อย่างไรก็ตาม…ความจริงมักโหดร้ายเสมอ
ลู่โจวใช้เวลาทั้งบ่ายในห้องทดลองของเขาเพื่อพยายามเอาชนะเกม ‘วอยด์เมมโมรี่บี’
แต่มันก็ไม่เป็นผล โดยเฉพาะตอนที่โดรนที่มามันทำให้เขาถึงกับสงสัยว่ามันจบแค่ตรงนั้นหรือเปล่า? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าตัวละครของเขาตายในการต่อสู้และเป็นจุดจบของวอยด์เมมโมรี่บีล่ะ
เหมือนกับตอนที่เขาหยิบรูบิคจากวอยด์เมมโมรี่เอ ที่ตอนนั้นความทรงจำก็ถูกตัดออกไปทันที เขาไม่มีโอกาสได้ศึกษามันให้ดีด้วยซ้ำ
เขาพยายามใช้วิธีมากมายในการต่อสู้
ตัวอย่างเช่น การยิงเพื่อนร่วมทีมของเขาในยานอวกาศเพื่อพยายามควบคุมยาน หรือออกจากทีมเมื่อเขาลงจากลิฟต์ทันที และเหตุการณ์ก็จะไม่เป็นไปตามเนื้อเรื่องหลัก
ซึ่งผลลัพธ์นั้นค่อนข้างน่าอนาถใจ
ครั้งแรกที่เขาพยายามยกปืนใส่เพื่อนร่วมทีม เขาถูกทหารคนอื่นผลักลงทันที อันต่อไปหนักกว่าอีก หลังจากหนีออกจากทีม เขาถูกติดตามโดยอุปกรณ์กำหนดตำแหน่งบนเอ็กโซสเกลเลตัน ไม่นานเขาก็ถูกยิงตายโดยกัปตัน
นั่นคือจุดจบของมัน
เขาถูกยิงในที่สาธารณะ และพวกเขาไม่ให้โอกาสเขาได้ขึ้นศาลด้วยซ้ำ เขาสงสัยจริงๆ ว่ามันมีสิทธิของมนุษย์ต่างดาวที่อารยธรรมขั้นสูงไหม
หลังจากพยายามสามสิบครั้ง ลู่โจวก็เอาชนะการทรมานได้สำเร็จ
และความพยายามของเขาก็สำเร็จเสียที
ขณะที่สนทนากับเพื่อนร่วมทีม เขาก็เข้าใจคร่าวๆ เกี่ยวกับ ‘เกม’ นี้แล้ว
โดยเขาเป็นส่วนหนึ่งของเผ่าพันธุ์ที่เรียกว่า ‘คาลัน’
แถมเขายังได้เรียนรู้เกี่ยวกับความเป็นมาของโลกแห่งวงแหวนนี้อีกด้วย
หลังจากสงครามและความขัดแย้งหลายครั้ง คาลันได้ทำลายดาวเคราะห์ทั้งหมดในระบบสุริยะและใช้เวลากว่าสามร้อยปีในการสร้างวงแหวนรอบเขตที่อยู่อาศัย การสร้างแถบที่อยู่อาศัยทรงกลมนี้เป็นจุดเริ่มต้นของยูโทเปียทั้งหมด
แม้ว่าชาวคาลันจะใช้เวลาถึงสามร้อยปีในการสร้างยูโทเปียนี้ขึ้นมา แต่ไม่ใช่ชาวคาลันทุกคนจะมีโอกาสได้ใช้ชีวิตในอุดมคติ
หลังจากสร้างโลกแห่งวงแหวน อาณาเขตของเอ็มไพร์ก็เริ่มน้อยลง แต่ยังมีดาวเคราะห์เหมืองแร่และดาวเกษตรกรรมอีกสองสามแห่งที่คอยจัดหาวัตถุดิบที่จำเป็นสำหรับอุตสาหกรรมการผลิต
แต่เนื่องจากความเหลื่อมล้ำทางการเมืองและเศรษฐกิจ ทำให้การอยู่บน ‘วงแหวน’ เป็นความฝันของชาวนาและคนงานในเหมืองจำนวนมาก
เหมือนกับชาวดีทรอยต์ที่ต้องการย้ายไปนิวยอร์ค…
นี่คือสั่งที่ลู่โจวเข้าใจ
