อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่1239 สินสอด
ภายใต้บันไดสูง นอกจากขุนนางที่ยืนเรียงอยู่สองฝั่งแล้ว ยังมียอดฝีมือเผ่าเทียนเฟิ่นมากมาย
เทียบกับความเรียบเฉยของขุนนาง สีหน้าของเผ่าเทียนเฟิ่น บ้างก็กังวล บ้างก็ดีใจ บ้างก็ตื่นเต้น บ้างก็อดไม่ได้
เผ่าเทียนเฟิ่นมองท่านอาวุโสแล้วพูดขึ้นอย่างกังวล “รองหัวหน้าเผ่า หัวหน้าเผ่าไม่ชอบราชินี พวกเราให้หัวหน้าเผ่าแต่งงานกับราชินี คงจะไม่……”
ผู้อาวุโสหงที่นั่งอยู่ก็พูดว่า “การแต่งงานครั้งนี้เป็นสัญญาของหัวหน้าเผ่าคนก่อนเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว ตอนนั้นหัวหน้าเผ่าสัญญาเองกับปากว่า จะแต่งงานกับราชินี ตอนนี้ก็แค่ทำตามสัญญาที่ให้ไว้ จะกังวลไปทำไม”
“ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ แต่แตงที่ฝืนเด็ดจากต้นย่อมไม่หวาน ถ้าเกิดหัวหน้าเผ่า……”
“ไม่มีถ้าเกิด อยู่กันไปก็รักกันเอง ตอนนี้ไม่รักกัน ต่อไปก็ค่อยสานสัมพันธ์ก็ได้ ผู้อาวุโสฉีอย่าลืมล่ะว่า นี่ไม่ได้เป็นแค่คำสัญญาของหัวหน้าเผ่า แต่ยังเป็นหน้าที่ของพวกเรา อีกอย่าง บนโลกนี้มีเพียงราชินีที่คู่ควรกับหัวหน้าของพวกเรา พวกเขาเป็นคู่บุพเพสันนิวาส”
ผู้อาวุโสฉีมองรองหัวหน้าเผ่าด้วยสายตาร้องขอ หวังให้รองหัวหน้าเผ่าออกหน้า อาจจะช่วยอะไรกลับมาได้
ทุกคนต่างก็รู้กันดีว่า หัวหน้าเผ่าไม่ได้ชอบราชินีเลย
ราชินีไม่คู่ควรกับหัวหน้าเผ่า
ไม่เพียงแค่เพราะอายุของนาง แต่นางยังโหดเหี้ยมอำมหิต ฆ่าคนตาไม่กะพริบ ยังชอบเล่นกับความรู้สึกผู้ชาย
หัวหน้าเผ่ามีเมตตา รักประชาชน เรียบง่ายใจเย็น จะอยู่กับนางได้อย่างไร?
เขากลัว กลัวว่าต่อไปราชินีจะรังแกหัวหน้าเผ่าของพวกเขา
และกลัวว่าหัวหน้าเผ่าจะยอมอดทนฝืนอยู่กับนางตลอดชีวิตเพื่อปกป้องเผ่าเทียนเฟิ่น
นึกถึงสามเดือนก่อนที่หัวหน้าเผ่าเกือบโดนราชินีทำร้ายจนตาย ผู้อาวุโสฉีก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา
ครั้งหน้าถ้าไม่ใช่เพราะรองหัวหน้าเผ่าไปถึงทันเวลา เกรงว่าหัวหน้าเผ่าของพวกเขาคงจะตายไปนานแล้ว
“รองหัวหน้าเผ่า เรื่องนี้ยังมีวิธีแก้ไข……”
รองหัวหน้าเผ่าปัดมือ บอกให้เขาหุบปาก
“เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้แล้วล่ะ ตอนที่หัวหน้าเผ่ารับตำแหน่ง เขาก็น่าจะคิดถึงข้อนี้แล้วนะ นี่เป็นหน้าที่ของเผ่าเทียนเฟิ่น ไม่ว่าใครก็แก้ไม่ได้ ถึงจะเป็นหัวหน้าเผ่าก็ตาม”
“แต่……แต่ถ้าเกิด……”
“ไม่มีถ้า”
รองหัวหน้าเผ่ามีสีหน้าเย็นชาและเด็ดขาด กดดันจนคนรอบข้างไม่กล้าพูดอะไรอีก
พวกเขาเผ่าเทียนเฟิ่นก็ไม่ได้ยอมโดนกดขี่ฝ่ายเดียว
ถ้าราชินีทำอะไรเกินกว่าเหตุ พวกเราเผ่าเทียนเฟิ่นก็จะไม่ปล่อยไปแน่นอน
รองหัวหน้าเผ่ากำหมัดแน่น
ถึงแม้เขาจะมีส่วนร่วมทำให้เกิดงานแต่งครั้งนี้ แต่เขาก็เจ็บปวดใจไม่แพ้กว่าคนอื่น
เขาก็ไม่รู้เหมือนกัน ทำไมบรรพบุรุษถึงต้องสัญญางานแต่งนี้ด้วย พวกเขาเผ่าเทียนเฟิ่นก็ต้องทำตามอีก
วินาทีนี้เขาอยากให้อ๋องเสวี่ยฉินบุกเข้ามาในวังหลวง ฆ่าราชินี และแต่งตั้งราชินีขึ้นมาใหม่
ผู้อาวุโสฉีถอนหายใจ ทำได้แค่มองดูเงียบๆ
เสียงดนตรีดังขึ้น ราชินีกับเวินเส้าหยีเดินขึ้นบันไดไปด้วยกัน ขอแค่ไหว้ฟ้าดินเสร็จ ก็ถือว่าเสร็จสิ้นพิธีสมรสแล้ว และนั่นก็หมายความว่าพวกเขาจะเป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้องตามหลักประเพณี
ข้างบน เวินเส้าหยีสวมชุดสีแดง แต่งหน้าอ่อนๆ ดุจดั่งเทพบุตรลงมาเกิด
เขายืนหลังตรง ทุกย่างก้าวของเขาดูสง่างามมาก
ถึงแม้จะไม่อยากแต่งงาน เวินเส้าหยีก็ไม่แสดงความรู้อะไรออกมา ยังคงเย็นชาเหมือนเดิม
ราชินีเข้าใกล้เวินเส้าหยี แสยะยิ้มมุมปากอย่างได้ใจ
“วันนี้เจ้างามจริงๆเลยนะ ข้าอยากจะเข้าเรือนหอกับเจ้าเต็มทีแล้ว”
เวินเส้าหยีสายตาประกายไปด้วยความรังเกียจ แต่ไม่นานสายตาแบบนั้นก็หายไป
แต่เขายังคงยิ้มมุมปากอ่อนๆ
“ราชินีอย่าลืมสินสอดชิ้นสุดท้ายล่ะ”
“วางใจได้ รอเข้าเรือนหอแล้ว ข้าจะเอาให้เจ้าเองกับมือเลย”