ตอนที่ 1104 ความฉงนใจของเหมยซูหาน + ตอนที่ 1105 แผนการของอู่เยวี่ย โดย Ink Stone_Romance
ตอนที่ 1104 ความฉงนใจของเหมยซูหาน
เหมยซูหานรู้เรื่องของอู่เยวี่ยจากเฮ่อเหลียนเช่อ เกิดรู้สึกไม่วางใจนัก แม้สามปีให้หลังเขาติดต่อกับอู่เยวี่ยน้อยมาก แต่ยังเป็นห่วงเป็นใยอยู่
สามปีมานี้เฮ่อเหลียนเช่อถูกเขาดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดี ต่างไปจากเมื่อก่อนที่เอาแต่หึงหวงไม่วาง เพราะงั้นเหมยซูหานบอกกับเขาว่าจะกลับมาเยี่ยมแม่ เฮ่อเหลียนเช่อจึงยอม
แม้ว่าเขารู้ดีว่าเหมยซูหานกลับมาก็เพราะอู่เยวี่ย แต่เขาเองก็ยังมีความเชื่อใจอย่างเหลือล้น รู้ดีว่านางแพศยาอย่างอู่เยวี่ยไม่มีทางหลอกล่อเหมยซูหานได้หรอก
ซึ่งแน่นอน เฮ่อเหลียนเช่อเองก็อยากลองใจเหมยซูหาน เขาอยากรู้ว่าแท้จริงแล้วเหมยซูหานรู้สึกกับเขาลึกซึ้งเพียงใด!
ตลอดช่วงเวลาสามปี บนตัวเหมยซูหานไม่มีร่องรอยอะไรมาก นอกเสียจากดูอบอุ่นอ่อนโยน แลดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นก็เท่านั้น เหมยซูหานก็ไม่ต่างไปจากเมื่อสามปีก่อนนัก
เขาเจอเหมยเหมยที่หน้าประตู เขาชะงักไปครู่หนึ่ง พลันเปลี่ยนเป็นความดีใจ แต่ไม่นานรอยยิ้มก็แปรเปลี่ยนเป็นความขมขื่น ขมเสียยิ่งกว่ายาจีนหวงเหลียนเสียอีก
สามปีมานี้ถือว่าเขาเต็มใจที่จะติดตามเฮ่อเหลียนเช่อ นอกเหนือจากความผูกพันในช่วงเวลาอันยาวนาน เหตุผลที่สำคัญก็คือความฝันของเขา
หลายปีมานี้มีภาพแห่งความทรงจำผุดขึ้นมามากมาย ส่วนมากจะเกี่ยวข้องกับเฮ่อเหลียนเช่อ
ช่วงเวลาแห่งความสุขที่เขาได้ใช้ชีวิตร่วมกับเฮ่อเหลียนเช่อ ควบม้าโลดแล่นไปบนพื้นหญ้าอย่างอิสระ ก้าวเหยียบบนพื้นหิมะเพื่อเสาะหาต้นเหมย ตกปลาตามแม่น้ำลำธาร…
มีภาพเช่นนี้ปรากฏขึ้นมากมาย เขารับรู้ได้ว่าในความฝันเขามีความสุขมากเพียงใด และเฮ่อเหลียนเช่อเองก็มีความสุขไปด้วยเช่นกัน รอยยิ้มบนใบหน้าดูเบิกบานสดใส แตกต่างไปจากความเศร้าหมองในตอนนี้โดยสิ้นเชิง
อีกอย่างหนึ่งที่เขารับรู้ได้ว่าในความฝัน เขาและเฮ่อเหลียนเช่อนั้นรักกันจริง เป็นเพราะไม่อยากถูกคนทั่วโลกให้ความสนใจ ดังนั้นพวกเขาจึงได้เลือกที่จะร่อนเร่ไปทั่วทุกสารทิศ ถอยห่างจากโลกมนุษย์ มีเพียงเขาสองคนดูแลซึ่งกันและกัน
เขาไม่ได้รู้สึกเดียวดายแม้แต่น้อย แต่กลับรับรู้ถึงความสุขที่ไม่เคยมีมาก่อน สองภพชาติรวมกันเขายังดูจะไม่มีความเท่ากับในฝันเลย!
