ในทวีปเป่ยชาง
ทุกคนตกอยู่ในความปั่นป่วน ขณะที่มองไปยังกระแสปีศาจเชี่ยวกรากด้วยสีหน้าซีดขาว ดวงตาของพวกเขาเบิกขึ้นด้วยความกลัวลึกๆ
เผชิญหน้ากับพลังนี้แม้แต่จอมยุทธ์ขุมพลังเทียนจื้อจุนอย่างเป่ยหมิงยังรู้สึกครั่นครามและอ่อนแอ
เมื่อแลกเปลี่ยนสายตากับไท่ชาง เขาก็ยิ้มอย่างขมขื่น “ไม่คิดว่าสำนักศึกษาเป่ยชางของเราจะพบกับภัยพิบัติซ้ำแล้วซ้ำเล่า…”
ไท่ชางถอนหายใจ “นี่คือภัยพิบัติยิ่งใหญ่ของมหาพันภพ ยากที่จะจินตนาการได้ว่าจักรวาลจะต้องทนทุกข์ทรมานเพียงใดหากเทพปีศาจจักรพรรดิได้ในสิ่งที่ปรารถนา”
หัวใจของถังเชี่ยนเอ๋อ หลี่เฉวียนทง เวินชิงเฉวียนและคนอื่นๆ ก็จมลงเช่นกัน
“ยามนี้เราไม่สามารถหลีกเลี่ยงความทุกข์ยากนี้ได้ แต่ต่อให้จะเป็นเพียงพลังน้อยนิด เราก็ต้องทำให้พวกปีศาจรู้ว่ามหาพันภพไม่เคยขี้ขลาด!”
เสิ่นชังเสิงคำราม หอกสีทองในมือควงไปมา
ภายใต้เสียงคำรามของเสิ่นชังเสิง ความกลัวของเหล่าศิษย์ทุกคนก็สงบลง พวกเขาร้องเสียงลั่นออกมา
“ร่วมมือกัน ต่อให้ต้องตายเราก็จะขัดขวางมันไว้ชั่วครู่!”
ในเมื่อพวกเขากำลังยืนบนปากเหวความตาย พวกเขาก็ไม่คิดยอมแพ้นั่งรอความตายหรอก
เป่ยหมิงและไท่ชางสบตากันก็อดหัวเราะลั่นไม่ได้ “เยี่ยม พวกเด็กๆ ช่างเลือดร้อนดีจริงๆ พวกตาแก่แบบเราจะทำให้เขาตกต่ำไม่ได้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็จงมอบชีวิตของเราปกป้องสำนักศึกษาเป่ยชาง!”
คลื่นยิ่งใหญ่ของพลังงานหลิงระเบิดออกจากร่างกายพวกเขาพุ่งเข้าหากระแสปีศาจ
ตู้ม ตู้ม!
ท่ามกลางเสียงคำรามแผ่กระจายทั่วเส้นขอบฟ้า ร่างแสงนับไม่ถ้วนก็พุ่งทะยานขึ้นจากสำนักศึกษาก่อตัวรัศมีน่าตื่นตาที่ด้านหลังเป่ยหมิงและไท่ชาง ขณะที่พุ่งเข้าไปยังกระแสปีศาจ
ถัดจากนั้นในพื้นที่อื่นบนทวีปเป่ยชางร่างแสงจำนวนมากก็ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ชัดว่าทุกคนได้ปลดปล่อยการตอบโต้ภายใต้ความสิ้นหวัง
ทวีปเทียนหลัว
“ทุกคน จัดทัพปกป้องตำหนักมู่!”
เสียงเยือกเย็นของมั่นถัวหลัวและจิ่วโยวดังก้องไปทั่วตำหนักมู่
พูดจบพวกนางก็เคลื่อนไหว พลังหลิงไร้ขอบเขตพวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า
วาบ วาบ!
อึดใจร่างแสงนับล้านๆ ก็ทะยานตามขึ้นมา พุ่งชนกระแสปีศาจ
ในเวลาเดียวกันทวีปอื่นๆ ในมหาพันภพก็ปลดปล่อยการตอบโต้ภายใต้ความกลัวของพวกเขาเช่นกัน
ยามนี้พลังงานหลิงมองเห็นได้จากทุกทวีป
“ฮี่ๆ ความพยายามที่ไร้ประโยชน์ รนหาที่ตาย!”
คำเยาะเย้ยดังก้องมาจากกระแสปีศาจปะทะกับพลังงานหลิงในอึดใจต่อมา
แต่จังหวะที่เกิดการปะทะกัน ทุกคนก็รู้สึกว่าหัวใจเย็นเยือกลง เพราะเห็นคลื่นหลิงคล้ายกับละอองฝนตกลงในมหาสมุทร หายไปในพริบตา พวกเขาไม่สามารถสร้างสิ่งกีดขวางใดๆ กับไอปีศาจได้
“ช่องว่าง…ใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอ…?”
