บทที่ 1009 ศึกแห่งความเป็นความตาย

The king of War

โดยเฉพาะอย่างยิ่งแม้แต่ผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเทพ อยู่ในมือหยางเฉิน ยังไม่มีแรงสู้กลับสักนิด

“ต่อให้แกฆ่าฉันแล้ว ฉันก็ไม่บอกแกหรอกว่า คนจ้างเป็นใคร!”

ผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเทพของหงเฉินคนนั้น ดิ้นรนปีนขึ้นมาจากบนพื้น กัดฟันแน่นบอกไป

ไม่ใช่ว่าเขาไม่ยินยอมพูดออกมา แต่เขารู้ความน่ากลัวของผู้นำหงเฉินดีมาก ถ้าเกิดใครกล้าหักหลังหงเฉิน ถึงตอนนั้นเขาคงจะตายแบบดูแย่มากๆ

ไม่เพียงแค่นี้ แม้แต่ครอบครัวของเขา ก็จะพลอยเดือดร้อนไปด้วย

นี่คือเหตุผลว่าทำไม หลายปีมานี้ที่หงเฉินพัฒนาก้าวหน้าขึ้น ทำไมถึงไม่เคยมีมือสังหารหักหลังมาก่อน

สายตาหยางเฉินตกอยู่บนตัวของมือสังหารแดนราชาสองคน เอ่ยปากถาม “พวกแกล่ะ? ไม่ยอมบอกคำตอบฉันเหมือนกันเหรอ?”

มือสังหารแดนราชาคนหนึ่งในนั้นกัดฟันตอบว่า “ไม่ใช่พวกฉันไม่ยินยอม แต่ว่าพวกฉันไม่มีทางบอกแก ตอนที่หงเฉิน และนักฆ่าแต่ละคนรับภารกิจมา เดิมทีไม่รู้ว่าคนจ้างเป็นใคร นักฆ่ารู้แค่ว่าภารกิจของตัวเองคืออะไร”

“ต่อให้พวกฉันรู้จักคนจ้างจริงๆ ก็ไม่อาจบอกแกได้ เพราะถ้าเกิดพวกฉันบอกคนจ้างออกไป งั้นจะถูกลงโทษแบบคนทรยศ ถึงตอนนั้นพวกฉันคงได้แค่ตายอย่างอนาถ”

มือสังหารแดนราชาอีกคนหนึ่งหน้าตาตื่นกลัว รีบพยักหน้า “เขาพูดไม่ผิด พวกฉันรู้แค่ข้อเรียกร้องของภารกิจ ไม่รู้จักคนจ้าง”

หยางเฉินกลับไม่ได้สงสัยในคำพูดของพวกเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งหงเฉินเป็นองค์กรมือสังหารชั้นสูงนอกเขตแห่งหนึ่ง และชื่อเสียงในวงการมือสังหารยังดีมากด้วย

ถ้ามือสังหารสามารถเปิดเผยข้อมูลของผู้ว่าจ้างได้ตามชอบใจจริง ต่อไปยังจะมีใครกล้าจ้างมือสังหารของพวกเขา?

“เป็นใครให้ภารกิจพวกแก?”

หยางเฉินสอบถามอีก

มือสังหารสามคนมองหน้ากันและกัน จากนั้นส่ายหน้าทั้งหมด มือสังหารแดนเทพเอ่ยปากบอก “พวกฉันเป็นคนที่รับภารกิจผ่านเว็บเถื่อนของหงเฉิน ไม่มีข้อมูลว่าเป็นใครจัดภารกิจให้พวกฉัน”

สายตาหยางเฉินค่อยๆ อึมครึมลงไปแล้ว เดิมทียังคิดว่าจะสามารถรู้จากปากของมือสังหารเหล่านี้ได้ว่าใครเป็นคนจ้างมือสังหารมาจัดการตนเอง นึกไม่ถึงว่าขั้นตอนการรับภารกิจของมือสังหารของหงเฉิน จะละเอียดและรอบคอบขนาดนี้

“ตอนนี้ ปล่อยพวกฉันออกไปได้แล้วรึยัง?”

มือสังหารกึ่งแดนเทพคนนั้นเอ่ยปากถามทันใด

“ปล่อยพวกแกออกไป?”

หยางเฉินหัวเราะทีหนึ่ง สีหน้าค่อยๆ หนาวเหน็บถึงขีดสุด หรี่ตาพูดว่า “ตั้งแต่วินาทีนั้นที่พวกแกอยากฆ่าฉัน นั่นกำหนดชะตากรรมของพวกแกแล้ว!”

