ตอนที่ 1322 เหยียนหมิงต๋าเป็นคนซื้อระเบิด + ตอนที่ 1323 คิดบัญชี โดย Ink Stone_Romance
ตอนที่ 1322 เหยียนหมิงต๋าเป็นคนซื้อระเบิด
วันรุ่งขึ้นเหยียนซินหย่าก็พ้นขีดอันตรายย้ายไปห้องพักผู้ป่วยธรรมดา เหมยเหมยกับจ้าวอิงหัวถึงโล่งอก รอเพียงเหยียนซินหย่าค่อย ๆพักฟื้น
แต่เหยียนซินหย่ายังไม่ได้สติแต่อย่างใด หลับสนิทนิ่งมาตลอด คุณหมอบอกว่าเธอกำลังพักฟื้นร่างกายด้วยตัวเอง เมื่อถึงเวลาหนึ่งก็จะฟื้นเอง แต่คุณหมอไม่ได้บอกวันเวลาแน่ชัด อาจจะหนึ่งสัปดาห์ อาจจะหนึ่งเดือน อาจจะครึ่งปีหรือนานกว่านั้น
คุณหมอเห็นว่าเหยียนซินหย่าได้รับบาดแผลสาหัสขนาดนี้ แล้วยังยื้อเวลามาโรงพยาบาลไปตั้งนาน แต่รักษาชีวิตไว้ได้ก็นับว่าเป็นปาฏิหาริย์แล้ว
เป็นปาฏิหาริย์จริง ๆ เพราะหากไม่มียาวิเศษของเหมยเหมย เหยียนซินหย่าไม่มีทางรอดแน่
“ฉันจะฆ่าอู่เยวี่ยให้ได้!” เหมยเหมยแค้นนัก
เหยียนหมิงซุ่นพูดปลอบเธอ “ให้เป็นหน้าที่พี่เอง!”
ไม่ต้องให้เหมยเหมยบอกเขาก็ไม่มีทางปล่อยผู้หญิงคนนี้ไป
คุณหมอมาตรวจร่างกายให้เหมยเหมยพลางบอกว่ารอสังเกตอาการของเธออีกสองวันก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว เหมยเหมยดีอกดีใจ แม้ว่าเธอจะพักอยู่ห้องพักผู้ป่วยส่วนตัว มีเครื่องอำนวยความสะดวกที่ไม่เลวแต่โรงพยาบาลมีกลิ่นยาฆ่าเชื้อที่เป็นเอกลักษณ์ มันทำให้เธอรู้สึกไม่สบายเท่าไร
รู้สึกราวกับอากาศเต็มไปด้วยเชื้อโรค
หลังจากเปลี่ยนเหยียนซินหย่าไปยังห้องพักผู้ป่วยธรรมดา จ้าวอิงหัวก็ไปทำงานตามปกติ มีงานเป็นตั้งกำลังรอเขาสะสางอยู่ แต่ไม่ว่าจะยุ่งแค่ไหนจ้าวอิงหัวก็จะหาเวลามาโรงพยาบาลเป็นประจำทุกวัน
เพียงสองวันจ้าวอิงหัวก็สะสางทุกอย่างเรียบร้อย ไล่สืบประวัติตั้งแต่ผู้อำนวยการโรงพยาบาลประสาทไปจนถึงผู้คุมเรือนจำที่เหอปี้อวิ๋นเคยอยู่และผู้ที่เกี่ยวข้องทุกคน
คนพวกนี้ไม่มีใครที่ใสสะอาดแม้แต่คนเดียว จ้าวอิงหัวไม่ต้องหาข้ออ้างอะไรก็สามารถตัดสินโทษแต่ละคนได้ด้วยข้อหาติดสินบนและละเลยหน้าที่ พอจะลงโทษคนพวกนี้ได้แล้ว!
จนถึงตอนนี้ขอแค่คนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ บางส่วนตายก็ตายไป บางส่วนพิการก็พิการไป บางส่วนที่ได้รับโทษก็รับโทษไป…เหลือเพียงอู่เยวี่ยคนเดียวที่ยังกระโดดโลดเต้นเริงร่าอยู่
ไม่สิ ยังมีอีกหนึ่งคน!
