ความเงียบนั้นน่ากลัว
ชายผอมแห้งที่สวมแว่นที่ยืนอยู่บนเวทีสังเกตเห็นสิ่งนี้ และเขาหยุดพูดในขณะที่รู้สึกไม่มั่นใจเล็กน้อยว่าเขาควรพูดต่อดีหรือไม่
ในที่สุดก็มีคนพูดทำลายความเงียบ
“คุณชื่ออะไร”
ชายคนที่ถามขึ้นมาคือเมย์เบอร์รี่ ซีทีโอของ Intel ที่นั่งอยู่แถวหน้า
เขาถามคำถามนี้หลังจากที่เขาสบสายตากับชายบนเวที
ชายบนเวทีรู้สึกตกตะลึงที่ชายเบอร์ใหญ่คนนี้กำลังพูดกับคนตัวเล็กอย่างเขา เขาสติหลุดไปชั่วครู่ แต่เขาพบอย่างรวดเร็วว่าเขายืนอยู่บนเวที เขาพยักหน้าและพูด
“…เหอไห่ วิศวกรการวิจัยและพัฒนาที่หัวเหว่ยครับ”
เหอไห่?
เมย์เบอร์รี่จำชื่อนี้ได้โดยไม่รู้ตัว คิ้วของเขาเลิกขึ้นในระหว่างที่เขาเริ่มคิด เขาจำไม่ได้ว่าเขาเคยได้ยินชื่อนี้
เขายอมแพ้ในที่สุด เขามองดูเหอไห่และพูดว่า
“มันไม่สำคัญว่าคุณชื่อว่าอะไร”
เหอไห่ “???”
คุณเป็นคนที่ถาม
เมย์เบอร์รี่ไม่ได้รู้ว่าที่เขาพูดไปย้อนแย้งอย่างไร เขาดันแว่นที่สันจมูกและพูดอย่างใจเย็น
“ผมได้ยินว่าคุณพูดถึงคำว่าชิปฐานคาร์บอน เมื่อดูจากสไลด์พาวเวอร์พอยต์แล้วผมถูกใช่ไหมที่อนุมานว่าคุณในฐานะตัวแทนหัวเหว่ยมาที่นี่เพื่อประกาศต่อชุมชนวิชาการและแวดวงอุตสาหกรรมว่าคุณได้สร้างความก้าวหน้าครั้งใหญ่ในเทคโนโลยีชิปฐานคาร์บอน?”
พูดตามตรง เขาเพิ่งนำเสนอไปได้ครึ่งงานนำเสนอซึ่งห่างไกลจากช่วงถาม-ตอบ การกระทำของเมย์เบอร์รี่ค่อนข้างไม่เคารพผู้นำเสนอรวมทั้งผู้ชมด้วย
แต่ว่ามันมีข้อยกเว้นสำหรับทุกอย่าง
ไม่มีใครขมวดคิ้วกับการกระทำของเมย์เบอร์รี่ เพราะทุกคนอยากรู้คำตอบของคำถามนี้
สิ่งที่อยู่บนสไลด์พาวเวอร์พอยต์นั้นถูกต้องใช่ไหม?
