ตอนที่ 1254: ต้นชาหยั่งรู้
ใบหน้าของเจี้ยนเฉินกลายเป็นขมขื่นทันทีที่เขาคิดถึงความจริงที่ว่าเขามีที่ใส่ของไม่เพียงพอ น้ำพุแห่งชีวิตมีอยู่ทั่วทุกที่ในโลกหยานหวง แต่พวกมันหายากอย่างมากในโลกภายนอก เขาสามารถเอามันกลับมาได้เพียงหมื่นลิตรเท่านั้นเพราะเขาเข้ามาในโลกหยานหวงโดยบังเอิญ
แม้ฟังดูเหมือนว่าเขาจะเรื่องมาก แต่ก็มีคนจำนวนมากที่ต้องการมากกว่าเจี้ยนเฉินในโลกภายนอกเมื่อเขาคิดถึงคนจากทวีปเทียนหยวน หมื่นลิตรยังไม่เพียงพอเลย
จือหยิง ฉิงโสว ข้าต้องการรวบรวมน้ำพุบางส่วนจากที่นี่และนำมันกลับไป แต่ข้าไม่มีที่เก็บเพียงพอสำหรับมัน เจ้ามีความคิดดี ๆ หรือไม่ ? ไม่มีทางเลือกอื่นเจี้ยนเฉินทำได้เพียงถามความคิดจากจิตวิญญาณกระบี่เท่านั้น ในกรณีที่ส่วนใหญ่ของสมบัติสวรรค์ต้องเก็บอย่างระมัดระวังด้วยวิธีพิเศษและเขาไม่รู้ว่าน้ำพุแห่งชีวิตนี้ต้องทำอย่างไร เขาไม่อาจคิดหาวิธีได้ดีกว่านี้แล้ว
งั้นนายท่านเอาแบบนี้ รวบรวมดินจากที่นี่และใช้มันสร้างเป็นสระในวัตถุมิติ ท่านสามารถใส่น้ำพุแห่งชีวิตเหล่านี้ไว้ในนั้นได้ ฉิงโสวตอบทันที
มีประกายความประหลาดใจเล็กน้อยปรากฏอยู่ในสายตาของเจี้ยนเฉิน เขาถามว่า ทำแบบนั้นได้ด้วย ? มันจะไม่มีผลกระทบต่อน้ำพุใช่หรือไม่ ?
ฉิงโสวหัวเราะคิกคักและตอบอย่างเย้ายวน ไม่จำเป็นต้องกังวล นายท่าน ความสามารถของน้ำจะไม่ส่งผลใด ๆ เป็นเวลาอย่างน้อย ๆ ก็สิบปี เมื่อนายท่านออกจากโลกใบจิ๋วได้ นายท่านมีเวลาเพียงพอที่จะหาสิ่งของมาใส่ แต่ทั้งหมดต้องทำจากไม้”
เจี้ยนเฉินหยุดกังวลทันที เขาไม่กังวลเกี่ยวกับความจริงที่ว่าต้องหาสิ่งของที่ทำจากไม้มาบรรจุ สิ่งที่เขาต้องทำก็เพียงแค่บอกความต้องการเมื่อเขากลับไปยังทวีปเทียนหยวนและกลุ่มทหารรับจ้างอัคนีพร้อมกับนิกายดาบโลหิตจะหาสิ่งของที่เขาต้องการมาให้เป็นจำนวนมาก
หลังจากนั้นเจี้ยนเฉินก็เริ่มเก็บดินของโลกใบจิ๋วหยานหวงบางส่วนทันที เขาเอามันทั้งหมดเขาไปในวัตถุมิติและให้คนจากสมาชิกชั้นสูงของทหารรับจ้างที่อยู่ที่นั่นสร้างสระน้ำเพื่อเก็บน้ำพุ
จือหยิงมองไปที่ซากศพของสัตว์อสูรทั้งสองและพูดว่า นายท่าน เก็บซากศพของสัตว์อสูรหยานหวงไปด้วย เพราะว่าสัตว์เหล่านี้เติบโตในโลกหยานหวง เนื้อของมันต้องมีคุณค่าอย่างมากต่อผู้บ่มเพาะ พวกเขาจะได้รับประโยชน์มากมายหากว่าพวกเขากินเนื้อเหล่านี้เป็นเวลานานติดต่อกัน
