ตอนที่ 1192 – ผนึกตระกูลเจียงหยาง (1)
เสียงคำรามลึกและเสียงร้องอย่างมีความสุขจะดังก้องกังวานจากเทือกเขาที่เงียบสงบเป็นครั้งคราว แม้จะมีสัตว์อสูรสองสามตัวที่กำลังตามล่า การต่อสู้อันดุเดือดของพวกมันสร้างเสียงคำรามดังและเสียงร้องอันเยือกเย็นที่เปล่งเสียงออกมากว้างไกล สร้างความหวาดกลัวให้กับสัตว์อสูรทั้งหมดที่อ่อนแอให้กลับไปที่ถ้ำของพวกมัน
แร้งระดับ 2 และ 3 กลุ่มใหญ่บินผ่านอากาศเป็นวงกลมบนพื้นที่แห่งหนึ่ง พวกมันตรวจสอบภูมิประเทศด้วยสายตาที่ไร้ความปราณีอย่างต่อเนื่อง ทันทีที่พวกเขาพบเป้าหมายที่เหมาะสมฝูงทั้งหมดก็จะเคลื่อนไหวและทำลายสัตว์อสูร
แม้ว่าอีแร้งจะไม่ทรงพลังด้วยตัวของมันเอง แต่ก็มีข้อได้เปรียบในเรื่องของจำนวน พวกมันมีกันหลายร้อยตัว ดังนั้นแม้แต่สัตว์อสูรระดับ 4 ก็จะกลายเป็นเหยื่อของพวกมัน
เสียงร้องอย่างมีความสุขดังออกมาจากระยะไกล ทันใดนั้นมีจุดดำปรากฏขึ้นบนขอบฟ้าแล้วบินไปทางฝูงแร้ง
นกทุกตัวเริ่มอึดอัดและหนีไปในทุกทิศทางอย่างรีบร้อน ดูเหมือนว่าพวกมันจะพบสิ่งที่น่ากลัวที่ทำให้พวกมันหวาดกลัว
จุดขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว มันเป็นสัตว์อสูรที่บินที่มีร่างของงูสี่ปีกและกรงเล็บแหลมคม
มันเข้าไปในฝูงแร้ง มันจับอีแร้งด้วยปากของมันและอีก 2 ตัวอยู่ในกรงเล็บอันแหลมคมของมัน กรงเล็บเจาะร่างกายของอีแร้งทำให้พวกมันไม่สามารถควบคุมเสียงร้องอันโหยหวนจากความเจ็บปวดระทมทุกข์
เมื่ออีแร้งหนีไปทุกทิศทุกทาง ลูกศรพลังงานพุ่งออกจากปากของพวกมัน พวกมันลอยไปหาสัตว์อสูรสี่ปีกอย่างรวดเร็ว
สัตว์อสูรไม่ได้หลบ มันดูลูกศรเหมือนพวกมันเป็นเรื่องตลกและใช้ร่างกายเพื่อต่อต้านการโจมตีที่ทรงพลังที่สุดของอีแร้ง
“ติ๊ง!” “ติ๊ง!” “ติ๊ง!”
