คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 1917
ซู่ม
รังสีรุนแรงพุ่งออกมาจากร่างของแดร์ริล กายเขาสร้างภาพลวงตาว่าตัวเขานั้นพุ่งทะยานเข้าใส่โดน็อก
อากาศรอบทั้งสองบิดเบี้ยว มันเป็นพลังที่แข็งแกร่งน่าสะพรึง
โดน็อกไม่ได้ตระหนกเมื่อแดร์ริลเข้าโจมตี แต่ดวงตาเขากลับแวววาวด้วยความตื่นเต้น เขานั้นมีความปรารถนาอยากต่อสู้อย่างไม่จบสิ้น
โดน็อกนั้นอยากให้แดร์รลโผล่โดยตลอด ดังนั้นเขาจึงยินดีเมื่อแดร์ริลปรากฏตัวที่พระราชวัง
“แดร์ริล” โดน็อกหัวเราะอย่างมีเจตนาร้าย จากนั้นเขาก็พูดอย่างเย็นชาว่า “ยังไม่มีใครรู้ได้ว่าสุดท้ายใครจะเป็นผู้ยืนหยัดอยู่ได้ แกมาที่นี่คนเดียวเหรอ?”
“ฉันมาคนเดียว” แดร์ริลจ้องมองไปที่ฝ่ายตรงข้าม
“แกเอาความกล้าจากที่ไหนมาทำแบบนี้?” โดน็อกยิ้ม
“แค่ฉันคนเดียวก็พอจะฆ่าแกได้แล้ว” แดร์ริลพูดเสียงต่ำ
“ถ้างั้นก็ตายซะ” โดน็อกตาแดงฉานขณะที่เขาพุ่งทะยานไปข้างหน้า
แกร๊ง
การโจมตีของแดร์ริลและโดน็อกปะทะกัน พลังภายในอันแข็งแกร่งสั่นสะเทือนส่งต่อไปทั่วทั้งฝูงชน มันทำให้บรรยากาศของทั้งพระราชวังบิดเบี้ยว
โดน็อกคำรามออกมาเบาๆ เขาโดนผลักให้ถอยไปสองสามก้าว
ตึง ตึง ตึง
สีหน้าโดน็อกมืดครึ้ม เขาผงะถอยหลังไปเป็นสิบก้าวก่อนที่จะยืนได้มั่นคง เขานั้นตกใจมาก พลังของเขานั้นอยู่ในระดับเทพยุทธ์และก็มีพลังภายในที่แข็งแกร่ง ทำไมเขาถึงไม่สามารถเอาชนะแดร์ริลในการโจมตีครั้งนี้ได้?
ตอนนั้นโดน็อกยังไม่รู้ว่าแม้แดร์ริลจะยังไม่ถึงขั้นเทพยุทธ์ เขาก็อยู่ในขั้นสูงสุดของจักรพรรดิยุทธ์แล้ว เขายังได้บ่มเพาะคัมภีร์พลังงานพิสุทธิ์ดังนั้นพลังภายในของเขาจึงได้บริสุทธิ์มาก เขานั้นมีความคั่งแค้นเต็มเปี่ยมจนใช้พลังทั้งหมดไปกับการโจมตีนั้น นั่นเป็นสาเหตุว่าทำไมพลังของเขาจึงได้น่าหวาดหวั่น
อั่ก
โดน็อกจ้องแดร์ริล ใบหน้าเขาแดงก่ำและก็กระอักเลือดออกมาคำโต
แดร์ริลสามารถทำให้เส้นเลือดหัวใจของโดน็อกบาดเจ็บได้
เฮือก
บรรดาเสนาบดีต่างก็ร้องเสียงดังด้วยความตกใจ พวกเขาตะลึงจนพูดไม่ออก
นี่แค่การโจมตีเพียงครั้งเดียวเหรอ?
