ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1038 เขาตายไม่ได้
“เขาเกิดเรื่องแล้ว พวกเราจำเป็นต้องไปถึงประเทศ T เดี๋ยวนี้ อีกอย่าง รู้อาการป่วยของเขาแล้วว่าเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวระยะสุดท้าย คุณไปถามพิมแสงหน่อยว่าหมออะไรที่รักษาอาการป่วยให้กับเขาตอนที่เขาอยู่ที่นี่? เดี๋ยวพาไปด้วยกัน!”
“……”
มะเร็งเม็ดเลือดขาว?!!
เส้นหมี่รู้สึกเหมือนเบื้องหน้ามืดสนิทอยู่ครู่หนึ่ง
หนึ่งชั่วโมงต่อมา สองคนที่เพิ่งจะมาถึงก็ต้องรีบเดินทางไปอย่างรีบร้อน และพาคุณหมอคนหนึ่งไปด้วย แม้แต่น้ำยังไม่ได้ดื่มเลยสักหยดเดียว
พิมแสงหลังจากที่ได้เห็นด้านหลังของทุกคนจากไปอยู่ที่ในวิลล่าแห่งนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกปวดใจขึ้นมา : “พี่ธิป พี่จะต้องไม่เป็นอะไรนะ พี่ธิป………”
เธอยืนสองมือไหว้ขอพรอยู่ที่บนระเบียง
แต่หารู้ไม่ว่าผู้หญิงที่นอนหมดสติอยู่ด้านหลัง ก็ได้ลืมตาทั้งสองข้างขึ้นมาท่ามกลางแสงไฟสลัวๆ นี้
เส้นหมี่พวกเขารวดเร็วมาก
เพื่อให้เดินทางมาถึงประเทศ T ภายในระยะเวลาอันสั้นที่สุด พวกเขาไม่ได้นั่งเที่ยวบินธรรมดา แต่ภายใต้การจัดการของแสนรักที่เรียกเครื่องบินส่วนตัวบินตรงมาเลย
ดังนั้น ในตอนที่พวกเขามาถึงประเทศ T ก็เป็นเวลาประมาณช่วงสามสี่โมงเช้า
“เขาล่ะ?”
เมื่อมาถึงที่นี่แล้ว คู่สามีภรรยาทั้งสองก็เข้ามาในโรงพยาบาล หลังจากที่เจอม็อกโกแล้ว ก็ถามขึ้นมาตรงๆ
สภาพของม็อกโกดูย่ำแย่มาก
เขายืนอยู่ที่หน้าห้องผ่าตัดนี้ ดวงตาเต็มไปด้วยสีเลือดแดงก่ำ ในฐานะนายทหารคนหนึ่ง คนที่ให้ความสำคัญกับมารยาทและภาพลักษณ์มาโดยตลอดอย่างเขา ในเวลานี้ กลับทิ้งก้นบุหรี่เต็มพื้นไว้ใต้เท้า
“……..ยังอยู่ในห้องผ่าตัด หมอกำลังใช้ปั๊มให้เลือดแข็งตัว”
“ปั๊มให้เลือดแข็งตัว?”
เส้นหมี่ได้ยินชื่อนี้ ทันใดนั้นสีเลือดฝาดเพียงเล็กน้อยบนใบหน้าก็หายวับไปทันที
ปั๊มให้เลือดแข็งตัวเป็นเครื่องมือทำให้เลือดแข็งตัวที่วงการแพทย์คิดค้นขึ้นมาในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา หลักๆ แล้วจะใช้ในกรณีที่ยากับการผ่าตัดไม่สามารถห้ามเลือดไว้ได้ การใช้เทคโนโลยีแช่แข็งด้วยความดันสูงแบบนี้ จะทำให้ทุกจุดที่มีเลือดออกของผู้ป่วยเกิดการแข็งตัว
จากนั้นก็ค่อยมาซื้อเวลาในการช่วยชีวิต
แค่คิดก็รู้ได้แล้วว่า คนที่นอนอยู่ข้างในตอนนี้ มีสภาพย่ำแย่มากขนาดไหนแล้ว
“ไม่ได้ ฉันต้องเข้าไปดูหน่อย!” เส้นหมี่ไม่สามารถใจเย็นลงได้เลย เธอยืนกรานขอร้องเข้าไปดูในห้องผ่าตัดด้วยตัวเอง จะลองใช้เข็มของตัวเองมาใช้ห้ามเลือดให้กับชายคนนี้”
แต่ว่าแม้แต่ไขกระดูกเม็ดเลือดเองก็ยังไร้บทบาทไปโดยสิ้นเชิง เธอเข้าไปจะช่วยอะไรได้ล่ะ?
แสนรักห้ามเธอเอาไว้
“คุณเข้าไปก็ไร้ประโยชน์ คุณหมอจอหน์ คุณเข้าไป นำยาสองหลอดที่เอามาไปให้กับพวกเขา”
“ได้ครับ คุณแสนรัก”
จากนั้น คุณหมอคนนี้ที่พามาจากเมืองเคลียร์ก็เดินเข้าไปข้างในแล้ว
การรอที่แสนทรมานก็ต้องดำเนินไปอีกสองชั่วโมง และในสองชั่วโมงนี้ ทุกคนนั่งรออยู่ที่ทางเดินแห่งนี้โดยไม่พูดอะไรเลย
พวกเส้นหมี่เองก็ไม่ได้ไปถามม็อกโกว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่?
