เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1688
แต่เมื่อคิดกลับกัน ไม่น่าเป็นไปได้ ขนาดประมุขประเทศตันเซิ่งยังเพิ่งไปสวรรค์ชั้นแปด คนพวกนี้ที่อยู่ข้างนอกจะรู้เรื่องอะไร
เมื่อคิดได้เช่นนี้ ลู่ฝานกลอกตาไปมาแล้วตะโกนว่า “สัตว์อสูรในสวรรค์ชั้นเจ็ดบ้าคลั่ง ฝ่าบาทให้ฉันมาแจ้งทุกคนว่าเตรียมเครื่องรางจับสัตว์อสูร เข้าไปจับสัตว์อสูรในสวรรค์ชั้นเจ็ด!”
เพียงประโยคเดียวทำให้ผู้ฝึกชี่ทั้งหมดพูดคุยกัน
ผู้อาวุโสสามอ้าปากเล็กน้อย ตะโกนพูดกับลู่ฝานว่า “ลู่ฝาน ฝ่าบาทบอกให้นายออกมาแจ้งเหรอ”
ลู่ฝานมองผู้อาวุโสสามแล้วพูดเสียงดัง “ใช่ ตอนนี้ฝ่าบาทกำลังสู้กับสัตว์อสูรพวกนั้น ศพสัตว์อสูรกับสมุนไพรเต็มไปหมด ทุกคนรีบเตรียมของไปช่วยฝ่าบาทเถอะ!”
คำพูดของลู่ฝานทำให้พวกผู้ฝึกชี่สีหน้าเปลี่ยนไป
“ศพสัตว์อสูรกับสมุนไพรเต็มไปหมดงั้นเหรอ”
“พระเจ้า งั้นก็แสดงว่า……”
“เร็ว ผู้ฝึกชี่ที่พาเครื่องรางผนึกมาด้วย ตามฉันเข้าไปในสวรรค์ชั้นเจ็ด คนที่ไม่มีรีบกลับไปเอาเร็วๆ!”
กลุ่มคนส่งเสียงโหวกเหวก ทันใดนั้นกลุ่มผู้ฝึกชี่ชุดขาวพุ่งเข้าไปก่อน
ด้านนอกมีผู้อาวุโสสองสามคนยังไม่เชื่อ รออยู่ครู่หนึ่ง จู่ๆ ห้าธาตุสรวงสวรรค์ปรากฏขึ้น จากนั้นถามเสียงดังว่า “สถานการณ์ข้างในเป็นยังไงบ้าง”
ผู้ฝึกชี่ชุดขาวคนหนึ่งรีบตอบว่า “เป็นอย่างที่ลู่ฝานพูด ศพสัตว์อสูรเต็มไปหมด ยังไม่เห็นเงาฝ่าบาทเลย!”
เมื่อยืนยันเรื่องนี้ ผู้ฝึกชี่ที่เหลือพากันพุ่งเข้าไปในสวรรค์ชั้นเจ็ดทันที
ลู่ฝานค่อยๆ เหาะออกมาจากน้ำตกทะเลเมฆ ตอนนี้เขาไม่รีบไม่ร้อน
จู่ๆ ลู่ฝานเห็นเงาผู้อาวุโสสามท่ามกลางกลุ่มคน
ตอนนี้ผู้อาวุโสสามเหาะเข้ามา กระชากลู่ฝานออกมา หลีกทางให้พวกผู้ฝึกชี่ที่เหาะเข้าไปในสวรรค์ชั้นเจ็ด
ผู้อาวุโสสามขมวดคิ้วพูดว่า “เกิดอะไรขึ้น ทำไมสัตว์อสูรที่สวรรค์ชั้นเจ็ดถึงคลั่งล่ะ เกิดอะไรขึ้นกันแน่”
ลู่ฝานพูดว่า “เหมือนเสาแสงที่ไปสวรรค์ชั้นแปดแตกออก สัตว์อสูรพวกนั้นโจมตีเหมือนบ้าคลั่ง ฉันได้แต่ดูอยู่ไกลๆ ไม่กล้าเข้าไปใกล้!”
ใบหน้าผู้อาวุโสสามเปลี่ยนไป พูดเสียงเบาว่า “งั้นตอนนี้ในสวรรค์ชั้นเจ็ดเต็มไปด้วยศพสัตว์อสูรและสมุนไพรจริงเหรอ”
ลู่ฝานเอาสมุนไพรที่เก็บจากสวรรค์ชั้นเจ็ด รวมถึงเจ้าหินน้อยออกมา “ผู้อาวุโสดูสิ สัตว์เทพหิมะ ยาเทวดาชั้นยอด”
ผู้อาวุโสสามยกยิ้มมุมปากแล้วพูดว่า “ดี ดีมาก ฉันจะเข้าไปเดี๋ยวนี้!”
ผู้อาวุโสสามพูดแล้วจะเข้าไปในสวรรค์ชั้นเจ็ด ทว่าลู่ฝานกลับรั้งเขาไว้แล้วพูดว่า “ผู้อาวุโสสาม ฉันขอยืมป้ายคำสั่งของประเทศตันเซิ่งหน่อยสิ ฉันจะไปแจ้งคนอื่นในตระกูลหั่ว!”
ผู้อาวุโสสามขมวดคิ้ว กำลังจะปฏิเสธ ลู่ฝานกลับพูดเสียงดังว่า “ผู้อาวุโสสามยังไม่เข้าใจเหรอ นี่คือโอกาสที่ดีที่สุดของตระกูลหั่ว คนตระกูลอื่นไม่อยู่ ถ้าผู้แข็งแกร่งของตระกูลสามารถเข้าไปได้เป็นจำนวนมาก ไม่เพียงแต่จะช่วยฝ่าบาทได้ ยังถือโอกาสโกยของดีมาไม่น้อยด้วย ผู้อาวุโสเข้าใจไหม นี่อาจเป็นโอกาสที่ดีที่สุด ที่ทำให้ตระกูลหั่วของเราเหนือกว่าตระกูลอื่น!”
ฝ่ามือผู้อาวุโสสามสั่นครู่หนึ่ง มองลู่ฝานด้วยแววตาลุกโชนขึ้นทีละนิด
ผู้อาวุโสสามเอาป้ายคำสั่งประเทศตันเซิ่งออกมาทันที
ด้านบนเขียนคำว่า“ตัน”เอาไว้ชัดเจน ทำให้ลู่ฝานแอบกำหมัดแน่น
ผู้อาวุโสสามยื่นป้ายคำสั่งประเทศตันเซิ่งให้ลู่ฝานแล้วพูดว่า “รีบไปรีบมา ถ้าเรื่องนี้สำเร็จ ตระกูลหั่วจะจดจำความดีความชอบของนายไว้แน่นอน!”
ลู่ฝานพยักหน้าแรง จากนั้นเหาะออกไป
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหัวเราะอย่างบ้าคลั่งอยู่ในตัว “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ วิธีนี้สุดยอดไปเลย เจ้านายคิดไว้นานแล้วเหรอ”
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “เปล่า เพิ่งคิดได้ แต่ทุกอย่างราบรื่นกว่าที่คิดไว้!”