คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1895
แดร์ริลยิ้มออกมาบาง ๆ และมองไปที่ทีน่าอย่างเยาะเย้ย “น่าสนใจดีนี่! พวกคุณกล้าทำอย่างนั้นกับผมแต่ไม่กล้ายอมรับความผิดนี้ ผมเดาว่านี่เป็นเพียงเรื่องเดียวที่ลูกศิษย์ของดินแดนมัจฉาเหมสามารถทำได้สินะ พวกคุณก็สมควรที่จะเรียกผมว่าท่านพ่ออยู่ดี”
“นี่คุณ-”
ใบหน้าของทีน่าแดงก่ำ แต่เธอไม่อาจนึกหาคำพูดใดมาหักล้างเขาได้
เพราะว่าไม่มีใครจะมีความมั่นใจในการทำเช่นนั้นหลังจากที่พวกเขาได้กระทำสิ่งที่เลวร้ายลงไปแล้ว
จากนั้น ทีน่าก็นึกอะไรบางอย่างได้และเธอก็เยาะเย้ยแดร์ริล “ดาร์เรน นายเอาแต่พูดว่าฉันเป็นคนพานายขึ้นไปบนภูเขา แล้วผลักนายตกลงมาจากหน้าผา นายมีหลักฐานอะไรไหม? หรือมีพยานไหม?”
ทุกสายตาจับจ้องไปที่แดร์ริลอีกครั้ง
เอ่อ…
แดร์ริลตกตะลึง เขาขมวดคิ้วพร้อมกับส่ายหัวและพูดว่า “ไม่มี ตอนนั้นมีแค่เราสองคน”
ตอนนั้นไม่มีใครอยู่ที่ด้านหลังของภูเขาเลย
ทีน่าหัวเราะออกมาเบา ๆ
จากนั้นเธอก็หัวเราะเยาะอย่างดูถูก “ดาร์เรน ถ้าอย่างงั้นพวกเขาจะเชื่อนายได้ยังไง?”
ทีน่าเม้มปากอย่างเจ้าเล่ห์ “ดูเหมือนว่านายจงใจที่จะยั่วยุให้เกิดความขัดแย้งระหว่างดินแดนมัจฉาเหมและดินแดนพฤกษาสวรรค์นะ นายกำลังเฝ้ารอให้เกิดการต่อสู้ภายในกันขึ้น นายมันช่างชั่วร้ายจริง ๆ นายไม่คู่ควรที่จะเป็นลูกศิษย์ของนิกายเมธาสวรรค์”
ฮ่วย!
แดร์ริลโกรธมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น แต่แล้วจู่ ๆ เขาก็ฉีกยิ้มออกมา
‘ทีน่าช่างใจถึงจริง ๆ เธอทำให้เรื่องราวมันย่ำแย่ลงในช่วงเวลาวิกฤตแบบนี้’
“ท่านปรมาจารย์!”
ทีน่าแสดงท่าทีเศร้าสร้อยในขณะที่เธอพูดกับอลัน “ดาร์เรนกำลังกุเรื่องขึ้นมาและใส่ร้ายป้ายสีทำลายชื่อเสียงของพวกเรา ได้โปรดช่วยรักษาชื่อเสียงของพวกเราด้วย ท่านปรมาจารย์”
“ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่ไว้ชีวิตไอ้เด็กคนนี้” อลันพูดอย่างเย็นชาพร้อมกับพยักหน้า
อลันจ้องไปที่แดร์ริลแล้วตะโกนว่า “ไอ้หนู ถ้านายไม่มีหลักฐาน ก็อย่ามาใส่ร้ายทำลายชื่อเสียงของคนดีตามแต่ที่นายอยากสิ ฉันจะต้องสั่งสอนบทเรียนให้นายแทนปรมาจารย์ของฉันสักหน่อยแล้ว”
อลันเดินเข้าไปหาแดร์ริล เขาไม่ได้รับรู้ความจริง แต่เขาก็เชื่อทีน่า เขาคิดว่าแดร์ริลอยากที่จะก่อปัญหาให้กับพวกเขา
ชายผู้นี้มีบุคลิกที่แข็งแกร่งและเขาก็เป็นคนที่ปกป้องลูกศิษย์ของเขาเป็นอย่างดี นอกจากนั้นเขาเองยังไม่ค่อยถูกชะตากับแดร์ริลสักเท่าไหร่ เขาจะปล่อยโอกาสที่ดีเช่นนี้ให้หลุดลอยไปได้อย่างไร?
