เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1702
ผู้อาวุโสห้าหัวเราะ “พูดต่อสิ ฉันให้โอกาสนายพูดให้จบ”
ลู่ฝานพูดว่า “ตอนผู้อาวุโสยังไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร ผู้อาวุโสอาจอยากให้ฉันเป็นสมาชิกของตระกูลหั่วจริงๆ ผู้อาวุโสให้ฉันไปดูตำหนักประชุม ให้ฉันไปเฝ้าสวนยาวิเศษ ล้วนเป็นวิธีอบรมศิษย์หัวกะทิ แต่หลังจากผู้อาวุโสรู้หรือเรียกว่าแน่ใจแล้ว ท่าทีของผู้อาวุโสก็เปลี่ยนไป ตั้งใจให้หลิงเหยาอยู่ตระกูลหั่วต่อ ที่แท้คิดจะกำจัดศัตรูให้หมดสิ้นสินะ ผู้อาวุโสห้าทำแบบนี้ ฉันไม่ได้รู้สึกผิดต่อผู้อาวุโสเลยสักนิด ส่วนเรื่องที่ฆ่าพวกลูกน้องหั่วเยี่ยน ฉันยิ่งไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจเลย ผู้อาวุโสอาจไม่รู้ว่าเดิมทีพวกเขาคิดจะสังหารเรา”
รอยยิ้มบนหน้าผู้อาวุโสห้าหายไป “พูดได้ดี พูดได้ดีมาก นายดั้นด้นจากแดนไกลมาประเทศตันเซิ่ง มาสร้างเรื่องที่ตระกูลหั่ว ยังมีหน้ามาอ้างเหตุผลอีก ช่างเถอะ ในเมื่อนายมีเหตุผลขนาดนี้ งั้นฉันจะให้นายได้ตายอย่างสบายใจหน่อยแล้วกัน!”
เมื่อพูดเช่นนี้ ผู้อาวุโสห้ายื่นมือออกมากดลงกลางอากาศ แสงเพลิงลุกท่วมตัวลู่ฝาน
เห็นด้วยตาเปล่าว่าตัวของลู่ฝานโดนแผดเผาอย่างรวดเร็ว อุณหภูมิความร้อนทำให้อากาศเวิ้งว้างรอบๆ เริ่มพังทลาย
แต่ในเปลวเพลิง ลู่ฝานกลับยิ้มแล้วพูดว่า “ถ้าฉันรู้สึกผิด ก็รู้สึกผิดต่อประมุขประเทศตันเซิ่งเท่านั้น ฉันเอาของเขามา แต่นี่เป็นเรื่องที่ฉันจำเป็นต้องทำ ไม่มีคำว่าเสียใจภายหลัง ถ้าผู้อาวุโสห้าจะฆ่าฉัน อาศัยแค่เขตวิถีนี้ ไม่สามารถทำได้หรอก!”
ทันใดนั้น ลู่ฝานลงมือทันที กระบี่หนักไร้คมฟาดฟันลงมาอย่างรวดเร็ว ลู่ฝานโจมตีกระบี่ออกไปกลางอากาศ ไม่มีแสง ไม่มีปราณชี่ มีเพียงเขตวิถีที่สั่นสะเทือนเท่านั้น
“เปิดออก!”
เมื่อฟันกระบี่ลงมา ผู้อาวุโสห้ารู้สึกว่าเขตวิถีของตัวเองถูกแยกออกเป็นสองส่วน
แสงสีขาวสว่างขึ้นบนตัวลู่ฝาน
พลังเต๋าอันยิ่งใหญ่สร้างสิ่งมีชีวิต ใช้วิถีทำลายวิถี
แม้ผู้อาวุโสห้าวิทยายุทธแกร่งกล้า แต่วิถีที่เขาสามารถควบคุมได้มีเพียงวิถีธาตุไฟเล็กๆ เท่านั้น
แม้วิทยายุทธของลู่ฝานยังห่างชั้นมาก แต่ในตัวมีเต๋าแห่งชีวิต ทั้งสองอย่างปะทะกัน เต๋าแห่งชีวิตของลู่ฝานแข็งแกร่งกว่าเล็กน้อย
เขตวิถีของผู้อาวุโสห้าโดนทำลาย ลู่ฝานรีบดันหลิงเหยาไปด้านหลัง จากนั้นโจมตีกระบี่ไปทางผู้อาวุโสห้า
“กระบี่ฟ้าดิน!”
ม่านเพลิงปรากฏด้านหน้าผู้อาวุโสห้า คิดว่าทำแบบนี้แล้วจะต้านทานกระบี่ของลู่ฝานได้
ทว่าวินาทีต่อมา กระบี่ของลู่ฝานทะลุม่านเพลิง ฟันลงบนตัวผู้อาวุโสห้าอย่างแรง
ผู้อาวุโสห้าโดนฟันจนแยกเป็นสองส่วนกลายเป็นเงาเพลิงทันที!
ร่างแห่งไฟ!
ลู่ฝานแอบกัดฟัน วุ่นวายจริงๆ
ตัวของผู้อาวุโสห้าฟื้นฟูกลับมาเป็นเหมือนเดิม ง้างมือโจมตีด้วยฝ่ามือ
“ฝ่ามือสายฟ้าเพลิง!”
เกราะเกล็ดมังกรปกคลุมตัวลู่ฝาน กระบี่หนักไร้คมอยู่ด้านหน้า
ตูม!
เสียงระเบิดดังขึ้น ลู่ฝานพลิกตัวเตะหน้าผู้อาวุโสห้า ในเวลาเดียวกันก็โดนระเบิดจนกระเด็น
ผู้อาวุโสห้าพยายามทรงตัวในอากาศเวิ้งว้าง ไม่ได้เช็ดรอยรองเท้าบนใบหน้า มองลู่ฝานอย่างตกตะลึงแล้วพูดว่า “นาย นายมีเกราะปราณด้วย!”
ผู้ฝึกชี่ทั้งประเทศตันเซิ่งถึงกับช็อก
นี่พวกเขากำลังดูอะไรอยู่ ผู้ฝึกชี่ใช้ทักษะของนักบู๊ อีกทั้งยังมีเกราะปราณของนักบู๊ปรากฏออกมาด้วย!
“พระเจ้า เขาเป็นผู้ฝึกชี่หรือนักบู๊กันแน่!”
ในตำหนักที่เขตวิถีในเมฆ
ประมุขประเทศตันเซิ่งลุกขึ้นยืนทันที เขาพูดเสียงหลงว่า “ฝึกทั้งบู๊และชี่! เป็นไปไม่ได้!”
ที่หอสวรรค์วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ ผู้อาวุโสชุดดำดูห้าธาตุสรวงสวรรค์พร้อมรอยยิ้มบางๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แต่หางตากลับมีน้ำตา
“หวูเฉินนะหวูเฉิน นายทำสำเร็จแล้วจริงๆ ใช่ไหม นายได้ศิษย์ดีตั้งหนึ่งคน!”
พลิกตัวลงมาข้างตัวหลิงเหยา ลู่ฝานยืนค้ำกระบี่!
ลู่ฝานเงยหน้าขึ้นมองผู้อาวุโสห้าแล้วพูดเสียงกังวานว่า “แท้จริงแล้วฉันเป็นนักบู๊!”