หม่าชาวบุกเข้าไปคฤหาสน์คิงกวน และจะต้องทิ้งหลักฐานไว้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่กวนหงอี้ในฐานะเจ้าชายใหญ่ ยังคงสามารถขจัดหลักฐานเหล่านั้นให้ได้มากที่สุด
ตราบใดที่กวนเจิ้นไห่หาหลักฐานของหม่าชาวไม่เจอ เขาก็ยังต้องปล่อยเขาไปอยู่ดี
“ถ้าอย่างนั้นก็ขอบคุณเจ้าชายใหญ่ที่ยอมปล่อยคน”
กวนเจิ้นไห่ยิ้มเล็กน้อย“นำตัวไป!”
ผู้พิทักษ์สองคนจากสำนักบังคับใช้กฎหมายก้าวไปข้างหน้า หนึ่งคนซ้ายอีกคนอยู่ขวา พร้อมที่จะจับหม่าชาว
“ไสหัวไป!”
หม่าชาวตะโกนอย่างโกรธเคืองและชกหมัดออกไปพร้อมๆกัน ผู้พิทักษ์ทั้งสองถูกเขาทุบโดยตรง
สีหน้าของกวนหงอี้เปลี่ยนไปอย่างมากและเขาตะโกน “หยุด!”
หม่าชาวบุกรุกคฤหาสน์คิงกวน ขอแค่ไม่มีหลักฐานก็ได้แล้ว แต่หม่าชาวกล้าลงมือกับคนของสำนักบังคับใช้กฎหมาย แม้ว่าจะไม่มีเรื่องก็จะมีเรื่องแล้ว
กวนเจิ้นไห่โกรธมาก “คุณกล้าดียังไงโจมตีคนของสำนักบังคับใช้กฎหมาย หาที่ตายชัดๆ!”
เสียงลดลง เขาขยับเท้า และพุ่งไปหาหม่าชาวทันที
“ไปให้พ้น!”
กวนหงอี้ก็ขยับเช่นกัน โดยขวางอยู่ตรงหน้าหม่าชาว และเหวี่ยงฝ่ามือไปทางกวนเจิ้นไห่
“ปัง!”
หมัดทั้งสองปะทะกัน และแรงกระตุ้นที่น่ากลัวก็ปะทุขึ้นจากตำแหน่งที่ฝ่ามือของทั้งสองชนกัน ลอยอยู่บริเวณโดยรอบเต็มไปหมด
“เติ้งเติ้งเติ้ง!”
ทันทีหลังจากนั้น ทั้งสองถอยกลับพร้อมกัน กวนเจิ้นไห่ถอยห้าก้าว และกวนหงอี้ก็ถอยกลับสี่ก้าว
พื้นดินที่ทั้งสองหยุดลง พื้นหินอ่อนอันละเอียดอ่อนแตกเป็นเสี่ยงๆในทันที
สีหน้าของกวนหงอี้มืดมนมาก แม้ว่าความแข็งแกร่งของกวนเจิ้นไห่จะไม่ดีเท่าเขา แต่ก็เกินความคาดหมายของเขา
กวนเจิ้นไห่สีหน้ามืดมน และพูดอย่างเย็นชา “เจ้าชายใหญ่ คนของคุณกล้าลงมือกับคนในสำนักบังคับใช้กฎหมายคุณไม่สั่งสอนก็แล้วไป แต่คุณยังมาห้ามเราไม่ให้ทำอะไรเขา นี่คุณเห็นเราสำนักบังคับใช้กฎหมายเป็นลูกพลับอ่อนที่รังแกได้ง่ายๆเหรอ?”
กวนหงอี้ส่งเสียงอย่างเย็นชา “เขาเป็นคนของผม แต่เขาเพิ่งเข้าร่วมไม่นาน เขาไม่เข้าใจกฎของ คฤหาสน์คิงกวน คนที่ไม่รู้ย่อมไม่มีความผิด คุณไม่รู้เหรอ?”