และม็อกโกก็ไม่ได้ไปถามพวกเขาที่มาจากเมืองเคลียร์ สถานการณ์ทางนั้นเป็นอย่างไรบ้าง?
ระหว่างพวกเขาเหมือนว่ากำลังรอข่าวหนึ่งอยู่ เพียงแค่มีข่าวนี้ออกมานี้ สภาพบรรยากาศกดดันจนแทบหายใจไม่ออกแบบนี้ระหว่างพวกเขาถึงจะถูกทำลายลงไป
มิฉะนั้น แบบนี้จะเป็นหมากในเกมที่ตายแล้ว!
โชคดีก็คือ หลังจากสองชั่วโมงผ่านไปแล้ว ในตอนที่ท้องฟ้าข้างนอกเริ่มส่องแสงสว่าง มีแสงสาดส่องอยู่เล็กน้อย
ในที่สุดไฟของห้องผ่าตัดก็ดับลงแล้ว
“ดับแล้ว！”
หลังจากที่เส้นหมี่เห็นฉากนี้แล้ว ก็รีบลุกพรวดขึ้นมาจากม้านั่งราวโดยสัญชาตญาณทันที
แสนรักเองก็หันหน้าเหลือบมอง
แต่เขายังคงไม่ขยับ ผู้ชายฝั่งตรงข้ามที่สูบบุหรี่มาสองชั่วโมงเต็ม ก็ได้โยนบุหรี่มวนนั้นในมือทิ้งลงแล้วเหยียบอย่างรุนแรง รีบก้าวเท้าเดินตรงไปที่หน้าห้องผ่าตัดอย่างไม่รีรอ
และแล้วเมื่อพอเดินถึง คนก็ถูกเข็นออกมาแล้ว
“คุณหมอ เขาเป็นยังไงบ้าง?”
“หลังจากที่ใช้ยาของคุณหมอจอหน์แล้ว ก็ระงับไว้ได้แล้วในเบื้องต้น แต่ว่า อาการของเขาอันตรายเป็นอย่างมาก ถ้าหากปัญหาไขกระดูกยังคงไม่ได้รับการแก้ไขอยู่อย่างนี้ งั้นเขา……..”
อาการข้างหลัง คุณหมอไม่กล้าพูดต่อไปแล้ว
เส้นหมี่ฟังจบแล้ว ทันใดนั้นตัวเธอสั่นโซเซอีกครั้ง
“ที่รัก!” แสนรักที่เดินเข้ามาเห็นเข้า ก็รีบยื่นมือใหญ่ไปคว้าและประคองเธอไว้ทันที
ปัญหาไขกระดูกต้องจัดการแก้ไขอย่างไร?
แน่นอนว่ามีเพียงวิธีเดียวเท่านั้น ปล่อยให้พังผืดซึ่งเป็นพังผืดที่สูญเสียความสามารถในการสร้างเม็ดเลือด เจริญเติบโตขึ้นใหม่ จากนั้นเกิดความมีชีวิตชีวาขึ้นมาใหม่
แต่เขาโดนยาพิษ ไม่ใช่ประเภทเม็ดเลือดขาว อาการแบบนี้ ยังสามารถรักษาได้งั้นจริงเหรอ?
เส้นหมี่มุดอยู่ในอ้อมกอดของชายคนนี้ พอก้มหน้า ก็มองเห็นผู้ชายคนนี้ที่ในที่สุดเธอก็ตามหาจนเจอแล้ว ในเวลานี้กลับนอนอยู่แล้วถูกเข็นออกมาจากห้องผ่าตัด
ในที่สุด น้ำตาเม็ดโตๆ ก็ร่วงหล่นลงมา
“พี่ชาย เขาตายไม่ได้นะ……..”
“รู้”
“ดังนั้น พี่มีวิธีไหม?”
เธอได้ยินน้ำเสียงที่ยังคงเรียบเฉยของเขา ทันใดนั้นก็เหมือนกับคว้าเส้นฟางช่วยชีวิตเส้นสุดท้ายเอาไว้ได้ มองดูเขาด้วยใบหน้าที่เปี่ยมล้มไปด้วยความหวัง
ม็อกโกที่อยู่ตรงข้ามเองก็ไม่ต่างกัน
แต่ในท้ายที่สุดผู้ชายคนนี้ก็คิดออกมาได้แค่วิธีหนึ่งที่ไม่ใช่วิธี
“ผมได้ให้คนส่งไขกระดูกของเขาไปให้กับไพบูลย์เรียบร้อยแล้ว โรงพยาบาลเมืองหลวงคือโรงพยาบาลที่ดีที่สุดในประเทศ ระดับการรักษาก็ไม่เป็นสองรองใครในโลกนี้ ถึงตอนนั้นก็รอเขาตอบกลับ”
“…….ได้”
ถึงแม้มีผิดหวังบ้างเล็กน้อย
แต่ในท้ายที่สุดมีวิธีก็ยังดีกว่าไม่มีวิธีเลย
สองสามคนมองดูตามคุณหมอพาชายคนนี้เข้าไปในห้องไอซียูแล้ว แสนรักจึงใช้สายตาที่เย็นเฉียบจ้องตรงไปที่ผู้ชายที่อยู่ฝั่งตรงข้าม