ตอนที่ 1109: ผลไม้เซียน
เจี้ยนเฉินสูดลมหายใจเข้าลึกและไม่สนใจกับเรื่องปัญหาวุ่นวาย เขาแค่หวังว่าเขาจะมีพลังที่จะหยุดทั้งสองถ้าสถานการณ์แบบนั้นเกิดขึ้น
เขาไม่ถามเถี่ยต้าถึงอนาคต โลกยังอยู่อยู่สภาวะสงบ ดังนั้นจึงไม่มีใครตัดสินใจว่าพวกเขาจะทำอะไรในอนาคต เรื่องที่ให้สัญญาไว้ในวันนี้จู่ ๆ อาจจะเปลี่ยนไปก็ได้ในวันถัดไป
เจี้ยนเฉินยืนอยู่ที่จุดต่ำของยอดเขา ในขณะที่เขาจ้องไปที่ทิศทางของหลุมดาราสักพัก เขาถอนหายใจ “พวกเรากลับกันเถอะ”
เนื่องด้วยลักษณะนิสัยของเถี่ยต้า เขาจึงไม่ทันได้สังเกตเห็นถึงความกังวลที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าของเจี้ยนเฉิน เขาพูดและหัวเราะอย่างตื่นเต้นกับเจี้ยนเฉินในขณะที่พวกเขาออกไป
“เจี้ยนเฉิน ความแข็งแกร่งของข้าเพิ่มขึ้นมากเลยในครั้งนี้ เจ้าคิดว่าข้ายังต้องถูกขังอยู่ในเมืองทหารรับจ้างกับผู้อาวุโสเทียนเจี้ยนอยู่หรือไม่…”
“เจี้ยนเฉิน ตระกูลผู้พิทักษ์ทั้งสิบทรงพลังขนาดไหน ? ความแข็งแกร่งของข้าพอที่จะเทียบกับพวกนั้นได้หรือยัง…
“เมื่อพวกเรากลับไปแล้ว ข้าจะไปเยี่ยมบ้านก่อน ข้าไม่ได้กลับไปหลายปีแล้ว ข้าคิดถึงครอบครัวของข้า…
เถี่ยต้าลืมเกี่ยวกับความเศร้าโศกและเสียใจที่เขารู้สึกต่อการต่อของเออหยิน เขาลบมันไปอย่างรวดเร็ว เขากลับไปทำตัวเหมือนที่เขาเคยเป็น
เจี้ยนเฉิน เถี่ยต้า และเฮยยู่ไม่อยู่ที่เกาะมังกรต่อ พวกเขาปรากฎตัวขึ้นที่ด้านนอกของมิติที่แยกตัวอีกครั้ง
“เจี้ยนเฉิน ! ” เสียงเย็นชาของผู้หญิงจู่ ๆ ก็ดังขึ้นมา ร่างลวงตาของเทพเจ้าแห่งท้องทะเลปรากฏขึ้นมาทันใดในพื้นที่ว่างเปล่า ใบหน้าของนางเลือนลาง เหมือนว่ามันถูกปกคลุมไปด้วยหมอก มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นหน้าตาของนาง
“ขอคารวะฝ่าบาท” เจี้ยนเฉินประสานมือและคำนับหลังจากที่ประหลาดใจเล็กน้อย
“ข้าขอคารวะผู้อาวุโส ! ” เฮยยู่และเถี่ยต้าไม่กล้าที่จะชักช้า พวกเขาก็คำนับอย่างเคารพไปที่เทพเจ้าแห่งท้องทะเลด้วย