“ผมไม่สนใจอะไรขนาดนั้น ผมรู้แค่ว่า กฎของสำนักบังคับใช้กฎหมายคือ เรามีสิทธิ์ที่จะสอบสวนบุคคลที่น่าสงสัยทั้งหมด”
กวนเจิ้นไห่โต้เถียง
หม่าชาวคิดไม่ถึงว่า ภายในตระกูลคิงกวน จะผิดใจกันเพราะเขา
ห้องโถงทั้งหมดของคฤหาสน์ถูกห้อมล้อมด้วยออร่าที่ทำให้ผู้คนหายใจไม่ออกและทรงพลัง
กวนหงอี้และกวนเจิ้นไห่ต่างก็เป็นผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นต้น ทั้งสองปะทะกัน เป็นเหมือนการสู้กันระหว่างผู้แข็งแกร่งชั้นนำ
“ดูเหมือนว่า เรื่องนี้จะต้องรายงานต่อเหล่าผู้อาวุโสตระกูลคิงกวนแล้ว”
กวนเจิ้นไห่จ้องไปที่กวนหงอี้ และพูดอย่างเย็นชา
กวนหงอี้ไม่ได้พูด แต่เมื่อเขามองไปที่กวนเจิ้นไห่ ใบหน้าของเขาเย็นชา และใจที่อยากต่อสู้ของเขาก็เพิ่มขึ้น
กวนเจิ้นไห่ไม่กลัวเลย และสบตากับกวนหงอี้ เพียงรอคำตอบจากกวนหงอี้
ในทางกลับกัน หม่าชาวดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยืนอยู่ข้างๆ สีหน้าของเขาสงบและมีแสงแวบวาบในดวงตาของเขา
“คุณไปกับพวกเขาหน่อย!”
พื้นที่นั้นเงียบไปหนึ่งนาที ก่อนที่กวนหงอี้จะมองไปที่หม่าชาวและกล่าว
เห็นได้ชัดว่า หลังจากที่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ กวนหงอี้ไม่อยากให้เรื่องถึงเหล่าผู้อาวุโสตระกูลคิงกวน
แม้ว่าค่าของหม่าชาวจะสูงมาก แต่เมื่อเรื่องกลายเป็นเรื่องใหญ่ แม้ว่าพ่อของเขาคือกษัตริย์กวน ก็ไม่สามารถตัดสินทุกอย่างเอง
หม่าชาวพูดอย่างเย็นชาว่า “ผมไม่ยอม ใครเล่าจะนำตัวผมไปได้?”
มุมปากของกวนเจิ้นไห่ยกขึ้นเล็กน้อย ทำให้เกิดส่วนโค้งขี้เล่น
กวนหงอี้ยกคิ้ว “คุณจะไม่เชื่อฟังคำสั่งของผมหรือ?”
“นอกจากว่าคุณจะหาคนรักษาน้องสาวของผมให้หาย มิฉะนั้น ระหว่างผมกับคุณ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน”
หม่าชาวกล่าว
เดิมที เขาต้องการนั่งดูการต่อสู้ของมังกรกับเสือ ถ้าไม่ใช่เพื่อรักษาน้องสาวของเขา เขาคงไม่พิจารณาข้อเสนอของกวนหงอี้เรื่องการยอมจำนน
แต่เขาไม่ใช่คนโง่ เขาเข้าใจอยู่แล้วว่า สิ่งที่อีกฝ่ายเห็นคือศักยภาพในตัวของเขาเอง
หากยอมจำนนต่อหงกวนอี้จริงๆ แล้วขอให้อีกฝ่ายหาคนมารักษาหมีเสวี่ย เกรงว่ามันจะไม่ง่ายเหมือนตอนนี้
“หม่าชาว คุณอย่ามาได้คืบจะเอาศอกนะ!”
กวนซินฉวยโอกาสและกล่าว“ลุงของฉันเป็นเจ้าชายใหญ่ของตระกูลคิงกวน ในเมื่อเขาสัญญากับคุณว่าจะหาคนมารักษาน้องสาวของคุณ เขาจะไม่มีวันผิดสัญญาอย่างแน่นอน”
“ตอนนี้ สำนักบังคับใช้กฎหมายของตระกูลคิงกวนต้องการสอบสวนคุณ คุณต้องไปกับพวกเขา ไม่เช่นนั้น คุณจะไม่สามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของคุณได้ และคุณไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องตาย”
เมื่อได้ยินเสียงของกวนซิน เจตนาฆ่าในดวงตาของหม่าชาวก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
“หุบปาก!”
หม่าชาวพูดอย่างโกรธเคือง”ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ มีเพียงคุณเท่านั้น ไม่มีสิทธิ์!”
