ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1082 อันตรายแฝงตัวอยู่ทุกที่
ม็อกโกมีความประหลาดใจเล็กน้อย
แต่ไม่นาน ไชยันต์ก็ได้ส่งรูปมาหนึ่งรูป เขามองไปบริเวณคอหอยของร่างศพถูกกรีดอย่างเรียบกริบจริงๆ ในแววตาของเขาเปลี่ยนเป็นครุ่นคิดอย่างหนักขึ้นมา
จริงด้วย ปากแผลเรียบกริบอย่างมาก
สามารถพูดได้ว่า ก็คือตัดผ่านเส้นเลือดใหญ่ที่คอไปโดยตรง ตัดผ่านผิวหนังชั้นเนื้อไปยังเส้นเลือดใหญ่ของเธออย่างสะอาดหมดจด นั่นเป็นวิธีการกรีดที่ทั้งเร็วและทั้งโหดเหี้ยม
แม้แต่เขาที่เป็นผู้บัญชาการทหารของหน่วยรบพิเศษได้เห็นแล้ว ยังอดที่จะหรี่ตาลงไปไม่ได้
“นี่คือมีดผ่าตัด?”
“ใช่ ได้นำไปให้เจ้าหน้าที่พิสูจน์หลักฐานตรวจสอบดูแล้ว เป็นมีดผ่าตัดที่หมอใช้จริงๆ”
ไชยันต์ที่อยู่ในสายโทรศัพท์ไม่ได้ปฏิเสธ
สีหน้าของม็อกโกยิ่งดูไม่ดีกว่าเดิมแล้ว
“แม้แต่นักฆ่าระดับนี้ยังออกปฏิบัติการแล้ว คุณยังพูดว่าที่เมืองหลวงไม่มีเรื่องอะไร? คุณจะรอให้เขาส่งคนมาฆ่าถึงเดอะวิวซีก่อนเหรอ? หลังจากนั้นค่อยบอกพวกเรา?”
เขาเริ่มจะเดือดดาลขึ้นมาอีกแล้ว ด่าตาแก่คนนี้ที่ปกปิดเรื่องราวกับเขา
แต่ตาแก่คนนี้ได้ฟังแล้ว ในขณะที่กำลังถือสายอยู่ตบลงไปบนโต๊ะแล้ว：“คุณไม่มีสมองหรือยังไง ผมไชยันต์ในฐานะที่เป็นหัวหน้าเหล่าทัพทั้งสาม ถ้ามีคนกล้ามาฆ่าถึงที่บ้านแล้ว? งั้นผมยังจะติดต่อพวกคุณไปทำไม? แม้แต่ตัวผมเองยังปกป้องตัวเองเอาไว้ไม่ได้ แล้วพวกคุณยังจะสามารถปกป้องผมเอาไว้ได้งั้นเหรอ?”
ม็อกโก：“……”
ในที่สุด เขาก็ไม่พูดอะไรแล้ว
เพราะว่า สิ่งที่ตาแก่คนนี้พูดเป็นความจริง ไม่ว่าจะเป็นความสามารถหรืออำนาจในมือ เขาแข็งแกร่งกว่ารุ่นลูกรุ่นหลานเหล่านี้มาก
ถ้ายังให้คนเหล่านั้นเข้ามาฆ่าคนถึงเดอะวิวซีได้ งั้นใต้หล้านี้ จะยังมีที่ให้ตระกูลเทวเทพของพวกเขาอยู่ได้อย่างสงบสุขได้อย่างไร?
“เอาเถอะ คุณไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว ภรรยาของคุณกำลังจะคลอดแล้ว คุณอยู่ที่ญี่ปุ่นอย่างวางใจเถอะ รอให้ลูกคลอดแล้ว ค่อยกลับมา ไม่ต้องเป็นกังวลอะไรขนาดนั้น”
ไชยันต์เห็นว่าเขาไม่พูดอะไรแล้ว สุดท้ายจึงปลอบใจเขาออกไปอย่างใจกว้างหนึ่งประโยค
ม็อกโกวางสายโทรศัพท์แล้ว
แต่ว่า เขาไม่ได้ฟังคำพูดของตาแก่คนนี้ ทว่าหลังจากวางสายไปแล้ว เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความออกไปหนึ่งข้อความ
【ม็อกโก：พวกลักลอบขนอาวุธพวกนั้นเป็นไงบ้าง？ส่งผู้ร้ายข้ามแดนกลับมาหรือยัง?】
【กองทัพ：ยังเลย ทางการทหารเหมือนจะมีคำสั่งลงมาว่า ไม่ส่งผู้ร้ายข้ามแดนแล้ว】
【ม็อกโก：คุณว่าอะไรนะ？】
สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปแล้ว เกือบจะโทรออกไปโดยตรงแล้ว
กองทัพคือรองผู้บัญชาการของเขาในตอนที่อยู่ที่ย่างกุ้งตอนนั้น คดีลักลอบขนอาวุธนั้น ครึ่งปีมานี้ ไชยันต์บอกกับแสนรักว่า พวกเขาได้หยุดลงแล้ว
แต่ความจริงแล้ว ม็อกโกสืบอยู่ที่ข้างนอกตลอด
อีกทั้งสืบพบแล้วว่าพวกลักลอบขนอาวุธพวกนี้ถูกประเทศZจับตัวเอาไว้แล้ว แค่ส่งผู้ร้ายข้ามแดนกลับประเทศก็พอ
แต่ตอนนี้ กองทัพคนนี้กลับพูดว่าไม่ส่งผู้ร้ายข้ามแดนแล้ว
ม็อกโกถูกปกคลุมไปด้วยเมฆดำอันหนาแน่นยิ่งกว่าตอนที่ได้ยินว่าเดือนใจตายแล้วเสียอีก เหมือนกับปีศาจยังไงอย่างงั้น เหมือนกับว่าวินาทีต่อมา เขาจะขับรถพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ไปจับผู้ร้ายลักลอบขนอาวุธพวกนั้นกลับมาด้วยตัวเอง！
ไม่มีคนรู้ พวกผู้ร้ายลักลอบขนอาวุธกลุ่มนั้น ในตอนนี้ ก็กำลังข่มขู่ตระกูลเทวเทพอยู่
อีกทั้งพวกเขาเป็นเหมือนระเบิดเวลา เมื่อระเบิดออกมา ตระกูลเทวเทพก็จะถูกทำลายล้างไปจริงๆ
ม็อกโกไปซูเปอร์มาร์เก็ตอย่างกระวนกระวายใจแล้ว
ผ่านไปชั่วโมงกว่า แสงดาวที่รออยู่ที่ห้องพักผู้ป่วยได้เข้าน้ำเกลือเสร็จแล้ว เห็นว่าผู้ชายคนนี้ยังไม่กลับมา เธอรู้สึกหงุดหงิดนิดหน่อย แบกท้องอันโตเดินออกจากห้องพักผู้ป่วยไป
“คุณหนูใหญ่?”