เทพเจ้าแห่งท้องทะเลไม่มองไปแม้แต่ที่เฮยยู่ สายตาของนางหยุดที่เถี่ยต้าสักพักก่อนที่จะมองไปที่เจี้ยนเฉินอีกครั้ง นางพูด “ผลไม้เซียนที่รังมรณะกำลังจะปรากฏขึ้นมาอีกครั้งแล้ว ผลไม้นี้เป็นอะไรที่รวบรวมเอาโชคของโลกเอาไว้และมันช่วยให้คนกลายเป็นเซียนจักรพรรดิได้ มันใช้เวลาโตเป็นหมื่นปี ออกดอกในอีกหมื่นปี มีผลในตอนอีกหมื่นปี และสุกงอมในอีกหมื่นปี มันใช้เวลาทั้งหมดสี่หมื่นปีในการให้ผลออกมา 1 ลูก และมันจะอยู่ได้ 3 เดือนเท่านั้นเมื่อมันสุกเต็มที่แล้ว มันจะหายไปหลังจากเวลาสามเดือนหมดไป ผลไม้นี้กำลังจะโตเต็มที่แล้ว เจ้าจะพลาดมันไม่ได้”
“อะไรนะ ! ? ผลไม้เซียนที่สามารถทำให้คนกลายเป็นเซียนจักรพรรดิได้ ? มีผลไม้ที่มหัศจรรย์แบบนั้นในโลกด้วยหรือ ! ? ” ทั้งสามคนตกตะลึง ในขณะที่ใบหน้าของพวกเขาแสดงความเหลือเชื่อออกมา พวกเขาคงไม่เชื่อว่าของแบบนี้มันมีจริง ถ้ามันไม่ได้มาจากปากของเทพเจ้าแห่งท้องทะเล
ประโยชน์ของผลไม้นั้นดูเกินจริงไปมาก เพราะมันช่วยให้คนกลายเป็นเซียนจักรพรรดิได้ แม้แต่สมบัติสวรรค์แสนปียังไม่มีประโยชน์ขนาดนี้เลย
“การมีอยู่ของผลไม้เซียนนั้นเป็นความลับสุดยอดบนทวีปเทียนหยวน มีเพียงตระกูลโบราณจำนวนจำกัดเท่านั้นที่รู้เรื่องเกี่ยวกับมัน แต่องค์กรใหญ่จะพุ่งเป้าไปที่มันเมื่อใดก็ตามที่มันปรากฏออกมา เคยมีเซียนจักรพรรดิที่ต่อสู้เพื่อแย่งชิงมันมา” เทพเจ้าแห่งท้องทะเลอธิบาย
เจี้ยนเฉินเคร่งเครียดทันที “ฝ่าบาท ข้าขอถามได้ไหมว่าผลไม้นี้มันโตขึ้นที่ไหนในรังมรณะ ? ท่านทราบสถานที่ที่แน่นอนหรือไม่ ? “
“มันอยู่ในส่วนลึกมากของรังมรณะ มันอันตรายมากที่นั่น ดังนั้นระวังให้ดีตอนที่เจ้าเข้าไป แม้แต่เซียนจักรพรรดิยังตายที่นั่นได้” เทพเจ้าแห่งท้องทะเลตอบกลับ
“อะไรนะ ? แม้แต่เซียนจักรพรรดิยังตายได้ ? ” ทั้งเจี้ยนเฉินและเฮยยู่นิ่งอึ้งไป พวกเขายากที่จะเชื่อมันได้
“รังมรณะเป็นสุสานจากสนามรบโบราณ ในครั้งโบราณกาล มนุษย์ สัตว์อสูร และร้อยเผ่าพันธุ์จำนวนมากตายที่นั่น พื้นที่นั้นเคยย้อมไปด้วยเลือด ในขณะที่ศพก็กองกันเป็นภูเขา ปริมาณของมันช่างมากมายจนน่าตกใจ และมันยังมีเซียนจักรพรรดิที่พลาดพลั้งในการต่อสู้รวมอยู่ในนั้นด้วย หลังจากนั้นโมเทียนหยุนก็มาถึงที่นั่นและร่างข่ายอาคมที่ทรงพลังครอบคลุมเกาะเอาไว้ จากนั้นเขาก็ย้ายศพทั้งหมดไปไว้ที่นั่นด้วยความสามารถที่ยิ่งใหญ่ของเขา เขาเปลี่ยนให้ดินแดนนั้นกลายเป็นสุสาน”