แดร์ริลมีท่าทีเฉยเมยในขณะที่อลันกำลังเดินเข้ามาหาเขา เขาไม่มีทีที่ตื่นตระหนกเลยสักนิด
ไดอาน่าพุ่งตัวไปข้างหน้าและยืนอยู่เบื้องหน้าของแดร์ริล
จากนั้นเธอก็มองไปที่อลันและพูดอย่างเย็นชาว่า “ขอบคุณ ท่านปรมาจารย์ มันไม่สำคัญหรอกว่าดาร์เรนจะพูดความจริงไหม เขาเป็นลูกศิษย์ของฉัน และมันก็ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของคุณที่จะต้องมาสั่งสอนเขา”
ดวงตาของอลันฉายแววเย็นชาในขณะที่เขาหัวเราะเยาะออกมา “ไดอาน่า เจ้าเด็กนี่ไม่อาจหาหลักฐานในสิ่งที่เขาพูดได้ เขาใส่ร้ายพวกเรา เห็นได้ชัดเลยว่าคุณกำลังปกป้องลูกศิษย์ของคุณอยู่นะ”
“แล้วถ้าฉันกำลังทำแบบนั้นอยู่ล่ะ?”
อลันหัวเราะเบา ๆ “ก็ดี ในกรณีนี้เราก็จะได้เห็นดีกันว่าจะเป็นยังไงต่อไป”
แล้วจู่ ๆ บรรยากาศก็ตึงเครียดขึ้นมา! ปรมาจารย์ของดินแดนทั้งสองยืนประจันหน้ากันและพลังของพวกเขาก็ทำให้อากาศโดยรอบแปรปรวน ผู้ที่อยู่ตรงนั้นต่างพาหายใจทั่วท้อง! ดินแดนทั้งสองกำลังจะต่อสู้กันเเองพราะพวกเขาต่างเห็นต่างกัน!
“ดาร์เรนงั้นเหรอ?”
ฉางเอ๋อกระซิบออกมาอย่างแผ่วเบา “พวกเจ้าคงเข้าใจผิดแล้ว แดร์ริลเขาเป็นเจ้าสำนักประตูสุราลัยจากทวีปจักรวาลโลก เขาจะเป็นดาร์เรนไปได้ยังไง?”
‘อะไรนะ?’
ทันใดนั้นเอง ทุกสายตาก็จับจ้องไปที่แดร์ริล
‘เขาคือแดร์ริลงั้นเหรอ?’
ไดอาน่า อลัน และเหล่าลูกศิษย์นิกายเมธาสวรรค์อื่น ๆ ทั้งหมดต่างก็ตกตะลึง
แม้ว่านิกายเมธาสวรรค์จะไม่ค่อยข้องเกี่ยวในความขัดแย้งในโลกของผู้บ่มเพาะ แต่พวกเขาเคยได้ยินเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากที่ม่านเวทมนตร์ได้อันตรธานหายไปจากเก้าทวีป พวกเขารู้เรื่องของแดร์ริล ประมุขของสำนักประตูสุราลัยผู้โด่งดัง
พวกเขาไม่คาดคิดว่าดาร์เรนที่ซึ่งอ้างว่าเป็นชาวประมงและค่อนข้างที่จะดูโง่เง่าเล็กน้อยจะเป็นแดร์ริลผู้โด่งดังจากเก้าทวีปคนนั้น
เวรเอ๊ย!
แดร์ริลเกาหัวพร้อมกับมองไปที่ฉางเอ๋อโดยไม่ได้พูดอะไร เธอช่างเป็นคนที่น่ารำคาญจริง ๆ ทำไมเธอถึงเปิดเผยตัวตนของเขาล่ะ? เธอจะเฝ้าดูการต่อสู้อยู่ข้าง ๆ อย่างเงียบ ๆ ไม่ได้เลยหรืออย่างไร?
แต่มันไม่สำคัญอีกแล้ว ตัวตนของเขาถูกเปิดเผยออกมาแล้ว
“คุณ-”
ไดอาน่าตัวสั่นสะท้าน เธอเพ่งมองไปที่แดร์ริล แล้วเธอก็ถามออกมาว่า “คุณคือแดร์ริล เจ้าสำนักประตูสุราลัยงั้นเหรอ?”
ไดอาน่ารู้สึกประหลาดใจและดีใจในตอนที่ได้เอ่ยถามคำถามนั้นกับแดร์ริล!
บางทีนี่อาจเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงมักคิดว่าลูกศิษย์ของเธอนั้นช่างแสนฉลาดและเขาก็รอบรู้ไปทุกสิ่งทุกอย่าง เพราะเขาเป็นคนที่มีชื่อเสียงที่สุดในทั้งเก้าทวีปนี่เอง!