ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1074 เริ่มต้นชีวิตอันแสนหวาน
“สอบสวนชัดเจนหรือยัง?”
“ชัดเจนแล้ว ผู้หญิงคนนี้สารภาพออกมาว่า คนคนนั้นที่ยินยอมช่วยเหลือเธอให้ไปเปิดภัตตาคารที่ศรีมรกต บอกกับเธอเพียงว่า สามารถแนะนำธุรกิจของเกสต์เฮาส์ทางการทหารให้กับเธอได้”
ในเดอะวิวซีที่ไม่ได้นอนมาทั้งคืน ในห้องหนังสือยังคงสว่างไสว แต่กําลังเต็มไปด้วยแรงอาฆาตอันน่ากลัว
รองผู้นำเดชานำผลการสอบสวนที่สอบสวนกันข้ามคืนมารายงานแล้ว
เขายืนตัวตรงอยู่เบื้องหน้าของคุณท่านที่แววตาเต็มไปด้วยความอึมครึม หลังจากสงบลงจึงได้พูดออกมา
ผู้หญิงคนนี้ น่าจะไม่มีความหวังว่าจะได้อยู่บนโลกใบนี้อีกต่อไปแล้ว
“ก็พูดได้ว่า เธอถูกคนใช้ประโยชน์?”
“ใช่ เธอไม่รู้ว่าคนคนนั้นตั้งใจเข้าหาเธอ ความจริงคืออยากจะใช้ความผิดโทษฐานมีเสพติดในครอบครองมากดพวกเราตระกูลเทวเทพเอาไว้ เดิมทีสามีของเธอขุนรักษ์ก็เพราะว่าทำเรื่องนี้ถึงได้เสียชีวิต ตอนนั้นโชคดีที่ถูกคุณประหารไปด้วยตัวเอง ไม่งั้นชื่อเสียงของตระกูลเทวเทพคงจะรักษาเอาไว้ไม่ได้แล้ว”
รองผู้นำเดชาคนนี้ อยู่กับไชยันต์มาตั้งหลายปี มีหลายเรื่อง มองแวบเดียวก็สามารถเข้าใจได้แล้ว
ไชยันต์ได้ฟังแล้วใบหน้าอันนั้นยิ่งปกคลุมอัดแน่นไปด้วยเมฆดำ
จนสุดท้าย เขากำหมัดแน่นเคาะลงไปบนโต๊ะอย่างแรง โต๊ะอันนั้นเกือบจะถูกกระแทกจนพังไปแล้ว！
แน่นอนเขารู้ผลลัพธ์ที่ตามมา
ถ้าเรื่องในคืนนี้ถูกคนข้างนอกรู้เข้า งั้นพวกเขาตระกูลเทวเทพแน่นอนว่าต้องได้รับผลกระทบที่รุนแรงอย่างมาก อย่างน้อย ศักดิ์ศรีของพวกเขาจะเสียหายในหมู่ประชาชน
นังคนชั่วไม่มีสมอง！
ภายในดวงตาของไชยันต์เต็มไปด้วยความเลือดเย็น：“จัดการเธอซะ อย่าให้ใครรู้เรื่องนี้เป็นอันขาด”
“รับทราบ”
รองผู้นำเดชาไม่แปลกใจสักนิด แต่ว่า เขายังเป็นกังวลอีกอย่างหนึ่ง：“งั้นลูกของเธอที่เหลือล่ะ ยังมีคุณท่านใหญ่ด้านโน้น……”
“คุณบอกกับเขา อย่าได้พูดถึงเด็กเลย ถ้าผมได้ยินว่าพวกเขาด้านโน้นก่อเรื่องไม่ดีอะไรอีกละก็ ผมจะจัดการให้สิ้นซาก！”
คุณท่านคนนี้ ในที่สุดก็ไม่เหลือความเมตตาอีกแล้ว
ในแววตาของเขาโหดเหี้ยม บนใบหน้าเต็มไปด้วยแรงอาฆาต ถูกความจริงอันน่าเวทนาบังคับให้ไม่มีทางเลือกแล้ว ชายชราคนนี้ที่ทั้งชีวิตทำเพื่อตระกูลเทวเทพอย่างสุดความสามารถ ในที่สุดความอบอุ่นที่อยู่ในก้นบึ้งหัวใจอันสุดท้ายก็ได้ถูกทำลายลง
รองผู้นำเดชาออกไปโดยเร็วแล้ว
ไม่นาน คนที่รอข่าวคราวอยู่ที่สมรมณ์วัลย์อย่างร้อนรุ่ม หลังจากได้รู้ผลลัพธ์อันนี้ ทันใดนั้น ทุกคนต่างอ่อนยวบลงกับพื้น
รวมทั้งประพันธ์เอง
ครอบครัวของเขานี้ ตั้งแต่ลูกสาวนีรวรรณถูกส่งตัวออกไป เดิมทีก็เหลือเพียงบัวงามคนนี้แล้วที่พอมีความสามารถสักหน่อย
แต่ตอนนี้แม้แต่เธอก็เกิดเรื่องแล้ว งั้นสมรมณ์วัลย์ของเขานี้ ยังเหลืออะไรอีกล่ะ?
