ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 1155 ทุกคนล้วนแต่กำลังเสียสละทั้งนั้น
สุดท้ายแล้วแสงดาวก็สูญเสียความรู้สึกตัวไปแล้ว
หลังจากนั้น เมื่อดลธีรีบมาถึงที่นี่ ตอนที่หาตัวเธอเจออย่างปลอดภัยที่ร้านเสื้อผ้าแฟชั่นระดับสูงนั้น ภาสดรก็ถูกคนจับตัวไปแล้ว
“สารเลว! ทำไมเขาถึงถูกจับตัวไป? ฉันจัดการเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ถ้าอย่างนั้นคนกลุ่มนั้นทำไมยังจะมาที่นี่เพื่อจับตัวเขาไปอีก? สรุปแล้วช่วงต่อตรงนั้นเกิดปัญหาอย่างนั้นหรือ?!!”
วิบูลย์เองก็มาด้วยเช่นกัน หลังจากที่เห็นฉากนี้แล้ว ก็ระเบิดโมโหขึ้นเหมือนกับฟ้าผ่า!
แปลกประหลาดมากจริงๆ
เนื่องจากว่าเขาเพิ่งจะแจ้งลูกชายคนนี้เมื่อตอนเช้า ว่าสามารถกลับไปได้แล้ว และตรงจุดนี้ จะต้องเป็นเขากับคนกลุ่มนั้นที่เคยทักทายกันแล้ว ว่าจะไม่แตะต้องลูกชายของเขาอีก
แต่ทำไมจู่ๆถึงออกมาเป็นแบบนี้กัน?
วิบูลย์โมโหเป็นอย่างมาก!
เขาตัดสินใจที่จะพาคนไปฆ่าซ่องโจรกลุ่มนั้นทันที และครั้งนี้ เนื่องจากว่าถูกทำให้โมโหถึงที่สุดแล้ว สุดท้ายแล้วเขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรหาคนๆหนึ่ง
ขณะที่โทรออกนั้น เดอะวิวซีของเมืองหลวงที่อยู่ไกลจากในประเทศ แสนรักที่กำลังจ้องมองหน้าจออยู่เห็นจุดสีแดงกระพริบอยู่
“เคลื่อนไหวแล้ว เคลื่อนไหวแล้ว”
ไชยันต์ที่อยู่ข้างๆก็เห็นแล้วเช่นกัน ทันใดนั้นเขาก็ร้องขึ้นมาด้วยความดีใจ
แสนรักไม่ได้ส่งเสียงออกมา
จนกรุทั่ง จุดแดงๆบนหน้าจอนั้นดูเหมือนกับเคลื่อนออกไปจากตำแหน่งเดิมไม่กี่เซ็น เขาถึงได้หยิบโทรศัพท์มือถือที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมา
“ฮัลโหล ฉันเอง รีบหาตำแหน่งIPตรงจุดที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่บนหน้าจอที”
“ครับ ประธาน!”
เสียงที่รีบร้อยและคล่องแคล่ว
มาจากดราก้อน แชนท์นั่นเอง
ดลธีในเวลานี้ ก็ยังอยู่ในศูนย์การค้าบีเอสนั่น และเห็นวิบูลย์พาคนออกไปอย่างอันตรายมากกับตาตัวเองด้วยเช่นกัน
ทันใดนั้นเอง ในขณะที่เขากำลังเป็นกังวลอยู่นั้น ก็เกิดความโล่งใจขึ้นมาด้วยเช่นกัน
ครั้งนี้ ในที่สุดพวกเขายังทำได้ผลอยู่บ้างเล็กน้อย
ดลธีพาแสงดาวที่ถูกทำให้สลบออกไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ให้คนพาเธอไปส่งขึ้นเฮลิคอปเตอร์ เตรียมที่จะพากลับไปเมืองหลวงของประเทศ
“แล้วคุณล่ะ? คุณไม่ไปด้วยเหรอครับ?”
แล้วลูกน้องของดราก้อน แชนท์ที่ติดตามมาด้วย เห็นว่าหัวหน้าไม่ได้จะขึ้นมาด้วย สีหน้าก็เปลี่ยนไปในทันที
แต่ดลธีกลับตีลงที่ไหล่เขา ยิ้มพลางเอ่ยขึ้น : “ฉันจะไปไหนล่ะ? ภารกิจที่ท่านประธานมอบหมายให้ยังไม่สำเร็จเลย”
“อะ….ภารกิจอะไร?”
“พาคนกลับไปไง!”
ดลธีหัวเราะออกมาอย่างเบิกบาน และไม่นานเขาก็หันกลับไป รอให้ลูกน้องคนนี้มีปฏิกิริยาตอบกลับอยากจะจับตัวเขาเอาไว้
เฮลิคอปเตอร์ก็บินขึ้นไปแล้ว
“พี่ธี – -”
สุดท้ายแล้วมองดูร่างที่เหลืออยู่เพียงลำพัง ในเฮลิคอปเตอร์ที่ยิ่งบนสูงขึ้นไปนั้น ลูกน้องของดราก้อน แชนท์เหล่านั้นก็ทำได้เพียงส่งเสียงตะโกนสะอึกสะอื้นออกมา
ในช่วงแสงอาทิตย์กำลังตกดินนี้ ไม่คิดว่าจะเป็นช่วงที่น่าเศร้าใจมากเป็นพิเศษ
ใช่ ในความโศกเศร้านี้ ความจริงแล้วแต่ละคนก็ล้วนแต่กำลังเสียสละด้วยกันทั้งนั้น
ตระกูลเทวเทพที่เคยสูงส่งหยิ่งยโสก็เป็นแบบนี้ ตระกูลหิรัญชาที่อยู่ห่างการทะเลาะเบาะแว้งและไม่เคยคิดว่าจะมีวันนี้ ก็เป็นแบบนี้เช่นกัน
สุดท้ายแล้วดลธีกับรถจี๊ปสีดำคันนั้นจากไป….
