เย่หยวนและลี่เอ๋อนั้นเดินทางร่วมกันมานานแสนนานเขาย่อมเข้าใจถึงเบื้องหลังต้นตระกูลของนางสิ้น
เขานั้นไม่ได้คิดเลยแม้แต่น้อยว่าลี่เอ๋อจะเป็นเผ่าเทวาใดๆ
นางนั้นเกิดมาเป็นมนุษย์ มีหรือที่จะกลายไปเป็นคนเผ่าเทวาได้จริงๆ?
แต่คำพูดของหรงซีเยว่นี้มันได้ทำให้เย่หยวนเข้าใจขึ้นมาทันที!
“จิตและกายรวมเป็นหนึ่ง? หรือว่ามันเพราะจิตและกายรวมเป็นหนึ่ง?” เย่หยวนคิดถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้และต้องกัดฟันแน่น
“ใช่แล้ว จุดสำคัญที่แสดงถึงความเป็นเผ่าเทวามันก็คือการที่จิตศักดิ์สิทธิ์และกายเนื้อผสานเข้ากันได้! แต่จะอย่างไรความเข้ากันได้ของจิตและกายมันก็มีความแตกต่างกันไปแต่ละคน พลังฝีมือเองมันก็แตกต่างออกไป พรสวรรค์ในการบ่มเพาะมันก็แตกต่างออกไป ยิ่งมีความเข้ากันได้มาก มันก็จะยิ่งเป็นเครื่องแสดงว่าได้รับการยอมรับจากเต๋าสวรรค์มาก ทำให้มีความเร็วในการบ่มเพาะมากขึ้นเท่านั้น เผ่าเทวาเรานั้นไม่ได้บ่มเพาะโลกใบน้อย เรานั้นบ่มเพาะเต๋าสวรรค์! อ-อั้ก!” หรงซีเยว่ต้องกระอักขึ้นมา
เพราะจู่ๆ เวลานี้เย่หยวนได้พุ่งตัวเข้ามาบีบคอหรงซีเยว่ไว้
พร้อมความจิตสังหารอันหนักหน่วงที่พุ่งพวย
“เผ่าเทวาห่าเหวใดเล่า! ที่แท้พวกเจ้ามันก็มนุษย์เหมือนๆ กัน! มันแค่ว่าพวกเจ้ามีวรยุทธบ่มเพาะที่รากฐานแตกต่างไปจากมนุษย์ทั้งหลาย! อวดอ้างตัวว่าเหนือผู้คนไปมากมาย เจ้าคิดว่าตัวเองเหนือล้ำมากหรืออย่างไรกัน? หากข้าอยากสังหารเจ้าลงนี้มันก็ไม่ต่างจากฆ่าหมูฆ่าหมาหรอก!”
อ-อ่อก อ่อก… ปล่อย… ปล่อยข้านะ!”
เวลานี้ดวงตาของเย่หยวนนั้นแดงก่ำด้วยจิตสังหารรุนแรงล้ำจนรัดคอหรงซีเยว่จนแทบไม่อาจหายใจ
นางนั้นไม่เข้าใจเลยว่าเหตุใดจู่ๆ เย่หยวนก็ระเบิดอารมณ์ขึ้นมาเช่นนี้
คลื่นจิตสังหารคลั่งนี้มันถูกปล่อยออกมาอย่างไม่มีหลบซ่อนทำเหล่ายอดฝีมือทั้งหลายในโลกใบน้อยนี้มาถึงที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็ว
ในพริบตามันได้ปรากฏยอดฝีมือมากมายเดินมาที่ปากทางเข้านี้และพวกเขาทั้งหลายเองต่างก็ล้วนเป็นถึงเผ่าเทวาอาณาจักรเต๋าสวรรค์แปดลาย
เมื่อทุกผู้คนได้เห็นว่ากำลังมีมนุษย์บีบคอบุตรีเทวาอยู่ด้วยจิตสังหารหนักหน่วงนั้นพวกเขาต่างก็ต้องตื่นตะลึงและโกรธแค้นขึ้นมาพร้อมๆ กัน
เผ่าเทวาคนหนึ่งกล่าวออกมา “โอหังนัก! เป็นแค่มนุษย์ต่ำต้อยคิดมาวางท่าในแดนเผ่าเทวาหรือ? รีบปล่อยบุตรีเทวะบัดเดี๋ยวนี้! ไม่เช่นนั้นแล้วข้าจะทำให้เจ้าได้ตายอย่างไร้ที่กลบฝัง!”