เหอไห่ไม่ได้คาดคิดว่าเมย์เบอร์รี่จะถามคำถามแปลกเช่นนี้ เหอไห่มองดูเมย์เบอร์รี่ด้วยสายตาแปลกๆ จากนั้นเขาหันกลับไปดูพาวเวอร์พอยต์ เขาทำให้แน่ใจว่าไม่มีข้อผิดพลาดบนสไลด์และพูดว่า
“..จากที่คุณเห็น ชิปซีรีส์ดราก้อนแรกถูกผลิตโดยใช้เทคโนโลยีชิปฐานคาร์บอน เราได้ใช้ทรานซิสเตอร์ฐานคาร์บอนรุ่นใหม่โดยการร่วมมือกับสถาบันวัสดุศาสตร์เชิงคำนวณจินหลิงและห้องแล็บฐานคาร์บอน…”
เมื่อผู้ชมได้ยินคำว่าทรานซิสเตอร์ฐานคาร์บอนก็เกิดเสียงพูดคุยวุ่นวาย
คอนเซ็ปต์ของชิปฐานคาร์บอนเป็นสิ่งที่เพิ่งปรากฏขึ้นในปีนี้ จนกระทั่งถึงวันนี้คนส่วนใหญ่คิดว่ามันเป็นเพียงแค่แนวคิดเท่านั้น ในระหว่างที่ความเป็นไปได้ของแนวคิดนี้ยังเป็นที่ถกเถียงในชุมชนวิชาการ
แต่ตอนนี้ชายคนนี้บนเวทีกำลังอ้างว่า…
มีคนได้ไขเทคโนโลยีที่เป็นที่ถกเถียงนี้แล้ว?
เมย์เบอร์รี่เริ่มตื่นตระหนก เขาแทบรักษาท่าทีของตัวเองไม่ได้ เขาจ้องมองผู้นำเสนอและพูดว่า
“คุณพูดในฐานะตัวแทนหัวเหว่ย? คุณรับผิดชอบคำพูดของคุณใช่ไหม? คุณรู้ไหมว่าการเผยแพร่ผลทางวิชาการที่ไม่เป็นความจริงที่งานประชุมจะเกิดอะไรขึ้น?”
เมย์เบอร์รี่พยายามอย่างยิ่งที่จะอ่านสีหน้าของชายชาวจีนคนนี้ โดยหวังที่จะเห็นการแสดงออกเพียงเล็กน้อยว่าเขากำลังโกหก
แต่เขากลับผิดหวัง
ผู้นำเสนอที่ชื่อเหอไห่ไม่รู้ว่าคำถามพวกนี้เป็นเชิงโวหาร เขาจึงยิ้มประหม่าและพูดว่า “โอ้ ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องนั้นเลย
ผู้ประพันธ์บรรณกิจในงานวิจัยนี้คือนักวิชาการลู่
เขาเป็นผู้รับผิดชอบโปรเจกต์นี้”
ศาสตราจารย์ลู่!
ทันทีที่ชื่อนี้ถูกพูดถึง ทั้งห้องประชุมเงียบสงัด
สีหน้าของเมย์เบอร์รี่ซีดลง ปากของเขาสั่นในขณะที่เขาพูดไม่ออก
เขาหวังว่าการรายงานนี้เป็นเพียงเรื่องโกหกว่ามันไม่มีเทคโนโลยีชิปฐานคาร์บอนและหัวเหว่ยโกหก แต่ตอนนี้ความหวังของเขาถูกพังทลายโดยการพูดถึงชื่อของ ‘นักวิชาการลู่’…
ผู้ได้รับรางวัลโนเบลและรางวัลเหรียญฟิลด์ ชายผู้พิสูจน์สมมติฐานของรีมันน์ และเป็นผู้ที่เพิ่งได้รับรางวัลคาร์ล ฟรีดริช เกาส์ ด้วยเกียรติและชื่อเสียงที่พ่วงมากับชื่อนี้ เรซูเม่ของเขาคงมีขนาดเป็นสิบหน้า
จากสถานะของเขา มันไม่มีเหตุผลที่เขาต้องโกหกเพื่อหัวเหว่ย
ถ้าเกิดเทคโนโลยีนี้ได้รับการสนับสนุนจากชื่อเสียงด้านวิชาการของชายคนนี้จริงๆ…
เมื่อเห็นว่าเมย์เบอร์รี่พูดไม่ออก เหอไห่พูดขึ้นว่า
“เอ่อ ผมพูดต่อได้แล้วนะ?”
