คนเหล่านี้ล้วนแต่คิดว่าพวกเขาจะต้องได้ผลจิ่วหยางซวนมาแล้วอย่างแน่นอน และเป็นเรื่องที่ไม่ต้องกังวลใจเลยสักนิด
มู่เฉียนซีพยักหน้าพลางกล่าว “ตกลง ผลจิ่วหยางซวน ข้าจะให้เจ้า…”
มู่เฉียนซีไม่ทันพูดจบ พื้นที่ที่ถูกปกคลุมไปด้วยพิษหนาวเย็นเหล่านี้ก็เริ่มปะทุพลังอันบ้าคลั่งออกมา
น้ำแข็งที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของพวกเขาเริ่มแตกระแหง
ฟู่ ฟู่ ฟู่! เกล็ดน้ำแข็งนับไม่ถ้วนถูกพายุพัดกระโชกขึ้น
พลังนี้ช่างน่ากลัวเกินไปแล้ว มันรุนแรงจนกระทั่งสามารถทำลายล้างทุกอย่างในที่แห่งนี้ได้ ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์ หรือว่าสัตว์!
สีหน้าของคนเหล่านี้พลันเปลี่ยนไปมาก และไม่สนที่จะแย่งชิงผลจิ่วหยางซวนของมู่เฉียนซีแล้ว พวกเขากล่าวด้วยความตื่นตระหนกว่า “แย่แล้ว! สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ระดับเจ็ดจะทำลายตัวเอง!”
“รีบหนีเร็วเข้า!”
“ไอ้บ้าเอ้ย บัดซบยิ่งนัก! ข้ายังไม่ทันหนีออกไป สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ระดับเจ็ดบ้านั่นก็จะทำลายตัวเองแล้ว!”
สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ระดับเจ็ดจะทำลายตัวเอง ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีพลังแข็งแกร่ง แต่ก็ยากที่จะต้านทานได้
มู่เฉียนซีตกใจขึ้นเล็กน้อย และมุมปากนางก็ยกยิ้มขึ้น
พิษที่นางวางไว้ทำให้กิ้งก่าน้ำแข็งไม่มีกำลังในการต่อสู้ พลังของพิษทั้งสองทรมานมันอย่างโหดเหี้ยมเช่นนั้น ทำให้มันไม่สามารถทนได้อย่างแน่นอน
แต่นางก็คิดไม่ถึงเลยว่ามันจะทำลายตัวเองและลากพวกเขาให้ตายไปด้วย!
“เจ้ามนุษย์เจ้าเล่ห์ผู้น่ารังเกียจ ตายไปด้วยกันนี่แหละ! ตายไปพร้อมกับข้านี่แหละ!” กิ้งก่าน้ำแข็งคำรามประโยคสุดท้ายออกมา
เผชิญหน้ากับการทำลายตัวเองที่สามารถทำลายล้างทุกสิ่งทุกอย่างได้เช่นนี้ มู่เฉียนซีที่ติดอยู่ในวังวนนี้อาจถูกทำลายไปได้ทุกเมื่อ
แต่มู่เฉียนซีกลับกล่าวด้วยความชอบใจว่า “เจ้ากิ้งก่าน้ำแข็ง เจ้าทำได้ดีเยี่ยมจริง ๆ ขอบใจเจ้ามาก นับว่าเจ้าตายอย่างมีค่าจริง ๆ!”
ตูม! เสียงระเบิดตูมดังสะเทือนฟ้าสะเทือนดินขึ้น ทุกสรรพสิ่งรอบ ๆ ถูกทำลายจนสิ้น
ก่อนที่จิตใต้สำนึกของกิ้งก่าน้ำแข็งจะดับสูญไป มันได้ยินคำขอบคุณของมู่เฉียนซีแล้ว มันโกรธจนแทบอยากจะรีบกลับชาติมาเกิดแล้วฆ่าเจ้ามนุษย์ผู้นี้ซะจริง ๆ
ขอบคุณอย่างนั้นเหรอ! มันทำลายตัวเองลากพวกเขาให้ตายไปด้วย เจ้ามนุษย์ผู้นี้ยังจะขอบคุณมันอีก ช่างวิปลาสยิ่งนัก!
“หนี! รีบหนีเร็วเข้า!”
เกราะป้องกันของคนประหลาดเหล่านั้นได้พังทลายลงไปแล้ว ศิษย์สำนักโอสถฯ ก็พยายามหนีอย่างสุดชีวิต
เกราะป้องกันอันล้ำค่าก็เอาออกมาใช้แล้ว พวกเขาไม่อยากตาย
แต่มู่เฉียนซีกลับไม่เคลื่อนไหวใด ๆ เลย ดูเหมือนจะเพิกเฉยต่ออันตรายรอบตัวไปก็มิปาน
นางมองชิงอิ่งพลางกล่าว “ชิงอิ่ง ถึงเวลาที่เจ้าควรนอนพักผ่อนแล้ว”
“เฉียนระวังตัวด้วย!” ชิงอิ่งกล่าวจบก็หลับตาที่งดงามคู่นั้นลงทันที
หลังจากที่ชิงอิ่งหลับไป มู่เฉียนซีก็นำเขาเข้าไปในมิติ
ในขณะที่พลังนั้นกำลังจะทำลายมู่เฉียนซี หัวใจของนางก็เปล่งลำแสงสีฟ้าอ่อนขึ้น
ไม่มีพลังใดที่สามารถทำลายกำแพงมิติของผู้พิทักษ์นิรันดร์ได้
ปัง ปัง ปัง!
