บทที่ 709
ป้าหลี่ถอนหายใจ แล้วกล่าวว่า “ตอนนั้นที่ช่วยชีวิตคุณมันเป็นหน้าที่ของป้า แต่คุณไม่มีภาระหน้าที่ที่จะต้องช่วยป้าออกค่ารักษาพยาบาลมากมาย ยิ่งไปกว่านั้นคุณอยู่ในตระกูลเซียวมีฐานะอย่างไร เรื่องนี้ป้ารู้ดี…… ”
ป้าหลี่กล่าวต่อไปอีกว่า “เย่เฉินเอ๊ย คุณวางใจ เงินจำนวนนี้ป้าจะหาทางคืนให้คุณ”
เมื่อเย่เฉินได้ยินประโยคนี้ รู้สึกตื้นตันใจ ป้าหลี่คิดแทนตนเองทุกอย่าง และปฏิบัติกับตนเองเหมือนลูกชาย
ดังนั้นเย่เฉินจึงกล่าวอย่างจริงจังว่า “ป้าหลี่ ป้าไม่ต้องกังวลเรื่องเงิน แล้วก็ไม่ต้องคิดจะคืนเงินผมด้วย”
ป้าหลี่รีบตอบว่า “อย่างนี้ไม่ได้ คุณใช้เงินมากมายเพื่อรักษาป้า ป้าต้องหาทางคืนคุณให้ได้!”
เย่เฉินปฏิเสธอีกครั้ง “ผมระลึกถึงความเมตตาของป้าที่มีต่อผมเสมอ ไม่ว่าจะใช้เงินรักษาป้าไปเท่าไหร่ มันก็สมควรอยู่แล้ว ถ้าหากป้ายังพูดถึงเรื่องเงินอีก นั่นหมายความว่าป้าเห็นผมเป็นคนนอก ต่อไปผมจะไม่ไปพบป้าอีกเลย!”
เมื่อป้าหลี่ได้ฟัง รู้สึกตื้นตันใจเป็นอย่างมาก แต่เธอก็เข้าใจชัดเจน ไม่ว่าเย่เฉินจะพูดยังไง เงินก้อนนี้เธอก็ต้องหาทางคืนเขาให้ได้
แต่เธอทำได้เพียงแค่เปลี่ยนคำพูดว่า “ตอนนี้คุณโตแล้วรู้ผิดชอบชั่วดี งั้นป้าก็ฟังคุณก็แล้วกันน่ะ”
จากนั้น ป้าหลี่ก็ถามว่า “เย่เฉิน ช่วงนี้คุณกับชูหรันเป็นยังไงบ้าง?”
เธอจำได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเย่เฉินกับเซียวชูหรันนั้นบอบบาง ดังนั้นเธอจึงกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก
แม้ว่าเธอจะรู้ว่าที่เย่เฉินแต่งงานด้วยเหตุผลพิเศษบางอย่าง และดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของเขากับเซียวชูหรันไม่ค่อยมั่นคงนัก แต่เธอมักจะรู้สึกว่าหนุ่มสาวคู่นี้ เป็นคู่ที่เหมาะสม
ดังนั้น เธอจึงหวังเป็นอย่างยิ่งว่า เย่เฉินและเซียวชูหรันจะมีความรักอย่างแท้จริง จากนั้นก็ให้กำเนิดเด็กชายอ้วนถ้วน และอยู่กันไปจนแก่จนเฒ่า
เมื่อเย่เฉินได้ยินคำถามของป้าหลี่ รีบกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ป้าหลี่ ตอนนี้ความสัมพันธ์ของผมกับชูหรันค่อนข้างมั่นคง หลังจากที่ป้ากลับมา ผมกับชูหรันจะเลี้ยงต้อนรับป้าด้วยกัน”
ป้าหลี่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ยิ้มแล้วกล่าวว่า “โอ้ ถ้าอย่างนั้นคุณต้องรีบให้ชูหรันตั้งครรภ์ คุณสองคนก็ไม่เด็กแล้ว ถึงเวลาควรจะมีลูกแล้ว ฟังคำของป้าสักคำ สองสามีภรรยามีลูกแล้ว ความสัมพันธ์จะมั่นคงแน่นแฟ้นขึ้น!”
