เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1685
ทุกอย่างรอบตัวมืดลงทันที เหมือนแสงหายไปจากฟ้าดิน
ด้านหน้าลู่ฝานมืดสนิท ได้ยินเพียงเสียงคำรามของสัตว์อสูรรอบตัว
เขาอยู่ที่นี่ต่อไม่ได้แล้ว ถ้าโดนประมุขประเทศตันเซิ่งเห็น ถึงเขาอธิบายยังไงก็ไม่มีทางอธิบายได้
โดยเฉพาะหินอู๋หมิงโดนเขาดูดเข้ามาแล้ว ลู่ฝานแน่ใจเลยว่าถ้าประมุขประเทศตันเซิ่งเห็นภาพนี้ต้องโกรธมากแน่นอน
ตอนนี้สิ่งที่เขาต้องคิดคือจะหนีออกจากประเทศตันเซิ่งยังไง!
แอบกัดฟัน ลู่ฝานกระตุ้นพลังในตัวอย่างสุดชีวิต หวังว่าฤทธิ์ยาสวรรค์บันดาลในบัดดลจะหลงเหลืออยู่บ้าง ช่วยเขาให้รอดจากวิกฤตนี้
รู้อย่างนี้คงกลั่นยาสวรรค์บันดาลในบัดดลออกมาเยอะหน่อย ไม่งั้นสถานการณ์คงไม่วุ่นวายขนาดนี้หรอก
สิ่งสำคัญที่สุดคือลู่ฝานประมาทความเร็วในการตอบสนองของประมุขประเทศตันเซิ่งไปหน่อย
ช่วยไม่ได้ ประมุขประเทศตันเซิ่งมาถึงเร็วเกินไป!
พุ่งไปด้านหน้าสุดชีวิต จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกว่าตัวเองออกจากการปกคลุมของเต๋าอันยิ่งใหญ่
แต่เพิ่งออกมา ลู่ฝานรู้สึกถึงพลังแข็งแกร่งสุดขีดจับตัวเขาเอาไว้แน่น
เหมือนมีมือล่องหนขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นกลางฟ้าดิน จับเขากับสัตว์อสูรรอบๆ เอาไว้
ลู่ฝานได้ยินเสียงคำรามอย่างโมโหของสัตว์อสูรรอบตัว
หลังจากนั้นมือล่องหนขนาดใหญ่สะบัดมือ
คนพร้อมกับสัตว์อสูรกระเด็นออกไปไกล!
พลั่ก! พลั่ก! พลั่ก!
สัตว์อสูรนับไม่ถ้วนกระแทกลงบนพื้น ลู่ฝานเพิ่งลงมาบนพื้นก็ใช้หมัดกระแทกลงบนพื้นจนเป็นหลุมลึก จากนั้นกระโดดลงไปในหลุมลึก
วินาทีต่อมา ลู่ฝานรู้สึกว่ามีเสียงดังขึ้นบนหัว สัตว์อสูรตัวอื่นร่วงลงบนหลุมลึก
ลำตัวขนาดใหญ่ของพวกมันปิดหลุมลึกได้พอดี
ลู่ฝานสูดหายใจลึก ถือกระบี่หนักไร้คมของตัวเองเอาไว้แน่น
ตอนนี้เจดีย์เสวียนเก้ามังกรโผล่ออกมาอีก แสงบนตัวเจดีย์ส่องสว่างรอบๆ มันพูดเบาๆ ว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ไม่ต้องกังวล ฉันเก็บมุกเวิ้งว้างกับมุกเทพมังกรทำลายล้าง แล้วก็ชิ้นส่วนศพสัตว์อสูรเอาไว้แล้ว”
พูดพลาง เจดีย์เสวียนเก้ามังกรแบ่งแสงออกมาเหมือนถวายให้
ลู่ฝานเพ่งมอง มุกเวิ้งว้างกับมุกเทพมังกรทำลายล้างอยู่ในนั้นจริงด้วย
“แกนี่หูตาว่องไวจริงๆ!”
ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ แล้วเอ่ยขึ้น ไอ้เก้ามีพรสวรรค์ด้านนี้จริงๆ
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรยืดตัวเจดีย์แล้วพูดว่า “จำเป็นต้องทำเช่นนี้ จะให้สมบัติของเจ้านายหายไม่ได้ ตอนนี้จะทำยังไงดี เราจะหนียังไง”
ลู่ฝานพูดว่า “รีบตรวจดูว่าเราอยู่ห่างจากประตูนั่นแค่ไหน”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรรีบปล่อยพลังตัวเองออกมาตรวจสอบรอบๆ
“สิบลี้ทางซ้ายมือ!”
ลู่ฝานได้ยินแล้วปักกระบี่หนักไร้คมลงบนพื้น วินาทีต่อมาภายใต้การควบคุมปราณชี่ของลู่ฝาน กระบี่หนักไร้คมหมุนอย่างบ้าคลั่ง ฝุ่นตลบอบอวล
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่จะทำอะไร”
ลู่ฝานพูดว่า “ขุดไป!”
ท้องฟ้าด้านนอกเริ่มสว่างขึ้น
ผู้อาวุโสทั้งห้าคนคลานออกมาจากฝูงสัตว์อสูร จากนั้นรีบเว้นระยะห่างกับสัตว์อสูรมากมายที่อยู่ข้างๆ อย่างรวดเร็ว
เมื่อเงยหน้ามองฟ้า มวลแสงเหมือนอาทิตย์ร้อนระอุลอยอยู่บนฟ้า แสงเก้าสีส่องสว่างไปทั่ว!
“ฝ่าบาท!”
ผู้อาวุโสทั้งห้าคนพูดเสียงเบา รีบทำความเคารพประมุขประเทศตันเซิ่งทันที
ทว่าตอนนี้ประมุขประเทศตันเซิ่งไม่มีเวลาสนใจพวกเขา สะบัดมือเหวี่ยงสัตว์อสูรสองสามตัวสุดท้ายไปด้านข้าง
มวลแสงร่วงลงด้านหน้าของศักดิ์สิทธิ์ทั้งสามอย่าง!
มวลแสงหายไป ร่างกายที่แท้จริงของประมุขประเทศตันเซิ่งปรากฏออกมา มีความโกรธบนใบหน้าเด็ก 7-8 ขวบ นัยน์ตาเต็มไปด้วยความอาฆาต