“คุณ……”
เมื่อถูกหม่าชาวตะโกนใส่ในที่สาธารณะ กวนซินเริ่มโกรธ และหลังจากถูกกวนหงอี้จ้องมอง เธอจึงกลั้นสิ่งที่เธอต้องการจะพูด
กวนเจิ้นไห่ไม่รีบอีกต่อไปในเวลานี้ แต่เขามองมันด้วยรอยยิ้มราวกับว่าเขากำลังดูละครอยู่
“ถ้าผมบอกว่า คุณต้องไปที่สำนักบังคับใช้กฎหมายตอนนี้ล่ะ?”
มีความโกรธเล็กน้อยในน้ำเสียงของกวนหงอี้
น้ำเสียงข่มขู่มาก
ดูเหมือนหม่าชาวจะไม่รู้ถึงสถานการณ์ในปัจจุบัน มองกวนหงอี้อย่างเย็นชาและกล่าวว่า “ในกรณีนี้ การเจรจาเมื่อกี้ก็จะถือเป็นโมฆะใช่ไหม”
ทันทีที่เสียงลดลง หม่าชาวก็ขยับ
กวนหงอี้และกวนเจิ้นไห่ไม่คาดคิดว่าหม่าชาวจะตรงไปตรงมา ทำโดยไม่ลังเล ก่อนที่พวกเขาจะดึงสติกลับมาได้ พวกเขาก็เห็นหม่าชาวหายไปจากที่เดิม
“ผัวะ!”
เมื่อพวกเขากลับมารู้สึกตัว หม่าชาวได้มาถึงตรงหน้ากวนซินแล้ว โดยกอดกวนซินไว้ในอ้อมแขนของเขา และเอามือคว้าคอของกวนซิน
“ซ่า!”
เสียงกระดูกร้าวดังขึ้น กวนซินไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้น และเสียชีวิตในทันที
ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นรวดเร็วมาก ใครจะคิดว่าหม่าชาวสามารถฆ่าคนต่อหน้าผู้แข็งแกร่งแดนราชาสองคนของตระกูลคิงกวนได้?
“คุณฆ่ากวนซินเหรอ?”
เมื่อมองไปที่ร่างของกวนซินค่อยๆตกลงไปที่พื้น กวนหงอี้ถามอย่างไม่เชื่อ
“ไอ้โง่!”
หม่าชาวทิ้งเพียงสองคำไว้เท่านั้น และเมื่อเขาขยับเท้า เขาก็มาถึงขอบหน้าต่างทันที
“บูม!”
กระจกแตกและหม่าชาวก็กระโดดออกไปนอกหน้าต่างแล้ว
เขามาที่ตระกูลคิงกวน ก็เพื่อแก้แค้นกวนซิน
ถ้าไม่ใช่เพราะกวนหงอี้แนะนำว่าเขาสามารถหาหมอเทพมารักษาหมีเสวี่ย เขาคงลงมือกับกวนซินไปนานแล้ว
แต่ด้วยการปรากฏตัวของกวนเจิ้นไห่ เขาค่อยๆตระหนักว่า กวนหงอี้เห็นชอบในศักยภาพของเขาเท่านั้น สำหรับการหาหมอเทพเพื่อรักษาหมีเสวี่ย ดูเหมือนจะเป็นเพียงการเสแสร้ง
เมื่อเขาถูกกวนเจิ้นไห่นำตัวไปที่สำนักบังคับใช้กฎหมาย เขาจะรอดชีวิตมาได้หรือไม่ ยังไม่รู้เลย
การแก้แค้นครั้งยิ่งใหญ่ยังไม่ได้รับการล้างแค้น เขาจะเสี่ยงได้อย่างไร?
นอกจากนี้ แม้ว่าเขาจะมาที่ตระกูลคิงกวนเพื่อแก้แค้นด้วยหัวใจแห่งความตาย แต่เขาไม่เคยคิดที่จะนั่งรอตาย
ถ้าสามารถมีชีวิตรอดจากที่นี่ ทำไมต้องตายที่นี่ล่ะ?
เขายังมีภรรยาที่เพิ่งแต่งงาน และน้องสาวที่นอนไม่ฟื้น
ณ จุดนี้ เขาแค่อยากจะมีชีวิตอยู่
“หาที่ตาย!”
กวนหงอี้คำรามและไล่ออกไปทันที
เพื่อได้ตัวหม่าชาว เขายอมผิดใจกับสำนักบังคับใช้กฎหมาย แต่หม่าชาวกลับหลอกเขา และฆ่ากวนซินต่อหน้าเขา
นี่เป็นความอัปยศอดสูอย่างยิ่งสำหรับเขา