เสิ่นชังเสิงมองฉากนี้ด้วยดวงตาเบิกกว้าง ทั่วทั้งสำนักศึกษาตกอยู่ในความเงียบ ความกล้าหาญถูกเค้นออกมาใช้จนหมดแล้ว
“คิดว่าสามารถพึ่งพาจำนวนจ้อยร่อยเพื่อขัดขวางข้าเรอะ? เพ้อฝันไปแล้ว!”
เสียงหัวเราะเยาะเย้ยของเทพปีศาจดังก้องมาจากกระแสปีศาจ ดูเหมือนว่าเขากำลังจะระบายความโกรธทั้งหมดที่ได้จากมู่เฉินลงไปที่มหาพันภพ
ดังนั้นทุกคนจึงถูกห่อหุ้มด้วยความสิ้นหวังรุนแรง
“โอ้? ข้ากลับรู้สึกว่าแม้แต่มดก็มีพลังน่าเกรงขามเมื่อรวมตัวกัน” ขณะที่ทุกคนกำลังรู้สึกสิ้นหวัง ทันใดนั้นเสียงหัวเราะสดใสก็ดังก้อง
วาบ!
ทุกคนเงยหน้าขึ้นมองด้วยความดีใจ คลื่นหลิงรวมตัวกันบนขอบฟ้า ร่างมู่เฉินค่อยๆ เผยออกมา
“ศิษย์พี่มู่เฉิน!”
เสียงโห่ร้องดังขึ้นจากสำนักศึกษาเป่ยชาง
ที่จริงแล้วไม่เพียงแต่ทวีปเป่ยชางเท่านั้น แต่ร่างของมู่เฉินไปปรากฏในทวีปอื่นๆ เช่นกัน
“ท่านประมุข!”
จอมยุทธ์ตำหนักมู่มองไปที่ร่างเงานั้นพร้อมกับเสียงโห่ร้อง กำลังใจล้นปรี่ออกมา
“ทุกคนฟังคำสั่งข้าเคลื่อนไหวอีกครั้ง ให้ปีศาจชั่วร้ายตัวนี้ได้ประจักษ์ถึงความแข็งแกร่งของมหาพันภพ!” เสียงของมู่เฉินดังก้องอยู่ในโสตประสาทของทุกคน
คำพูดของเขาทำให้ทุกคนแลกเปลี่ยนสายตากัน เพราะก่อนหน้าพวกเขาได้ลองทำมาแล้ว แต่ผลลัพธ์กลับน่าผิดหวัง
ทว่าด้วยเกียรติศักดิ์ของมู่เฉินมาถึงจุดสุดยอดและการปรากฏตัวของเขาก็ได้ขับไล่ความกลัวภายในใจของทุกคน ขณะนี้คลื่นหลิงไร้ขอบเขตทะยานสู่ขอบฟ้าอีกครั้ง
ตู้ม ตู้ม!
เมื่อเกลียวคลื่นหลิงเบาบางทะยานขึ้นสู่ขอบฟ้า ความเงียบก็คงอยู่ชั่วครู่ก่อนที่จักรวาลจะสั่นสะท้าน คลื่นหลิงไร้ขอบเขตพล่านไปสู่ขอบฟ้า
ทั่วทุกที่ทุกคนปลดปล่อยพลังงานโดยไม่คำนึงถึงความแข็งแกร่งที่มี
เมื่อมู่เฉินเห็นภาพนี้ก็ยิ้มคลี่วาดตราประทับด้วยมือข้างเดียว จากนั้นเกลียวคลื่นหลิงทุกเส้นสายก็รวมตัวเข้าหาเขาผ่านร่างไป
ตู้ม ตู้ม!
แต่เมื่อเส้นพลังงานผ่านร่างเขาไป คลื่นหลิงก็กลายเป็นคลื่นพลังอื่น
นี่คือ—รัศมีจั้นยี่!
“เทพปีศาจ ข้าจะให้แกได้ดูพลังยิ่งใหญ่ของมหาพันภพ!” เสียงของมู่เฉินดังก้องพร้อมกับรัศมีจั้นยี่ไร้ขอบเขตทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า จากนั้นก็ก่อร่างเป็นมังกรขนาดใหญ่พุ่งเข้าหากระแสปีศาจ
เวลาเดียวกันฉากที่คล้ายกันก็ปรากฏขึ้นทั่วทุกที่
ตู้ม!
ภายใต้สายตาวิตกกังวลของทุกคน รัศมีจั้นยี่ก็ปะทะกับกระแสปีศาจอีกครั้ง จักรวาลดูเหมือนจะสั่นสะเทือนเลื่อนลั่นไปเลยทีเดียว
แต่คราวนี้กระแสปีศาจไม่ได้บดขยี้ฝ่ายตรงข้ามได้อย่างมีประสิทธิภาพ กลับถูกหยุดไว้โดยรัศมีจั้นยี่ไร้ขอบเขต
ยิ่งกว่านั้นรัศมีจั้นยี่ยังทรงพลังขึ้น ค่อยๆ เคลื่อนไปข้างหน้าทำให้กระแสปีศาจเริ่มล่มสลาย ถูกลบออกไปโดยรัศมีที่ยิ่งใหญ่…
“อ้าก! มู่เฉิน ไอ้เวร แกต้องตาย!”