ก่อนวันที่เหมยเหมยจะออกจากโรงพยาบาลพี่เสือได้สืบเจอเรื่องหนึ่งจึงแอบบอกเหยียนหมิงซุ่น
“แน่ใจนะว่าหมิงต๋าไปซื้อระเบิดที่บ้านนอกเอง?” เหยียนหมิงซุ่นถามเสียงเย็นชา
“ครับ เป็นน้องชายของคุณชาย อีกอย่างเขาไม่ได้ซื้อทีเดียว แต่แบ่งซื้อหลายรอบ” พี่เสือตอบ
“รู้แล้ว”
เหยียนหมิงซุ่นทำหน้าเย็นชาแล้วให้พี่เสือถอยออกไป สองมือกำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดโปน
เขาช่างมีน้องชายที่แสนดีจริง ๆ!
เหยียนหมิงซุ่นยกแขนดูเวลาแวบหนึ่งก่อนจะมองเหมยเหมยที่กำลังงีบบนเตียงอีกที ตอนบ่ายเหยียนหมิงซุ่นต้องไปรวมพลที่กรมกองกำลังทหารแล้ว เหลือเวลาอีกสามชั่วโมง
เจ้าสารเลวนี่ต้องเจอเขาสั่งสอนหนัก ๆสักหน!
เหยียนหมิงซุ่นปลุกเหมยเหมยพลางกำชับเธอว่าช่วงบ่ายอย่าออกจากห้องพักผู้ป่วย เขาจะรีบกลับมาก่อนบ่ายสาม
“อืม ไม่ต้องรีบ พี่เฝ้าอยู่ตรงนี้อู่เยวี่ยไม่มีทางโผล่มาหรอก พี่ไปจะได้ล่อมันมาพอดี” เหมยเหมยคิดอยากให้เหยียนหมิงซุ่นไปตั้งนานแล้ว คอยเฝ้าตั้งแต่เช้ายันค่ำแบบนี้อู่เยวี่ยต้องไม่กล้าโผล่หน้ามาแหง
เช่นนี้เธอก็ไม่สามารถแก้แค้นแทนเหยียนซินหย่าได้เองสิ!
เหยียนหมิงซุ่นเกลี่ยจมูกสาวน้อยทีหนึ่ง นี่เขาทำเพื่อใครกันแน่?
เพราะกลัวเหมยเหมยเจ็บตัวอีกครั้งไม่ใช่หรือไง?
ยอมพลาดโอกาสจับตัวอู่เยวี่ย เขาก็ไม่อยากให้เหมยเหมยเอาตัวเองเป็นเหยื่อล่อ
เหยียนหมิงซุ่นสั่งให้คนคอยเฝ้าอยู่นอกห้องพักผู้ป่วยอย่างเข้มงวด เชื่อว่าคนธรรมดาอย่างอู่เยวี่ยไม่มีทางแฝงตัวเข้ามาได้แน่นอน
เห็นว่าไม่มีอะไรน่าห่วงแล้วเหยียนหมิงซุ่นถึงจากไปอย่างสบายใจ ตอนนี้เต็มไปด้วยอารมณ์โทสะ ต้องซัดเจ้าโง่นั่นระบายอารมณ์สักหน่อย
หลายวันมานี้เหยียนหมิงต๋าพักอยู่ที่บ้านตัวเองไม่ได้อยู่กับคุณปู่เหยียน เหยียนโฮ่วเต๋อพักอยู่ในห้องพักสำหรับเจ้าหน้าที่สำนักงานศึกษาธิการ เป็นตึกหอพักสำหรับเจ้าหน้าที่ที่เพิ่งสร้างใหม่ เหยียนโฮ่วเต๋อได้ห้องที่ค่อนข้างใหญ่พอสมควร
คุณปู่เหยียนกับคุณย่าหยางเองก็เช่นกัน นี่ยังเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ได้มาเหยียบบ้านของลูกชายเพียงเพื่อมาส่งหลานชาย