ไม่เพียงแค่ฝันเห็นเฮ่อเหลียนเช่อ เหมยซูหานยังฝันเห็นเหมยเหมยด้วย
แต่เหมยเหมยในฝันกลับเสียใจและเจ็บปวด
ตลอดสามปีมานี้เขาฝันเห็นภาพเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับเหมยเหมยเพียงอย่างเดียว หนำซ้ำยังไม่ประติดประต่ออีกด้วย ขาดๆ หายๆ มีเพียงแค่ภาพเหตุการณ์หนึ่งที่ไม่อาจทำให้เขาลบล้างออกไปจากใจได้
เพราะเขาฝันเห็นเหมยเหมยกระโดดลงมาจากตึกสูงร่วงลงพื้น เลือดใต้ร่างเสมือนผ้าแพรต่วนสีแดงผืนหนึ่งก็มิปาน ค่อยๆ ไหลเป็นทางยาว แต่ใบหน้าของเหมยเหมยซีดเซียวขึ้นเรื่อยๆ มีเพียงหนึ่งเดียวคือไฝเม็ดแดงตรงหว่างคิ้วที่ยังแดงชาดดังเดิม
แต่ที่เขาต้องแปลกใจนั่นคือ เหตุใดเหมยเหมยต้องกระโดดตึกฆ่าตัวตาย?
เหตุใดช่วงที่เหมยเหมยฆ่าตัวตาย เขาและอู่เยวี่ยถึงไม่รั้งไว้?
ทั้งๆ ที่ตอนนั้นเขาและอู่เยวี่ยต่างก็อยู่ในเหตุการณ์
เป็นเพราะความฝันที่ไม่สมบูรณ์ เหมยซูหานคิดมาตลอดสามปีก็ยังไม่เข้าใจ เขาคิดว่าการตายของเหมยเหมยต้องเกี่ยวข้องกับตัวเขาและตัวอู่เยวี่ยด้วย
ดังนั้นเขาจึงต้องการสืบหาสาเหตุให้กระจ่าง หากไม่ชัดเจน เขาคงไม่อาจลบลืมมันออกจากใจไปได้
และแน่นอนว่าตอนนี้ตัวเขาไม่ได้เหมือนกับเมื่อก่อน ที่เอาแต่คิดว่าเหมยเหมยเป็นคนรักเก่าของตนเมื่อชาติก่อน หากว่าเหมยเหมยคือคนรักของเขา แล้วเฮ่อเหลียนเช่อเป็นอะไรได้เล่า?
เขาไม่อาจรักคนสองคนได้หรอก?
แต่เหมยซูหานก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ว่าเหตุใดเขาถึงได้มีความรู้สึกแปลกประหลาดกับเหมยเหมยเป็นพิเศษ?
อยากจะทำดีต่อเธอด้วยหัวใจ ไม่อยากให้เธอโดนทำร้าย อยากจะปกป้องเธอไปตลอดชีวิต…
ดังนั้น มีอยู่สองเรื่องที่เหมยซูหานต้องการจะสืบหาให้แน่ชัด หนึ่งคือสาเหตุการตายของเหมยเหมย สองคือความรู้สึกที่เขามีต่อเหมยเหมยแท้จริงแล้วมันคืออะไร?
เหมยเหมยที่เห็นเหมยซูก็พลันตกใจเล็กน้อย แต่เธอก็สามารถคืนสู่สภาพปกติได้อย่างรวดเร็ว จึงผงกหัวให้เหมยซูหานเล็กน้อย พร้อมกับแทรกตัวหลบและเดินออกจากประตูไป
………………………………………..
ตอนที่ 1105 แผนการของอู่เยวี่ย
เหมยซูหานอ้าปากค้างอยู่ อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ อยู่พักใหญ่ สุดท้ายจึงได้แค่ถอนหายใจกับตัวเองอย่างแผ่วเบา
ไว้รอให้เขาสืบหาให้แน่ชัดก่อนแล้วค่อยว่ากัน!