เสียงของการปะทะกันของโลหะดังขึ้นตั้งแต่ขนนกสีดำที่ไม่น่าประทับใจบนสัตว์อสูรนั้นยากจริง ๆ การโจมตีที่ทรงพลังที่สุดจากอีแร้งนั้นไม่เพียงพอที่จะเป็นอันตรายต่อมัน
สัตว์อสูรมาถึงระดับ 5 แล้ว มีการแบ่งระหว่างระดับ 5 และระดับ 4; อีแร้งหลายร้อยตัวระดับ 2 และ 3 สามารถฆ่าสัตว์อสูรระดับ 4 ได้โดยไม่ยาก แต่พวกมันไม่สามารถทำอะไรสัตว์อสูรระดับ 5 ได้
สัตว์อสูรสี่ปีกกระพือปีกของมัน มันพุ่งเข้าหาอีแร้งตัวอื่น ๆ ราวกับเป็นแสงสีดำ มันยังคงมีอีแร้งอยู่ในปากและอีกสองอยู่ในกรงเล็บของมันที่ดิ้นอย่างรุนแรง มันกางปีกออกกว้างและอีแร้งทั้งหมดก็แยกออกเป็นสองส่วนทันทีที่สัมผัสกับปีกที่คล้ายเหล็ก เลือดย้อมในอากาศ
ในเวลาเพียงไม่กี่วินาทีแร้งกว่ายี่สิบตัวก็ตายด้วยน้ำมือสัตว์อสูรสี่ปีก แต่มันก็หยุดการล่าในขณะนี้เช่นกัน มันจ้องมองอย่างเย็นชาและชั่วร้ายไปที่อีแร้งที่หนีออกไปในระยะไกล ในขณะที่แววตาที่เหมือนมนุษย์เล็กน้อยปรากฏความรังเกียจ
สัตว์อสูรนั้นรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่าง แสงแวววับส่องประกายในดวงตาที่คล้ายมนุษย์ขณะเงยหน้าขึ้นมอง หลังจากนั้นมันก็เริ่มดิ่งลงอย่างรวดเร็วด้วยปีกของมันและหายไปในพุ่มไม้
ทันใดนั้นมิติกว้างหลายร้อยเมตรก็เริ่มบิดอย่างรุนแรงก่อนที่มันจะถูกเปิดออก ประตูมิติที่มีสีสันสดใสที่มีความเสถียรในเวลาเพียงไม่กี่วินาที ต่อจากนั้นรุยจิน หงเหลียน เจี้ยนเฉินและโหยวเยว่ก็ออกมาตามลำดับ
ประตูมิติก็หายไปอย่างรวดเร็ว หลังจากที่พวกเขาปรากฏตัวขึ้นและที่นั่นก็กลับมาเหมือนเดิม
รุยจิน, หงเหลียน, โหยวเยว่ และ เจี้ยนเฉิน ต่างก็มองไปข้างหน้า ประตูโลกที่เชื่อมต่อตระกูลผู้พิทักษ์เจียงหยางกับโลกภายนอกนั้นถูกซ่อนอยู่ห่าง 100 เมตรตรงหน้าพวกเขา ประตูโลกนั้นถูกซ่อนไว้อย่างดีมากทำให้ทุกคนไม่สามารถสังเกตเห็นร่องรอยของมันได้ อย่างไรก็ตามข้อเสียของประตูโลกก็คือไม่สามารถย้ายที่ตั้งได้
รุยจินดูเหมือนจะรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างในขณะนี้ มีแสงแปลก ๆ ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขาและเขาก็หันไปยังพุ่มไม้ที่อยู่ข้างใต้เขา สายตาธรรมดาของเขามองทะลุผ่านพืชพรรณและเห็นได้ชัดว่ามีอะไรซ่อนอยู่ข้างใต้
“ข้าไม่เคยคิดเลยว่าจะเจอมังกรมีปีกที่นี่ มันมีสายเลือดตระกูลมังกร”รุยจินกล่าวด้วยความประหลาดใจ สำหรับเขานี่เป็นความประหลาดใจอย่างสมบูรณ์
พุ่มไม้ด้านล่างเริ่มสั่นไหวเล็กน้อยและสัตว์อสูรสี่ปีกก็ค่อย ๆ บินออกมาอย่างช้า ๆ มันฉลาดมาก ดังนั้นมันจึงไม่ซ่อนตัวหลังจากที่มันรู้ว่ารุยจินค้นพบมัน
