ไม่นาน ทีมผู้พิทักษ์เงาลับก็มาถึง หยางเฉินจึงออกจากโรงพยาบาล
ยี่สิบนาทีต่อมา หยางเฉินขับรถมาถึงซินเฉ่ากรุ๊ป
“พี่เฉิน!”
หม่าชาวมาถึงก่อนเวลา เมื่อเห็นหยางเฉินก็เดินเข้ามาทักทายทันที
“คุณได้รับบาดเจ็บภายในเหรอ?”
เมื่อเห็นหม่าชาว หยางเฉินก็หน้านิ่วคิ้วขมวด
เมื่อดูจากแดนของหยางเฉิน เขาสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า ลมหายใจของ หม่าชาวนั้นยุ่งเหยิงไม่เป็นระเบียบ เห็นได้ชัดว่าเป็นอาการบาดเจ็บภายใน
หม่าชาวยิ้มและพูดว่า “พี่เฉิน ความสามารถในการฟื้นตัวของผมแข็งแกร่งแค่ไหน คุณยังไม่ชัดเจนอีกเหรอ? จะว่าไปแล้วเมื่อมีภรรยาเป็นแพทย์ผู้เชี่ยวชาญอย่างอ้ายหลิน อาการบาดเจ็บเล็กน้อยก็ไม่มีปัญหาอะไร”
“ขี้โม้จัง!”
หยางเฉินด่ายิ้มๆ
แม้ว่าหม่าชาวจะได้รับบาดเจ็บภายใน แต่ก็ไม่ร้ายแรงมาก สามารถฟื้นตัวได้ภายใน 35 วัน
“พี่เฉิน คุณเรียกฉันมาที่ซินเฉ่ากรุ๊ปทำไมเหรอ?”
หม่าชาวเอ่ยปากถาม
“พานายไปทำความคุ้นเคยกับที่นี่ก่อน”
หยางเฉินกล่าวด้วยรอยยิ้ม
หม่าชาวมีสีหน้ามึนงง “ผมได้ยินมาว่าบริษัทนี้มีตระกูลเซวแห่งตระกูลเดอะคิงอยู่เบื้องหลัง แล้วทำไมต้องทำความคุ้นเคยกิจการของตระกูลเซวด้วย?”
“เข้าไปดูข้างในก่อนเถอะ”
หยางเฉินพูดจบก็เดินนำเข้าไปก่อน
“ขอโทษนะครับ พวกคุณกำลังหาใครอยู่ครับ?”
เมื่อทั้งสองเข้ามาในซินเฉ่ากรุ๊ป ก็มีคนเข้ามาถามทันที
“ผมต้องการพบผู้จัดการของพวกคุณ”
หยางเฉินกล่าว
“ขอโทษนะครับ คุณได้นัดไว้หรือเปล่า?”
เมื่อได้ยินว่าคนที่หยางเฉินกำลังมองหาคือผู้จัดการ อีกฝ่ายก็สุภาพขึ้นกว่าเดิมมาก
“ไม่ได้นัดไว้ คุณช่วยบอกเขาว่าผมชื่อหยางเฉิน”
ตอนนี้ซินเฉ่ากรุ๊ปทั้งหมดเป็นของหยางเฉิน ถ้าเขาต้องการพบผู้จัดการ จะต้องนัดหมายด้วยหรือ?
“ขอโทษครับ หากไม่ได้นัดไว้ ผมก็ไม่สามารถพาคุณไปพบผู้จัดการได้”
น้ำเสียงของพนักงานต้อนรับเริ่มแข็งกร้าวขึ้นอีกครั้งหลังจากรู้ว่าไม่ได้มีการนัดหมาย
หยางเฉินขมวดคิ้วและพูดว่า “คุณไปบอกผู้จัดการของคุณหน่อย ไม่ได้เหรอ?”
โดยทั่วไปแล้วต่อให้เป็นที่เยี่ยนเฉินกรุ๊ปเอง หากมีบุคคลที่ไม่ได้นัดหมายต้องการพบหยางเฉิน พนักงานต้อนรับจะโทรแจ้งหยางเฉินเพื่อบอกชื่อและจุดประสงค์ของบุคคลนั้น
พนักงานต้อนรับของซินเฉ่ากรุ๊ป ทำไมมีตาหามีแววไม่
“ผู้จัดการจะพบใครก็ได้งั้นเหรอ? ถ้าใครๆ ก็อยากพบเขา แล้วผู้จัดการจะเอาเวลาที่ไหนไปทำงานล่ะ?”
สีหน้าของพนักงานต้อนรับเปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที “พวกคุณกรุณาออกไปเดี๋ยวนี้ มิฉะนั้นฉันจะเรียกรปภ.!”