“พี่ซูหาน พี่ตั้งใจกลับมาเยี่ยมฉันเลยเหรอ?” อู่เยวี่ยดีอกดีใจมาก ความเหี้ยมโหดที่ใช้ต่อกรกับเหมยเหมยเมื่อครู่ ได้มลายหายไปในชั่วพริบตา เหลือเพียงความอ่อนหวานและดีใจ
เหมยซูหานส่งยิ้มให้อ่อนๆ “กลับมาเยี่ยมแม่ ได้ยินว่าเธอป่วย ก็เลยแวะมาเยี่ยม ดีขึ้นบ้างหรือยัง?”
รอยยิ้มของอู่เยวี่ยจางลงเล็กน้อย ความทุกข์ระทมแผ่ซ่านออกมาจากใจ แม้แต่ปลายลิ้นยังขมตามเลย
“ดีขึ้นมากแล้วล่ะ หมอบอกว่าอีกสองวันก็ออกโรงพยาบาลได้แล้ว ป้าเป็นอย่างไรบ้างคะ? ฉันไม่ได้เข้าไปหาท่านนานมากแล้ว” อู่เยวี่ยเอ่ยขึ้นด้วยเสียงออดอ้อน
เหมยซูหานมองหญิงสาวที่โตมาด้วยกันอย่างเห็นใจ ความข่มขื่นที่อู่เยวี่ยได้รับในค่ำคืนนั้น เขารับรู้ได้อย่างชัดเจน เฮ่อเหลียนเช่อไม่ได้ปิดบังเขาแต่อย่างใด
แต่เขากลับไม่ได้รับรู้ถึงเรื่องราวภายใน รับรู้เพียงแค่ว่าอู่เยวี่ยถูกชายฉกรรจ์จำนวนสิบกว่าคนรุมโทรม แต่สาเหตุหลักเกิดจากอะไรเขาเองก็ไม่รู้แน่ชัด และยิ่งไม่รู้เลยว่าเหมยเหมยมีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นี้
สำหรับหญิงสาวที่เข้าสู่ช่วงวัยแรกแย้ม ไม่มีเรื่องไหนน่าสลดใจไปยิ่งกว่านี้แล้ว
เหมยซูหานรู้สึกสงสารเห็นใจอู่เยวี่ยจริงๆ เพราะงั้นเขาจึงอยากมาหา ว่ามีอะไรที่เขาพอจะช่วยเหลือได้ไหม
ในเมื่ออู่เยวี่ยไม่อยากพูดถึง เขาเองก็จะทำเป็นไม่รู้ หลีกเลี่ยงไม่ให้อู่เยวี่ยต้องได้รับสิ่งกระทบกระเทือนใจ
อู่เยวี่ยเข้าใจว่าเหมยซูหานไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเธอเอง พลางถอนหายใจอย่างโล่งใจ
“แม่ของฉันสบายดี เมื่อไม่กี่วันมานี้ท่านโทรมาหาและยังถามถึงเธออยู่เลย บอกว่าเธอมักจะเข้าไปเยี่ยมเยือนอยู่บ่อยๆ ขอบใจเยวี่ยเยวี่ยมากนะ” เหมยเหมยซูหานฉีกยิ้มพร้อมเอ่ยขึ้นมา ในคำพูดมีความซาบซึ้งแฝงไว้อยู่
ปกติแล้วเขาจะยุ่งมาก อีกอย่างเฮ่อเหลียนเช่อตัวติดขนาดนั้น น้อยมากที่จะมีเวลากลับเมืองจิน อู่เยวี่ยสามารถเข้าไปเยี่ยมแม่เขาได้ เขาเองก็รู้สึกขอบคุณจากใจจริง ๆ
อู่เยวี่ยแอบนึกได้ใจ ที่แท้เดินหมากเข้าหาคุณแม่เหมยนับว่าเดินได้ถูกทาง
