เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1785
“มุกเต๋าเหรอ มุกหกเต๋าหุ้นตุ้นเหรอ”
ลู่ฝานร้องเสียงหลง เขาตื่นเต้นจนสั่นไปทั้งตัว
หนานกงสิงส่ายหน้าพูดว่า “ไม่ ไม่ใช่มุกหกเต๋าหุ้นตุ้น นั่นมันของในตำนานเชียวนะ ฉันไม่มีหรอก นี่เป็นแค่มุกเต๋าธรรมดาๆ เท่านั้น”
ลู่ฝานรีบสงบสติอารมณ์ มองมุกในมืออย่างผิดหวังเล็กน้อย “แล้วมันมีประโยชน์อะไร”
หนานกงสิงพูดว่า “ด้านในคือการตระหนักรู้ทั้งชีวิตของขุนพลังสุดเหนือฟ้า นายกินเข้าไป สามารถใช้พลังแห่งวิถีที่อยู่ด้านในสะกดกลิ่นศพในตัวนาย ถึงขั้นที่สามารถบีบมันออกมาได้ พกติดตัวไว้สามารถป้องกันไม่ให้กลิ่นศพแผ่ซ่านออกมา”
ลู่ฝานได้ยินคำว่าขุนพลังสุดเหนือฟ้า หนังตาเขากระตุกทันที
คิดไม่ถึงว่าสิ่งนี้จะล้ำค่าขนาดนี้
หนานกงสิงหาอยู่ในรูปปั้นตัวเองครู่หนึ่ง
ทันใดนั้นเขาเจอขวดเล็กๆ ใบหนึ่ง
ตัวขวดโปร่งใส ด้านในเป็นน้ำใส
หนานกงสิงเดินกลับมาพร้อมขวด “น้ำรวมวิญญาณก็คือสิ่งนี้แหละ มีสิ่งนี้บวกกับผลไม้แห่งวิถี ฉันจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้!”
ลู่ฝานพูดว่า “งั้นก็รีบทำเลย นายต้องใช้เวลานานแค่ไหน”
หนานกงสิงพูดว่า “สิบวันก็พอแล้ว เดิมทีฉันเหลือสิ่งนี้ไว้เพื่อรวมการถอดร่างของตัวเอง ตอนนี้คงต้องฟื้นฟูร่างกายตัวเองก่อน”
ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “ได้ งั้นฉันรอข้างนอก”
พูดจบ ลู่ฝานเดินออกไปข้างนอก
หนานกงสิงมองด้านหลังลู่ฝาน จู่ๆ เขาตะโกนว่า “สหายลู่ฝาน นายกินมุกเต๋าก่อนเถอะ”
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “นายไม่ต้องการแล้วจริงๆ เหรอ”
หนานกงสิงพูดว่า “ให้นายไปแล้วก็คือของนาย เว้นเสียแต่สหายลู่ฝานไม่เชื่อฉัน!”
ลู่ฝานมองตาหนานกงสิง จู่ๆ เขาหัวเราะเบาๆ แล้วกลืนมุกลงคอ
“รีบกลับมาเป็นเหมือนเดิมเร็วๆ มีเรื่องใหญ่รอเราอยู่!”
ลู่ฝานเดินออกจากจวนอากาศธาตุ
หนานกงสิงมองด้านหลังลู่ฝาน ยิ้มบางๆ แล้วเทน้ำในขวดออกมา
น้ำไม่ได้ไหลลงพื้น แต่รวมตัวเป็นกลุ่มก้อนกลางอากาศ
มวลน้ำขนาดใหญ่รัศมีประมาณ 30 กว่าเมตร หนานกงสิงถอดเสื้อออก แล้วเดินเข้าไปในสายน้ำ
……
ลู่ฝานเดินออกมาจากจวนอากาศธาตุ จู่ๆ เขารู้สึกทรงตัวไม่อยู่
ฟ้าดินหมุนเคว้ง ใบหน้าเปลี่ยนสี เริ่มมีไอร้อนระหว่างหายใจ
“พลังแข็งแกร่งมาก!”
ตอนกลืนมุกเต๋า ลู่ฝานรู้สึกถึงพลังแข็งแกร่งแผ่ซ่านในร่างกายตัวเอง
เหมือนพลังนี้ไม่มีรูปร่าง มีเพียงภาพมากมายแวบเข้ามาในหัวลู่ฝาน
“อะไรคือผู้แข็งแกร่ง ฝ่ามือหยินหยางคือผู้แข็งแกร่ง ควบคุมฟ้าดินคือผู้แข็งแกร่ง นักหยินหยางก็คือวิถีแห่งขาว-ดำ นักฟ้าดินก็คือวิถีแห่งห้าธาตุ เต๋ายิ่งใหญ่ประกอบกับเต๋าขนาดเล็ก เพื่อเข้าสู่การเป็นผู้แข็งแกร่ง เต๋ายิ่งใหญ่ทะลุผ่านวิถีแห่งสวรรค์ เพื่อเป็นผู้สูงส่ง”
คำพูดแบบนี้ปรากฏในหัวลู่ฝานอย่างต่อเนื่อง
เหมือนมีผู้อาวุโสกำลังพูดวนทุกอย่างที่เขาตระหนักรู้
ลู่ฝานตั้งสติที่เหลืออยู่น้อยนิด นี่คือโอกาสที่ดีที่สุดในการตระหนักรู้
ลู่ฝานนั่งลงบนพื้นทันที เริ่มสัมผัสทุกอย่างที่ปรากฏในหัว
หนานกงสิงไม่ได้อธิบายให้ลู่ฝานรู้ว่ามุกเต๋าคืออะไรกันแน่
บอกว่าเป็นสิ่งที่ขุนพลังสุดเหนือฟ้าตระหนักรู้มาทั้งชีวิต อันที่จริงพูดถูกเพียงครึ่งเดียว
มุกเต๋าที่ว่าคือการถ่ายทอดส่วนหนึ่งที่ขุนพลังสุดเหนือฟ้าทิ้งไว้ก่อนตาย
คนที่เพิ่งเข้าสู่วิถี ทิ้งจวน ทิ้งพลังเอาไว้ก่อนตายเพื่อสืบทอด
อย่างเช่น เซียนสือฟาง เป็นต้น
ส่วนผู้ที่เชี่ยวชาญแล้ว ทิ้งวิชา ทิ้งเครื่องราวไว้ก่อนตายเพื่อสืบทอด
อย่างเช่น เซียนบู๊กระบี่คลั่ง เป็นต้น