เสียงคำรามของเทพปีศาจดังก้องมาจากกระแสปีศาจ
“น่าเสียดายที่แกจะเป็นคนเดียวที่ตายในวันนี้!” แววตาของมู่เฉินเย็นชาขณะหายใจเข้าลึก ร่างเขาระเบิดออกกลายเป็นแสงพุ่งลงไปในรัศมีจั้นยี่
ตู้ม!
ด้วยการเพิ่มตัวเองลงไป รัศมีจั้นยี่ก็ขยายออกไปทันที มังกรปล่อยลมหายใจรุนแรงทำลายไอปีศาจ
“มหาเทพจักรพรรดิมู่! มหาเทพจักรพรรดิมู่!”
ฉากนี้ทำให้ผู้คนในจักรวาลส่งเสียงโห่ร้องดีใจ
เมื่อหลินต้งและเซียวเหยียนเห็นฉากนี้ ความตกใจชื่นชมก็วาบอยู่ในดวงตา “การใช้ชีวิตเป็นกองทัพ นี่คือวิถีของจั้นเจิ้นซือ…”
พวกเขาลืมไปว่ามู่เฉินเป็นจั้นเจิ้นซือด้วย
ทว่าจั้นเจิ้นซือธรรมดาสามารถบัญชาการได้แค่กองทัพที่มีจำกัด ขณะที่มู่เฉินใช้รูปแบบชีวิตทั้งหมดในมหาพันภพนับล้านๆ เป็นขุมกำลังของเขา พลังนั้นไม่อาจจินตนาการได้ในตอนนี้
ทั่วทั้งมหาพันภพส่งเสียงโห่ร้อง ขณะที่หัวใจของเหล่าปีศาจสั่นสะท้านพร้อมทั้งความกลัวฉายบนใบหน้า
เมื่อกระแสปีศาจแตกกระจายไปทั่วมหาพันภพ เสียงโกรธเกรี้ยวและไม่เต็มใจของเทพปีศาจก็ดังก้อง
“จักรวรรดิปีศาจถอย!”
พร้อมกับเสียงนั่นนักรบปีศาจต่างมิติก็เริ่มถอยหนี พวกเขาแยกย้ายจากกัน หนีเข้าไปในพิภพเขตล่างคนละทิศละทาง
“จอมยุทธ์มหาพันภพฟังคำสั่ง ติดตามพวกมัน! ขับไล่ปีศาจออกจากบ้านของเรา!” เสียงหลินต้งและเซียวเหยียนดังก้องเมื่อเห็นฉากนี้
“รับทราบ!”
จอมยุทธ์ทุกคนในทวีปหลิงหมัวคำราม ร่างแสงนับไม่ถ้วนทะยานออกไป
ยามนี้บอกได้ว่ามหาพันภพเป็นฝ่ายได้เปรียบแล้ว
หลินต้งและเซียวเหยียนหันไปมองมู่เฉิน อีกฝ่ายก็ลืมตาขึ้นในตอนนี้
“รัศมีของเทพปีศาจหายไป มันคงหนีไปแล้ว” มู่เฉินกล่าว
สายตาของหลินต้งและเซียวเหยียนเปลี่ยนแปลงวูบไหวตอบว่า “เราปล่อยให้มันหนีไปไม่ได้ มิฉะนั้นมันจะเป็นภัยคุกคามใหญ่หลวงในอนาคต”
เทพปีศาจอันตรายเกินไป หากพวกเขาปล่อยให้มันหนีไปก็จะกลายเป็นภัยคุกคามต่อมหาพันภพอีกครั้ง
มู่เฉินพยักหน้าตอบว่า “สร้างความยุ่งเหยิงให้มหาพันภพมาหลายหมื่นปี จะปล่อยให้มันหนีไปได้ยังไง?”
ใบหน้าของมู่เฉินเปลี่ยนเป็นเย็นชาขณะยื่นมือออกไป ทันใดนั้นมิติโดยรอบก็แตกสลาย รัศมีจั้นยี่ไร้ขอบเขตพวยพุ่งขึ้นมาก่อนที่จะรวมตัวกันที่นิ้วของมู่เฉินกลายเป็นลูกปัดแสง
ลูกปัดนี้ราวกับบรรจุโลกและรวบรวมเจตจำนงการต่อสู้ของทุกคนในมหาพันภพ
“ไป”
มู่เฉินสะบัดนิ้ว ลูกปัดทรงกลมก็ฉีกมิติทะยานออกไป