คลื่นพลังรุนแรงหลายต่อหลายสายพุ่งเข้ามากดดันเย่หยวนตราบเท่าที่เขาคิดทำอะไรอีกแม้แต่น้อย พลังทั้งหลายนี้ก็จะทำลายตัวเย่หยวนลงทันที
เย่หยวนนั้นหันหัวกลับมาจ้องมองเหล่ายอดฝีมือเต๋าสวรรค์แปดลายทั้งหลาย
คนทั้งหลายนี้มีพลังแค่ระดับอาณาจักรเต๋าสวรรค์แปดลายขั้นต้น ไม่เก่งกาจกว่าลุงซ่งคนนั้นไปมากนัก
“มนุษย์ต่ำต้อย? ฮ่าๆ! ยอดฝีมือเผ่าเทวาเอ๋ย ปากกล้าขนาดนี้ก็ให้เย่ผู้นี้ได้เห็นความเก่งกาจของพวกเจ้าเสียหน่อยเถอะ!”
เย่หยวนไม่คิดพูดจาใดๆ อีกพร้อมเรียกดาบนับพันนั้นออกมาพุ่งเข้าใส่เหล่ายอดฝีมือเผ่าเทวาทั้งหลาย
ในวินาทีนั้นเหล่าเผ่าเทวาทั้งหลายก็ถูกค่ายกลดาบล้อมไว้สิ้น
ตู้ม!
ตู้ม!
ตู้ม!
เย่หยวนควบคุมดาบนั้นพุ่งโจมตีจนมืดฟ้ามัวดินฉีกทำลายทุกสิ่งอย่างสิ้น
เมื่อเหล่ายอดฝีมือเผ่าเทวาทั้งหลายได้เห็นเช่นนั้นพวกเขาแต่ละคนต่างก็ต้องร้องขึ้นอย่างตื่นตะลึง
เทพสวรรค์ชาวมนุษย์คนหนึ่งกลับต่อต้านพลังของยอดฝีมืออาณาจักรเต๋าสวรรค์แปดลายเผ่าเทวามากมายได้และยังสามารถชิงเอาความได้เปรียบมาได้ด้วย!
“ช่างเป็นค่ายกลดาลที่ทรงพลังนัก! ช่างเป็นปราณเทวะที่หนาแน่นนัก! ช่างเป็นพลังจิตที่หนักหน่วงนัก!”
“มนุษย์นั้นยังมีตัวตนเช่นนี้อยู่อีกหรือ?”
“เป็นไปได้อย่างไรกัน? เผ่าเทวาเรานั้นเป็นสุดยอดเผ่าพันธุ์ยืนเหนือทุกชีวิตบนมหาพิภพถงเทียน! มนุษย์น้อยๆ คนหนึ่งกลับจะมาเก่งล้ำเหนือหัวเราไปได้อย่างไรกัน?”
…
เวลานี้อาณาจักรบ่มเพาะของเย่หยวนมันย่อมไม่มีค่าใดๆ ในสายตาพวกเขา
แต่พลังการต่อสู้ที่เย่หยวนมีนี้มันกลับทำให้คนทั้งหลายต้องขนลุกชัน
หากเย่หยวนอยู่ในระดับเดียวกับพวกเขาแล้ว การสังหารพวกเขานั้นมันคงง่ายเสียยิ่งกว่าขยับมือ!
ไม่สิ ไม่ต้องให้ถึงระดับเดียวกันเลยด้วยซ้ำ
ต่อให้จะมีพลังบ่มเพาะต่ำกว่าพวกเขาก็คงไม่กล้าจะอ้างตัวว่ามีฝีมือเทียบเคียงเย่หยวนได้
กำลังที่เย่หยวนแสดงออกมานี้มันเหนือล้ำจนเกินไป!
เหนือล้ำจนทำให้แม้แต่เหล่าเผ่าเทวาทั้งหลายก็ยังต้องขนลุกชัน!
จู่ๆ คนทั้งหลายนั้นต่างก็หันหน้ามองกันไปพร้อมปล่อยจิตสังหารออกมา
แต่ในวินาทีนั้นเองที่หรงซีเยว่เริ่มหายใจได้อีกครั้งเพราะความสนใจของเย่หยวนหันไปหาคนทั้งหลาย “ผู้อาวุโสทั้งหลาย ท่านอย่าสังหารเขา!”