เจี้ยนเฉินเก็บซากสัตว์อสูรทั้งสองก่อนที่จะเดินผ่านป่าออกไป หลังจากที่แน่ใจแล้วว่าไม่มีสิ่งมีค่าใด ๆเหลืออยู่ ทั้งสองก็มุ่งหน้าต่อไป พวกเขาเดินไปตามทางไปตามที่จิตวิญญาณกระบี่ชี้ พวกเข้ามุ่งหน้าเข้าสู่ศูนย์กลาง
โลกหยานหวงเต็มไปด้วยสมบัตินานาชนิด แต่ทุกอย่างก็เริ่มมีค่ามากเมื่อเข้าใกล้ศูนย์กลาง มีสิ่งของน้อยมากบริเวณรอบนอก
เนื่องจากพวกเขาไม่อาจอยู่ในที่แห่งนี้ได้นานนัก พวกเขาทั้งสองจึงรีบเดินทางไปอย่างรวดเร็วเพื่อประหยัดเวลา หลังจากที่พวกเขาเข้ามาในโลกหยานหวง จิตวิญญาณกระบี่ก็ยังคงรูปร่างมนุษย์ไว้เหนือศรีษะของเจี้ยนเฉินและเคลื่อนไหวไปพร้อมกับเขาพร้อมกับภารกิจในการค้นหาสมบัติที่อยู่รอบ ๆ สุดท้ายด้วยความรู้และประสบการณ์ที่มากมายของพวกเขา ทำให้เจี้ยนเฉินได้ทรัพยากรมากมายที่ดูเหมือนจะเป็นของธรรมดาและไม่โดดเด่นไม่อย่างจะมองอย่างไร แต่คุณค่าของมันไม่ได้เป็นไปตามหน้าตา เจี้ยนเฉินจำไม่ได้ว่าจำเป็นต้องใช้พวกมัน แต่เมื่อมันมาอยู่ด้านหน้าด้วยการนำทางของจิตวิญญาณกระบี่ เขาก็ต้องเก็บมันไปให้หมด
หลังจากการเดินทางไปอีกหลายร้อยกิโลเมตร เนินเขาเล็ก ๆ ก็ปรากฎออกมาให้เห็นเบื้องหน้าเจี้ยนเฉินและเถี่ยต้า มันเต็มไปด้วยดอกไม้นานาพรรณและกลิ่นหอมของพวกมันก็ลอยตลบอบอวนอยู่ในอากาศกว่าสิบกิโลเมตร มันมีกลิ่นอ่อน ๆ แต่ละมุน
เจี้ยนเฉินได้กลิ่นหอมที่มีเอกลักษณ์จากระยะไกล เขาสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และรู้สึกสบายทันที เขารู้สึกราวกับได้รับการฟื้นฟูและหัวของเขาก็โล่งในเวลานั้น เขารู้สึกได้ถึงความสดชื่นและมีกำลังใจที่เต็มเปี่ยม
ดอกไม้เหล่านี้ไม่ใช่ดอกไม้ธรรมดาเมื่อมันส่งผลกระทบต่อเซียนราชา เจี้ยนเฉินชื่นชมมันจากก้นบึ้งของหัวใจ โลกหยานหวงที่เป็นเอกเทศนี้เต็มไปด้วยสมบัติ
ทั้งสองคนมาถึงอย่างรวดเร็ว สถานที่เหล่านี้เต็มไปด้วยดอกไม้นานาชนิด เจี้ยนเฉินไม่เคยเห็นพวกมันแม้แต่ต้นเดียวมาก่อน ดังนั้นเขาจึงไม่อาจเรียกชื่อดอกไม้เหล่านั้นได้
ตอนนี้เขาอยู่ท่ามกลางทะเลดอกไม้ กลิ่นหอมเริ่มเข้มข้นขึ้นและรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ มันค่อยซึมซาบเข้าสู่ร่างกายของเจี้ยนเฉินผ่านรูจมูกของเขาและเขาก็รู้สึกมึนเมา มันทำให้เขารู้สึกว่ารูขุมขนของเขาเปิดออกและกลิ่นที่อยู่ภายในของเขาถูกปล่อยออกมา แม้ว่ามันจะไม่ใช่เรื่องจริง แต่ความหอมของมันก็ทำให้เขารู้สึกถึงความมหัศจรรย์
