เย่หยวนมองดูที่ตัวถังยู่เฉิงพร้อมกล่าวขึ้นด้วยสีหน้าหนักใจ “ข้าก็อุตส่าห์เชื่อเจ้า แต่เจ้ากลับมาหักหลังกันเช่นนี้หรือ?”
ถังยู่เฉิงนั้นหัวเราะลั่นขึ้น “หากข้าไม่กล่าวเช่นนั้นแล้วเจ้าจะปล่อยข้ามาหรือ? เจ้าโง่! เจ้าถูกหลอกด้วยคำพูดแค่ไม่กี่คำ!”
แต่เย่หยวนกลับถอนหายใจยาวเหมือนหมดหวังต่อโลกหล้า “เฮ้อ ทำไมเจ้าต้องทำเช่นนี้ด้วย?”
ถังยู่เฉิงยิ้มเย้ย “แค่มดปลวกทั้งหลายนั้นเจ้าคิดว่าข้าจะสนใจหรือ? มหาพิภพถงเทียนนี้มันมีมดปลวกอยู่มากมาย! ลูกพี่ลูกน้องข้าแค่เล่นกับพวกมันนิดหน่อยจะผิดใด? แต่เฒ่าขี้เมานั้นมันกลับสังหารเขาลง! ฝ่าฝืนกฎแห่งสวรรค์!”
ถังยู่เฉิงนั้นเป็นหนึ่งในเหล่าคนที่ถูกเรียกว่ายอดอัจฉริยะบุตรแห่งสวรรค์ทั้งหลาย!
เขานั้นเกิดมาจากคู่รักจักรพรรดิเทพสวรรค์ แน่นอนว่าย่อมมีรากฐานหนักแน่นเกิดมาก็มีพลังบ่มเพาะอาณาจักรเทพสวรรค์
ในสายตาของเขานั้นคนที่ยังขึ้นไม่ถึงอาณาจักรเทพสวรรค์ล้วนไร้ค่าเป็นแค่มดปลวก
มีหรือที่คนเช่นนี้จะไปสนใจความเป็นความตายของนักยุทธอาณาจักรราชันพระเจ้าใด?
ถังยู่เฉิงนั้นมองดูเย่หยวนด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย “เจ้าคิดว่าตนมีพลังบ่มเพาะถึงอาณาจักรเทพสวรรค์ขั้นสุดแล้วจะทำตัวเหนือฟ้าล้ำกฎสวรรค์ได้? นายน้อยผู้นี้จะบอกเจ้าให้ว่าต่อหน้าพ่อแม่ข้าแล้วเจ้ามันก็แค่มดปลวกเช่นกัน!”
จักรพรรดิเทพสวรรค์ซุนหยูมองดูเย่หยวนด้วยสายตาเย็นเยือก “ได้ยินหรือไม่? ต่อหน้าจักรพรรดิเทพสวรรค์นั้นทุกสิ่งอย่างล้วนเป็นแค่มดปลวก! เด็กน้อย ปลิดชีวิตตัวเองเสีย หรือเจ้าอยากจะตายลงด้วยมือจักรพรรดิผู้นี้?”
เย่หยวนนั้นไม่คิดสนใจจักรพรรดิเทพสวรรค์ซุนหยูใดๆ และยังคงกล่าวต่อถังยู่เฉิงด้วยรอยยิ้ม “แต่ในสายตาของข้า เจ้ามันก็แค่มดปลวกเหมือนกัน!”
ถังยู่เฉิงนั้นหัวเราะลั่นขึ้นมา “เป็นแล้วทำไมเล่า? ต่อหน้าพ่อแม่ข้าเจ้าจะทำอะไรข้าได้?”
เย่หยวนมองดูที่ถังยู่เฉิงด้วยสายตาหนักใจ “เจ้ายังจำที่ข้าแตะตัวเจ้าก่อนไปได้หรือไม่?”
ถังยู่เฉิงหน้าถอดสีร้องขึ้นมา “จ-เจ้าคิดขู่ข้า?”
เวลานี้มิใช่แค่ถังยู่เฉิงแต่แม้แต่ตัวจักรพรรดิเทพสวรรค์ซุนหยูและจักรพรรดิเทพสวรรค์เฟิงหวู่เองก็ยังต้องหันหน้ากลับมามองดูตัวลูกชายอย่างไม่อาจห้าม
แต่มันก็สายเกินไปแล้ว
ฉัวะ!