“ฉันแค่ออกไปเดินเล่นสักหน่อย ไม่เกิดเรื่องหรอก”
แสงดาวอธิบายออกมาหนึ่งประโยค ไม่ได้อารมณ์เสีย
คนชุดดำได้เห็นแล้ว จึงแล้วแต่เธอ ช่วงนี้เด็กมีพัฒนาการที่ดีเติบโตอย่างรวดเร็ว เธอจึงไม่จำเป็นต้องนอนอยู่บนเตียงอย่างเดียวแล้ว ออกไปเดินเล่นสักหน่อย ก็ไม่ได้เป็นอะไร
แสงดาวลงมาที่สวนดอกไม้ของโรงพยาบาล
เป็นเมืองที่มีฤดูกาลทั้งสี่อย่างชัดเจน ในสอนดอกไม้เต็มไปด้วยดอกไม้นานาพันธุ์ ต้นไม้เขียวชอุ่ม ยังแสดงให้เห็นถึงความมีชีวิตชีวาของฤดูใบไม้ผลิ ที่สวยงามอย่างมาก
แสงดาวแบกท้องอันโตเดินไปทางหน้าโรงพยาบาลอย่างไม่ช้าไม่เร็ว
ความจริงแล้วเธอก็ค่อนข้างระมัดระวัง
ผู้ชายคนนั้นออกไปตั้งนานแล้ว เธออยากไปที่หน้าประตู ดูสักหน่อยว่าเขากลับมาหรือยัง?
พร้อมทั้ง เซอร์ไพรส์กับเขา ให้เขาเห็นว่าเธอออกมารับเขาแล้ว
แสงดาวเดินมาถึงหน้าประตูที่มีรถพลุกพล่านเต็มไปหมด
กลับพบว่า หลังจากที่เธอมายืนอยู่ตรงนี้ จริงๆด้วย แวบเดียวเธอก็มองเห็นรถออฟโรดสีดำคันที่คุ้นเคยคันนั้นจอดอยู่ที่นั่น เวลานี้ เงาของร่างสูงใหญ่ที่คุ้นเคยก็ออกมาจากด้านใน
“คุณดูสิ เขากลับมาแล้ว”
เธอมองเห็นฉากนี้ ทันใดก็พูดกับคนชุดดำคนนี้หนึ่งประโยคอย่างปลื้มปีติเป็นอย่างมาก
คนชุดดำที่ยืนอยู่ด้านหลังของเธอยิ้มออกมาแล้ว
แสงดาวยิ่งดีใจกว่าเดิม เธอมองไปที่ด้านตรงข้ามแป๊บหนึ่ง แล้วกุมท้องเอาไว้ เตรียมที่จะออกไปต้อนรับ
แต่ในขณะที่เธอเดินออกไป กลับพบว่าคนคนนี้ไม่ได้มองมาที่เธอที่กำลังเดินมาด้านนี้ ทว่าเดินไปทางด้านหลังของรถ ไม่นาน เธอก็ได้มองเห็นคนที่เหมือนกับว่าเธอจะไม่รู้จัก ปรากฏตัวอยู่ที่ด้านหน้าของชายหนุ่ม
“นั่นคือใคร?”
“……”
สีหน้าของคนชุดดำเปลี่ยนไปแล้ว
แต่ว่า ไม่ทันไร เพียงแป๊บเดียว ผู้หญิงคนนี้ก็แบกท้องอันโตของเธอ ยิ่งเพิ่มความเร็วในการเดินและก้าวเท้ายาวพุ่งเข้าไปหาสองคนนั้นแล้ว
“คุณหนูใหญ่ คุณช้าหน่อย คุณอย่าเดินเร็วเกินไป” คนชุดดำได้เห็นแล้ว ทำได้เพียงเดินตามมาอย่างรีบร้อน