ดอกไม้เหล่านี้รู้สึกกันในนามดอกไม้เชื่อมสวรรค์ กลิ่นหอมของพวกมันทำให้ท่านมีสมาธิและปรับแต่งสิ่งต่าง ๆ หากท่านบ่มเพาะท่ามกลางดอกไม้เหล่านี้ ไม่เพียงแต่ท่านจะกลั่นพลังในตัวของท่านได้เท่านั้น ท่านยังยับยั้งจิตมารที่อยู่ภายในของท่านได้ พร้อมกับหาเส้นทางที่ราบรื่นในการบ่มเพาะและมารของท่านก็ยังไม่ส่งผลกระทบต่อท่าน จือหยิงอธิบายให้กับเจี้ยนเฉิน
ข้าต้องการเอาดอกไม้พวกนี้ทั้งหมด จากนั้นก็นำไปปลูกในตระกูลเจียงหยางและเมืองทหารรับจ้าง เจี้ยนเฉินตัดสินใจทันที เขาเข้าใจถึงความสามารถของดอกไม้เหล่านี้ว่ามันมีค่ามากเพียงใด
ฉิงโสวกลอกตาให้เจี้ยนเฉินทันทีที่ได้ยิน นางหัวเราะคิกคัก นายท่านดอกไม้เหล่านี้ไม่ง่ายที่จะปลูก พวกมันสามารถอยู่รอดได้เพียงแค่ในโลกหยานหวงและพวกมันต้องได้รับน้ำพุแห่งชีวิต น้ำพุที่ปรากฏขึ้นตามธรรมชาติของโลกหยานหวงและไม่อาจมาจากที่อื่นได้ หากนายท่านต้องการที่จะปลูกดอกไม้เหล่านี้จริง ๆ นายท่านต้องมีน้ำพุอย่างน้อยหลายพันลิตรเพื่อรดน้ำให้มันอยู่รอดไปได้
เจี้ยนเฉินแทบพูดไม่ออก การใช้ดินสำหรับดอกไม้ไม่มีปัญหา แต่เขาไม่อาจเอาน้ำออกมารดได้ อย่างไรก็ตามเจี้ยนเฉินก็ไม่เต็มใจที่จะทิ้งดอกไม้ไว้เช่นกัน มันมีประโยชน์ต่อเขาที่จะได้ทำการบ่มเพาะด้วย เขาไม่ได้เอามาทั้งหดม แต่เขาก็ขุดออกไปหลายตารางเมตรและเก็บไว้ในวัตถุมิติ เขายังทำคันดินเป็นจำนวนมากรอบ ๆ อีกด้วย
แม้จะคิดว่ามันเป็นเพียงดอกไม้ไม่กี่สิบตารางเมตร พวกมันยังต้องใช้น้ำพุเป็นจำนวนอย่างน้อยสองสามลิตรในทุก ๆ เดือน
ในเวลานั้น สายตาของจือหยิงก็แข็งค้างทันที เขาจ้องมองไปที่พุ่มไม้ที่ปกคลุมอยู่บนยอดต้นไม้และตะโกนออกมาว่า นั่นคือชาหยั่งรู้ ข้าไม่คิดเลยว่าเราจะเจอมันได้อย่างรวดเร็ว นายท่าน น้ำชาที่ทำจากใบชาหยั่งรู้นั้นมีค่าอย่างมาก การกลืนมันเข้าไปจะทำให้ผู้คนเข้าใจถึงวิถี แม้แต่โลกในอดีตของเราใบชาที่มาจากต้นไม้แม้ว่าจะระดับไม่สูงก็ทำให้กำเนิดผู้เชี่ยวชาญมากมายหลั่งเลือดเพื่อที่จะได้มันมา นายท่านถ้าท่านได้มันมาความต้องการที่จะไปเดินทางไปในวิถีกระบี่ มันจะช่วยท่านเข้าใจได้อย่างรวดเร็วเมื่อท่านหลอมกระบี่ม่วงฟ้า