ขณะนี้ถานซูฟางน้ำตาคลอเบ้ากำลังพูดกำชับลูกชายส่งท้าย เธอทำใจไม่ได้จริง ๆ ไม่รู้ว่าสามีคิดอย่างไรถึงยอมตกลงให้ลูกชายไปค่ายทหาร
“ปัง”
ประตูถูกคนผลักเข้ามาจากข้างนอก เหยียนหมิงซุ่นปรากฎตัวอยู่หน้าประตูโดยมีไอเย็นแผ่กระจายอยู่รอบตัว
………………………………………
ตอนที่ 1323 คิดบัญชี
ทุกคนต่างสะดุ้งตกใจเฮือก พอคุณย่าหยางเห็นชัดว่าเป็นหลานชายคนโตก็ดีอกดีใจ เธอนึกว่าหลานชายคนโตตั้งใจมาส่งหลานชายคนเล็ก
แต่ไม่นานคุณย่าก็สังเกตเห็นสีหน้าผิดปกติของหลานชายคนโต นี่เหมือนคนจะมาส่งอำลาที่ไหนกันล่ะ เหมือนคนมาทวงหนี้ต่างหาก
“หมิงซุ่น…”
คุณย่าหยางเรียกอย่างระวังทีหนึ่ง
เหยียนหมิงต๋ากลับใจเต้นระส่ำ นับตั้งแต่ซื้อระเบิดให้อู่เยวี่ยตลอดหลายวันที่ผ่านมาเขาฟุ้งซ่านใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เขามักรู้สึกว่าระเบิดพวกนั้นก็เหมือนระเบิดเวลาที่ไม่แน่อาจเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นมาเมื่อไรไม่รู้
ต่อให้อู่เยวี่ยพูดตลอดว่าเธอแค่ต้องการระเบิดไประเบิดปลาที่เขื่อนกักน้ำ แต่เหยียนหมิงต๋ากลับไม่วางใจอยู่ดี ถ้าหากว่า…
เหยียนโฮ่วเต๋อกลับดีใจยิ่งกว่าคุณย่าหยางเสียอีก ช่วงนี้เขาสืบมาอย่างละเอียดแล้วว่าคุณชายหมิงที่กลายเป็นเฟิ่งหวงผู้ได้ดิบได้ดีนั่นก็คือเหยียนหมิงซุ่นลูกชายคนโตของเขานั่นเอง
เสียดายที่จ้าวเหมยไม่ยอมช่วย เหยียนหมิงซุ่นเองก็เงียบหาย คนเป็นพ่ออย่างเขาคิดจะตามหาลูกชายแต่กลับไม่เห็นแม้แต่เงาหัว
ขณะนี้ลูกชายคนโตโผล่มาหาถึงที่ อย่าให้พูดเลยว่าเหยียนโฮ่วเต๋อได้ใจแค่ไหน
เขาหลงคิดว่าในที่สุดเหยียนหมิงซุ่นก็รู้ถึงความสำคัญของคนเป็นพ่ออย่างเขาแล้ว!
“หมิงซุ่นรีบเข้ามานั่งเร็ว ซูฟางไปชงชา เอาชาจิ่งหลงที่ฉันซื้อจากเมืองหางหลายวันก่อนนะ” เหยียนโฮ่วเต๋อเริ่มคลี่ยิ้มราวกับต้อนรับแขกกิตติมาศักดิ์
ต่อให้ถานซูฟางไม่สมยอมแค่ไหนแต่เธอรู้ว่าบัดนี้เหยียนหมิงซุ่นผงาดขึ้นแล้ว เธอไม่สามารถต่อกรเจ้าเด็กเหลือขอนี่เหมือนอย่างเคยได้อีก กลับต้องก้มตัวก้มหน้าประจบประแจงเขาแทน
“ไปเดี๋ยวนี้แหละ ฉันจะชงชาให้คุณพ่อคุณแม่ด้วย!”
ถานซูฟางเดินไปชงชาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เหยียนหมิงซุ่นไม่ปริเสียงแม้แต่น้อยแต่เดินตรงดิ่งไปหาเหยียนหมิงต๋าที่ก้มหน้างุด ถามเสียงเย็นชา “หนึ่งสัปดาห์ก่อนแกซื้อระเบิดให้อู่เยวี่ยไปห้ากิโลกรัมเหรอ?”
เหยียนหมิงต๋าตัวสะท้านเฮือก เหงื่อผุดขึ้นเต็มหลังทันที พี่ใหญ่รู้ได้อย่างไร?
ทั้งที่เขาปลอมตัวแล้วแท้ ๆ แม้แต่คุณปู่คุณย่ายังจำไม่ได้
ต่อหน้าเหยียนหมิงซุ่น เหยียนหมิงต๋าไม่กล้าเล่นตุกติกสักนิดเลยพยักหน้าด้วยความซื่อสัตย์ หัวใจหล่นวูบ อู่เยวี่ยเอาระเบิดพวกนี้ไปทำอะไรกันแน่?
เหยียนหมิงซุ่นเห็นท่าทางโง่เขลาของหมอนี่ก็โมโห แต่ก็เพราะเป็นน้องชายของเขาเอง หากเปลี่ยนเป็นคนอื่นเขาคงเอาถึงตายแล้ว
“เพี้ยะ”
เหยียนหมิงซุ่นเองก็คร้านถามแต่สะบัดฝ่ามือฟาดฉาดใหญ่ เหยียนหมิงต๋าเป็นหนุ่มน้อยตัวสูงร้อยแปดสิบกว่าเซนติเมตรแต่โดนเขาตบหน้าจนล้มอยู่มุมผนัง ผ่านไปพักใหญ่ก็ลุกไม่ขึ้น หน้าบวมเป่งให้ดวงตาหยีลง
“เฮ้ย…เหยียนหมิงซุ่นเธอทำอะไรน่ะ? หมิงต๋าใกล้จะไปเป็นทหารแล้ว พูดจากันดี ๆให้แล้ว ๆกันไปก็จบ ลงมือทำร้ายกันมันใช้ได้ที่ไหน?”
ถานซูฟางที่ถือถาดออกมาเห็นลูกชายสุดที่รักโดนตบหน้าจนหน้าบวมเหมือนหมู จะทนฉีกยิ้มได้ที่ไหนอีกล่ะ อ้าปากก่นด่าทันที
คุณย่าหยางเองก็ไม่เข้าใจ เธอถามเหตุผลจากเหยียนหมิงซุ่นเสียงเบา เธอรู้นิสัยหลานชายคนโตที่เลี้ยงมากับมือคนนี้ยิ่งกว่าใคร ไม่มีทางทำร้ายหลานชายคนเล็กอย่างไร้เหตุผลแน่นอน
“เจ้างั่งนี่ซื้อระเบิดให้อู่เยวี่ยไปห้ากิโลกรัม พวกคุณย่ารู้ไหมว่าอู่เยวี่ยเอาระเบิดพวกนี้ไปทำอะไร?” เหยียนหมิงซุ่นเอ่ยเสียงเย็นชา
คุณย่าหยางตกใจเฮือกใหญ่ แค่ได้ยินว่าเป็นระเบิดก็รู้ว่าไม่ใช่เรื่องดี ไหนจะเกี่ยวโยงถึงอู่เยวี่ยอีก จะมีเรื่องดีได้อย่างไรกัน?
เหยียนหมิงต๋าพูดแก้ตัว “เยวี่ยเยวี่ยบอกว่าเธอจะเอาไประเบิดใส่ปลาที่เขื่อนกักน้ำฉันถึงซื้อให้เธอหรอก”
“อู่เยวี่ยให้แกซื้อปืนแกก็จะซื้องั้นสิ? เจ้าโง่ ถูกขี้ปิดตาไว้หรือไง แก…แก…ฉันจะซัดคนโง่อย่างแกให้ตาย!”
คุณปู่เหยียนโกรธจนเดินมากระทืบซ้ำหนึ่งทีแต่เกือบพลาดทำตัวเองล้ม โชคดีที่เหยียนหมิงซุ่นพยุงไว้ทัน
………………………