ส่วนเรื่องออราเคิลนั้น พวกทหารไม่รู้อะไรมาก หลังจากเล่นมานับครั้งไม่ถ้วน ลู่โจวได้คุยกับทหารจนครบ ยกเว้นผู้บัญชาการอินซ์ เขารู้ถึงบุคลิกและลักษณะของทหารแต่ละคน ยกเว้นคนคนเดียว
แล้วทำไมเขาถึงไม่คุยกับอินซ์…
ที่จริงแล้ว ลู่โจวต้องการคุยกับอินซ์มากๆ แต่เขาไม่สนใจลู่โจวเลย…
เพราะนี่มันคือความเหลื่อมล้ำทางชนชั้นในหมู่ชาวคาลันไม่ผิด
ผู้บัญชาการเป็นมิตรกับนักวิชาการมากกว่าเหล่าทหารมาก
“ฉันทำไม่ได้…” ลู่โจวถอดหมวกกันน็อคเป็นครั้งที่สามสิบเอ็ด และยอมแพ้อีกครั้ง เขามองไปที่เพดานและถอนหายใจเฮือกใหญ่ “เราต้องทำอย่างอื่น”
แม้ว่า ‘เกม’ จะสนุกแค่ไหนก็ตาม แต่หลังจากไม่ผ่านติดต่อกันถึงสามสิบเอ็ดครั้ง เขาก็รู้สึกเบื่อหน่ายกับความคิดตัวเอง
เสี่ยวไอ [เจ้านายโอเคไหม? (T_T)]
“ก็ดี”
ลู่โจวจับคางอย่างครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ไม่นานดวงตาของเขาสว่างขึ้นทันทีในขณะที่เขาพูด
“เดี๋ยวก่อนนะ!”
เสี่ยวไอ [หืม? 0.0]
“งั้นก็ให้ทีมเรสพอนเล่นแทนฉันสิ!”
ลู่โจววางหมวกกันน็อคไว้ข้างๆ แล้วลุกขึ้น
“เพราะมันเป็นแค่เกม ดังนั้นก็ควรปล่อยให้มันเป็นหน้าที่ของมือโปร”
ลู่โจวบังเอิญรู้จักผู้เล่นคนหนึ่ง แม้ว่าเขาจะไม่ใช่ผู้เล่นที่เก่งที่สุดในโลก แต่เขาก็อดทนได้ทุกอุปสรรค เขาสามารถนอนบนอุปกรณ์เสมือนจริงได้ทั้งวันและไม่ยอมแพ้ใดๆ
นี่ยังไม่รวมถึงโปรเจกต์แผนพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ของสตาร์สกายเทคโนโลยีที่เขาสามารถหากำลังคนได้อย่างง่ายดาย
หากทีมเรสพอนยังไม่สามารถเอาชนะเกมได้ เขาก็ยังสามารถปล่อยให้มันเป็นเกมทดสอบสาธารณะได้!
เขาไม่ได้กลัวว่าความลับจะไหลออกมา
เพราะสุดท้ายนี้มันก็เป็นแค่ ‘วิดีโอเกม’ เท่านั้น
ไม่ว่าผู้เล่นจะจริงจังกับเกมแค่ไหน แต่พวกเขาก็คิดแค่ว่าเกมก็คือเกม
และอาจมีบางคนที่สามารถดึงข้อมูลเพิ่มเติมจากเกมได้อีกด้วย
แม้ว่าจะมีอุบัติเหตุเกิดขึ้นเสี่ยวไอที่คอยดูอยู่ตลอดเวลาก็จะซ่อมแซมความเสียหายได้
หลังจากที่ลู่โจวตัดสินใจแล้ว เขาก็ออกจากห้องทดลองไปทันที เขาออกมาข้างนอกและโทรหาเฉินยู่ซานทันที เขาโทรไปบอกเธอเกี่ยวกับการทดลองใหม่ครั้งนี้
เสร็จแล้วเขาก็มาเหยียดหลังและนั่งบนเก้าอี้ออฟฟิศ
ขณะที่พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน เขากำลังจะโทรหาหวังเผิงแต่ก็มีสายเรียกเข้ามาเสียก่อน
เป็นสายของศาสตราจารย์ถัง
เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหูทันที
“สวัสดีครับ?