“พูดต่อเลยครับ…” สวอนพูดแทนซีทีโอที่อึ้งไปแล้ว
เหอไห่มองดูสายตาที่จ้องมองเขามา เขากลืนน้ำลายและพยักหน้า
“โอ้ โอเค”
…
เหอไห่สาบานกับพระเจ้าได้เลยว่าการนำเสนอวันนี้เป็นจุดสูงสุดของชีวิตเขา
อย่างน้อยก็เป็นจุดสูงสุดของชีวิตครึ่งแรกของเขา
ทั้งห้องประชุมเต็มไปด้วยนักวิชาการและวิศวกรที่มีชื่อเสียงในอุตสาหกรรมสารกึ่งตัวนำรวมไปทั้งผู้นำในอุตสาหกรรม
แต่ทุกคนที่นั่งอยู่ในกลุ่มผู้ชม ไม่ว่าจะเป็นนักวิจัยอ่อนหัดหรือผู้มีชื่อเสียงพรีเซนต์ ทุกคนฟังการนำเสนอพาวเวอร์พอยต์อย่างเงียบๆ
เขาแน่ใจว่าทุกคนกำลังฟังเขาจริงๆ
เพราะว่าเมื่อเขานำเสนอผลการทดสอบประสิทธิภาพของชิป เขาสามารถได้ยินเสียงอุทาน…
“เทคโนโลยีการประมวลผล 28 นาโนเมตร การรวมของ 10 ล้านต่อตารางมิลลิเมตร…เหนือกว่าชิป Xenon มันบ้าไปแล้ว!”
“เป็นไปได้อย่างไรกัน! ผมจะไม่เชื่อมันจนกว่าจะได้เห็นด้วยตาตัวเอง!”
“ความเร็วคล็อกที่ 3.7GHz การใช้พลังงานสูงสุดที่ 20W…ฮ่าฮ่า เป็นไปไม่ได้”
“ในทางทฤษฎี ชิปฐานคาร์บอนมีประสิทธิภาพการกระจายความร้อนได้ดีกว่าชิปฐานซิลิกอน…”
“เป็นไปไม่ได้! ผมขอพูดอีกครั้ง เป็นไปไม่ได้!”
“…”
เมื่อเหอไห่ได้ยินเสียงกระซิบในฝูงชน เขาไม่ได้เริ่มที่จะกังวล แต่เขากลับรู้สึกโล่งอก
ไม่ว่าผู้ชมจะชื่อเขาหรือไม่ สิ่งที่สำคัญคือคนพวกนี้ได้ฟังเขาพูด
สำหรับการถกเถียง…
มันไม่สำคัญ
เขาได้เห็นชิปมหัศจรรย์นี้มาก่อน มันมีขนาดเท่าหัวแม่มือและเบาเท่ากระดาษ เขาไม่สามารถบรรยายความตกใจตอนที่เห็นมันครั้งแรกได้ สิ่งหนึ่งที่เขามั่นใจคือเมื่อคนที่นั่งอยู่ตรงนี้เห็นชิปด้วยตาของตัวเอง คนพวกนี้ก็จะรู้สึกช็อกเหมือนกัน…
หลังจากการนำเสนอจบลง มันไม่มีช่วงถาม-ตอบ ทั้งห้องประชุมเต็มไปด้วยความวุ่นวาย
รองประธานของควอลคอมม์ คอค มีสีหน้าว่างเปล่า
อยู่ดีๆ เขาพูดขึ้นว่า
“แวคเกอร์ คุณรู้ไหมว่าผมอยากทำอะไร?”
แวคเกอร์มีใบหน้านิ่งเช่นกัน เขากลืนน้ำลายและพึมพำว่า “ผมไม่รู้ ผมไม่ได้ซื้อขายหุ้น…ผมมีหุ้นควอลคอมม์อยู่บ้าง ผมจะลองขายมันให้ได้มากที่สุดเท่าที่ขายได้”
คอคพยักหน้า
“ผมคิดแบบนั้นเหมือนกัน”
…………………………………