เย่เฉินถอนหายใจ ถึงตอนนี้เขายังไม่ได้ขึ้นไปนอนบนเตียงของเซียวชูหรันเลย ถ้าตอนนี้อยากมีลูก มันยังเร็วไปหน่อยใช่ไหม?
แต่เรื่องนี้ไม่สามารถบอกป้าหลี่ได้ เขาจึงยิ้มและกล่าวว่า “ผมรู้ครับป้าหลี่ ป้าวางใจได้ เราจะคิดอย่างรอบคอบ”
ป้าหลี่ยิ้มแล้วกล่าวว่า “งั้นก็ดี งั้นก็ดี ป้าหลี่ไม่พูดแล้ว นางพยาบาลเร่งให้ป้าวางสายแล้ว เธอบอกว่าตอนนี้ป้ายังไม่ควรพูดเยอะ”
เย่เฉินรีบกล่าวว่า “ป้ากลับเมืองจินหลิงต้องบอกผมน่ะครับ!”
“โอเค วางใจได้ ลาก่อน!”
พูดจบ ก็วางสายโทรศัพท์
……
ขณะนี้ หม่าหลันก็ไปถึงธนาคารซิตี้แบงค์ที่อยู่ใกล้ ๆแล้ว
ถือบัตรแบล็กโกลด์ใบนั้น ไปที่ตู้กดเงินที่หน้าธนาคาร
เธอรู้สึกว่าในบัตรน่าจะมีเงินอยู่ไม่เท่าไหร่ ตนเองก็ไม่จำเป็นต้องไปหน้าเคาน์เตอร์ ก็เลยมาทำรายการที่ตู้ เพื่อโอนเงินทั้งหมดเข้าบัญชีตนเอง
ดังนั้น เธอจึงเสียบบัตรแบล็กโกลด์ มีข้อความปรากฏขึ้นบนหน้าจอ “สวัสดี สมาชิกวีไอพี พรีเมี่ยมของธนาคารซิตี้แบงค์ ฉันรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้ให้บริการคุณ โปรดป้อนรหัสผ่านบัตรแบล็กโกลด์ของคุณ”
หม่าหลันเบ้ปาก “เล่นตลกอะไรกันนี่ สมาชิกวีไอพี พรีเมี่ยมอะไร เสแสร้งทั้งนั้น ตอนที่ฉันมีเงินสองล้านอยู่ในธนาคารICBC ยังเป็นแค่สมาชิกวีไอพีเท่านั้น!”
ดังนั้น เธอก็เตรียมตัวจะลองทายรหัสผ่านของบัตรใบนี้
เธอมีประสบการณ์ทายรหัสมือถือของเซียวฉางควน ครั้งนี้หม่าหลันรู้สึกว่าน่าจะสำเร็จเช่นกัน
เธอครุ่นคิดอย่างละเอียด ขยะอย่างเย่เฉิน ที่รักใคร่ลูกสาวของตนเองจริงๆ บางทีรหัสผ่านบัตรใบนี้อาจเป็นวันเกิดของลูกสาวตนเองก็ได้
ดังนั้น เธอจึงคีย์รหัสเป็นวันเกิดของเซียวชูหรัน
จากนั้น ได้มีข้อควรปรากฏบนหน้าจอว่า “สวัสดี สมาชิกวีไอพี พรีเมี่ยมของธนาคารซิตี้แบงค์ รหัสผ่านที่คุณป้อนไม่ถูกต้อง คุณสามารถลองได้อีก 2 ครั้งในวันนี้”
“รหัสผ่านผิด?”
หม่าหลันตะลึง จากนั้นก็ด่าว่า “ไอ้เจ้าเย่เฉิน ปากบอกว่ารักลูกสาวฉันทุกวัน แต่ว่ารหัสผ่านของบัตรไม่ใช่วันเกิดของลูกสาวฉัน! ดูไอ้เจ้าเซียวฉางควน รหัสผ่านที่ใช้มายี่สิบปียังเป็นวันเกิดของคนรักเก่า!”
เมื่อคิดถึงตรงนี้ เธอก็ขมวดคิ้วอีกครั้ง แล้วครุ่นคิด หรือว่าจะเป็นวันแต่งงานของเขาทั้งสองคน?
————