สัตว์อสูรสี่ปีกเคลื่อนไหวไม่เร็ว มันก้มหัวของมันต่ำมากและเดินไปเรื่อย ๆ ต่อหน้ารุยจิน มันทำตัวเหมือนคนรับใช้และสายตาที่แหลมคมของมันก็หายไปหมดแล้ว ตอนนี้มันถูกแทนที่ด้วยความเคารพ
สัตว์อสูรสี่ปีกคือมังกรมีปีกที่มีสายเลือดตระกูลมังกร แม้ว่ามันจะไม่บริสุทธิ์ แต่ก็ยังถือว่าเป็นญาติสนิทของมังกรซึ่งเป็นสาเหตุที่มันมีความไวต่อสายเลือดของราชามังกร
ตอนนี้ตระกูลมังกรหายตัวไปแล้ว รุยจินจึงรู้สึกใกล้ชิดกับมังกรมีปีกเป็นพิเศษ เขาถามว่า” มีมังกรอื่นนอกจากเจ้าอีกหรือไม่ ? ”
มังกรมีปีกส่ายหัวทันทีและส่งเสียงคำรามลึก ๆ หลายครั้งหลังจากฟังสิ่งที่รุยจินพูด
รุยจินถอนหายใจเบา ๆ และมีความสิ้นหวังปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา หลังจากนั้นเขาพูดกับมังกรมีปีกว่า ” การต่อสู้ครั้งใหญ่กำลังจะเกิดขึ้นที่นี่ ออกไปทันทีเพื่อที่เจ้าจะไม่ได้รับอันตรายจากคลื่นกระแทก”
มังกรมีปีกอำลากับรุยจินอย่างสุภาพก่อนจากไป เมื่อปีกของมันกระพือ ปีกมันก็จะกลายเป็นภาพพร่ามัวและพุ่งออกไปในระยะไกล มันเคลื่อนไหวรวดเร็วมาก
หลังจากการจากไปของมังกรมีปีก รุยจินหันกลับไปมองที่ประตูโลกของตระกูลเจียงหยาง เขากล่าวอย่างหนักแน่นว่า “ข้าจะใช้ทักษะลับสุดยอดของตระกูลมังกรเพื่อปิดผนึกมิติแห่งนี้ทันที เตรียมตัว ขณะที่ข้าผนึก มันจะมีระลอกคลื่นอันยิ่งใหญ่ที่จะทำให้คนในตระกูลสนใจ เมื่อถึงเวลาเจ้าต้องต่อสู้ในตระกูลผู้พิทักษ์ไม่ใช่ข้างนอก”
หงเหลียน เจี้ยนเฉินและโหยวเยว่พยักหน้าอย่างเคร่งขรึม หลังจากนั้นแสงไฟที่ยิงขึ้นสู่ท้องฟ้าและอุณหภูมิโดยรอบเริ่มเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ทั้งเกราะขนนกเทพเพลิงและปิ่นเทพเพลิงปรากฎขึ้นที่หงเหลียน
เจี้ยนเฉินดึงยุทธภัณฑ์จักรพรรดิของเขาออกจากแหวนมิติ เขากำด้ามอย่างแน่นหนาขณะที่พลังบรรพกาลของเขาพุ่งออกมาอย่างต่อเนื่อง พลังบรรพกาลแผ่กระจายไปทุก ๆ ตารางนิ้วในร่างของเขาทันที
โหยวเยว่ก็ถือโถงศักดิ์สิทธิ์จันทร์แจ่มบนฝ่ามือของนาง นางโยนมันเบา ๆ ขึ้นไปในอากาศและโถงศักดิ์สิทธิ์ก็ขยายขึ้นในสายลมที่เข้ามา มันยาวหลายสิบเมตรในพริบตาและประตูใหญ่ก็เปิดออกช้า ๆ ในทันใดแสงจันทร์บริสุทธิ์ไหลออกมาและห่อหุ้มโหยวเยว่ไว้ก่อนที่จะดูดนางเข้าไป
รุยจินก็ดึงหญ้าน้ำลายมังกรออกมา 9 เส้นจากแหวนมิติของเขา หญ้าแต่ละต้นสูงเท่าคนยืนเต็มตัว แต่ก็ดูธรรมดาเหมือนวัชพืชธรรมดา ๆ ไม่มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับพวกมัน
หญ้าน้ำลายมังกรอายุล้านปีซ่อนเร้นพลังบริสุทธิ์จำนวนมหาศาล เช่นเดียวกับผลไม้เซียน มันก็มาถึงระดับสูงสุดคืนสู่สามัญ
