว่าเจ้า รับมือกับเจ้าพลังข้ามีเหลือเฟือ”
เสี่ยวหงที่โกรธเกรี้ยวพัวพันกับลิงหิมะอย่างบ้าคลั่ง ลิงหิมะก็รู้สึกได้แล้วว่าเจ้าหมูน้อยตัวนี้ผิดปกติ
ระดับของมันยับยั้งเจ้าเจ้าหมูน้อยตัวนี้ไม่ได้ผล อีกทั้งเจ้าหมูน้อยตัวนี้ยังแข็งแกร่งกว่าตอนที่มันมีพลังระดับห้ามาก
แถมลิงหิมะได้รับบาดเจ็บและเสียพลังไปมากในตอนที่ต่อสู้กับอวี้ปิงชิง ผ่านไปครู่หนึ่งมันก็ยังทำอะไรเสี่ยวหงไม่ได้
มู่เฉียนซีเองก็ไม่ได้อยู่นิ่ง ร่วมมือกับเสี่ยวหง
พลังธาตุวารีโคจรขึ้นรอบ ๆ ตัวนาง ทันทีที่แขนของนางเคลื่อนไหว ทักษะวิญญาณก็โจมตีออกไป
“ทักษะโยวหลัว!”
การโจมตีนี้กระแทกลงบนร่างของลิงหิมะ
พลังวิญญาณเพียงแค่ขั้นจักรพรรดิระดับสี่ใช้ทักษะโยวหลัวโจมตีลิงหิมะ ไม่สามารถทำให้กระดูกมันหักได้แน่นอน แต่ก็สามารถทำให้ลิงหิมะรู้สึกชาไปทั้งตัวได้
บาดแผลของมันฉีกขึ้นอีกครั้ง เลือดยิ่งไหลออกมาเร็วมากยิ่งขึ้น
“เจ้า…” ลิงหิมะแปลกใจเล็กน้อย มันนึกไม่ถึงเลยแม้แต่น้อยว่าจักรพรรดิแห่งภูตระดับสี่คนหนึ่งจะทำร้ายมันให้เจ็บแสบถึงเพียงนี้ได้
“เจ้ามนุษย์ เจ้ารนหาที่ตาย!”
มันจะลงมือกับมู่เฉียนซี แต่เสี่ยวหงกลับโจมตีมันเสียก่อน
“เจ้าต่างหากล่ะที่รนหาที่ตาย กล้าทำร้ายนายท่านของข้า!”
ตูม! เสี่ยวหงพุ่งเข้าไปต่อสู้พัวพันกับมันอีกครั้ง มู่เฉียนซีฉวยโอกาสใช้เข็มยาลอบโจมตีมัน
เข็มยาพุ่งออกไปโจมตีราวกับสายฝน แต่การป้องกันของมันแข็งแกร่งมาก เข็มยาแทงผิวหนังของมันไม่เข้าเลย
มีเพียงอย่างเดียวที่ทำได้ นั่นก็คือบาดแผลของมัน
บาดแผลที่อวี้ปิงชิงโจมตีมันก่อนหน้านี้ ทำให้มู่เฉียนซีมีโอกาสมากมายที่จะลอบโจมตีมัน
ลิงหิมะเองก็ไม่ได้โง่เขลา มันแผ่ซ่านพลังออกมาสกัดกั้นเข็มยาของมู่เฉียนซี
ตูม!
ทั้งสองฝ่ายพัวพันกันอย่างไม่ยอมเลิกรา แม้ว่าจะเป็นการต่อสู้สองรุมหนึ่ง แต่มู่เฉียนซีกับเสี่ยวหงก็รับมือได้ยากลำบากเหมือนกัน
และในขณะที่ลิงหิมะกำลังโจมตีแย่งชิงชัยชนะนั้น มู่เฉียนซีที่มีพลังขั้นจักรพรรดิแห่งภูตระดับสี่จุดสูงสุดก็ทะลวงพลังวิญญาณระดับห้าได้แล้ว
มู่เฉียนซียิ้มพลางกล่าวว่า “นี่เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงจริง ๆ ข้าจะมอบรางวัลให้แก่เจ้า ในฐานที่เจ้าทำให้ข้าทะลวงพลังวิญญาณได้”
“บัวแดงพิฆาต!” ทันทีที่กระบี่ยาวขยับ บัวอัคคีดอกหนึ่งก็พุ่งโจมตีไปที่มันอีกครั้ง
พลังในครั้งนี้แข็งแกร่งกว่าครั้งก่อนมาก
ในขณะที่บัวอัคคีตกลงมาครอบคลุมนั้น ลิงหิมะก็เลิกไล่ล่ามู่เฉียนซี มันรีบหลบหลีกออกไปก่อนทันที หลังจากนี้แล้วค่อยว่ากัน
เสียง ตูม! ดังสนั่นหวั่นไหวขึ้น มันหลบหลีกได้แล้ว
แต่มันนึกไม่ถึงเลยว่าหลังจากที่หลบหลีกการโจมตีนี้ได้แล้ว ช่วงนาทีอันตรายก็ตามมาติด ๆ
ทันใดนั้นเอง มันรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างอยู่ด้านหลังมัน
“อู๋ตี้ผู้ไร้เทียมทานหนึ่งเดียวในใต้หล้า ในที่สุดก็ตกมาอยู่ในกำมือข้าจนได้”
“นี่มันตัวบ้าอะไรเนี่ย!” ลิงหิมะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟขึ้น
มันแกว่งตัวไปมาอย่างบ้าคลั่ง โจมตีด้วยพลังอันรุนแรง ต้องการจะสลัดเจ้าบ้านี่ให้พ้นจากร่างของมัน
อู๋ตี้เกาะติดร่างของมันอย่างแนบแน่น ผนึกวิญญาณของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ระดับหกมันหายากจริง ๆ!นานแล้วที่ไม่ได้กิน
มู่เฉียนซีเองก็กลัวว่ามันจะถูกลิงหิมะสลัดร่วงตกลงมา ในตอนนี้ลิงหิมะกำลังอยู่ในความโกลาหล
เข็มยาทั้งหมดในมือก็พุ่งออกไป เป้าหมายคือบาดแผลที่มีเลือดไหลซิบ ๆ ของมัน
“เจ้ามนุษย์ เจ้ามันน่ารังเกียจยิ่งนัก!” ดวงตาของลิงหิมะแดงก่ำขึ้น
.