คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1890
“พระมเหสีฉางเอ๋อ!”
แดร์ริลเปิดประตูรถและมองไปที่ฉางเอ๋อด้วยรอยยิ้ม “รถน้ำมันหมดพ่ะย่ะค่ะ พวกเราขับกันต่อไปไม่ได้แล้ว คงต้องเดินไป ถ้าไม่รังเกียจ เดี๋ยวกระหม่อมจะอุ้มพระองค์เหมือนครั้งที่แล้วเองพ่ะย่ะค่ะ”
ใบหน้าอันงดงามของฉางเอ๋อแดงระเรื่อขึ้นมาในทันทีเมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอรู้สึกเขินอาย
‘ทุกวันนี้แดร์ริลมีท่าทีใจกล้าหน้าด้านมากขึ้นและทำตัวจริงจังน้อยลง’
ตึง…
ก่อนที่ฉางเอ๋อจะทันได้พูดอะไร เธอก็ต้องตกใจที่รับรู้ได้ถึงแรงสั่นสะเทือนบางอย่างจากที่พื้นก่อนที่จะมีหลุมปรากฏขึ้น แล้วจู่ ๆ ก็ได้มีร่างเตี้ย ๆ โผล่ออกมาจากหลุมนั้น
คนผู้นี้ดูโหดเหี้ยมและร้ายกาจ แต่เขาก็มีไอพลังที่น่าเกรงขามกระจายออกมา
เขาคือโทเฮงสุน
เวรเอ๊ย…
แดร์ริลตะลึงงันและรู้สึกประหลาดใจ
โทเฮงสุนเป็นคนที่มีบุคลิกลักษณะที่แปลกประหลาด เขาจะปรากฏตัวขึ้นและจากไปตามแต่ที่เขาต้องการ
“พระมเหสีฉางเอ๋อ!”
โทเฮงสุนตะโกนด้วยความตื่นเต้นเมื่อเห็นฉางเอ๋อ
หลังจากนั้นโทเฮงสุนก็จ้องมองไปยังแดร์ริลและเขาก็ตวาดออกมาว่า “เฮ้ ไอ้สารเลว ในที่สุดข้าก็จับเจ้าได้สักที เจ้ากล้าดียังไงที่มาลักพาตัวพระมเหสีฉางเอ๋อไป! เจ้ารนหาที่ตายซะแล้ว!”
ในตอนที่โทเฮงสุนและกงกงกำลังต่อสู้กันอยู่นั้น แดร์ริลได้ใช้โอกาสนี้ในการฉกเอาตัวฉางเอ๋อออกมา
โทเฮงสุนนั้นภักดีต่อฉางเอ๋อ เขาเป็นคนที่แสนจะเย่อหยิ่ง เขาจึงรู้สึกละอายใจและอับอายมากที่แดร์ริลสามารถลักพาตัวฉางเอ๋อมาได้โดยที่เขาไม่ทันได้ตั้งตัว เขารู้สึกแย่แทบตาย
โทเฮงสุนโกรธมากจนอยากจะฆ่าแดร์ริลทันทีเมื่อเขาเห็นชายคนนี้อีกครั้ง
ฟึ่บ!
โทเฮงสุนปล่อยลมปราณอันทรงพลังออกมา ก่อนที่ร่างเล็ก ๆ ของเขาจะทะยานเข้ามาและโจมตีแดร์ริลด้วยฝ่ามือ
เวรแล้ว!
แดร์ริลตื่นตกใจเป็นอย่างมาก
‘จู่ ๆ เขาก็โจมตีฉันเนี่ยนะ?’
“หยุดนะ!”
ฉางเอ๋อขมวดคิ้วและตะโกนร้องออกมาในทันที “โทเฮงสุน อย่าทำร้ายสามีของข้านะ!”
ในตอนที่พวกเขาอยู่ในทวีปมิสท์ลอเรน ฉางเอ๋อต้องเรียกแดร์ริลว่าสามีทุกครั้งไม่ว่าพวกเขาจะอยู่กับใครก็ตาม เธอทำเช่นนี้มาหลายครั้งจนกลายเป็นความเคยชินไปเสียแล้ว เธอเรียกเขาว่าสามีโดยไม่รู้ตัวโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอรู้สึกตื่นตระหนก
ฉางเอ๋อตระหนักได้ถึงความผิดพลาดของเธอในตอนที่เธอพลั้งปากเรียกออกมา แล้วเธอก็หน้าแดงก่ำ เธอรู้สึกอยากจะหาที่มุดหน้าหนี
‘นี่ข้าเป็นอะไรไป? ทำไมข้าถึงเรียกเขาว่าสามีล่ะ?’
‘อะไรนะ?’
โทเฮงสุนก็รู้สึกตกใจไม่แพ้กันที่ได้ยินฉางเอ๋อเอยออกมาเช่นนั้น เขาหยุดนิ่งอยู่กับที่พร้อมกับดึงฝ่ามือกลับโดยทันที เขาทรุดตัวล้มลงไปกับพื้นพร้อมกับอ้าปากค้างในขณะที่เขาจ้องมองไปที่ฉางเอ๋อด้วยความประหลาดใจ
‘นี่มันเกิดอะไรขึ้น?’
‘ทำไมพระมเหสีถึงเรียกไอ้เด็กเหลือขอคนนี้ว่าสามีกันล่ะ? ก่อนหน้านี้นางไม่ได้เกลียดเขาหรอกเหรอ? อะไรกันเนี่ย?’
หัวสมองของโทเฮงสุนนั้นยุ่งเหยิงไปหมด เขารู้สึกสับสน
แดร์ริลขำออกมาเบา ๆ
เขารู้สึกปลื้มปีติเหลือเกินเมื่อได้เห็นเช่นนั้น