“ในช่วงยุคนั้น เซียนจักรพรรดินั้นปรากฏขึ้นมาบ่อยกว่าเซียนราชาเสียอีก เซียนจักรพรรดิของทั้งสามเผ่าพันธุ์จำนวนนับไม่ถ้วนได้ตายไป ในขณะที่เซียนราชาและเซียนผู้คุมกฎก็ขึ้นไปอยู่ในระดับที่สูงขึ้น หลังจากที่ฝังจอมยุทธเป็นจำนวนมาก พื้นที่นั้นก็ค่อยเปลี่ยนไปอย่างช้า ๆ และวิญญาณแค้นและคำสาปแห่งความตายมากมายก็ถือกำเนิดขึ้นมา ก่อนที่มันจะกลายเป็นพื้นที่ที่อันตรายที่สุดบนทวีปเทียนหยวน และเกิดเป็นรังมรณะ” เสียงของเทพเจ้าแห่งท้องทะเลเต็มไปด้วยความเศร้าโศก ทั้งหมดเกิดขึ้นมาเมื่อนานมากแล้ว
“พูดอีกอย่างหนึ่งก็คือ การถือกำเนิดขึ้นมาของรังมรณะนั้นเป็นเพราะผู้อาวุโสโมเทียนหยุนงั้นหรือ ? ” เจี้ยนเฉินรู้สึกตกใจอย่างแปลกแปลกในใจ เขารู้สึกชื่นชมในความสามารถของโมเทียนหยุนอีกครั้ง
รังมรณะเป็นสถานที่ที่อันตรายที่สุดบนทวีปเทียนหยวน เขาไม่คิดว่ามันจะถูกสร้างขึ้นมาโดยโมเทียนหยุนเอง
เทพเจ้าแห่งท้องทะเลพยักหน้าอย่างช้า ๆ “การที่โม่เทียนหยุนสร้างสุสานนั้นมามันค่อนข้างแปลก แม้ว่ามันจะมีศพกองเป็นภูเขา แต่เขาก็ไม่จำเป็นที่จะต้องจัดการกับพวกมันแบบนั้นก็ได้ เขาทุ่มเทอย่างมากกับพื้นที่ที่เป็นรังมรณะ และเขายังใช้เลือดบริสุทธิ์ของเขาในการชำระล้างดินแดนนั้นด้วย เขาต้องมีจุดประสงค์อื่นแน่ ๆ มันจะใช้เพื่อการปลูกผลไม้เซียนที่ช่วยให้กลายเป็นเซียนจักรพรรดิได้หรือไม่นะ ? ” เสียงของเทพเจ้าแห่งท้องทะเลเต็มไปด้วยความสับสนเช่นเดียวกัน นางมึนงงกับการกระทำของโมเทียนหยุน
เจี้ยนเฉินและเฮยยู่ทั้งคู่ตระหนักได้ถึงบางอย่างจากสิ่งที่เทพเจ้าแห่งท้องทะเลพูด พวกเขาสั่นกลัวและความประหลาดใจก็เกิดขึ้นในแววตาของพวกเขา เฮยยู่ร้องออกมา “นั่นไม่ได้หมายความว่าผลไม้เซียนในรังมรณะมีส่วนเกี่ยวกับจอมยุทธที่ตายไปเมื่อครั้งโบราณกาลหรือเปล่า ? พวกเขาทำให้ผลไม้เซียนเกิดขึ้นมางั้นหรือ ? “
“ถูกต้อง มันเป็นต้นไม้พิเศษที่เกิดมาจากเลือดและแก่นแท้ของศพ เหตุผลที่ว่าทำไมมันถึงเป็นที่รู้จักในชื่อผลไม้เซียนเป็นเพราะมันทำให้ผู้คนกลายเป็นเซียนจักรพรรดิได้ ไม่เช่นนั้นมันคงจะถูกเรียกว่าผลไม้ปีศาจแทน” เทพเจ้าแห่งท้องทะเลกล่าว
เจี้ยนเฉินตกใจ เขาไม่คิดว่าผลไม้เซียนจะมีต้นกำเนิดแบบนี้ มันน่าเหลือเชื่อ