เย่หยวนยกนิ้วขึ้นมาดีดทำให้เกิดคลื่นดาบมหาศาลพุ่งพวยออกมาจากร่างกายของถังยู่เฉิง
ถังยู่เฉิงถูกสับหั่นจนกลายเป็นเศษก้อนเนื้อด้วยพลังดาบทั้งหลายนั้น
สิ่งที่เย่หยวนทิ้งไว้บนร่างของถังยู่เฉิงมันก็คือพลังงานดาบนั่นเอง
ตราบเท่าที่เย่หยวนคิดใช้มัน พลังของดาบนั้นก็จะปะทุขึ้นอย่างรุนแรง
เพียงแค่ว่าด้วยฝีมือของถังยู่เฉิงแล้วเขาย่อมไม่อาจรู้ตัวได้
จักรพรรดิเทพสวรรค์ซุนหยูและจักรพรรดิเทพสวรรค์เฟิงหวู่นั้นต่างต้องมองดูภาพตรงหน้าอย่างไม่คิดอยากเชื่อสายตา
ลูกชายที่รักของพวกเขาถูกสังหารลงต่อหน้าเช่นนั้น! ศพของเขาในเวลานี้มันไม่เหมือนแม้แต่เค้าเดิมให้จดจำใดๆ!
เฒ่าขี้เมาเองก็ต้องอ้าปากค้างขึ้นมา ไม่นึกไม่ฝันว่าเย่หยวนจะคลั่งได้ปานนี้ ถึงกับคิดฆ่าสังหารลูกของจักรพรรดิเทพสวรรค์ต่อหน้าพ่อแม่
เมื่อได้เห็นเช่นนี้แล้ว ดูท่ามันคงมิใช่ว่าเย่หยวนไม่รู้เรื่องราวโลกหล้า
แต่ในเมื่อเขาฝังพลังดาบไว้ในร่างของถังยู่เฉิงแล้ว ทำไมเขาจึงไม่คิดใช้มันเพื่อข่มขู่สองจักรพรรดิเทพสวรรค์เอาเล่า?
เขานั้นยิ่งได้รู้ก็ยิ่งไม่อาจเข้าใจวิธีการคิดของเย่หยวนได้
แต่เย่หยวนนั้นไม่คิดสนใจราวกับว่าเขาแค่กวาดขยะออกจากพื้นและยิ้มกล่าว “ที่ข้าเชิญพวกเจ้าทั้งสองมานี้ก็เพราะข้าอยากให้เจ้าปล่อยประทับเสี้ยววิญญาณของเฒ่าขี้เมาออก พอจะทำได้หรือไม่?”
ตู้ม!
ตู้ม!
สองคลื่นพลังรุนแรงนั้นพุ่งทะยานเข้ามาหาเย่หยวนในทันที
“ประทับเสี้ยววิญญาณ? หึๆ! เจ้าฆ่าสังหารลูกข้า จักรพรรดิผู้นี้จะป่นกระดูกของเจ้าให้มันสาใจ!” จักรพรรดิเทพสวรรค์เฟิงหวู่ร้องลั่น
ถังยู่เฉิงนั้นเป็นหัวแก้วหัวแหวนของนาง จักรพรรดิเทพสวรรค์เฟิงหวู่เองก็ตามใจลูกอย่างมากไม่คิดปล่อยให้เขาต้องเผชิญความยากลำบากใดๆ
แต่เวลานี้เย่หยวนกลับมาสังหารลูกรักลงต่อหน้านาง มีหรือที่จักรพรรดิเทพสวรรค์เฟิงหวู่จะทนรับไว้ได้?
นางคิดระบายมันออกมาใส่เย่หยวนสิ้น
หลังจากยืนนิ่งไปพักหนึ่งตัวจักรพรรดิเทพสวรรค์ซุนหยูเองก็กล่าวขึ้นมาด้วยน้ำเสียงโกรธแค้น “ดีมากเจ้าเด็กนรก! เจ้ามันกล้า! ไม่นานเจ้าจะได้เสียใจที่เกิดขึ้นมาบนโลกนี้!”
ฟุบ!
เวลานี้ตัวจักรพรรดิเทพสวรรค์เฟิงหวู่ไม่คิดรอให้จักรพรรดิเทพสวรรค์ซุนหยูลงมือใดๆ นางมาถึงหน้าเย่หยวนในพริบตาและกำลังจะทุบฝ่ามือหนักหน่วงใส่
ลายพระเจ้าปลิวว่อนพร้อมด้วยคลื่นพลังที่ทำให้ฟ้าดินเปลี่ยนสี
นี่คือการโจมตีอย่างบ้าคลั่งของจักรพรรดิเทพสวรรค์ มันต้องรุนแรงมากล้นปานใด?