เหล่ายอดฝีมืออาณาจักรเต๋าสวรรค์แปดลายทั้งหลายต่างต้องขมวดคิ้วถามขึ้น “ท่านบุตรีเทวะ เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมท่านจึงได้พามนุษย์มายังโลกเทวะหลอกเรา?”
หรงซีเยว่นั้นกัดฟันตอบกลับไป “ลุงหมิง เขาผู้นี้คือเย่หยวนยอดฝีมือวิชาเต๋าโอสถของมนุษย์ เดิมทีข้านั้นคิดวางกับดักจับตัวเขาแต่ไม่คิดฝันว่าเขาจะเป็นฝ่ายจับข้าไว้แทนทั้งๆ ที่ถูกลุงซ่งและสามจักรพรรดิเทพสวรรค์รุมโจมตี! เวลานี้ข้าถูกเขาวางพิษและมีชีวิตความเป็นความตายขึ้นอยู่กับเขา”
“หะ?!”
เหล่ายอดฝีมือเผ่าเทวาทั้งหลายนั้นร้องร่ำขึ้นมาพร้อมๆ กันอย่างไม่คิดอยากเชื่อ
ลุงหมิงคนนั้นถามกลับมา “ยอดฝีมือระดับแปดถึงสี่คน! หนึ่งในนั้นยังเป็นเผ่าเทวาเราเสียด้วย! ม-มันทำได้อย่างไรกัน?”
จักรพรรดิเทพสวรรค์นั้นคือตัวตนที่เหนือล้ำฟ้าดิน นี่มันมิใช่แค่เรื่องที่ของโลกมนุษย์แต่แม้ในเผ่าเทวาเองก็ยังเชื่อในเรื่องนี้
มันย่อมจะไม่มีทางใดที่ยอดฝีมืออาณาจักรเต๋าสวรรค์เจ็ดลายจะต่อสู้กับยอดฝีมืออาณาจักรเต๋าสวรรค์แปดลายได้เลย แม้จะเป็นเหล่าบุตรเทวะหรือบุตรีเทวะทั้งหลายมันก็ไม่มีทางทำได้
แค่เรื่องที่เย่หยวนมีกำลังพอจะต่อต้านยอดฝีมืออาณาจักรเต๋าสวรรค์แปดลายนี้มันเกินกว่าที่พวกเขาจะเชื่อไปมาก
แต่หรงซีเยว่กลับบอกมาว่าตัวนางถูกจับแม้จะมีจักรพรรดิเทพสวรรค์ถึงสี่คนปกป้อง
เรื่องราวการต่อสู้นี้มันเหนือล้ำกว่าที่พวกเขาทั้งหลายจะจินตนาการถึงได้
ในเวลานั้นเองมันก็ได้ปรากฏชายแก่อีกคนหนึ่งเดินออกมาจากห้วงมิติ
หรงซีเยว่ที่ได้เห็นเช่นนั้นก็หน้าถอดสีลงก่อนจะพยายามก้มหัวให้คนผู้นั้น “ซีเยว่ขอน้อมรับผิดและขอให้ผู้อาวุโสที่สาม ผู้อาวุโสหรูเฟิงลงโทษด้วย!”
ชายแก่คนนี้คือยอดฝีมือที่มีพลังต่อสู้เป็นอันดับสามจากเก้าผู้อาวุโสของลายเสือดเร้น!
“ท่านบุตรีเทวะ ท่านนั้น… ประมาทจนเกินไป!” หรูเฟิงบอก
หรงซีเยว่พยักหน้ารับ “ใช่แล้ว ซีเยว่จะไปขอรับโทษจากท่านผู้อาวุโสใหญ่ในภายหลังด้วยตัวเอง!”