พรวด พรวด!
มู่เฉียนซีที่อยู่ภายใต้การปกป้องของสุ่ยจิงอิ๋งนั้น ไม่ได้รับบาดเจ็บแต่อย่างใดเลย
แต่คนอื่นกลับถูกพลังนี้โจมตีจนกระเด็นลอยออกไป แต่ละคนกระอักเลือดออกมาอย่างต่อเนื่อง
แม้ว่าพลังของคนเหล่านั้นจะแข็งแกร่งมาก แต่ก็ยังถูกพลังการทำลายตัวเองนี้โจมตีจนได้รับบาดเจ็บสาหัสอยู่ดี
พรวด! พวกเขากระอักเลือดออกมาอย่างต่อเนื่อง และไม่มีทีท่าว่าจะหยุดได้เลย
“นังผู้หญิงนั่นหนีออกมาไม่ได้เหรอ?” สีหน้าของพวกเขาพลันเปลี่ยนไป
“พลังของนางอ่อนแอเช่นนั้น หนีรอดออกมาได้ก็แปลกแล้วล่ะ บัดซบยิ่งนัก! ผลจิ่วหยางซวนคงไม่ถูกทำลายไปแล้วกระมัง!”
“ไปหากันเถอะ บางทีเราอาจจะเจอแหวนมิติหลงเหลืออยู่ก็ได้”
พวกเขาจะลุกขึ้นมา แต่จู่ ๆ ร่างกายกลับแข็งทื่อราวกับถูกแช่แข็ง
“หนาว!”
“ช่างหนาวยิ่งนัก!”
“อ๊า ๆ ๆ! ข้าหนาวจะตายอยู่แล้ว นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”
พลังการทำลายตัวเองของกิ้งก่าน้ำแข็งนั้นทรงพลังมาก แต่พิษเย็นที่แฝงอยู่ในพลังการทำลายตัวเองนั้นกลับน่ากลัวยิ่งกว่า
สีหน้าของคนเหล่านี้ต่างเขียวคล้ำขึ้นแล้ว พวกเขาที่เดิมทียังมีชีวิตรอด ตอนนี้เหลือเพียงลมหายใจสุดท้ายแล้ว
ในตอนนี้ก็ไม่สามารถสนใจเรื่องการตามหาผลจิ่วหยางซวนได้แล้ว “ยับยั้งพิษเอาไว้! รีบยับยั้งพิษเร็วเข้า!”
การสะสมของพิษเย็นนั้นช่างน่ากลัวเกินไปแล้ว แม้ว่าพวกเขาจะมีวิธีกลืนกินพิษนี้ได้ แต่ตอนนี้กลับรู้สึกไร้เรี่ยวแรงลงเป็นอย่างมาก
และในขณะที่พวกเขาพยายามอย่างสุดชีวิตเพื่อที่จะยับยั้งพิษ จู่ ๆ ร่างในชุดม่วงร่างหนึ่งก็เคลื่อนไหวมาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าพวกเขา
มู่เฉียนซีมองพวกเขาและยิ้มพลางกล่าวว่า “พวกเจ้ากำลังตามหาข้าอยู่ไม่ใช่เหรอ ข้าอยู่ตรงนี้แล้วนี่ไง”
“เพียงแต่ว่า…”
แสงเย็นวาบผ่านดวงตาของมู่เฉียนซี “พวกเจ้าในตอนนี้ แม้แต่แรงที่จะยืนขึ้นมาก็ไม่มีแล้ว!”
ทุกคนมองมู่เฉียนซีด้วยความตกใจ นางไม่เป็นอะไรแม้แต่น้อย!
ในพื้นที่ที่ใกล้ที่สุดที่สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ระดับเจ็ดทำลายตัวเอง นางไม่เพียงแค่ไม่เป็นอะไร แถมยังไม่ได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อยอีกด้วย นี่มันเป็นไปได้ยังไง
“บัดซบ!” พวกเขาต้องการพุ่งออกไปจะบีบคอมู่เฉียนซี
ตุบ! แต่ในขณะที่พวกเขาจะยืน กลับล้มลงไปกระแทกพื้นอย่างจัง
พิษเย็น ทำให้พวกเขาไม่มีโอกาสที่จะตอบโต้ได้เลย
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้ามู่เฉียนซี เจ้ากิ้งก่าน้ำแข็งนั้นช่วยนางได้เยอะจริง ๆ
ทำให้นางพ้นจากอันตรายทีหนึ่งแล้ว แถมยังทำให้พวกเขากลายเป็นแบบนี้อีก
ตอนนี้ หากนางต้องการให้พวกเขาตายนั้น มันง่ายเพียงนิดเดียว
คนเหล่านี้ชั่วร้ายจริง ๆ มู่เฉียนซีก็ไม่ได้พูดจาไร้สาระกับพวกเขามาก
กระบี่มังกรเพลิงถูกชักออกจาก แทงทะลุหัวใจของคนผู้หนึ่ง
วิ้ง! ในขณะที่ฆ่าคนผู้นั้น กระบี่มังกรเพลิงก็ตื่นเต้นขึ้น
“นายท่าน วิญญาณชั่วร้ายนี้ช่างอร่อยยิ่งนัก!”
