เขาไม่แม้แต่จะมองเจียงหลงเฟย ที่โดนผู้แข็งแกร่งในชุดเครื่องแบบสองคน คุมตัวเอาไว้ และรีบวิ่งเข้าไปในลานบ้าน
“หยุด!”
ต่งจ้านกังเห็นกวนหงอี้จะเข้าไปในลานบ้าน จึงรีบเข้ามาขวางประตูไว้ มองกวนหงอี้ด้วยสายตาเยือกเย็น
เจียงหลงเฟยมองภาพตรงหน้า อย่างอกสั่นขวัญแขวน เขารู้ดี กวนหงอี้เป็นลูกชายคนโต ของกษัตริย์กวน เป็นผู้มีอำนาจ ที่มีโอกาสเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งกษัตริย์กวนในอนาคต
ตอนนี้ ต่งจ้านกังขวางทางกวนหงอี้เอาไว้
หงต้าเฉียงมีสีหน้าเคร่งขรึม ถึงเขาเป็นผู้บัญชาการสูงสุด ของอาณาจักรรบ ที่ประจำการ ณ เมืองกษัตริย์กวน แต่ระหว่างอาณาจักรรบกับตระกูลคิง ต่างคนต่างอยู่มาตลอด
ตอนนี้เจ้าชายใหญ่ของตระกูลคิงกวน มาที่นี่ด้วยตัวเอง นี่ทำให้เขารู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก
ถ้าตระกูลคิงกวนจะทำอะไรหยางเฉินจริง กลัวว่าต้องวุ่นไปทั้งเมืองกษัตริย์กวนแน่
ทว่าวินาทีต่อมา เกิดเรื่องที่ทำให้หงต้าเฉียงกับเจียงหลงเฟยช็อก
“สวัสดีครับ ผมคือเจ้าชายใหญ่ของตระกูลคิงกวน อยากพบคุณหยาง!”
กวนหงอี้พูดด้วยสีหน้านอบน้อม
“อะไรนะ”
เจียงหลงเฟยสีหน้าไม่อยากเชื่อ
ในความทรงจำของเขา กวนหงอี้ทะนงตนมาตลอด เว้นแต่อยู่ต่อหน้ากษัตริย์กวน ไม่เคยเห็นกวนหงอี้มีท่าทีนอบน้อมขนาดนี้มาก่อน
หงต้าเฉียงก็เบิกตาโต จ้องชายหนุ่มคนนั้นเขม็ง
ตอนนี้หยางเฉินอยู่ในชุดกระสอบ ที่ใช้ในพิธีศพ เฝ้าโลงที่บรรจุศพของหมอเทวดาเฝิงด้วยตัวเอง และหันหลังให้กับทุกคน แม้กวนหงอี้แวะมาด้วยตัวเอง เขายังไม่หันมาเลย
ต่งจ้านกังรู้ฐานะของกวนหงอี้ เขามองหยางเฉิน เมื่อเห็นหยางเฉินไม่แสดงท่าทีใด จึงพูดอย่างเฉยเมย “ตอนนี้คุณหยางไม่ว่าง เชิญเจ้าชายใหญ่กลับไปเถอะครับ!”
“ตุ้บ!”
กวนหงอี้คุกเข่าลงทันที หันไปทางหยางเฉิน แล้วพูดด้วยเสียงดังว่า “คุณหยาง ผมมาขอโทษคุณ ที่ล่วงเกินอย่างมากก่อนหน้านี้ หวังว่านายท่านจะอภัยให้ผู้น้อย”
“ถ้าคุณไม่อภัยให้ผม ผมก็จะคุกเข่าอยู่ตรงนี้!”
