เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1654
เดิมทีหลังจากทะลุระดับถึงแดนปราณฟ้า ลู่ฝานแอบภูมิใจเล็กน้อยว่าตัวเองเป็นยอดฝีมือแล้ว!
แต่วันนี้ลู่ฝานกลับรู้สึกล้มเหลวอย่างรุนแรง ลองเลือกสัตว์อสูรออกมาจากฝูงนี้สักตัว ล้วนเก่งกว่าเขาทั้งนั้น ดูเหมือนเส้นทางการฝึกฝนของเขายังหนักหนาและอีกยาวไกล
หลังผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ลู่ฝานเดินเหงื่อแตกพลั่กมาถึงหน้าเสาแสง
สัตว์อสูรรอบๆ รีบแยกตัวออก ล้อมเขากับเสาแสงเอาไว้
สัตว์อสูรส่งเสียงคำรามออกมาอย่างต่อเนื่อง ดังเป็นระลอก เสียงดังขึ้นเรื่อยๆ
ลู่ฝานถามไอ้เก้าว่า “พวกมันตะโกนอะไรกัน”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรชะงักไป เหมือนกำลังถามวิญญาณเทพมังกรทำลายล้าง หลังจากนั้นพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ พวกมันกำลังตะโกนว่ารีบเปิดค่ายกล ไม่งั้นจะกินเจ้านาย อืม ยังมีคำด่าภาษาสัตว์ด้วย เหมือนคำด่าของคน จะให้ฉันพูดซ้ำอีกรอบไหม”
ลู่ฝานพูดว่า “ไม่ต้อง ฉันเข้าใจแล้ว!”
เงยหน้ามองเสาแสงอันนี้ สัมผัสถึงพลังมหาศาลที่แฝงอยู่ในนั้น ลู่ฝานพูดว่า “สวรรค์ชั้นแปดน่าจะอยู่บนฟ้าสินะ ฉันเข้าไปในเสาแสงแล้วจะถึงสวรรค์ชั้นแปดเลยหรือเปล่า!”
เมื่อคิดเช่นนี้ ลู่ฝานยื่นมือเข้าไปหาเสาแสง แต่วินาทีต่อมาลู่ฝานรู้สึกถึงพลังแข็งแกร่งจู่โจมจนเขากระเด็นออกมา
ทันใดนั้น ลู่ฝานกระแทกลงบนพื้นห่างออกไปหลายสิบเมตรจนเป็นหลุมลึก สัตว์อสูรทั้งหมดเพ่งมองภาพนี้ เสียงร้องคำรามอย่างตื่นเต้นหายไปแล้ว
“ไม่ต้องเครียด ฉันไม่เป็นไร อย่ากินฉันนะ”
ลู่ฝานรีบลุกขึ้นยืน เขาไม่กล้านอนแผ่อยู่ตรงนั้นต่ออีกแล้ว
ถ้าพวกสัตว์อสูรที่อยู่รอบตัวคิดว่าเขาไร้ประโยชน์ ไม่แน่มันอาจกินเขาทันทีก็ได้
ลู่ฝานเดินมาหน้าเสาแสงอีกครั้ง มองค่ายกลขนาดใหญ่ในเสาแสงแล้วแอบกัดฟันพูดว่า “ไอ้เก้า ดูให้ละเอียดว่าค่ายกลนี้ทำลายได้ไหม”
เงาของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรรวมตัวเป็นรูปเป็นร่างในมือลู่ฝานอย่างรวดเร็ว มันค่อยๆ ปล่อยพลังออกมาตรวจสอบในเสาแสง
แต่เพิ่งสัมผัสเสาแสง เจดีย์เสวียนเก้ามังกรสั่นครู่หนึ่งแล้วรีบเก็บพลังกลับมา
“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ นี่คือค่ายกลที่อริยปราชญ์ฟ้าดินวางไว้ แฝงพลังฟ้าดินไว้ด้านใน ฉันไม่สามารถทำลายได้ พลังด้านในแข็งแกร่งจนน่ากลัว เพียงพอที่จะต้านทานพลังที่ต่ำกว่าขุนพลังสุดเหนือฟ้าได้ทั้งหมด เจ้านายลองใช้พลังแห่งโลกดูไหม”
ลู่ฝานหันมามองสัตว์อสูรรอบๆ แล้วสูดหายใจลึก ตอนนี้เขาทำได้แค่ลองอีกสักตั้งเป็นครั้งสุดท้าย
พลังแห่งโลกถูกปล่อยออกมา ปกคลุมบนมือลู่ฝาน
ตอนนี้ลู่ฝานสามารถใช้พลังแห่งโลกได้ไม่น้อยแล้ว
แต่การควบคุมพลังแห่งโลกวุ่นวายมาก แล้วก็เปลืองพลังมากด้วย ดังนั้นปกติลู่ฝานจึงไม่ใช้
แต่ตอนนี้ดูเหมือนมีเพียงพลังแห่งโลกที่พอได้ผล
ลู่ฝานเอามือวางลงบนเสาแสงด้วยจิตใจกระสับกระส่าย
คราวนี้เสาแสงไม่ดีดเขาออกมา แต่กระเพื่อมเป็นระลอกเหมือนน้ำ
สัตว์อสูรรอบๆ ส่งเสียงตกใจออกมา พากันเข้ามาใกล้
ทันใดนั้น มีสายฟ้ากะพริบในเสาแสง ลู่ฝานตกใจจนเกือบชักมือกลับ
หลังจากนั้นเงาคนปรากฏตัวออกมาในรูปแบบแสงสายฟ้า ลอยอยู่ข้างในเสาแสง
“นายคือใคร”
ลู่ฝานเพ่งมอง เห็นเงานั่นคือผู้อาวุโส แม้เป็นเงาสายฟ้า แต่ลู่ฝานก็ยังสามารถมองเห็นคำว่าหั่วบนเสื้อผ้าของเขาได้
จู่ๆ ลู่ฝานพูดเสียงดังว่า “ลู่ฝาน ศิษย์นอกตระกูลหั่ว รับคำสั่งของประมุขประเทศตันเซิ่งมาฝึกฝนที่สวรรค์ชั้นแปด!”