“ลู่โจว กำลังทำอะไรอยู่หรือเปล่า?”
ลู่โจวยิ้มแล้วพูด
“ผมเพิ่งเลิกงาน มีอะไรหรือเปล่าครับ?”
ศาสตราจารย์ถังพูดอย่างเคอะเขิน
“ไม่มีอะไรพิเศษหรอก ผมแค่อยากถามว่าพรุ่งนี้คุณจะมาที่มหาวิทยาลัยไหม?”
ลู่โจวรู้สึกแปลกเล็กน้อย เขานิ่งไปชั่วครู่แล้วพูดว่า
“น่าจะนะครับ แต่ไม่แน่ใจว่าเมื่อไหร่… ถ้าต้องการอะไรก็บอกได้เลยครับ”
แต่เหมือนว่าผู้เฒ่าถังไม่ต้องการคุยเรื่องนี้ผ่านโทรศัพท์
“งั้นรอพรุ่งนี้แล้วกัน ถ้ามาถึงมหาวิทยาลัยแล้ว อย่าลืมโทรหาฉันนะ… ไม่ต้องกังวล ไม่มีอะไรหรอกเราแค่จะคุยเรื่องส่วนตัวน่ะ”
ลู่โจว “…?”
ลู่โจวรู้สึกเหมือนไม่เชื่อเท่าไหร่
สัญชาตญาณของเขาบอกเขาว่าผู้เฒ่าถังกำลังต้องการบางอย่างจากเขา…
…
นับตั้งแต่ตวนซื่อฉีได้เข้าร่วมกับ ‘ทีมเรสพอน’ เขาก็รู้สึกว่าชีวิตของเขาน่าตื่นเต้นเป็นสองเท่าจากเดิม
เขาไม่ได้แค่พูดแบบนั้น แต่นั่นคือสิ่งที่เขาเชื่อจริงๆ
นี่เกิดจากแผนพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่
หรือจะเรียกว่าแผนพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่คือการสร้างโปรแกรมอัจฉริยะสำหรับเซิร์ฟเวอร์ แฟนท่อมที่สามารถสร้างฉากจากภาพยนตร์ในโลกเสมือนจริงได้โดยอัตโนมัติ มันสามารถใช้ภาพยนตร์และรายการทีวีเพื่อสร้างโลกเสมือนจริงที่สมบูรณ์แบบขึ้น
ในภารกิจของทีมเรสพอนคือการมีส่วนร่วมในเนื้อเรื่องของภาพยนตร์ในฐานะตัวเอกหรือในฐานะสมาชิกบุคคลที่สาม พวกเขาต้องทำงานหลายอย่างให้หมด และต้องหาช่องโหว่ต่างๆ ในโลกเสมือนจริง
นี่คือการที่พวกเขาฝึกอัลกอริธึมปัญญาประดิษฐ์อยู่
ตามที่นักวิจัยมุ่งเป้าเอาไว้ เป้าหมายของการทดลองคือการปรับปรุงระบบปัญญาประดิษฐ์ที่รับผิดชอบในการสร้างโลกสำหรับเซิร์ฟเวอร์แฟนท่อม ด้วยวิธีนี้ อุบัติเหตุอย่างเหตุการณ์ซอมบี้ในป่าก็จะไม่เกิดขึ้นอีกครั้ง
ไม่ว่างานของพวกเขาจะได้ผลหรือไม่ก็ตาม แต่ตวนซื่อฉีรู้สึกว่าการทดลองนั้นค่อนข้างน่าสนใจ
ตั้งแต่เรสซิเดนท์อีวิลไปจนถึงเดอะโครนิเคิล จากนาเนีย หรือจากแฮรี่พอตเตอร์ถึงแบทแมน เขาก็ได้รับบทเป็นตำรวจ ทหาร หรือแม้แต่นักมายากล
เขายังคงจำความสนุกของการยิงซอมบี้หรือโบกไม้กายสิทธิ์ของเขาได้อยู่เลย…