“พี่ซูหานก็เกรงอกเกรงใจไปได้ แม่ของพี่ก็เหมือนกับแม่ของฉันนั่นแหละ ฉันดูแลท่านก็ถือเป็นสิ่งสมควรแล้ว อีกอย่างฉันชอบคุณป้ามาก ๆ เลย” อู่เยวี่ยเผยรอยยิ้มอันอ่อนโยน ซึ่งราวกับภรรยาที่แสนดีที่คอยเอาอกเอาใจสามีเสียอย่างนั้น
เหมยซูหานส่งยิ้มให้ แต่ไม่ได้พูดเสริมอะไร จงใจเปลี่ยนคุยหัวข้ออื่น คุยกับอู่เยวี่ยไปไม่กี่คำก็ได้ขอตัวกลับ
เขาเพิ่งลงเครื่องก็มุ่งหน้ามาโรงพยาบาล ยังไม่ได้กลับบ้านไม่เยี่ยมแม่เลย ในเมื่ออู่เยวี่ยดูไม่ได้แย่มากจนถึงขนาดเดี้ยงจนลุกไม่ขึ้นอย่างที่เขาคิดไว้ก่อนหน้านั้น งั้นเขาวางใจแล้ว
อู่เยวี่ยใจจริงอยากจะคุยกับเหมยซูหานอีกสักหน่อย แต่เธอคืออู่เยวี่ยผู้ว่านอนสอนง่าย ซึ่งแน่นอนว่าไม่อาจโหวกเหวกโวยวาย เพราะงั้น…
เธอจึงทำตาปริบๆ มองเหมยซูหานจากไป
เหมยซูหานออกไปได้ไม่นาน เธอจึงลุกออกจากเตียง ร่างกายของอู่เยวี่ยฟื้นฟูกลับสู่สภาพเดิมอย่างสมบูรณ์ เหตุที่ยังคงอยู่ในโรงพยาบาล เป็นเพราะไม่อยากกลับไปหาเหอปี้อวิ๋น เธอยอมที่จะอยู่โรงพยาบาลต่อไป
อู่เยวี่ยเปลี่ยนมาสวมใส่ชุดลำลอง ซื้อผลไม้จำนวนหนึ่งก่อนจะมุ่งหน้าไปยังบ้านตระกูลเหมย
แม้ว่าจะการคบหากับเหมยซูหานจะเป็นไปไม่ได้แล้ว แต่เธอก็ไม่อยากละทิ้งภูเขาทองคำลูกนี้อย่างเหมยซูหานไป เธอต้องการให้เหมยซูหานเป็นดั่งกำลังหนุนที่แข็งแกร่งของเธอ
แบบนี้ชัยชนะที่จะทำให้เธอได้แต่งงานกับหานป๋อหย่วนก็มากขึ้นบ้าง
หานป๋อหย่วนขาดแคลนเงินทอง เธอดูออกมาตั้งแต่แรก เพราะงั้นเธอถึงได้แนะนำอู่เจิ้งซือ ทั้งยังจงใจเอ่ยถึงสถานะของอู่เจิ้งซือ และก็เป็นไปตามที่เธอคาดการณ์ไว้ไม่มีผิด หานป๋อหย่วนก็ใจหวั่นไหวขึ้นมา
เพราะฉะนั้นเธอจะต้องเพิ่มแต้มตัวเองมากขึ้น เหมยซูหานนั้นดูมีอิทธิพลกว่าอู่เจิ้งซืออยู่มาก เธอจะต้องกลายเป็นคุณผู้หญิงแห่งตระกูลหานให้ได้
ต้องได้!
เหมยซูหานซื้อบ้านให้กับแม่เหมยซึ่งไม่ได้หรูหรานัก เป็นเพียงเกสต์เฮ้าท์ทั่วไปที่อยู่ในตรอกซอยที่ดูครึกครื้นมีชีวิตชีวา
แม่บ้านของแม่เหมยกำลังซักผ้าอยู่ในสวนหลังบ้าน เธอรู้จักอู่เยวี่ย ซึ่งอู่เยวี่ยห้ามไม่ให้เธอส่งเสียง แอบเดินย่องๆ เข้าไปด้านใน เธออยากจะเซอร์ไพรส์เหมยซูหาน
“ซูหาน อายุแกก็ไม่ใช่น้อยๆ ในมหา’ลัยได้คบกับใครบ้างไหม?” น้ำเสียงโอบอ้อมอารีถูกเปล่งออกมาจากปากของแม่เหมย
………………………………………………………..