พอพูดจบ แรงอาฆาตแค้นที่น่าสะพรึงกลัว ระเบิดออกจากบนตัวเขา ราวกับคลื่นสยองขวัญยกตัวขึ้น ปกคลุมไปยังมือสังหารสามคน

“ฉันจะขวางเขาไว้ พวกนายไปจับตัวครอบครัวเขาเอาไว้”

ผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเทพของหงเฉินสั่งการกะทันหัน

ชั่วขณะที่เขาออกคำสั่งทางมือสังหารแดนราชาสองคนนั้น เขาก็พุ่งเข้าไปยังหยางเฉินแล้ว

ในฐานะมือสังหาร ย่อมไม่ยี่หระต่อความเป็นความตายของตนเองตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

แต่ถ้ามีโอกาสรอดชีวิต พวกเขาย่อมไม่ยอมแพ้เป็นธรรมดา

พวกเขาล้วนรู้ดีอย่างมาก การเผชิญหน้ากับหยางเฉิน เดิมทีพวกเขาไม่มีโอกาสรอดสักนิด มีเพียงจับคนในครอบครัวของหยางเฉินเอาไว้ บางทียังมีโอกาสรอดนิดหนึ่ง

“วอนหาที่ตาย!”

หยางเฉินตะโกนด้วยความโมโห ขยับเท้า ชั่วพริบตาเดียวก็หายไปจากที่เดิม

สีหน้ามือสังหารกึ่งแดนเทพของหงเฉินเปลี่ยนมากในชั่วขณะหนึ่ง “รีบขวางเขาไว้!”

เขาไม่สามารถขวางหยางเฉินไว้ได้ ได้เพียงให้มือสังหารแดนราชาขั้นปลายสองคนไปขัดขวาง มิฉะนั้นถ้าเกิดหยางเฉินทลายแนวป้องกันของพวกเขาพังได้ พวกเขาจะไม่มีทางรอดสักนิดเดียว

มือสังหารสองคนที่เดิมทีกำลังเตรียมไปจับตัวฉินต้าหย่งกับเสี้ยวเสี้ยว ชั่วขณะที่ได้รับคำสั่งของมือสังหารกึ่งแดนเทพนั้น รีบดักด้านหน้าหยางเฉินทันที

แทบจะในเวลาเดียวกัน ผู้แข็งแกร่งแดนราชาสองคนเหวี่ยงหมัดออกมาทั้งคู่ “ตาย!”

“ตึง!”

“ตึง!”

หยางเฉินเพิกเฉยต่อการโจมตีของทั้งสองไปโดยตรง แทบจะในแวบเดียว หมัดหนึ่งเหวี่ยงออกไปแบบง่ายๆ สบายๆ

เพียงแค่หมัดเดียว ต่อยหน้าอกของมือสังหารแดนราชาคนหนึ่งในนั้น ร่างกายของมือสังหารแดนราชาคนนี้กระแทกบนตัวมือสังหารแดนราชาอีกคนหนึ่งโดยตรง

ทันใดนั้น มือสังหารแดนราชาสองคน กระอักเลือดกระเด็นออกไป

“โครม!”

“โครม!”

ร่างกายของสองคนชนบนกำแพงที่สร้างด้วยคอนกรีตเสริมเหล็ก ชั่วพริบตาเดียวพลังชีวิตหมดสิ้น

ทุกอย่างนี้เกิดในชั่วเวลาอึดใจเดียว เดิมทีไม่มีสิ่งใดสร้างการขัดขวางต่อการเคลื่อนไหวของหยางเฉิน เขามาถึงตรงหน้าของฉินต้าหย่งและเสี้ยวเสี้ยวแล้ว

เหลือเพียงมือสังหารกึ่งแดนเทพคนสุดท้ายของหงเฉินคนนั้น

หลังจากเขาห้ามปรามหยางเฉินล้มเหลว หมายจะให้มือสังหารแดนราชาสองคนมาขัดขวางหยางเฉิน ถึงแม้เขาจะรู้ว่าเดิมทีขวางหยางเฉินไม่ได้ กลับยังคงกุมความหวังนิดๆ

ขอเพียงมือสังหารแดนราชาสองคนสามรุมขัดขวางหยางเฉินไว้ครู่หนึ่ง เขาก็จะมีโอกาสควบคุมชีวิตของฉินต้าหย่งและเสี้ยวเสี้ยวไว้ในมือตนเองได้

แต่ว่า ที่ทำให้เขาหมดหวังคือ การขัดขวางของมือสังหารแดนราชาขั้นปลายทั้งสองคน เดิมทีไม่ได้สร้างการหยุดยั้งต่อหยางเฉินสักนิด

หยางเฉินคุ้มครองฉินต้าหย่งและเสี้ยวเสี้ยวไว้ด้านหลังแล้ว นี่ทำให้เขาสูญเสียโอกาสรอดชีวิตถึงที่สุด

“ตอนนี้ ถึงตาแกแล้ว!”