ประพันธ์สูญเสียความหวังทั้งหมดทุกอย่างลง……
รองผู้นำเดชาออกมาจากสมรมณ์วัลย์ เดิมทีอยากจะติดต่อพิมเจ้า ให้เธอไปจัดการเรื่องของบัวงามที่ทำเละเทะเอาไว้สักหน่อย แต่ว่าให้ตอนที่ต่อสายโทรศัพท์ออกไป กลับไม่ใช่พิมเจ้ารับสาย”
“ลุงเดชา ผมคือกฤต แม่ของผมไม่สบาย”
“ไม่สบาย?”
รองผู้นำเดชาเกิดความสงสัยเล็กน้อย
เด็กชายที่อยู่ในสายโทรศัพท์รีบอธิบาย：“ใช่ครับ เมื่อวานหลังจากกลับมาก็ไม่สบายแล้ว ตอนกลางคืนในตอนที่นอนอยู่ ละเมอพูดอยู่ตลอด เรียกชื่อของคุณป้าบัวงาม”
รองผู้นำเดชา：“……”
มองดูแล้ว เรื่องของบัวงามเมื่อวานนี้ทำให้เธอจิตตกเข้าแล้ว
ก็ใช่ เธอที่เป็นผู้หญิงที่เก็บตัวอยู่ในบ้านมาตลอด พึ่งจะมารับช่วงต่อจากเส้นหมี่มาดูแลจัดการเดอะวิวซี ทันใดนั้นเธอก็ทำผิดพลาดครั้งใหญ่ เธอได้รับความตกใจ ก็เป็นเรื่องปกติ
รองผู้นำเดชาไม่ได้สงสัยอะไร เขากลับไปที่เดอะวิวซีอีกครั้ง
จนถึงเช้าของอีกวัน ในเมืองหลวงแห่งนี้ไม่ได้ยินข่าวคราวเกี่ยวกับเรื่องนี้แม้แต่น้อยแล้ว
——
ญี่ปุ่น โตเกียว
แสงดาวได้ถูกโชกิ โดโมโตะจัดการให้เข้ามาพักอยู่ในโรงพยาบาลแห่งนี้ของเขาแล้ว ทว่าโรงพยาบาลแห่งนี้ นอกจากม็อกโกที่อยู่กับเธอ ยังมีคณาธิปที่พักอยู่ที่นี่มาเป็นครึ่งปีแล้ว
“คุณดูสิ ตอนนั้นคุณดึงดันจะเก็บเด็กคนนี้เอาไว้ผลปรากฏว่า เป็นยังไงล่ะ เป็นแบบนี้แล้ว”
เมื่อแสงดาวมาถึง โชกิ โดโมโตะตรวจร่างกายให้กับเธอเรียบร้อยแล้ว บ่นออกมากับชายหนุ่มทั้งสองคนออกมาทันที
ม็อกโกไม่ได้อะไรมาก
แต่ว่าคณาธิปได้ฟังแล้ว เขาที่ยังนั่งอยู่บนวีลแชร์ ใบหน้าหล่อเหลาสูงศักดิ์ก็ผิดปกติขึ้นมา เขาหันหน้ามองไปทางอื่นแล้ว
สีหน้าของแสงดาวก็แข็งทื่อไปแล้ว
วันนั้นที่ประเทศT ความจริงแล้วในตอนที่แสงดาวเข้าไปในห้องผ่าตัด คือได้เตรียมการทำแท้งเอาเด็กออกเอาไว้แล้ว
แต่ว่า เมื่อเธอนอนลงบนเตียงผ่าตัด ด้านนอกกลับมีคุณหมอคนหนึ่งเข้ามา แล้วเธอบอกว่ามีหมอชาวญี่ปุ่นคนหนึ่งกำลังจะมาถึง พอดีว่าเป็นหมอผ่าตัดของคณาธิปในก่อนหน้านี้
ต้องรอให้เขามาดูก่อน แล้วแสงดาวค่อยตัดสินใจผ่าตัดบริจาคไขกระดูก
แสงดาวได้ฟังแล้ว แน่นอนว่าได้หยุดลงแล้ว
ปรากกว่า หลังจากที่รอหมอคนนี้มาถึงแล้ว เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่า หลังจากที่ได้ทำการตรวจสอบไปแล้ว บอกกับเธอว่า สามารถเก็บเด็กคนนี้เอาไว้ได้ ถามเธอว่าจะเก็บเอาไว้หรือเปล่า?
ในขณะนั้นแสงดาวงงไปหมดแล้ว
งั้นตอนนี้มองดูแล้ว แผนการทั้งหมดในตอนนั้น ต่างเป็นแผนการของไอ้คนชั่วสองคนนี้
“คุณหมอโดโมโตะ คุณอย่าได้โทษเขาเลย ผมต้องขอบคุณพวกคุณที่ช่วยผมปกป้องลูกคนนี้เอาไว้นะ ผมเชื่อมั่นในความสามารถของคุณ ว่าจะสามารถทำให้เขาออกออกมาดูโลกใบนี้ได้อย่างปลอดภัยอย่างแน่นอน”
ในเวลาสำคัญ ยังคงเป็นม็อกโกที่เปิดปากออกมาคลี่คลายความกระอักกระอ่วนของสองคนนี้
เขากล่าวคำขอบคุณกับคุณหมอคนนี้ก่อน หลังจากนั้นก็ต้องขอบคุณคุณลุงคนนี้ ถึงได้วิงวอนคุณหมอคนนี้ขึ้นมาได้