เขารู้ว่าหากพวกเขาสามารถแก้ไขปัญหาเรื่องลิขสิทธิ์ได้ และเกมเหล่านี้ก็จะขายได้อย่างต่อเนื่อง และทำให้ผู้เล่นทั่วโลกต้องคลั่งไคล้มัน
แน่นอนว่าสิ่งที่สตาร์สกายเทคโนโลยีวางแผนที่จะทำกับเทคโนโลยีนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขาเลยสักนิด
เขาต้องการตั้งบริษัทเกมของตัวเองขึ้น…
ณ สถาบันวิจัยการจำลองภาพเสมือนจริงของสตาร์สกายเทคโนโลยี
เนื่องจากวันนี้เป็นวันทดลอง ที่เลานจ์จึงเต็มไปด้วยผู้คนมากมายเพื่อรอการทดสอบ
ก่อนเริ่มการทดลอง สมาชิกของทีมเรสพอนกำลังคุยกันว่าโลกทุกวันนี้จะเป็นอย่างไร
ทันใดนั้นประตูเลานจ์ก็ถูกเปิดออก และมีชายร่างสูงรูปร่างดีกำลังเดินเข้ามา
“แผนการทดสอบใหม่อยู่นี่ครับ”
ตวนซื่อฉีเงยหน้าขึ้นและพูดอย่างสงสัย
“ครั้งนี้เป็นหนังเรื่องอะไรครับ?”
“ไม่ใช่หนัง” หลี่เกาเหลียงส่ายหัวและกล่าวว่า “นี่เป็นสคริปต์ต้นฉบับ”
สคริปต์ต้นฉบับ?
เกิดเสียงกระซิบในเลานจ์ขึ้น
คนมากดูสนใจกับคำเมื่อครู่
ก่อนหน้านี้ โลกที่พวกเขาเข้ามาทั้งหมดถูกสร้างขึ้นโดยอัลกอริธึมปัญญาประดิษฐ์ที่อิงจากภาพยนตร์และรายการทีวี
ถึงโลกเสมือนจริงจะน่าสนใจแค่ไหน แต่รายการพวกนั้นพวกเขาก็เคยดูมาก่อนแล้ว แม้ว่าจะสนุกกับการดูและแสดงเป็นตัวละครต่างๆ แต่ก็ไม่มีอะไรใหม่ๆ สำหรับเนื้อเรื่องนัก
การมีสคริปต์ต้นฉบับทำให้สิ่งต่างๆ น่าสนใจกว่าเดิมมาก
ผู้คนต่างพากันสงสัยว่าอัลกอริธึมปัญญาประดิษฐ์มีความก้าวหน้าขนาดไหน ซึ่งก็ต้องขอบคุณความพยายามของพวกเขา พวกเขาใกล้ชิดกับโอเพ่นเบต้ามากแค่ไหนแล้วในตอนนี้?
หลี่เกาเหลียงมองไปที่ฝูงชนและพูดอย่างจริงจัง “ภารกิจนี้ได้รับการกล่าวขานว่ายากมากๆ ผมหวังว่าพวกคุณจะจริงจังกับมัน นักวิชาการลู่กำลังบอกให้คุณเตรียมตัว การทดลองจะเริ่มในอีกสิบนาที”
แม้ว่าหลี่เกาเหลียงจะเตือนพวกเขาแล้ว แต่ก็ไม่มีผู้ทดสอบคนใดที่ดูกังวลเท่าที่ควรเป็น แต่กลับเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและความคาดหวัง
ตวนซื่อฉีเองก็เหมือนกัน เขาคุ้นเคยกับคำพูดที่เกินจริงของหลี่เกาเหลียงมามาก
เขาไม่รู้ว่า “ยากมากคืออะไร”
จนกระทั่งเมื่อการทดลองครั้งแรกเริ่มต้นขึ้น ซึ่งเขาถูกฝนลำแสงพลังงานพุ่งใส่
เวรเอ๊ย!
มันจะเป็นไปได้ยังไงเนี่ย?
…………………………