หญ้าเก้าก้านลอยอยู่ในอากาศและสร้างค่ายกล จากนั้นรุยจินก็กัดนิ้วมือของเขาแล้วปล่อยให้เลือดสีทองหยดหนึ่งหยดลงบนหญ้าทั้งเก้าต้นซึ่งถูกดูดกลืนไปทันที ใบไม้สีเขียวหยกของหญ้าน้ำลายมังกรจะเปลี่ยนเป็นสีทองอย่างช้า ๆ และพลังงานสำคัญที่บริสุทธิ์อย่างยิ่งได้แพร่กระจาย พลังงานดูเหมือนจะถูกกระตุ้นโดยหยดเลือด
รุยจินไม่ได้หยุดเลยและเริ่มสร้างผนึกมือทันที เขาใช้ทักษะลับของตระกูลมังกรเพื่อกระตุ้นพลังงานที่สำคัญทั้งหมดภายในหญ้า
ในทันทีมีพลังงานสำคัญจำนวนมาก มากพอที่จะรบกวนการปรากฏกายของเจี้ยนเฉินได้ หลังจากการสะสมมานานกว่าล้านปี พลังงานภายในหญ้านั้นมากมหาศาลจนไม่มีใครสามารถวัดได้
ห้องโถงศักดิ์สิทธิ์ขนาดใหญ่และสง่างามตั้งอยู่บนผืนดินที่ลอยอยู่ภายในมิติของตระกูลผู้พิทักษ์ ในห้องที่ตกแต่งอย่างดี เจียงหยางชิงหยุนเดินไปรอบ ๆ พร้อมกับคิดราวกับมีบางสิ่งบางอย่างในใจของเขา สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวลและความคาดหวังและเขาก็ไม่ได้สงบตามที่เขาเคยเป็น
ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา สิ่งที่เขาคิดก็คือผลไม้เซียน เขาไม่สนใจการจากไปของเจียงหยางซูเซียวและตระกูลของเขาเลย ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการเป็นเซียนจักรพรรดิ แม้ว่าความแข็งแกร่งของตระกูลเจียงหยางได้ลดลงไป แต่เจียงหยางชิงหยุนยังคงไม่แยแสอย่างสมบูรณ์
นี่เป็นเพราะถึงแม้ว่าตระกูลเจียงหยางได้กลายเป็นผู้พิทักษ์ที่อ่อนแอที่สุดในสิบตระกูล แต่สถานะของพวกเขายังไม่สามารถถูกแทนที่โดยตระกูลอื่น มรดกที่พวกเขาครอบครองนั้นลึกมากจนไม่มีตระกูลโบราณใดที่เทียบเคียงได้
ในขณะนี้เจียงหยางชิงหยุนเฟิงเดินเข้ามาจากข้างนอก เขามีผิวสีดอกกุหลาบและมีความแข็งแกร่งมากในขณะนี้อยู่ในสภาพที่ดี เขาได้รับบาดเจ็บจากหมัดเจตจำนงของพระเจ้า เจียงหยางซูหยวนเซียว แต่เขาได้รับการรักษาด้วยยาของตระกูลจนหายดี
“ชิงหยุน เจ้าคิดว่าเจี้ยนเฉินจะยอมแพ้ต่อผลไม้เซียนต่อเรื่องเทพเจ้าสงครามที่เกี่ยวข้องกับเขาหรือไม่ ? ” เจียงหยางชิงหยุนเฟิงถาม
เจียงหยางชิงหยุนคิดอย่างเงียบ ๆ และตอบกลับหลังจากนั้นไม่นาน “ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาข้าได้ตรวจสอบเจี้ยนเฉินโดยเฉพาะ ตามที่ข้ารู้เขาควรจะเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับความสัมพันธ์ของมิตรภาพมาก แน่นอนเขาจะไม่ละทิ้งความปลอดภัยของสหายเพื่อผลประโยชน์ของเขาเอง หากรายงานอธิบายเขาอย่างถูกต้อง เขาจะต้องมอบผลไม้เซียนอย่างแน่นอน เพราะเขารู้ว่าเทพเจ้าสงครามจะตายอย่างแน่นอนถ้าเขาไม่ทำ”