ทุกผู้คนต่างไม่มีใครคิดว่าเย่หยวนจะรอดไปได้!
แต่ในเวลาเดียวกันนั้นมันก็เกิดดาบนับพันพุ่งทะยานออกมาจากร่างของเย่หยวนก่อตั้งค่ายกลดาบขึ้น
ในวินาทีเดียวนั้นจักรพรรดิเทพสวรรค์เฟิงหวู่ก็ถูกค่ายกลดาบนั้นปิดกั้นไว้สิ้นทุกหนทาง
จักรพรรดิเทพสวรรค์เฟิงหวู่นั้นมาด้วยความโกรธแค้นแต่เวลานี้นางทั้งโกรธและตื่นตะลึง
เพราะเมื่อถูกขังไว้ในค่ายกลดาบนี้แล้วไม่ว่าจะเป็นพลังของลายพระเจ้าหรือพลังฟ้าดินใดมันก็ไม่อาจจะป้องกันดาบในค่ายกลนี้ได้เลย
เวลานี้เย่หยวนอยู่ในขั้นสุดใกล้บรรลุอาณาจักรต่อไปเต็มที อยู่ในจุดสูงสุดเท่าที่อาณาจักรพิภพโกลาหลจะมีได้ไม่ว่าจะเป็นปราณเทวะหรือจิตศักดิ์สิทธิ์มันล้วนอยู่ในระดับสูงสุด
พลังของค่ายกลดาบที่เขาใช้ออกมานี้มันย่อมเหนือล้ำกว่าตอนที่อยู่ในโลกใบน้อยของตระกูลสายเลือดเร้น!
แม้แต่ในตอนนั้นเองเหล่าเต๋าสวรรค์แปดลายชาวเทวาทั้งหลายก็ยังไม่อาจต้านทานพลังของเขาได้ มีหรือที่จักรพรรดิเทพสวรรค์หนึ่งดาวจะต้านทานมัน?
ในสายตาคนทั้งหลายนั้นจักรพรรดิเทพสวรรค์อาจจะเก่งกาจมากล้น
แต่สายตาของเย่หยวนมันมองเลยจุดนี้ไปไกลแล้ว
เฒ่าขี้เมามองดูภาพตรงหน้าด้วยตาเบิกกว้างตื่นตะลึงสุดหัวใจ
เขานั้นไม่เคยคิดฝันว่าเย่หยวนจะมีพลังฝีมือมากพอรับมือจักรพรรดิเทพสวรรค์ได้!
“นี่มัน… นี่มันจะน่ากลัวเกินไปแล้ว! เขานั้นจะอย่างไรก็ยังอยู่แค่อาณาจักรเทพสวรรค์แต่กลับต้านทานจักรพรรดิเทพสวรรค์ได้! แม้แต่ท่านนิรันดร์เองก็ยังไม่อาจทำเรื่องเช่นนี้ได้!”
เฒ่าขี้เมานั้นรู้สึกว่าแค่เย่หยวนก้าวขึ้นถึงอาณาจักรราชันพระเจ้าขั้นสุดได้ด้วยเวลาสองพันปีมันก็เหนือล้ำผู้คนไปมากแล้ว
แต่เวลานี้เขาได้รู้ว่าเย่หยวนนั้นอยู่เหนือล้ำกว่าที่สมองของเขาจะจินตนาการได้!
ในเวลาแค่สองพันปี เขาผู้นี้กลับบ่มเพาะจากอาณาจักรบรรพชนพระเจ้าขึ้นมาเป็นยอดคนที่ต้านทานได้แม้แต่พลังของจักรพรรดิเทพสวรรค์!
เรื่องราวเช่นนี้ต่อให้ได้เห็นตรงหน้าเขาก็ยังไม่อยากจะเชื่อ!
ในที่สุดเขาก็ได้เข้าใจแล้วว่าเหตุใดเย่หยวนจึงได้ปล่อยตัวถังยู่เฉิงไปเช่นนั้นอย่างไม่เกรงกลัว
เพราะเขามีพลังมากพอ!