ภาพตรงหน้า ยิ่งทำให้ทุกคนช็อก
กวนหงอี้เป็นเจ้าชายใหญ่ของตระกูลคิงกวนเชียวนะ ในอนาคตเป็นผู้มีอำนาจ ที่มีโอกาสสืบทอดตำแหน่งกษัตริย์ แต่ตอนนี้กลับมาคุกเข่าอยู่ด้านหลังชายหนุ่ม
เจียงหลงเฟยรู้สึกว่าช็อกเป็นอย่างมาก คิดถึงเจียงลี่ลูกชายของตัวเอง กล้ามาหาเรื่องหยางเฉิน เขารู้สึกเสียวสันหลังจนถึงหัว
ขนาดเจ้าชายใหญ่ยังคุกเข่าอ้อนวอนชายหนุ่มคนนี้ ตระกูลเจียงจะไปล่วงเกินได้หรือ
ถึงหยางเฉินไม่ออกหน้า คำพูดของเจ้าชายใหญ่ ก็สามารถทำให้ตระกูลเจียง หายไปจากเมืองกษัตริย์กวนได้
ต่งจ้านกังตกตะลึงเป็นอย่างมาก เดิมทีเขาจะไปตระกูลคิงกวนกับหยางเฉิน แต่กลับโดนหยางเฉินไล่มาดูแลหม่าชาวทางนี้
ดังนั้นเกิดอะไรกับหยางเฉินที่ตระกูลคิงกวนบ้าง เขาไม่รู้เลย
แต่สิ่งที่เขาแน่ใจก็คือ พละกำลังของตระกูลคิงกวนแข็งแกร่งสุดยอด พละกำลังวิถีบู๊ของกษัตริย์กวน น่ากลัวยิ่งกว่า บรรลุถึงแดนราชาสูงสุดแล้ว
นอกจากกษัตริย์กวน ยังมีสายเลือดทางตรง ที่อยู่ในแดนราชาอีกมากมาย รวมไปถึงที่ตระกูลคิงมอบให้ด้วย
หยางเฉินไปตระกูลคิงกวนตัวคนเดียว ไม่เพียงแต่จะกลับมาอย่างสมบูรณ์ แถมยังพากวนเย่วกลับมาจากตระกูลคิงกวนด้วย
ตอนนี้ เจ้าชายใหญ่ตระกูลคิงกวน ยังมาที่นี่ด้วยตัวเอง คุกเข่าอ้อนวอนหยางเฉิน
เกิดอะไรขึ้นในตระกูลคิงกวนกันแน่ ถึงทำให้เจ้าชายใหญ่ฐานะสูงศักดิ์ ทำแบบนี้
ไม่เพียงแค่ต่งจ้านกัง หงต้าเฉียงกับเจียงหลงเฟย ก็คิดเช่นนี้เหมือนกัน
สำหรับผู้ที่ริเริ่มกระทำเป็นคนแรก อย่างเจียงลี่ หวาดผวาไม่เป็นสุข ตอนเห็นกวนหงอี้คุกเข่าอ้อนวอนหยางเฉิน เขารู้สึกว่าตัวอ่อนปวกเปียกไปหมด และทรุดลงกับพื้น
วันนี้ถึงผู้มีอำนาจมากที่สุดมาที่นี่ ก็คงจะช่วยตัวเองไม่ได้
ตอนนี้ในใจเขาเต็มไปด้วยความเสียใจ ถ้าให้โอกาสเขาเกิดใหม่อีกครั้ง เขาจะไม่ทำอะไรอวดดีเด็ดขาด ถึงเจอขอทาน เขาก็จะมีท่าทีงดงาม
แต่กลัวว่าจะไม่มีโอกาสแล้ว
“คุณหยางไม่มีเวลาพบแขก คุณฟังไม่เข้าใจเหรอ”
ถึงต่งจ้านกังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่กลับรู้สถานการณ์ของตัวเอง
อย่าว่าแต่กวนหงอี้เลย ถึงกษัตริย์กวนมาด้วยตัวเอง เขาก็จะมีท่าทีแบบนี้
“คุณหยาง ผมสำนึกผิดแล้วจริงๆ คุณจะฆ่าจะแกง ระบายมากับผมได้เลย!”
กวนหงอี้พูดด้วยตาแดงก่ำ “ผมไม่ขอให้คุณหยางปล่อยผมไป ขอแค่คุณหยางอภัยให้ผม”
ตอนนี้ทุกคนแข็งทื่อ มองภาพตรงหน้าอย่างเหม่อลอย
“เอี๊ยด!”
ขณะนั้น รถยนต์รถยนต์โรลส์-รอยซ์ตัวฐานล้อยาวอีกคัน จอดลงหน้าประตู
ผู้อาวุโสในชุดจีน เดินลงจากรถช้าๆ
“กษัตริย์กวน!”
เจียงหลงเฟยมองผู้อาวุโส ด้วยสีหน้าตกใจ
ถึงเขาเคยเจอกษัตริย์กวน แต่เจอกันในงานพิธีการเท่านั้น ไม่เคยเจอในสถานที่อื่น
กษัตริย์กวนมาด้วยตัวเอง อย่าบอกนะว่ามาอ้อนวอนให้หยางเฉินอภัยให้
“ไอ้สารเลว แกยังมีหน้ามาอ้อนวอนคุณหยางเหรอ”
กษัตริย์กวนเดินมาข้างกวนหงอี้ ยกเท้าขึ้นมาถีบไปที่ตัวกวนหงอี้
กวนหงอี้โดนถีบจนล้มลงไปบนพื้น กลิ้งอยู่บนพื้นรอบหนึ่ง
“กวนจ้งแห่งตระกูลคิงกวน มากราบหมอเทวดาเฝิง!”