หยางเฉินมองทางมือสังหาร ความอาฆาตในสายตาเข้มข้นอย่างยิ่ง

เพียงเพราะเมื่อสักครู่ฝ่ายตรงข้ามพยายามจับตัวฉินต้าหย่งและเสี้ยวเสี้ยว

ดวงตาของมือสังหารกึ่งแดนเทพ จ้องหยางเฉินตาไม่กะพริบ ในสายตาประกายความเด็ดเดี่ยวนิดๆ กัดฟันพูดว่า “ในเมื่อจะต้องตายแล้ว งั้นให้ฉันได้เข้าใจถึงความสามารถของผู้แข็งแกร่งแดนเทพสักครั้งเถอะ!”

พอพูดจบลง เขาก็หยิบเข็มฉีดยาอันหนึ่งออกมา แทงบนแขนของตนเองทันใด

หยางเฉินขมวดคิ้วขึ้นมา ฟังจากความหมายของอีกฝ่าย เขาสามารถเลื่อนความสามารถจากกึ่งแดนเทพขึ้นไปถึงแดนเทพได้อย่างนั้นเหรอ?

ความสงสัยนี้เพิ่งเกิดขึ้น ลักษณะพลังที่น่าสยองขวัญ ก็ตลบอบอวลออกมาจากบนตัวอีกฝ่าย

ที่ทำให้หยางเฉินตื่นตกใจคือ เดิมทียังมีเพียงมือสังหารความสามารถกึ่งแดนเทพ เพียงชั่วพริบตา กลับกลายเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพ โดยเฉพาะลักษณะพลังบนตัวของฝ่ายตรงข้าม ยังกำลังขึ้นอย่างพรวดพราด

ไม่เพียงแค่นี้ บนผิวหนังที่เปิดเผยอยู่ออกมาข้างนอกของมือสังหารหงเฉิน เป็นสีแดงสดแถบหนึ่ง แม้แต่เสื้อผ้ายังเปื้อนเลือดสดแดงไปหมด

ไม่กี่วินาทีสั้นๆ ในที่สุดลักษณะพลังบนตัวเขาก็มั่นคงอยู่ในแดนเทพแล้ว

เพียงแต่ ดูขึ้นมาเขายังย่ำแย่อยู่บ้าง

“เอาความสามารถแกร่งสุดของแกออกมา สู้กับฉันสักตั้ง!”

ทันใดนั้นมือสังหารหงเฉินพูดจาด้วยเสียงโกรธเคือง

ชั่วขณะที่พูดจบลง เขาก็หายตัวไปจากที่เดิม มุ่งเอาชีวิตของหยางเฉิน

เห็นมือสังหารพุ่งมาทางตนเอง หยางเฉินกลับยืนอยู่ที่เดิม ไม่ขยับเขยื้อนสักนิด

เหมือนรู้สึกได้ถึงความไม่สนใจของหยางเฉินที่มีต่อตนเอง มือสังหารกึ่งแดนเทพเพียงรู้สึกอับอายจนโมโห ความเร็วของเท้ายิ่งเร็วขึ้น พุ่งไปทางหยางเฉินโดยตรง

เขาเป็นถึงมือสังหารชั้นสูงแท้จริงขององค์กรมือสังหารชั้นสูงนอกเขต ในสิบกว่าปีที่เป็นมือสังหารที่หงเฉินมานี้ ผู้แข็งแกร่งที่ตายในมือของเขามีไม่นับไม่ถ้วนตั้งแต่แรกแล้ว

คนที่มีสิทธิ์เป็นคู่ต่อสู้ของเขายังมีอยู่ไม่กี่คน แต่ว่าแต่ละคน ล้วนเป็นผู้แข็งแกร่งชั้นสูง

สิ่งที่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็นึกไม่ถึงคือ ภารกิจที่รับมาครั้งนี้ คนที่ต้องฆ่าจะเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเทพ

“ไปตายให้ฉันซะ!”

มือสังหารหงเฉินคำรามใส่ หมัดหนึ่งต่อยเข้ามาบนศีรษะของหยางเฉิน

“ปึง!”

เวลาเพียงอึดใจเดียว หยางเฉินเหวี่ยงหมัดออกมาเช่นกัน เสียงดังสนั่นทีหนึ่ง ทั่วทั้งที่หลบภัยใต้ดินของตระกูลซุนเหมือนกำลังสั่นไหว