เจียงหยางชิงหยุนเฟิงยังคงเงียบอยู่พักหนึ่ง จากนั้นเขาก็พูดอย่างเคร่งขรึม “ชิงหยุน เจ้าควรรู้ว่ามันหมายความว่าอย่างไรเมื่อเทพเจ้าสงครามแห่งร้อยเผ่าพันธุ์ปรากฏตัวขึ้น ทวีปเทียนหยวนของเราไม่มีเซียนจักรพรรดิเหมือนเมื่อในสมัยโบราณอีกต่อไป ถ้าเราปล่อยเทพเจ้าสงครามไปเพื่อผลไม้เซียน ทวีปเทียนหยวนจะต้องเผชิญกับหายนะในอนาคตหลังจากเขาเติบโต ไม่ต้องพูดถึงเราใช้เขาบังคับเจี้ยนเฉินเพื่อผลไม้เซียน ในอนาคตเขาจะแก้แค้นเราเป็นอย่างแรกแน่นอนหลังจากที่เขาโตเต็มที่”
เจียงหยางชิงหยุนยิ้มอย่างร้ายกาจกับสิ่งนั้น “หยุนเฟิง เจ้าไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับสิ่งนั้นเพราะเทพเจ้าสงครามจะไม่มีโอกาสได้กลายเป็นเซียนจักรพรรดิ”
เจียงหยางชิงหยุนเฟิงจ้องก่อนที่จะเข้าใจอย่างรวดเร็ว เขาโกรธมากเช่นกัน “เจ้ากำลังบอกว่าเจ้าจะเปิดเผยตัวตนของเทพเจ้าสงครามทันทีที่เจ้าได้รับผลไม้เซียน”
“ถูกต้อง เทพเจ้าสงครามจะกลายเป็นผู้ที่เป็นเซียนจักรพรรดิในอนาคต แม้ว่าข้าจะใช้ผลไม้เซียนเพื่อทะลวงเป็นเซียนจักรพรรดิ ข้าก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ข้าจะปล่อยให้ฝ่ายตรงข้ามที่แข็งแกร่งเช่นนี้เติบโตได้อย่างไร ? ” เจียงหยางชิงหยุนแค่นเสียง
” งั้นข้าก็ไม่ต้องกังวล” เจียงหยางชิงหยุนเฟิงยิ้ม
ในขณะนี้สีหน้าของเจียงหยางชิงหยุนเปลี่ยนไป เขาพูดหนัก ๆ “โอ้ ไม่นะ มีคนโจมตีตระกูลเจียงหยางของเรา” เมื่อนั้นเขาก็หายตัวไปและปรากฏขึ้นอีกครั้งที่ทางเข้าห้องโถงศักดิ์สิทธิ์
ในเวลาเดียวกันเสียงระฆังดังก้องขึ้นทั่วทั้งตระกูล มันเป็นเสียงของระฆังแห่งความชัดแจ้ง แต่มีกลิ่นอายที่หนาวเหน็บอยู่ราวกับว่ามันเป็นกลองสงคราม
ด้วยเสียงระฆัง ตระกูลที่เงียบสงบก็ตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายทันที ผู้คนจำนวนมากขึ้นโผล่ออกมาจากที่อยู่อาศัยของพวกเขาหรือบินลงมาจากยอดเขาต่าง ๆ บนผืนดินที่ลอยอยู่
เสียงระฆังแห่งความชัดแจ้งมีสองเสียงที่แตกต่างกัน หนึ่งคือความสงบสุขใช้เพื่อต้อนรับแขกผู้มีเกียรติ ในขณะที่เสียงที่สองสามารถทำให้จิตวิญญาณของผู้คนตกใจ มันเต็มไปด้วยความเยือกเย็นและมันก็เป็นสัญญาณเตือนสำหรับการต่อสู้
ผู้อาวุโสสูงสุดทั้งห้าที่เหลือยืนเคียงข้างกันหน้าโถงศักดิ์สิทธิ์ พวกเขาทั้งหมดเคร่งเครียด
“ผ่านกระจกตรวจจับของห้องโถงบรรพบุรุษ ข้าได้ค้นพบว่ามีคนตั้งค่ายกลที่ไม่รู้จักกับตระกูลของเรา ทุกคนตามข้าไปเผชิญหน้ากับศัตรู เปิดประตูโลกทันที” เจียงหยางชิงหยุนตะโกนด้วยความโกรธ ใบหน้าของเขามืดครี้มลงเพราะความโกรธ