อีกด้านนั้นฝ่ายจักรพรรดิเทพสวรรค์ซุนหยูต้องหน้าถอดสีร้องตะโกนลั่น “ต้นกำเนิดเต๋าดาบ ต้นกำเนิดเต๋าค่ายกล!”
แค่เวลาอึดใจเดียวนี้จักรพรรดิเทพสวรรค์เฟิงหวู่ก็เริ่มจะเสียท่าต่อค่ายกลดาบของเย่หยวนนี้ไปเรื่อยๆ แล้ว
ไม่นานจากนี้ค่ายกลดาลมันคงทำลายการป้องกันของจักรพรรดิเทพสวรรค์เฟิงหวู่ลงสิ้น
ถึงเวลานั้นตัวจักรพรรดิเทพสวรรค์เฟิงหวู่คงมีแต่ต้องเผชิญความตาย
มีหรือที่เขาจะยังกล้ายืนนิ่ง? เขารีบตะโกนร้องบอก “ที่รัก ข้าจะไปช่วยแล้ว!”
จักรพรรดิเทพสวรรค์ซุนหยูก้าวท้าวออกมาแต่เป้าหมายของเขานั้นกลับเป็นตัวเย่หยวนเอง
เพราะตราบเท่าที่เขาสังหารเย่หยวนลงได้ ค่ายกลดาบนั้นมันก็ย่อมจะสลายลง!
เพียงแค่ว่ามีหรือที่เย่หยวนจะยืนนิ่งรอความตาย?
จู่ๆ ดาบครึ่งหนึ่งในค่ายกลมันก็ถูกดึงกลับมาเพื่อปิดล้อมตัวจักรพรรดิเทพสวรรค์ซุนหยูไว้เช่นกัน
ทั้งสองฝ่ายนั้นต่อสู้อย่างไม่มีหยุดพักสู้กันจนแผ่นดินเริ่มแตกออกเป็นหลุมยักษ์
เย่หยวนนั้นปะทะกับสองจักรพรรดิเทพสวรรค์ด้วยฝีมือของตนเองเพียงผู้เดียวและยังไม่มีท่าทีจะเสียเปรียบอีกฝ่ายทั้งยังสามารถใช้ค่ายกลดาบนี้ชิงเอาเปรียบมาได้เรื่อยๆ
ลูกน้องของจักรพรรดิซุนหยูทั้งหลายนั้นต่างได้แต่ยืนอ้าปากค้าง
เจ้าเด็กคนนี้มันโผล่ขึ้นมาจากที่ใด เหตุใดจึงเก่งกาจได้ปานนี้?
จักรพรรดิเทพสวรรค์ซุนหยูนั้นกำลังรับมือค่ายกลอยู่อย่างหนักหน่วงหัวใจ เขานั้นคิดว่าเมื่อเย่หยวนแบ่งกำลังค่ายกลออกมาแล้วด้วยพลังของจักรพรรดิเทพสวรรค์ทั้งสองมันย่อมจะสามารถฝ่าทำลายค่ายกลดาบนี้ออกไปได้
แต่เย่หยวนกลับใช้แค่ดาบห้าร้อยเล่มกักขังเขาไว้ได้สิ้น
เวลานี้เขาต้องใช้ทุกสิ่งทุกอย่างที่มีออกมาแต่ก็ยังทำได้แค่เสมอกับเย่หยวน
โชคยังดีที่จะอย่างไรฝ่ายจักรพรรดิเทพสวรรค์เฟิงหวู่ก็ไม่ต้องรับมือดาบพันเล่มพร้อมกันทำให้นางยังพอป้องกันจากพลังของค่ายกลดาบนี้ได้
เย่หยวนนั้นควบคุมค่ายกลดาบด้วยสีหน้าสบายๆ ก่อนจะกล่าวขึ้นมา “ที่ข้าปล่อยมันไปนั้นก็ถือเป็นการให้โอกาสมันได้มีชีวิตต่อแล้ว ทั้งอย่างนั้นมันกลับยังเรียกพวกเจ้าออกมาถือว่ามันรนหาที่ตายเอง การไม่สั่งสอนลูกหลานนั้นย่อมเป็นความผิดของพ่อแม่! พวกเจ้าเลี้ยงลูกให้กลายเป็นคนเช่นนั้นได้มันก็ย่อมหมายความว่าพวกเจ้าเองก็ไม่ได้แตกต่างจากมันไปมากนัก หากเป็นเช่นนั้นแล้วข้าก็จะส่งพวกเจ้าตามมันไป!”
…………