“คุณกำลังรนหาที่ตาย!”
หม่าชาวโกรธขึ้นมาทันที
“รปภ.! รปภ.! มีคนมาก่อความวุ่นวาย!”
พนักงานต้อนรับตะโกนเสียงดังขึ้นมาทันที
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในเครื่องแบบหลายคนรีบปรี่เข้ามารุมล้อมหยางเฉินและหม่าชาวไว้
หยางเฉินหน้านิ่วคิ้วขมวดขึ้นมาทันที คุณตู้เพิ่งมอบซินเฉ่ากรุ๊ปให้กับเขา เขาไม่รู้ว่าต้องติดต่อใคร ก็เลยมาด้วยตนเอง
แต่ที่คิดไม่ถึงก็คือ เขาเป็นเจ้าของบริษัทนี้แต่กลับพบผู้จัดการไม่ได้ ตรงกันข้ามกลับถูกมองว่าเป็นคนที่มาก่อความวุ่นวายไปอีก
“พวกชอบดูถูกคนอื่น พี่เฉินมาถึงบริษัทพวกคุณด้วยตัวเอง มันเป็นเกียรติกับบริษัทของพวกคุณด้วยซ้ำ พวกคุณยังกล้ามาขัดขวาง คุณนี่มันแกว่งเท้าหาเสี้ยน”
หม่าชาวพูดเย้ยหยัน
หม่าชาวกำลังจะระเบิดอารมณ์อีกคน แต่ถูกหยางเฉินห้ามไว้
“ผมคือหยางเฉินประธานเยี่ยนเฉินกรุ๊ป พวกคุณโทรหาผู้จัดการของพวกคุณ เขาจะมาหาผมด้วยตัวเอง”
หยางเฉินพูดอย่างใจเย็น
ถึงอย่างไรนี่คือกิจการที่จะมอบให้หม่าชาวเป็นของขวัญ ถ้าต้องการก่อเรื่องที่นี่ ก็มีแต่จะทำให้ตัวเองเสียชื่อเสียง
“ประธานเยี่ยนเฉินกรุ๊ป?”
พนักงานต้อนรับยิ้มเยาะ “ถ้าคุณเป็นประธานของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป ผมก็เป็นประธานซินเฉ่ากรุ๊ปแล้วล่ะ”
“เกิดอะไรขึ้น?”
ทันใดนั้นก็มีเสียงเอ่ยถามดังขึ้น
“เลขาเซียว คุณมาได้ทันเวลาพอดี”
พนักงานต้อนรับก้าวไปข้างหน้าทันทีและพูดด้วยสีหน้าประจบประแจง “มีชายหนุ่มสองคนมา ไม่ได้นัดหมายไว้ ต้องการพบผู้จัดการหลิว ยังบอกอีกว่าเขาเป็นประธานของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป”
“หยางเฉิน!”
เลขาเซียวรู้สึกประหลาดใจที่เห็นหยางเฉินในเวลานี้
เมื่อเห็นผู้หญิงคนนี้อีกครั้ง หยางเฉินก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย
ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น เธอคือเพื่อนร่วมชั้นเก่าของเขา เมื่อวานนี้ตอนที่หยางเฉินไปที่ฝ่ายขายของเมืองในฝันเพื่อซื้อวิลล่าให้หม่าชาว เธอยังเป็นพนักงานขายของฝ่ายขายอยู่เลย
แค่วันเดียวจะมาเป็นเลขาได้อย่างไร?
“ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?”
พอเซียวจื่อฉิงเห็นหยางเฉินก็ถามอย่างนึกสนุก
“ผมมาที่นี่เพื่อมาพบผู้จัดการของคุณ”
หยางเฉินเอ่ยปาก “ในเมื่อคุณคือเลขา ก็ควรจะติดต่อเขาได้ใช่ไหม?”