แค่นี้ก็เพียงพอให้แดร์ริลทำให้จักรพรรดิบาดเจ็บได้แล้วเหรอ?
พวกเขารู้อยู่แล้วว่าประมุขสำนักประตูสุราลัยนั้นแข็งแกร่ง
แต่ว่าโดน็อกเองก็ไม่ได้อ่อนแอ จักรพรรดิองค์ก่อนของเวสต์ริงตันนั้นตั้งให้เขาเป็นอัครมหาเสนาบดี และเขาก็นำกองทัพไปโจมตีดินแดนอื่น เขาไม่เคยพ่ายแพ้ซึ่งเป็นสถิติไร้พ่าย แต่ว่าแดร์ริลก็สามารถทำให้ชายคนนี้บาดเจ็บได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว
ดูเหมือนว่าพลังของแดร์ริลนั้นน่ากลัวมากเกินไป
แต่เขาก็เป็นแค่ระดับจักรพรรดิยุทธ์ขั้นห้านี่
“โดน็อก วันนี้เป็นวันตายของแก” แดร์ริลตะโกนเสียงดัง เขาพุ่งตัวไปข้างหน้าอีกครั้งด้วยพลังความโกรธแค้น
“เข้ามาเลย” โดน็อกแค่นเสียง เขานั้นไม่กลัว
แต่ว่าโดน็อกไม่ได้รอรับการโจมตี เขาหลบเลี่ยงและหนีเข้าไปในห้องโถงหลัก
“ฟังคำสั่ง”
โดน็อกเช็ดเลือดออกจากมุมปาก จากนั้นเขาก็ยกมือชี้ไปที่แดร์ริลและตะโกนอย่างคลุ้มคลั่งว่า “จัดการแดร์ริล ดาร์บี้ซะ ใครที่เอาหัวมันมาให้ข้าได้จะได้รับรางวัลมหาศาล”
เมื่อเขาตะโกนประโยคสุดท้ายออกไป ดวงตาของโดน็อกก็ฉายแววบ้าคลั่ง
เขานั้นประมาทไป นี่จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้แดร์ริลทำให้เขาบาดเจ็บได้ เขาเป็นจักรพรรดิของเวสต์ริงตัน แต่ว่าก็ยังประมาทคู่ต่อสู้ แล้วเขาจะทนรับได้อย่างไร?
วันนี้แดร์ริลต้องตาย
หากว่ายังเป็นเขาคนเดิม เขาคงจะสู้กับแดร์ริลจนตายกันไปข้างแม้ว่าเขาจะบาดเจ็บก็ตาม แต่ว่าตั้งแต่เขาได้ขึ้นครองบัลลังก์ โดน็อกก็ได้เรียนรู้ที่จะระมัดระวังมากขึ้นและไม่เข้าไปเสี่ยงโดยไม่จำเป็น
ขวับ ขวับ ขวับ
นายพลหลายคนและองครักษ์ต่างก็เข้าไปโจมตีแดร์ริล พลังภายในพวยพุ่งออกมาจากร่างพวกเขา
เวสต์ริงตันนั้นเป็นหนึ่งในดินแดนที่แข็งแกร่งในทั้งเก้าทวีปและก็มีนายพลที่แข็งแกร่งมากมาย พวกเขาส่วนใหญ่อยู่ในระดับจักรพรรดิยุทธ์และปราชญ์ยุทธ์
มันน่ากลัวมากเมื่อพวกเขาปล่อยพลังภายในออกมาพร้อม ๆ กัน
โอ้
แดร์ริลไม่ได้ตระหนกเมื่อเขาเห็นพวกนี้พุ่งเข้ามาหา แต่ว่ากลับยิ่งทำให้โทสะเขาเพิ่มพูน เขาตวาดด้วยสีหน้าคลุ้มคลั่งว่า “เข้ามาเลย เข้ามา ฉันจะฝังพวกแกทั้งหมดไปพร้อมพ่อทูนหัวของฉัน”