ซ่งหวั่นถิงเหลือบมองพอลอย่างซาบซึ้ง และพูดกับเขาว่า”ไม่เป็นไร ในเมื่อคุณมีสิ่งที่ต้องทำ ฉันจะไม่รบกวนคุณ ไว้พบกันใหม่ครั้งหน้า!”
พอลมี EQ สูงมากจริงๆ และมีไอคิวสูงมาก เขาดูออกว่า จิตใจของซ่งหวั่นถิงอยู่ที่เย่เฉิน ดังนั้นเธอจึงเสนอว่าจะไปส่งเย่เฉิน ในเมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นตนก็เลยตามน้ำ ช่วยเธอไปไม่ดีกว่าเหรอ?
ดังนั้นซ่งหวั่นถิงจึงพูดกับเย่เฉินว่า:”อาจารย์เย่ ฉันไปส่งคุณนะคะ!”
เย่เฉินพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม:”ถ้าอย่างนั้นฉันคงจะรบกวนคุณ”
ซ่งหวั่นถิงยิ้มอย่างเขินอายและพูดอย่างจริงจังว่า:”อาจารย์เย่ ไม่ต้องเกรงใจกับฉันมากนัก”
……
ซ่งหวั่นถิงทิ้งบอดี้การ์ดของเธอที่ถือกระเช้าดอกไม้ให้พอล เธอกดลิฟต์ เอื้อมมือไปขวางประตูลิฟต์ และพูดกับเย่เฉินว่า:”อาจารย์เย่เชิญค่ะ!”
เย่เฉินพยักหน้าเล็กน้อยและก้าวเข้าไปในลิฟต์ ก่อนที่ซ่งหวั่นถิงจะตามมา
ประตูลิฟต์ปิดลง และกลิ่นหอมจางๆ ของร่างของซ่งหวั่นถิงค่อยๆ ซึมเข้าไปในรูจมูกของเย่เฉิน
ต้องบอกว่ารสนิยมของซ่งหวั่นถิงสูงมาก น้ำหอมบนตัวเธอเบาบางและยาวนาน ไม่เพียงทำให้ผู้คนรู้สึกสบายและสดชื่นมาก แต่ยังมีกลิ่นที่ไม่หยาบเลย และทำให้ผู้คนหลงใหลและเสพติด
ยืนอยู่กับเธอ ทำให้หัวใจของเย่เฉินสับสนเล็กน้อย
ปฏิเสธไม่ได้ว่า ซ่งหวั่นถิงนั้นสวยมากจริงๆ ด้วยอารมณ์อันสูงส่ง และที่สำคัญกว่านั้น ผู้หญิงคนนี้อ่อนโยนเกินไปเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา และดูไม่ออกเลยว่าจะเป็นลูกคุณหนู
ทั้งสองออกจากอาคารจินตี้ด้วยกัน แล้วซ่งหวั่นถิงเปิดประตูรถโรลส์-รอยซ์ของเธอเอง และเชิญเย่เฉินนั่งข้างใน
หลังจากขึ้นรถ ซ่งหวั่นถิงถามเย่เฉินที่อยู่ข้างๆด้วยความเคารพ:”อาจาย์เย่ คุณจะไปไหน? ฉันจะไปส่งคุณเอง!”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย:”ถ้าอย่างนั้น รบกวนคุณไปส่งฉันที่Tomson Riviera”
ซ่งหวั่นถิงถามด้วยความประหลาดใจ:”อาจารย์เย่ คุณไม่ใช่จะไปทำธุระเหรอคะ จู่ๆคุณจะกลับบ้านทำไม?”
เย่เฉินยิ้มและพูดว่า:”ยังไม่ถึงเวลาทำงาน ฉันจะกลับบ้านรอ”
แม้ว่าซ่งหวั่นถิงจะแปลกใจเล็กน้อย แต่เธอก็พยักหน้าเล็กน้อยและพูดว่า”งั้นฉันจะส่งคุณกลับไป”
ขณะที่เธอพูด เธอรวบรวมความกล้าอีกครั้ง และถามอย่างมีความหวัง:”อาจารย์เย่ คุณจะมีเวลาเมื่อไหร่? ฉันอยากจะเลี้ยงอาหารคุณ…”
เย่เฉินคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า:”อีกสองวันเถอะ ช่วงนี้เรื่องเยอะมาก โดยเฉพาะวันนี้”
เขาได้บอกเฉินจื๋อข่ายกับอย่างชัดเจนแล้วว่า เมื่อหม่าหลันพร้อมที่จะปล่อยออกมา ศูนย์กักขังจะให้เธอโทรหาตัวเองโดยเฉพาะ
ถึงเวลานั้นตนจะไปรับหม่าหลันกลับ
เหตุผลที่เขาต้องไปรับหม่าหลันเอง หลักๆเพราะเขาต้องการเห็นว่าตอนนี้หม่าหลันน่าสังเวชแค่ไหน
ผู้หญิงคนนี้ที่กล้าขโมย 21.9 พันล้าน จะไม่มีวันได้เรียนรู้บทเรียนหาก เธอไม่ทนทุกข์กับมันสักเล็กน้อย
21.9 พันล้าน ถ้าตนไม่มีความเมตตาต่อเธอ และไม่กลัวที่จะเปิดเผยตัวตน โทรแจ้งตำรวจโดยตรง เงินเยอะขนาดนี้ หม่าหลันจะถูกตัดสินจำคุก อย่างน้อยประหารชีวิตแม้ว่าจะไม่ยิงเธอ
ให้เธอเข้าไปทรมานสักสองสามวันแล้วปล่อยเธอไป มันอ่อนให้เธอมากแล้ว!