เซียวจื่อฉิงกลับยิ้มพลางส่ายหน้า “หยางเฉิน ฉันเกรงว่าวันนี้คุณจะไม่ได้พบผู้จัดการหลิวแล้วล่ะ”
หยางเฉินขมวดคิ้ว
“เพราะผู้จัดการหลิวบอกว่า วันนี้ประธานคนใหม่ของ ซินเฉ่ากรุ๊ปจะมาวันนี้ เขาจะไม่พบใครเลยนอกจากท่านประธาน คุณกลับไปเถอะ”
เซียวจื่อฉิงกล่าวด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ
เซียวจื่อฉิงในเวลานี้ ดูท่าทางเหมือนคางคกขึ้นวอ
เมื่อวานนี้หลังจากที่เธอถูกไล่ออกจากเมืองในฝันเพราะหยางเฉิน เธอก็ได้พบกับหลิวฉีที่เพิ่งได้รับการเลื่อนตำแหน่งทันที และกลายเป็นเลขาผู้จัดการของซินเฉ่ากรุ๊ป
บอกว่าเป็นเลขา แต่ความจริงก็คือของเล่นของหลิวฉีแค่เท่านั้นเอง
ในอดีตหลิวฉีเป็นเพียงหนึ่งในรองผู้จัดการของซินเฉ่ากรุ๊ป เขาซื้อวิลล่าหลังหนึ่งจากเซียวจื่อฉิง ทั้งสองแอบส่งสายตากันไปมา จนได้มาอยู่ด้วยกัน
เมื่อวานหลิวฉีเพิ่งได้รับการเลื่อนตำแหน่ง ดังนั้นเขาจึงกล้าที่จะให้เซียวจื่อฉิง มาเป็นเลขาของเขา
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ คุณสามารถขอให้ผู้จัดการหลิวลงมาต้อนรับได้”
หยางเฉินพูดอย่างราบเรียบ
ท่าทางคางคกขึ้นวอของเซียวจื่อฉิง ทำให้เขาอึดอัดมาก
“ต้อนรับ? ประธานคนใหม่ยังไม่มา ผู้จัดการหลิวมาจะมารับใคร?”
เซียวจื่อฉิงชะงักไปครู่หนึ่งแล้วจึงกระจ่างว่า หยางเฉินหมายความว่าต้องการให้หลิวฉีมาต้อนรับเขา
“หยางเฉิน คุณคงไม่ได้จะบอกฉันหรอกนะว่า คุณคือประธานคนใหม่ของซินเฉ่ากรุ๊ป?”
เธอหัวเราะลั่นออกมา
“ช่างคุยโวอย่างหน้าไม่อาย เมื่อกี้บอกว่าตัวเองเป็นประธานของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป มาตอนนี้บอกว่าตัวเองเป็นประธานคนใหม่ของซินเฉ่ากรุ๊ป ทำไมคุณไม่บอกไปเลยล่ะว่า คุณคือคิงแห่งเยี่ยนตู?”
พนักงานต้อนรับที่เพิ่งต้อนรับหยางเฉินพูดอย่างประชดประชัน
“หยางเฉิน ฉันแนะนำว่าอย่าทำให้ตัวเองขายหน้าเลย รีบออกไปจากที่นี่เถอะ!”
เซียวจื่อฉิงยังจำเหตุการณ์เมื่อวานได้ เธอจึงไม่เสแสร้งอีก แต่พูดประชดประชันเพื่อฉีกหน้าเขาทันที “ถ้าคุณยังไม่ไปอีก ฉันจะให้รปภ.ไล่คุณออกไป”
“คุณกล้าเหรอ!”
หม่าชาวโกรธทันที เขาก้าวไปข้างหน้าและยืนขวางอยู่หน้าหยางเฉิน แววตาดุร้าย กวาดสายตามองไปยังเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่รอบๆ
“เซียวจื่อฉิง คุณแน่ใจเหรอว่าต้องการไล่ผมออกไป?”
หยางเฉินถามด้วยสีหน้านิ่งเฉย แต่ในน้ำเสียงมีความยั่วเย้าปนอยู่
ไม่รู้ทำไม เซียวจื่อฉิงจึงอดตื่นตระหนกอยู่ภายในใจไม่ได้
เมื่อวานที่ฝ่ายขายของเมืองในฝัน เธอได้เห็นภาพประธานของเมืองในฝันแสดงความเคารพหยางเฉินเองกับตา
นี่ก็เพียงพอแล้วที่จะบอกว่าหยางเฉินในตอนนี้มีหน้ามีตาในเมืองเยี่ยนตูแค่ไหน
ถ้าเธอต้องการขับไล่หยางเฉินออกไปจริงๆ เธอจะเจอปัญหาอะไรไหม?
แต่เธอก็นึกขึ้นได้อย่างฉับพลันว่าเบื้องหลังซินเฉ่ากรุ๊ป มีตระกูลที่แข็งแกร่งหนุนหลังอยู่ แม้แต่แปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูก็ไม่กล้าที่จะล่วงเกินซินเฉ่ากรุ๊ป
เมื่อคิดถึงตรงนี้ ความกังวลที่เคยมีของเซียวจื่อฉิงก็หายไปในทันที
“รปภ. ไล่สองคนนี้ออกไป!”
เมื่อเซียวจื่อฉิงนึกถึงเรื่องที่ตัวเองถูกไล่ออกจากฝ่ายขายของเมืองในฝันเมื่อวานนี้ ในใจก็เต็มไปด้วยไฟโทสะ เธอแผดเสียงอย่างโกรธจัด
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสิบกว่านายตรงเข้ามาหาหยางเฉินและหม่าชาวทันที