แต่หรูเฟิงนั้นกลับหันหน้ามามองเย่หยวนพร้อมด้วยตาที่เบิกกว้าง
ดูท่าแล้วพลังฝีมือของเด็กมนุษย์ผู้นี้มันจะเหนือล้ำกว่าที่เขาคาดคิดไปมาก
เย่หยวนนั้นต่อสู้กับเผ่าเทวาอยู่แท้ๆ แต่ความได้เปรียบนั้นมันกลับค่อยๆ ตกไปอยู่ในมือของเย่หยวน
ท่ามกลางพลังบ้าคลั่งของค่ายกลดาบนั้นฝ่ายเผ่าเทวาทั้งหลายกลับกำลังเสียสมดุลไปเรื่อยๆ จนอาจจะแพ้หรือถึงขั้นตายลงได้
ในการต่อสู้กับลุงซ่งก่อนหน้านั้นเย่หยวนเพียงแค่จะใช้ค่ายกลดาบนั้นขังเขาไว้เพื่อไปจับหรงซีเยว่จึงไม่ได้ใช้พลังทั้งหมดออกมา
ที่สำคัญไปกว่านั้นคือในเวลานั้นเย่หยวนตจ้องรับมือเรื่องราวหลายด้านและย่อมจะไม่อาจดึงพลังของค่ายกลดาบมาใช้ได้จนถึงที่สุด
แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นตัวลุงซ่งนั้นก็ยังบาดเจ็บ
เวลานี้ด้วยความโกรธแค้นของเย่หยวนเขาจึงได้ใช้พลังของค่ายกลดาบทั้งหมดออกมาอย่างน่ากลัว ใช้ทุกสิ่งอย่างที่ค่ายกลพันดาบสิ้นสูญนี้จะจะมีออกมาอย่างไม่ลังเล พลังของมันนั้นจะต้องรุนแรงเหนือล้ำฟ้าดินปานใด?
หรูเฟิงนั้นหขวดคิ้วแน่นก่อนจะตะโกนร้องบอก “สหายหนุ่ม หยุดมือก่อนเถอะ เรามาคุยเรื่องนี้กันได้”
แต่เย่หยวนไม่คิดสนใจและยิ่งตั้งมั่นไปกับการควบคุมค่ายกลดาบแทน
หรูเฟิงได้แต่ต้องหัวเราะพร้อมยกนิ้วขึ้นส่งพลังดัชนีออกมาพร้อมลายพระเจ้า
คลื่นพลังหนักหน่วงพุ่งเข้าใส่ร่างเย่หยวน
เย่หยวนที่กำลังจดจ่อกับเรื่องตรงหน้าต้องสะดุ้งตัวขึ้นมาเมื่อสัมผัสถึงภัยและรีบดึงดาบทั้งหลายมาป้องกันการโจมตีนั้น
ดาบมากมายทั้งหลายนั้นมารวมตัวกันเป็นหนึ่งและหยุดพลังหนักหน่วงนั้นไว้ได้ทันท่วงที
แต่มันก็เป็นเพราะว่าหรูเฟิงไม่ได้หมายเอาชีวิตเย่หยวนใดๆ ไม่เช่นนั้นแล้วดัชนีนี้มันคงไม่มีทางใดที่เย่หยวนจะรับไว้ได้
เมื่อค่ายกลดาบค่อยๆ เสื่อมพลังลงเหล่าเผ่าเทวาทั้งหลายที่ถูกมันโจมตีอยู่นั้นก็รู้สึกโล่งอกขึ้น
แต่ในเวลานี้ร่างกายของพวกเขานั้นเต็มไปด้วยบาดแผลเสื้อผ้าฉีกขาดจากดาบทั้งหลายนั้น
แต่ละคนล้วนต่างมีเลือดไหลออกมาท่วมกายสิ้น
แม้ว่าแผลจะไม่ลึกมากมายแต่มันก็ไม่ได้ตื้นเลยเช่นกัน
เมื่อเห็นว่าเป็นหรูเฟิงที่มาช่วยไว้ คนทั้งหลายต่างก็ต้องก้มหน้าลงอย่างอับอาย
พวกเขาทั้งหลายนั้นคือยอดฝีมืออาณาจักรเต๋าสวรรค์แปดลายแห่งเผ่าเทวา แต่กลับมาแพ้ให้แก่เทพสวรรค์เผ่ามนุษย์คนหนึ่ง
เรื่องราวนี้มันคงตามหลอกหลอนไปทั้งชีวิตพวกเขาแน่
เย่หยวนหันไปมองด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน “ยอดฝีมือเผ่าเทวา พวกเจ้าทั้งหลายมีพลังบ่มเพาะล้ำกว่าข้าไปถึงหนึ่งอาณาจักรแต่กลับไม่อาจล้มข้า มนุษย์ผู้ต่ำต้อยนี้ลงได้ หากเป็นเช่นนั้นแล้วพวกเจ้าทั้งหลายจะเป็นตัวอะไรเล่า?”
เหล่ายอดฝีมือเผ่าเทวาทั้งหลายนั้นแทบอยากจะมุดแผ่นดินหนีไปให้พ้นๆ เพราะคำพูดของเย่หยวนนี้มันช่างบาดจิตใจของพวกเขาเสียยิ่งกว่าค่ายกลดาบใดๆ ที่เขาใช้ก่อนหน้า
……………..