“ผลไม้เซียนประกอบไปด้วยแก่นแท้ของเซียนจักรพรรดิจากครั้งโบราณกาล รวมถึงสัจธรรมของธรรมชาติในระดับเซียนจักรพรรดิ เซียนผู้คุมกฎกินผลไม้ไม่ได้ ดังนั้นจึงมีแต่เซียนราชาที่กินมันได้ มากกว่าแสนปีที่แล้ว เซียนจักรพรรดิมนุษย์ได้ผลไม้มาและให้ลูกชายของเขาที่เป็นเซียนราชากิน ในท้ายที่สุด ลูกชายของเขาก็กลายเป็นเซียนจักรพรรดิในอีกร้อยปี อย่างไรก็ตาม ผลไม้ส่วนใหญ่จะถูกกินโดยคนที่เป็นเซียนราชาขั้นสูงสุดมาหลายปีแล้วและคนที่ยากที่จะเป็นเซียนจักรพรรดิได้ ในท้ายที่สุด ทั้งหมดก็ได้กลายเป็นเซียนจักรพรรดิ ยกเว้นคนเดียว พวกเขาทั้งหมดตัดผ่านไปได้สามขอบเขตเล็กของการฝึกฝนและกลายเป็นเซียนจักรพรรดิชั้นสวรรค์ที่สามถึงห้า” เทพเจ้าแห่งท้องทะเลอธิบาย นางเห็นการเกิดของผลไม้เซียนที่จะเกิดขึ้นมาทุกสี่หมื่นปีมามากกว่ายี่สิบครั้ง นางยังเข้าใจเรื่องผลไม้เซียนดีกว่าตระกูลผู้พิทักษ์ที่เก่าแก่อีกด้วย
“มีวิญญาณแค้นอยู่เป็นจำนวนมากในรังมรณะ ทั้งหมดเป็นคนจากทั้งสามเผ่าพันธุ์ที่ตายไปในการต่อสู้ โชคดีที่พวกเขาถูกขังอยู่ในข่ายอาคมที่สุดยอดของโม่เทียนหยุน ไม่งั้นโลกทั้งโลกคงตกอยู่ในอันตรายถ้าพวกเขาหลุดออกมาได้ ยกเว้นเมืองทหารรับจ้างและอาณาจักรทะเลที่ข้าดูแลอยู่”
“รังมรณะแบ่งออกเป็น 3 โซน โซนแรกมีเพียงวิญญาณแค้นเซียนผู้คุมกฎเท่านั้น ในขณะที่โซนที่สองนั้นมีวิญญาณแค้นเซียนผู้คุมกฎและเซียนราชาอยู่ วิญญาณแค้นมีอยู่ค่อนข้างมาก และเมื่อติดอยู่ในนั้น แม้แต่เซียนจักรพรรดิยังมีโอกาสที่จะตายได้ ยังมีสิ่งที่ทรงพลังอยู่ในส่วนลึกของโซนที่สามด้วย อย่างไรก็ตาม มันจะอยู่เฉยเป็นส่วนใหญ่แลไม่ค่อยตื่นขึ้นมา เจ้าต้องระวังอย่างไปรบกวนมัน ผลไม้เซียนโตในโซนที่สาม ข้าได้บอกสิ่งที่จำเป็นไปหมดแล้ว เจ้าจะไปที่รังมรณะหรือไม่นั้นก็ขึ้นอยู่กับเจ้า” ร่างของเทพเจ้าแห่งท้องทะเลจางหายไปอย่างช้า ๆ นางมาและจากไปอย่างไร้ร่องรอย ไม่มีใครตามรอยนางได้
เจี้ยนเฉินและเฮยยู่ไม่ได้สังเกตว่าเทพเจ้าแห่งท้องทะเลจากไปแล้ว พวกเขาครุ่นคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เทพเจ้าแห่งท้องทะเลพูดในตอนท้าย สิ่งมีชีวิตที่เหลือเชื่อซ่อนอยู่ในส่วนลึกของโซนที่สาม