ท่าทางดีอกดีใจเช่นนี้ทำให้มู่เฉียนซีรู้สึกว่ากระบี่มังกรเพลิงต้องการเรียกนางไปกลืนกินด้วย!
วิญญาณชั่วร้ายที่สามารถทำให้กระบี่มังกรเพลิงตื่นเต้นได้มันต้องไม่ดีแน่นอน
ฉึก ฉึก! กระบี่มังกรเพลิงโจมตีอีกครั้ง จัดการไปจนเหลือแค่คนสุดท้าย
เจ้าหมอนั่นที่ปลอมตัวเป็นศิษย์พี่จ้าวกล่าวว่า “สาวน้อย นึกไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะกล้าฆ่าพวกข้า”
มู่เฉียนซีกล่าวอย่างเย็นชาว่า “มีอะไรที่ข้าจะต้องกลัว”
“แต่ข้าแปลกใจมากว่าตกลงพวกเจ้าเป็นใครกันแน่?” ไม่ใช่คนสำนักโอสถฯ แน่นอน
“เจ้าไม่จำเป็นต้องรู้ ข้าไม่มีทางบอกเจ้าหรอก เจ้าฆ่าข้าได้เลย”
“ต่อให้เจ้าไม่พูด ข้าก็จะทำให้เจ้าพูด!”
ครั้งนี้มู่เฉียนซีไม่ใช้กระบี่มังกรเพลิงแล้ว แต่นางใช้ยาแผนปัจจุบัน (ยาน้ำ)
คนผู้นี้รับมือยาก ในยานี้ของนางได้เพิ่มวัสดุเข้าไปไม่น้อย
พิษอันรุนแรงของยานี้ออกฤทธิ์ขึ้น บวกกับพิษเย็นนั้น สามารถทำให้เขาทรมานได้เหมือนตายทั้งเป็นเลย
อ๊า!
ความเจ็บปวดในร่างกายเพิ่มมากขึ้น ทวีคูณมากขึ้น และยิ่งมากขึ้นเรื่อย ๆ
มู่เฉียนซีกล่าว “บอกข้ามา แล้วข้าจะส่งเจ้าไปหาสหายเจ้า มิเช่นนั้นเจ้าก็ค่อย ๆ ยอมรับความทรมานนี้ไปเถอะ!”
“ข้าไม่มีทางบอกเด็ดขาด!”
มู่เฉียนซีเคยใช้พิษสอบสวนคนมาเป็นจำนวนมากแล้ว แต่คนที่ปากแข็งได้ถึงเพียงนี้ยากนักที่จะพบเจอ
หากบังคับให้พูดออกมาไม่ได้ ก็คงต้องใช้วิธีอื่นแล้ว พิษอันรุนแรงนี้ทำให้สติสัมปชัญญะของเขาเริ่มอ่อนแอลงเรื่อย ๆ มู่เฉียนซีจึงฉีดยาให้เขาไปอีกเข็มหนึ่ง
ไม่นานนัก รูม่านตาของเขาก็ดูเหม่อลอย การสะกดจิตสำเร็จแล้ว
มู่เฉียนซีกล่าวถาม “ตกลงพวกเจ้าเป็นใครกันแน่?”
“พะ พวกข้าเป็นคนของเผ่าวิญญาณร้าย เผ่าวิญญาณร้ายของพวกข้าจะครอบครองโลกใบนี้ทั้งหมด พวกเจ้าทุกคนล้วนแต่เป็นเพียงแค่มดปลวกทั้งสิ้น มดปลวก…”
มู่เฉียนซีตกใจผงะไป นี่มันเผ่าบ้าอะไรกัน ช่างมีความทะเยอทะยานไม่เบาเอาซะเลย
“เผ่าวิญญาณร้ายของพวกเจ้าอยู่ในดินแดนสี่ทิศหรือว่าอยู่ในดินแดนซวนเทียน?”
คนเหล่านี้ปลอมตัวเป็นศิษย์สำนักโอสถฯ ไม่รู้ว่าถูกครอบงำที่ดินแดนซวนเทียนหรือมาถูกครอบงำเอาที่ดินแดนสี่ทิศ หากอยู่ในดินแดนซวนเทียนก็คงไม่เป็นไร แต่หากเผ่าชั่วร้ายนี่แอบซ่อนตัวอยู่ในดินแดนสี่ทิศแล้วละก็ นางต้องระวังตัวให้มากขึ้น
.
.