หลังกษัตริย์ถีบกวนหงอี้ ก็ยืนหน้าประตู และพูดเสียงก้องกังวาน
เหมือนกำลังขอความเห็นจากหยางเฉิน หยางเฉินไม่พูดอะไร เขาจึงไม่กล้าเหยียบเข้าไป
เจียงหลงเฟยช็อกมาก เข่าอ่อนทรุดลงกับพื้น
ชายหนุ่มที่กษัตริย์กวน ต้องพูดหรือกระทำด้วยความระมัดระวัง เมื่อเจอหน้า น่ากลัวขนาดไหนกันแน่
ต่งจ้านกังกับหงต้าเฉียง รู้สึกเลือดร้อนในตัวพลุ่งพล่าน ตำแหน่งของอาณาจักรรบ ในจิ่วโจว ถึงแม้จะสูง ถึงเป็นแดนทิศเหนือ ใต้ ออก ตก แค่พอๆ กับราชวงศ์และตระกูลคิงเท่านั้น
แต่กลับไม่คิดไม่ฝัน กษัตริย์กวนแห่งตระกูลคิงกวนผู้ยิ่งใหญ่ จะนอบน้อมขนาดนี้ เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้แข็งแกร่งอาณาจักรรบ
ถ้ามีแค่กวนหงอี้ที่มา หยางเฉินทำเป็นไม่สนใจได้ แต่กษัตริย์กวนมาด้วยตัวเอง เป็นการให้เกียรติตัวเองมากพอแล้ว
ถ้าตัวเองยังไม่ยอมต้อนรับ คงจะเป็นการทำเกินไป
“กษัตริย์กวนมากราบหมอเทวดาเฝิงได้ แสดงว่าหมอเทวดาเฝิงเป็นผู้มีชื่อเสียงโด่งดัง เขาต้องดีใจมาก เชิญครับกษัตริย์กวน”
จู่ๆ เสียงของหยางเฉินดังขึ้น
เมื่อได้รับการอนุญาตจากหยางเฉิน กษัตริย์กวนจึงเดินเข้าไปในลานบ้าน
เขาจุดธูปสามดอก ยืนหน้าโลงศพหมอเทวดาเฝิง พูดอย่างทอดถอนใจว่า “คิดไม่ถึงว่าในเมืองกษัตริย์กวน จะมีหมอเทวดาที่เป็นสมบัติของชาติ อย่างหมอเทวดาเฝิงอยู่ที่นี่”
“การจากไปของหมอเทวดาเฝิง เป็นการสูญเสียของเมืองกษัตริย์กวน และเป็นการสูญเสียของจิ่วโจวด้วย”
“คุณหยาง เสียใจด้วย!”
สุดท้าย กษัตริย์กวนมองไปยังหยางเฉิน
หยางเฉินพยักหน้าเบาๆ จากนั้นจึงพูดว่า “แขนทั้งสองข้างของเจ้าชายใหญ่ถูกทำลาย ถ้ารักษาทันเวลา น่าจะมีหวังที่จะฟื้นฟูได้”
กวนหงอี้ที่โดนกษัตริย์กวนถีบ ได้ยินหยางเฉินพูดเช่นนี้ ก็ดีใจขึ้นมาทันที
กษัตริย์กวนบอกให้เขามาขอโทษด้วยตัวเอง เพื่อโอกาสในการรักษาแขนทั้งสองข้างไม่ใช่หรือไง
ถึงหยางเฉินไม่ได้พูดชัดเจน แต่แสดงให้เห็นว่า เขาไม่ถือสา ที่จะรักษาแขนของทั้งสองข้างของกวนหงอี้
กษัตริย์กวนก็อึ้งไปเช่นกัน จากนั้นหันไปถลึงตาใส่กวนหงอี้ ที่มีสีหน้าเหม่อลอย เขาตวาดอย่างโมโหว่า “ไอ้สารเลว คุณหยางใจกว้างเช่นนี้ แกยังไม่พูดขอบคุณอีก”
“ขอบคุณครับคุณหยาง! ขอบคุณครับคุณหยาง!”
กวนหงอี้ตั้งสติได้ และรีบก้มหัวพูดขอบคุณ
ขณะนั้น มีรถหรูมาจอดที่หน้าประตูด้านนอกอีกหนึ่งคัน เป็นผู้อาวุโสสวมชุดผ้า ถูกพยุงลงจากรถ
สีหน้าผู้อาวุโสซีดเผือด ถือไม้เท้าที่ทำจากไม้ธรรมดาๆ อันหนึ่ง