“มันใช่เซียนจักรพรรดิขั้นสูงสุดหรือเปล่านะ ? ” เจี้ยนเฉินครุ่นคิดเสียงแหบแห้ง เขารู้สึกเย็นยะเยือกข้างใน เขาเข้าใจว่าเซียนราชาขั้นสูงสุดนั้นแข็งแกร่งเพียงใด นางฟ้าเฮายู่นั้นเป็นตัวอย่างที่ดี นางนั้นสามารถขังกลุ่มเซียนราชาได้ด้วยข่ายอาคมเดียวที่แม้แต่เฮยยู่ก็ยังไม่สามารถหลุดออกมาได้
“เทพเจ้าแห่งท้องทะเลเองก็เป็นจอมยุทธที่อยู่ในขอบเขตดั้งเดิม แม้แต่นางยังได้ชื่อว่าเป็นสิ่งที่ชีวิตที่ทรงพลัง ถ้างั้นวิญญาณแค้นนี้ก็คงยากที่จะรับมือแน่ มันต้องเป็นเซียนจักรพรรดิขั้นสูงสุดก่อนที่จะมันจะตายไปแน่” เฮยยู่พูดเสียงทุ้ม เขาเคร่งเครียด ความแตกต่างในความแข็งแกร่งระหว่างเซียนจักรพรรดินั้นช่างมากมายเหมือนความต่างระหว่างเซียนราชาชั้นสวรรค์ที่ 1 กับขั้นสูงสุด
“เจี้ยนเฉิน เจ้าจะไปที่รังมรณะหรือไม่ ? ” เฮยยู่หันไปหาเจี้ยนเฉินหลังจากที่เงียบไปสักพัก
เจี้ยนเฉินก้มหัวลงอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่เขาคิดเรื่องผู้อาวุโสสูงสุดเทียนเจี้ยน เทียนเจี้ยนได้เคยช่วยเขาไว้หลายครั้งและมีเมตตากับเขามาก ในตอนนี้เขากำลังจะหมดอายุขัยแล้ว มันยากมากที่เขาจะกลายเป็นเซียนระดับจักรพรรดิได้ด้วยตัวเองในยุคนี้ “ข้าจะไป ข้าต้องไป” สายตาของเจี้ยนเฉินแน่วแน่ในตอนนี้ เขาคงไม่อยู่มาได้ถึงทุกวันนี้ถ้าไม่ได้ความช่วยเหลือของเทียนเจี้ยน
“ข้ามาจนถึงทุกวันนี้ได้ ทั้งหมดเป็นเพราะผู้อาวุโสเทียนเจี้ยนและความช่วยเหลือที่ไม่คิดถึงตัวเองของเขา แต่ข้ายังไม่เคยทำอะไรตอบแทนเขาเลยแม้แต่อย่างเดียว ถ้าข้าสามารถช่วยเขาได้ในครั้งนี้ มันจะเป็นเรื่องใหญ่อย่างนั้นเชียวหรือถึงข้าจะต้องเสี่ยงชีวิตของข้า ? ” เจี้ยนเฉินกำหมัดและแน่วแน่
“ข้าจะไปกับเจ้า ข้าอยากจะเห็นว่ารังมรณะที่เต็มไปด้วยวิญญาณแค้นนี้ ฮ่าอ่า ข้าก็อยู่มาหลายปีแล้ว แต่ข้ายังไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน” เฮยยู่หัวเราะ
หลังจากนั้น เจี้ยนเฉินก็เข้าไปในมิติวัตถุเซียนและไปหารุยจินและหงเหลียน เขาบอกทุกอย่างที่เทพเจ้าแห่งท้องทะเลพูดโดยไม่ได้ปิดบังข้อมูลใดเอาไว้
“ข้าไม่คิดเลยจริงจริงว่าจะมีของศักดิ์สิทธิ์เช่นผลไม้เซียนที่สามารถเอาโชคมาจากธรรมชาติได้ โมเทียนหยุนนั้นช่างมีทักษะจริง ๆ ” รุยจินและหงเหลียนตกตะลึงเช่นกันเมื่อพวกเขาได้รู้เรื่องเกี่ยวกับผลไม้เซียน ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