ในประเทศ
ตอนที่เฮลิคอปเตอร์พาแสงดาวบินมาถึงเดอะวิวซีแล้วนั้น ก็เป็นช่วงเวลากลางคืนแล้ว แสนรักกับเส้นหมี่สองสามีภรรยาไปร่วมงานเลี้ยงของไวท์ พาเลซ เหลือไว้เพียงแค่รองผู้นำเดชาคนเดียวเท่านั้น
จู่ๆก็ได้ยินว่าพวกเขากลับมาแล้ว เขาก็รีบออกมาจากด้านในทันที
“พวกนาย?”
“คุณเดชา หัวหน้าของพวกเราอยู่ที่บีเอส บอกว่าจะต้องคอยช่วยเหลือสนับสนุนคุณชายภาสดร คุณหนูพวกเราพากลับมาแล้ว ตอนนี้ก็ขอมอบให้คุณนะครับ”
หลังจากที่ผู้ที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของดราก้อน แชนท์เห็นเขาแล้ว ก็หามร่างของแสงดาวที่ยังไม่ตื่นลงมาจากเฮลิคอปเตอร์ หลังจากนั้น พวกเขาก็เอ่ยพูดถึงสถานการณ์ทางนั้นสั้นๆด้วยความทุกข์ทรมานใจ
เพิ่งจะสิ้นเสียง รองผู้นำเดชาเองก็แสดงสีหน้าท่าทางที่ดูตกตะลึงเป็นอย่างมากเช่นกัน
“ได้ยังไง? ที่นั่นอันตรายมาก ต้องจัดคนไป พวกเราทางนี้จัดได้ ไม่จำเป็นที่กัปตันธีจะต้องไปอยู่ที่นั่นเลย”
“พวกเราเองก็เป็นคนของท่านประธานเหมือนกัน!”
ประโยคเดียวแบบนี้ ผู้ที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของดราก้อน แชนท์ที่มีจิตใจที่แข็งแกร่งไม่กี่คนนั้นแล้วก็จากไป
รองผู้นำเดชาที่มองอยู่ทางด้านหลังนั้นเหม่อลอย….
ใช่ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมาจากตระกูลหิรัญชา แต่ตอนนี้คุณชายเล็กที่อยู่ที่ตระกูลเทวเทพของพวกเขา ก็ไม่ใช่ว่าเป็นเจ้านายของพวกเขาหรอกหรือ? ถ้าอย่างนั้นจะแบ่งฝ่ายทำอะไรกัน?
รองผู้นำเดชาพาแสงดาวเข้าไปแล้ว
ความจริงแล้วเวลานี้ไชยันต์เองก็ยังไม่นอน เขากำลังมองหน้าจอคอมพิวเตอร์อย่างจดจ่ออยู่ในห้องหนังสือ แม้แต่รองผู้นำเดชาเข้ามานั้นเขาก็ไม่ค้นพบเลยอีกด้วย
รองผู้นำเดชาเห็นแล้วนั้นจึงเดินเข้ามา
“เป็นอย่างไรบ้างครับ? งานเลี้ยงยังไม่เลิกใช่ไหม?”
“ยัง ไม่คิดว่าสุชาติก็มาด้วย!”
นายท่านที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะหนังสือ จ้องมองคนหนึ่งที่อยู่บนหน้าจอ อาการที่แสดงออกมานั้นแปลกประหลาดอย่างพูดไม่ถูก
สุชาติอย่างนั้นหรือ?
รองผู้นำเดชาได้ยินชื่อนี้แล้ว ก็รู้สึกตกใจด้วยเช่นกัน
รีบมาดูตรงหน้าคอมพิวเตอร์ กลับพบว่าในหน้าจอนั้น กำลังควบคุมและคอยสังเกตในงานเลี้ยงอยู่ และมีคนสูงวัยคนหนึ่งที่นั่งอยู่บนเก้าอี้วีลแชร์ถูกเข็นเดินมาทางด้านหน้า
และเวลานี้ ตรงหน้าของเขาก็คือแสนรักนั่นเอง!
“เขาคิดจะทำอะไร? คุณช่วงชิงตำแหน่งของเขามาตอนนั้น ตอนนี้คุณก็ลงมาแล้ว คุณชายไปที่ไวท์ พาเลซ เขาคิดจะลงมือกับเขาเลยอย่างนั้นหรือ?”
รองผู้นำเดชาแทบจะตอบสนองขึ้นมาอย่างมีเงื่อนไข จะคลำไปที่หูข้างซ้ายของตัวเอง เตรียมที่จะแจ้งคนตระกูลเทวเทพที่ดักซุ่มอยู่ที่ไวท์ พาเลซทางนั้น
แต่ไชยันต์กลับยับยั้งเขาเอาไว้ทันที